INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 29 listopada 2011r.), uzupełnionym w dniu 24 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m. in. opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 16 stycznia 2012r. znak: IBPB II/1/415-982/11/MCZ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 24 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Decyzją organu rentowego (Deutsche Rentenversicherung) z dnia 25 lipca 2011r. została przyznana Wnioskodawcy renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Środki pieniężne są przelewane na konto Wnioskodawcy w banku w Polsce od dnia 01 sierpnia 2011r. Wnioskodawca jest posiadaczem konta walutowego założonego dla ww. celów.

Od dwóch miesięcy od ww. renty zagranicznej jest potrącany podatek. Podatek ten jest przeliczany od sumy renty, która wynosi 331,85 euro (331,85 x średni kurs euro x 18 %). Podatek wynosi wtedy ok. 60-61 euro, w zależności od kursu w danym dniu.

Wnioskodawca pozyskał informację, iż ww. kwota nie podlega opodatkowaniu w Niemczech (nie przekracza kwoty zwolnionej z podatku), oraz że renty z Niemiec wypłacane z obowiązkowego systemu ubezpieczeń będą zwolnione z opodatkowania w Polsce.

W piśmie (data wpływu do tut. Biura – 24 stycznia 2012r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca poinformował, iż świadczenie rentowe otrzymywane z niemieckiej instytucji Deutsche Rentenversicherung jest świadczeniem wypłacanym z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych Niemiec. Wnioskodawca wskazał też, iż jest obywatelem Rzeczpospolitej Polskiej i jest obywatelem Niemiec (posiada podwójne obywatelstwo).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy bank słusznie pobiera podatek od jego niskiej renty...
2. Czy w przypadku niesłusznego pobierania podatku przez bank nastąpi jego całkowity zwrot i w jakiej kwocie... Jeżeli tak, to gdzie Wnioskodawca jako podatnik ma się o to ubiegać...
   
   

Zajmując stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż uzyskał informację w Urzędzie Skarbowym dotyczącą opodatkowania renty z zagranicy co jest dla niego faktem sprzecznym z rzeczywistością. Jego rozliczenie podatkowe powinno zostać złożone w urzędzie skarbowym po stronie niemieckiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec (pyt. 1). W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 4a cyt. ustawy powołane wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z wniosku wynika, iż decyzją organu rentowego (Deutsche Rentenversicherung) z dnia 25 lipca 2011r. została przyznana Wnioskodawcy renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, która jest świadczeniem wypłacanym z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych Niemiec. Od dwóch miesięcy od renty zagranicznej bank potrąca podatek.

Z uwagi na to, że otrzymywana przez Wnioskodawcę renta zagraniczna jest wypłacana z Niemiec, zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie umowa z dnia 14 maja 2003r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003r. (Dz. U. z 2005r. Nr 12, poz. 90)

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Stosownie do art. 4 ust. 2 tej umowy jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca na miejsce zamieszkania w Polsce, jest objęty w Polsce nieograniczonym obowiązkiem podatkowym. Posiadanie podwójnego obywatelstwa, w takiej sytuacji, pozostaje bez znaczenia dla określenia ograniczonego lub nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 18 ust. 1 powołanej umowy emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemiec), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (Polsce).

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemiec), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (Niemczech).

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

• ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,
• ustawowe ubezpieczenie emerytalne,
• ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,
• ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz
• ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.
  
  

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak, wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów ustawowego ubezpieczenia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro, jak twierdzi Wnioskodawca, świadczenie rentowe otrzymywane z niemieckiej instytucji Deutsche Rentenversicherung jest świadczeniem wypłacanym z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych Niemiec, to zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.