INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 23 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu określenia przychodu z wynajmu nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne m.in. w zakresie sposobu określenia przychodu z wynajmu nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą której przedmiotem jest świadczenie szeroko rozumianych usług remontowo-budowlanych oraz najem budynku usługowo-hotelowego (PKD 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi). Obecnie Wnioskodawca opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych i korzysta z opodatkowania dochodów w formie tzw. podatku liniowego. Wnioskodawca zamierza dokonać zmian we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, poprzez zmianę przedmiotu działalności, polegającą na wykreśleniu z niego działalności sklasyfikowanej jako PKD 68.20.Z, a następnie zamierza w dalszym ciągu wynajmować posiadany budynek hotelowo-usługowy, ale już jako najem "prywatny" (a nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Wnioskodawca dalej będzie prowadził działalność gospodarczą świadcząc usługi remontowo-budowlane, ale już nie świadcząc w ramach działalności gospodarczej usług najmu.

Umowy z najemcami będą skonstruowane w ten sposób, że uiszczają oni do rąk Wnioskodawcy czynsz za najem (rozumiany jako wynagrodzenie za oddanie lokalu do używania) oraz dodatkowo ponoszą koszty utrzymania lokalu, które również będą uiszczane bezpośrednio do rąk Wnioskodawcy (np. abonament za media oraz opłaty za wodę, energię elektryczną oraz gaz, podatek od nieruchomości). Koszty utrzymania lokalu będą ponoszone przez najemców w identycznych wielkościach co kwoty płacone przez wynajmującego i będą refakturowane przez Wnioskodawcę po otrzymaniu faktur źródłowych od dostawców mediów lub - w przypadku podatku od nieruchomości - według daty terminu płatności podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co będzie przychodem podlegającym opodatkowaniu w sytuacji, gdy w umowie będzie zawarta kwota czynszu rozumiana jako odstępne oraz dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę - kwota czynszu, czy cała kwota po dodaniu kwoty czynszu i kosztów utrzymania lokalu...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 ust 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), przychodem podlegającym opodatkowaniu będzie wyłącznie kwota czynszu (bez kwoty kosztów dodatkowych) wręczana comiesięcznie wynajmującemu, rozumianego jako wynagrodzenie za oddanie lokalu do używania. Odnośnie kwestii uiszczania przez najemcę opłat związanych z tym lokalem (przykładowo: opłaty za wodę, energię elektryczną oraz gaz, które są ustalane na podstawie wskazań liczników oraz podatek od nieruchomości liczony od powierzchni każdego lokalu), Wnioskodawca powołuje stanowisko Podsekretarza Stanu wyrażone w piśmie z dnia 18 marca 2004 r. Znak: PB2/MK/RB-033-050-132/04 skierowanym do dyrektorów izb skarbowych i urzędów kontroli skarbowej oraz naczelników urzędów skarbowych. Stanowisko to zostało co prawda wyrażone na gruncie art. 11 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), lecz ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie z uwagi na posłużenie się w art. 6 ust 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r., tymi samymi pojęciami, co w wyżej wymienionym przepisie (otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń). Należy zatem przyjąć, że składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu. Opłaty te nie mieszczą się w pojęciu „świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”, jak również nie powodują przysporzenia po stronie wynajmującego lokal. W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, natomiast wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem najmu ponoszone przez najemcę, nie są składnikami przychodu osiąganego z tego tytułu, o ile z umowy wynika, iż to najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia. Z zapisów zawartych umów wynika, iż zamiarem stron jest - żeby wszelkie opłaty, związane z eksploatacją lokalu pokrywał najemca (fakt wpłacania kwot z faktur na konto wynajmującego, który następnie opłaca te rachunki jest bez znaczenia w sprawie). Dodatkowo opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Na potwierdzenie przedstawionego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 marca 2009 r. Znak: IPPB1/415-73/09-4/MT oraz z dnia 17 lutego 2010 r. IPPB1/415-2/10-2/EC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.