Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1134/13/BD
z 24 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 listopada 2013 r. (data wpływu do Biura – 23 grudnia 2013 r.), uzupełnionym 10 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu poniesionych przez przedstawiciela handlowego wydatków na paliwo, opłaty za przejazd autostradą, opłaty parkingowe w związku z korzystaniem z samochodu służbowego pracodawcy w ramach odbywanej podróży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych zwrotu poniesionych przez przedstawiciela handlowego wydatków na paliwo, opłaty za przejazd autostradą, opłaty parkingowe w związku z korzystaniem z samochodu służbowego pracodawcy w ramach odbywanej podróży.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z 21 lutego 2014 r. znak: IBPB II/1/415-1134/13/BD, IBPB II/1/415-142/14/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono o dodatkową opłatę 10 marca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę przedstawiciela handlowego, którego miejscem świadczenia pracy, wskazanym w umowie jest obszar kilku województw. W trakcie wykonywania obowiązków służbowych pracownik będzie często wyjeżdżał poza siedzibę pracodawcy, a tym samym nocował w miejscu świadczenia pracy. Konieczność taka wynika z art. 132 Kodeksu Pracy, który zobowiązuje pracodawcę do zapewnienia pracownikowi co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Dla pracownika będzie to często oznaczało brak możliwości powrotu w tym samym dniu do miejsca zamieszkania i konieczność skorzystania z noclegu w trakcie wyjazdu.

Świadczenie pracy na obszarze odległym od siedziby pracodawcy wiąże się z koniecznością ponoszenia wydatków zarówno na zakwaterowanie w podróży, jak również na wyżywienie, zakup paliwa do samochodu służbowego, ponoszenia opłat związanych z parkingiem i przejazdem płatnymi odcinkami autostrad.

Wnioskodawca zdecydował się zwracać pracownikowi wydatki poniesione w podróży. Wydatki na zakup paliwa i opłaty parkingowe (na potwierdzenie, których pracownik przedstawi faktury i rachunki wystawione na firmę) zwracane będą pracownikowi w całości. Na pokrycie kosztów zakwaterowania i wyżywienia do umowy o pracę został wprowadzony stosowny zapis, w którym Wnioskodawca jako pracodawca zobowiązuje się do wypłaty miesięcznego ryczałtu w stałej wysokości. W każdym miesiącu pracownik otrzyma stały ryczałt z tytułu zakwaterowania w podróży w wysokości 500 zł brutto oraz stały ryczałt z tytułu wydatków związanych z wyżywieniem w wysokości 276 zł brutto. Kwoty ryczałtów będą w każdym miesiącu doliczane do przychodów pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo traktując wydatki pracownika poniesione na zakup paliwa do samochodu służbowego oraz opłaty związane z parkingiem i przejazdem płatnymi odcinkami autostrad jako wydatki nie stanowiące przychodu pracownika?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez przedstawiciela handlowego, które będą związane z wykorzystywaniem przez niego samochodu służbowego stanowiącego własność pracodawcy, do wykonywania zadań służbowych na rzecz Wnioskodawcy nie stanowią przychodu pracownika, ponieważ dotyczą one wyłącznie pojazdu firmowego. Pracownik wykorzystując składniki majątkowe pracodawcy do celów realizacji zadań wynikających z umowy o pracę nie otrzymuje nieodpłatnych świadczeń. W związku z tym Wnioskodawca zwróci pracownikowi wydatki poniesione na ten cel w całości, przyjmując na ich udokumentowanie faktury i rachunki wystawione na pracodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu poniesionych przez przedstawiciela handlowego wydatków na paliwo, opłaty za przejazd autostradą, opłaty parkingowe w związku z korzystaniem z samochodu służbowego pracodawcy w ramach odbywanej podróży (pyt. nr 1).

Natomiast w zakresie pytania nr 2, tj. skutków podatkowych zwrotu poniesionych przez przedstawiciela handlowego wydatków na wyżywienie oraz nocleg w związku z odbywaną podróżą wydano odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-142/14/BD.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności” co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne czy też częściowo odpłatne lub świadczenia w naturze, skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę przedstawiciela handlowego, którego miejscem świadczenia pracy, wskazanym w umowie jest obszar kilku województw. W trakcie wykonywania obowiązków służbowych pracownik będzie często wyjeżdżał poza siedzibę pracodawcy, a tym samym nocował w miejscu świadczenia pracy. Konieczność taka wynika z art. 132 Kodeksu Pracy, który zobowiązuje pracodawcę do zapewnienia pracownikowi co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Dla pracownika będzie to często oznaczało brak możliwości powrotu w tym samym dniu do miejsca zamieszkania i konieczność skorzystania z noclegu w trakcie wyjazdu. Świadczenie pracy na obszarze odległym od siedziby pracodawcy wiąże się z koniecznością ponoszenia wydatków zarówno na zakwaterowanie w podróży, jak również na wyżywienie, zakup paliwa do samochodu służbowego, ponoszenia opłat związanych z parkingiem i przejazdem płatnymi odcinkami autostrad. Wnioskodawca zdecydował się zwracać pracownikowi wydatki poniesione w podróży. Wydatki na zakup paliwa i opłaty parkingowe (na potwierdzenie, których pracownik przedstawi faktury i rachunki wystawione na firmę) zwracane będą pracownikowi w całości.

Stwierdzić zatem należy, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wykorzystywany przez pracownika (przedstawiciela handlowego) samochód służbowy w celu odbywania podróży która, jak wynika z wniosku, została podyktowana charakterem pracy – nie będzie generowało przychodu dla tego pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten będzie wykorzystywany wyłącznie w celach służbowych. Przejazd ten stanowić będzie bowiem realizację celu służbowego z uwagi na charakter zadań służbowych.

Reasumując, w sytuacji wykorzystywania przez pracownika (przedstawiciela handlowego) samochodu służbowego (będącego własnością Wnioskodawcy (pracodawcy)), do wykonywania określonych czynności (zadań służbowych) w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy nie ma podstawy aby stwierdzić, że pracownik uzyska nieodpłatne świadczenia. Poniesienie przez Wnioskodawcę zwrotu kosztów opłat parkingowych, opłat za przejazd autostradą oraz innych wydatków związanych z eksploatacją samochodu służbowego nie będzie więc po stronie pracownika (przedstawiciela handlowego) generować przychodu z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazane wydatki nie mają bowiem charakteru osobistego. Dotyczą wyłącznie pojazdu firmowego, stanowiącego element wyposażenia stanowiska służbowego. Tym samym z tego tytułu po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wykorzystując bowiem składniki majątkowe pracodawcy dla celów realizacji nałożonych przez niego zadań pracownik nie otrzymuje nieodpłatnych świadczeń; korzysta bowiem z mienia pracodawcy w celu wykonania obowiązków służbowych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.