Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-663/13/EK
z 25 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 10 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z 12 marca 2014 r. (data wpływu 18 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy towaru wraz z montażem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy towaru wraz z montażem.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 marca 2014 r., będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 marca 2014 r. znak: IBPP4/443-663/13/EK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. zawarła w dniu 17.06.2010 r. z firmą „X” a.s. z siedzibą w Czechach umowę na dostawę technologii stacji biogazowej. Umowę zawarto na podstawie obustronnie uzgodnionego zakresu dostawy, określonego w załączniku stanowiącym integralną część umowy. Zgodnie z umową podmiot czeski był zobowiązany do dostawy, montażu i rozruchu technologicznego stacji biogazowej. Oprócz warunków dotyczących rozruchu próbnego umowa zawiera adnotację, że wykonawca odda razem z urządzeniami zamawiającemu potrzebne atesty, deklaracje zgodności lub inne równoważne dokumenty wskazane w załączniku do umowy. Ponadto strony ustaliły, że dzieło jest odrębnym obiektem i zostanie przekazane na raz protokołem zdawczym a dostawca jest uprawniony do przekazania dzieła po rozruchu na zimno. Jako miejsce wykonania dzieła uzgodniono plac budowy. Wszelkie prace budowlane, które były niezbędne do zrealizowania niniejszej inwestycji Wnioskodawca wykonywał we własnym zakresie, korzystając z innych wykonawców. Ogólna cena dostawy (bez VAT) 1.323.000,00 EUR. W umowie określono fakturę zaliczkową 24 % ceny przed rozpoczęciem. Strona czeska wystawiła w uzgodnionych terminach faktury, dokumentujące dokonane dostawy: w dniu 19.08.2010 r. fa…, w dniu 08.04.2011 fa…, w dniu 09.05.2011 fa…, w dniu 22.08.2011 fa…, w dniu 24.08.2011 fa…, w dniu 24.08.2011 fa…, w dniu 25.08.2011 fa...

Faktury nie zawierały podatku od towarów i usług. W oparciu o otrzymane faktury Wnioskodawca wystawił faktury wewnętrzne i rozliczył dokonane nabycia jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów. Obecnie „X” a.s. zamierza wystawić faktury korygujące do wystawionych uprzednio faktur, na których naliczony zostanie podatek od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać ,że „X” w dniu 01.10.2010 r dokonał rejestracji do podatku od towarów i usług jako podmiot nie posiadający w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności - rejestracji dokonał NaczelnikUrzędu Skarbowego.”X” nie posiada w Polsce siedziby, nie zatrudniał również w Polsce pracowników. Wnioskodawca o rejestracji firmy „X” do podatku VAT dowiedział się w pierwszej połowie 2013 roku.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Pomiędzy kontrahentem czeskim a Wnioskodawcą została zawarta umowa, której przedmiotem była dostawa „Gorzelni wraz biogazownią - Technologia stacji biogazowej”. Stosownie do tej umowy i zawartym w załączniku nr 1 do tej umowy zakresem dostaw i czynności, które winna wykonać strona czeska dostawa dotyczyła urządzeń wraz z montażem i próbnym rozruchem. Przy czym świadczeniem głównym była dostawa towaru.
   
2. Wszelkie prace montażowe, dotyczące dostarczonej technologii wykonywane były przez stronę czeską. Przy tak zaawansowanej technologii, tego rodzaju prac z pewnością nie można zakwalifikować do prostych czynności. Wnioskodawca chce wskazać, że zapisy umowy przewidują że „dostawca jest uprawniony do przekazania dzieła po rozruchu na zimno a moc eksploatacyjną uważa się za zweryfikowaną w chwili kiedy będzie odpowiadać 90% pełnej mocy w ciągu 14 dni.
   
3. Zgodnie z zapisami umowy zawartej pomiędzy stronami „dzieło uważane jest za przyjęte w momencie podpisania protokołu zdawczego przez przedstawicieli Dostawcy i Odbiorcy”. Protokół taki został podpisany w dniu 24.08.2011 r. Umowa zawiera również zastrzeżenie, że do chwili zapłacenia pełnej ceny dzieło pozostaje własnością Dostawcy.
   
4. Roboty budowlane, które wykonywał na zlecenie spółki wykonawca z Polski, nie były związane z dostawą technologii gorzelni z biogazownią. Wszelkie prace dotyczące dostawy i montażu (instalacji) wykonywał kontrahent z Czech.
   
5. Kontrahent czeski wystawił faktury bez podatku VAT i bez podatku od wartości dodanej, uznając dostawę za WDT.
   
6. Dostawa gorzelni z biogazownią stanowiła świadczenie złożone. Głównym świadczeniem w tym przypadku była dostawa towaru, wszelkie pozostałe czynności wykonywane przez kontrahenta z Czech, wynikały z faktu że dostarczona technologia jest tak zaawansowana technicznie, iż prawidłowe jej działanie (oraz zachowanie gwarancji) jest uzależnione od instalacji przez specjalistów - w tym przypadku odpowiedzialność za ten obszar była po stronie dostawcy.
   
7. Kontrahent z Czech zamierza wystawić faktury korygujące do wystawionych uprzednio faktur ponieważ w wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej u kontrahenta przez Drugi Urząd Skarbowy Warszawa Śródmieście, wyrażony został pogląd, że tego typu świadczenie jest czynnością związaną z nieruchomością i jako takie powinno być opodatkowane w Polsce.
   
8. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że w okresie którego dotyczy transakcja dostawca, nie posiadał w Polsce siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności, które uczestniczyło w tej transakcji. Nie posiadał na terytorium Polski biur, magazynów nie zatrudniał pracowników.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy transakcję dostawy stacji biogazowej wraz z montażem i rozruchem technologicznym należy traktować jako dostawę na terytorium Polski, od której obowiązek odprowadzenia podatku ciążył na Wnioskodawcy ?
2. W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie 1, czy można uznać, że w zaprezentowanej sytuacji miało miejsce świadczenie usług związanych z nieruchomością?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji Wnioskodawca był zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia od podmiotu nieposiadającego na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności stacji biogazowej wraz z montażem i rozruchem technologicznym.

Dostawa biogazowni opisana powyżej pomimo, że wymagała montażu i rozruchu próbnego nie stanowi dostawy związanej z nieruchomością.

Uzasadnienie prawne:

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT dostawa towarów z instalacją lub montażem jest dostawą towarów, które są przez dostawcę lub podmiot trzeci działający na rzecz dostawcy instalowane lub montowane, przy czym za montaż i instalację nie mogą być uznane proste czynności umożliwiające funkcjonowanie dostarczonego towaru zgodne z jego przeznaczeniem. W ocenie Spółki, przedstawione powyżej transakcje z kontrahentem czeskim spełniają przesłanki tej definicji. Zakup określonej instalacji przemysłowej wymaga montażu i instalacji u danego kontrahenta przez podmiot dokonujący dostawy. Montaż ten nie jest jedynie prostą czynnością umożliwiającą funkcjonowanie technologii zgodnie z jej przeznaczeniem, gdyż instalacja linii technologicznej jej próbne uruchomienie, ustawienie parametrów technicznych wymaga wykorzystania specjalistycznej wiedzy, sprzętu i dodatkowego nadzoru. Dlatego też Spółka uważa, że ustawodawca w powołanym powyżej przepisie wyraził wolę, aby dostawy towarów, w których element usługowy (montaż, uruchomienie dostarczonego towaru) ma charakter bardziej złożony, a jednocześnie niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania przedmiotu dostawy, były dla celów VAT traktowane jako dostawa towarów, a nie świadczenie usług. W tym zakresie zwraca również uwagę fakt, iż element usługowy nie jest przez Spółkę wyodrębniony z całości świadczenia, którego zasadniczą część stanowi dostawa stacji biogazowni. Co więcej, ma on jedynie charakter pomocniczy, związany wyłącznie z montażem pieca, a nie z przygotowaniem pełnej infrastruktury budynku, co teoretycznie mogłoby w takiej sytuacji otwierać możliwość innej klasyfikacji przedmiotowej transakcji. W przedmiotowym przypadku trzeba również mieć na względzie fakt, że wywiązanie się przez dostawcę z umowy dostawy towaru do Wnioskodawcy ma miejsce w momencie przekazania nabywcy przetestowanej i prawidłowo funkcjonującej stacji biogazowej. Dlatego też usługi montażu i instalacji stacji, nadzorowane przez specjalistów, a także jej próbne uruchomienie jest niezbędnym składnikiem wywiązania się dostawcy z umowy, która określała przedmiot dostawy jako stację biogazową a nie jej element czy też usługi montażu. Czynnikiem decydującym o ocenie jest w tym przypadku również cena, którą kształtuje wartość stacji biogazowej. Wskazać należy również, że stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 , przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego , dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy na jego Dlatego też omawianej dostawy nie można uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Dokonując w tym przypadku oceny, który podmiot tej transakcji powinien rozliczyć podatek VAT należy również mieć na względzie przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku VAT. Zgodnie bowiem z tym przepisem podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby .stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Stosownie do przepisu art. 17 ust. 1a przepis ten stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności lub inne miejsce prowadzenia działalności usługodawcy lub dokonujący dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach. Z brzmienia art. 17 ust. 2 wynika natomiast, że przepisu tego nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuję się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów. Reasumując, Wnioskodawca nabył stację biogazową od podmiotu nieposiadającego na terytorium kraju siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności. Przed odbiorem stacja musiała być zamontowana i musiał zostać przeprowadzony jej próbny rozruch technologiczny . Podatek należny nie został rozliczony przez dokonującego dostawy. Mając na względzie przedstawione okoliczności, Wnioskodawca miał obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu przedmiotowej dostawy. Z uwagi na fakt, że przedmiotem umowy była dostawa towarów a nie świadczenie usług z zaprezentowanej sytuacji nie może mieć zastosowania art. 28e ustawy stanowiący, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. Nr 177, poz. 1045 ze zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się o rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wątpliwości Spółki dotyczą określenia miejsca świadczenia opisanego powyżej przedmiotu umowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że kontrahent czeski dokonał dostawy towarów („Gorzelnia wraz z biogazownią) na rzecz Wnioskodawcy. Zakresem czynności, który wykonał kontrahent czeski był również montaż i próbne uruchomienie. Wszelkie prace montażowe, dotyczące dostarczonej technologii wykonywane były przez stronę czeską. Zgodnie z zapisami umowy zawartej pomiędzy stronami „dzieło uważane jest za przyjęte w momencie podpisania protokołu zdawczego przez przedstawicieli Dostawcy i Odbiorcy”. Protokół taki został podpisany w dniu 24.08.2011 r. Umowa zawiera również zastrzeżenie, że do chwili zapłacenia pełnej ceny dzieło pozostaje własnością Dostawcy. Ponadto w okresie którego dotyczy transakcja dostawca, nie posiadał w Polsce siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności. Nie posiadał na terytorium Polski biur, magazynów nie zatrudniał pracowników. Kontrahent czeski wystawił faktury bez podatku VAT i bez podatku od wartości dodanej, uznając dostawę za WDT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć montaż oraz instalacja. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń, itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei „instalacja” to montowanie gdzieś urządzeń technicznych.

Należy zwrócić uwagę, że stosownie do cytowanego powyżej art. 22 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Przez „proste czynności” należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. Dlatego też, biorąc powyższe pod uwagę, za montaż lub instalację w rozumieniu art. 22 ustawy należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru.

Mając powyższe na uwadze skoro montaż „Gorzelni wraz z biogazownią” uzależniony był od instalacji przez specjalistów – jak wskazał Wnioskodawca – czynności tych nie można zakwalifikować do prostych czynności.

Ponadto wskazać należy, że dla celów podatkowych - co do zasady - złożone działania podatnika traktowane są jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.

Kwalifikacja danej transakcji wymaga dokonania porównania znaczenia, jakie w jej ramach mają, odpowiednio, dostawa towarów i świadczenie usług. Kryteria, które należy uwzględnić przy przeprowadzaniu takiej oceny, powinny mieć obiektywny charakter. Obiektywny charakter kryteriów jest uzasadniony również tym, że kwalifikacja transakcji złożonej musi być również przewidywalna dla przedsiębiorców.

Jak wynika z wniosku głównym świadczeniem w tym przypadku była dostawa towaru, wszelkie pozostałe czynności wykonywane przez kontrahenta z Czech, wynikały z faktu że dostarczona technologia jest tak zaawansowana technicznie, że prawidłowe jej działanie (oraz zachowanie gwarancji) jest uzależnione od instalacji przez specjalistów - w tym przypadku odpowiedzialność za ten obszar była po stronie dostawcy.

Zatem w przedmiotowej sprawie, transakcja stanowi jedno niepodzielne świadczenie złożone, a cała transakcja dla celów VAT powinna być traktowana tak jak świadczenie główne, tj. dostawa Gorzelni wraz z biogazownią, gdzie jej montaż (instalacja) stanowi świadczenie pomocnicze do samej dostawy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że miejscem dostawy jest terytorium Polski, gdzie transakcja ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a).

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6; (art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy).

Powyższe przepisy wskazują na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium Polski.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył stację biogazową od podmiotu nieposiadającego na terytorium kraju siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej które uczestniczyło w tej transakcji. Podatek należny nie został rozliczony przez dokonującego dostawy. Mając na względzie powyższe to Wnioskodawca miał obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu przedmiotowej dostawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Mając na uwadze, że odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca, odpowiedź na drugie pytanie jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.