Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1185/13/WN
z 18 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług doradztwa podatkowego i przygotowania deklaracji podatkowych dla przedsiębiorstw – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług doradztwa podatkowego i przygotowania deklaracji podatkowych dla przedsiębiorstw.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni (dalej również Doradca Podatkowy) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi doradztwa podatkowego sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 69.20.31.0 Usługi doradztwa podatkowego i przygotowywania deklaracji podatkowych, dla przedsiębiorstw.

Zgodnie z zawartymi umowami zlecenia podatnik zleca Doradcy Podatkowemu prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz sporządzanie deklaracji ZUS i ich elektroniczne przekazywanie. Pod pojęciem prowadzenia księgi rozumie się czynności polegające na dokonywaniu w imieniu podatnika wpisów do księgi ręcznie lub za pomocą komputera, a także prowadzenia ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług. Prowadzenie księgi przychodów i rozchodów nie obejmuje prowadzenia spraw gospodarczych podatnika z uwagi na brak możliwości decydowania o biegu tych spraw.

W ramach zawartej umowy Doradca Podatkowy zobowiązuje się do:

1. Prawidłowego i terminowego prowadzenia księgi na podstawie dostarczonych dokumentów przez podatnika.
2. Prawidłowego prowadzenia rejestrów dla potrzeb podatku od towarów i usług.
3. Sporządzania deklaracji podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług oraz obliczania należnych miesięcznych zaliczek w podatku dochodowym od osób fizycznych nie później niż w obowiązujących terminach do ich zapłaty.
4. Wypełniania innych dokumentów i ewidencji niezbędnych do prawidłowego prowadzenia księgi tj. karty wynagrodzeń, ewidencji środków trwałych, ewidencji wyposażenia lub zestawienia kosztów związanych z eksploatacją pojazdu oraz rozliczenia kosztów wg wykazu wyjazdów dostarczonych przez Podatnika.
   
   

W myśl zawartej umowy Podatnik obowiązany jest do dostarczania do siedziby Kancelarii, w terminie nie później niż do dnia 4-go każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, wszystkich dowodów księgowych, raportów kasowych, oryginałów przelewów z rachunków firmowych i innych dokumentów typu: cesje, kompensaty, itp. oraz sum miesięcznych wynikających z prowadzonych ewidencji wymienionych w pkt 1 oraz tłumaczenia na język Polski dokumentów sporządzonych w języku innym niż Polski. Przy braku tego tłumaczenia podatnik sam opisze treść zawartego dokumentu zgodnie ze stanem faktycznym, za co będzie ponosił pełną odpowiedzialność.

Zgodnie z zapisami umowy za dzień wykonania usługi uznaje się dzień sporządzenia wydruków księgi, a w przypadku obowiązku sporządzenia deklaracji VAT - dzień jej sporządzenia, nie później niż upływa termin jej złożenia. Odpłatność za prowadzenie ksiąg nie obejmuje usług dodatkowych wychodzących poza zakres świadczonych usług, o których mowa wyżej, których odpłatność określa cennik świadczonych usług lub których odpłatność winna być ustalono przed zleceniem danej usługi.

Należność za świadczone usługi płatna jest w dniu dostarczenia dokumentów jednak nie później niż do dnia wykonania usługi.

Na tej podstawie dokumenty księgowe dotyczące miesiąca grudnia powinny zostać dostarczone do Kancelarii Podatkowej w terminie do dnia 4 stycznia 2014 roku. W dniu 4 stycznia 2014 roku zostanie wystawiona faktura za prowadzenie księgi podatkowej. Najpóźniej w terminie do dnia 20 stycznia 2014 roku zostaną sporządzone wydruki podatkowej księgi przychodów i rozchodów za miesiąc grudzień 2013 roku a w terminie do dnia 25 stycznia 2014 roku zostaną sporządzone wydruki rejestrów dla celów podatku od towarów i usług oraz deklaracja VAT-7 za miesiąc grudzień 2013 roku. Za kolejne miesiące faktury wystawiane są każdorazowo w terminie płatności, to jest w dniu 4 każdego miesiąca i obejmują usługi faktycznie wykonywane w danym miesiącu ale obejmujące dokumenty księgowe i rozliczenie deklaracji klienta za poprzedni miesiąc.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystawiane faktury w dniu 4 każdego miesiąca za świadczone usługi (faktycznie wykonywane w okresie od 4 do dnia 25-go każdego miesiąca) zostaną wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami od dnia 1 stycznia 2014 roku oraz kiedy będzie powstawał obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu świadczonych usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, faktury wystawiane w dniu 4 każdego miesiąca zostaną wystawione w obowiązującym terminie, a obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wykonania usługi to jest w okresie pomiędzy 4 a 25 każdego miesiąca.

Powyższe stanowisko znajduje swoje uzasadnienie w treści przepisów art. 106i oraz 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106i ustawy o podatku od towarów i usług fakturę sprzedaży można wystawiać do 15-go dnia miesiąca następującego po dokonaniu dostawy towaru lub wykonaniu usługi. Jednocześnie zgodnie z art. 19a. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W myśl ust. 2 w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Natomiast ust. 3 cytowanego przepisu stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Kolejne ustępy art. 19a dotyczą szczególnych momentów powstania obowiązku podatkowego.

I tak zgodnie z ust. 5 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą:

1.otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu:

1. wydania towarów przez komitenta komisantowi na podstawie umowy komisu,
2. przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie,
3. dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, o której mowa w art. 18,
4. świadczenia, na podstawie odrębnych przepisów, na zlecenie sądów powszechnych, administracyjnych, wojskowych lub prokuratury usług związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług,
5. świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41;
   
   

2.otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust.

3.wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu:

1. świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych,
2. dostawy książek drukowanych (PKWiU ex 58.11.1) - z wyłączeniem map i ulotek - oraz gazet, czasopism i magazynów, drukowanych (PKWiU ex 58.13.1 i PKWiU ex 58.14.1),
3. czynności polegających na drukowaniu książek (PKWiU ex 58.11.1) - z wyłączeniem map i ulotek - oraz gazet, czasopism i magazynów (PKWiU ex 58.13.1 i PKWiU ex 58.14.1), z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług;
   
   

4.wystawienia faktury z tytułu:

a.dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,

b.świadczenia usług:

• telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,
• wymienionych w poz. 140-153,174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
• najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
• ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
• stałej obsługi prawnej i biurowej,
• dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego
• z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.
  
  

6.W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

7.W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Biorąc pod uwagę fakt, iż świadczone usługi doradztwa podatkowego i przygotowywania deklaracji podatkowych dla przedsiębiorstw objęte są symbolem PKWiU 69.20.31.0. to zdaniem Wnioskodawczyni nie mogą być one potraktowane jako usługi stałej obsługi prawnej i biurowej, o której mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b, gdzie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W tym miejscu wskazać należy, iż z dniem 1 stycznia 2014 r. weszły w życie przepisy dotyczące m.in. powstania obowiązku podatkowego wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013r. poz. 35). Art. 1 pkt 16 ww. ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylił art. 19 ustawy o VAT i art. 1 pkt 17 wprowadza do obecnie obowiązującej ustawy o VAT art. 19a, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją podatek jest wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Wprowadzenie generalnej zasady, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstawał z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, w miejsce obowiązującej reguły oznacza zmianę terminu rozliczenia podatku – co do zasady – jedynie w odniesieniu do przypadków gdy dla sprzedaży dokonywanej pod koniec miesiąca, możliwe było wystawienie faktury w następnym miesiącu (nie później niż 7. dnia od dokonania sprzedaży). Tylko w takiej bowiem sytuacji (tj. jeżeli podatnik wystawi fakturę w miesiącu następnym po miesiącu, w którym miały miejsce czynności opodatkowane) termin rozliczenia podatku zostanie przesunięty o jeden okres rozliczeniowy. W pozostałym zakresie, zarówno według reguł obowiązujących, jak i obowiązujących od 1 stycznia 2014 r., podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Ponadto, należy wskazać, iż regulacja art. 19a ust. 1 jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347, str. 1 ze zm.), który mówi, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę (art. 19a ust. 2 ustawy).

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Ww. przepis art. 19a ust. 3 ustawy wskazuje, iż w przypadku usług, dla których w związku z ich świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, należy uznać je za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Natomiast w przypadku usług świadczonych w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upłynie termin płatności lub rozliczeń, należy uznać je za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług (art. 19a ust. 3 zdanie drugie). Przez rok należy rozumieć 12 kolejnych następujących po sobie miesięcy. Takie określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku usług o charakterze ciągłym odpowiada przepisom Dyrektywy 2006/112/WE.

Przepis ust. 3 – stosownie do art. 19a ust. 4 ustawy – stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Dyrektywa umożliwia jednak państwom członkowskim przyjęcie, w niektórych przypadkach, że dostawy towarów i świadczenie usług, dokonywane w sposób ciągły przez pewien okres, uważa się za dokonane z upływem okresów nie dłuższych niż rok.

Na podstawie art. l9a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą:

a.dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,

b.świadczenia usług:

• telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,
• wymienionych w poz. 140-153,174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
• najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
• ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
• stałej obsługi prawnej i biurowej,
• dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego
• z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.
  
  

Natomiast w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku, gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności (art. 19a ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na zlecenie podatników wykonuje czynności w zakresie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz sporządzanie deklaracji ZUS i ich elektroniczne przekazywanie. Prowadzenie księgi przychodów i rozchodów nie obejmuje prowadzenia spraw gospodarczych podatnika z uwagi na brak możliwości decydowania o biegu tych spraw. W ramach zawartej umowy Wnioskodawczyni zobowiązuje się do:

1. Prawidłowego i terminowego prowadzenia księgi na podstawie dostarczonych dokumentów przez podatnika.
2. Prawidłowego prowadzenia rejestrów dla potrzeb podatku od towarów i usług.
3. Sporządzania deklaracji podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług oraz obliczania należnych miesięcznych zaliczek w podatku dochodowym od osób fizycznych nie później niż w obowiązujących terminach do ich zapłaty.
4. Wypełniania innych dokumentów i ewidencji niezbędnych do prawidłowego prowadzenia księgi tj. karty wynagrodzeń, ewidencji środków trwałych, ewidencji wyposażenia lub zestawienia kosztów związanych z eksploatacją pojazdu oraz rozliczenia kosztów wg wykazu wyjazdów dostarczonych przez Podatnika.
   
   

W myśl zawartej umowy Podatnik obowiązany jest do dostarczania do siedziby Kancelarii, w terminie nie później niż do dnia 4-go każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, wszystkich dowodów księgowych, raportów kasowych, oryginałów przelewów z rachunków firmowych i innych dokumentów typu: cesje, kompensaty, itp. oraz sum miesięcznych wynikających z prowadzonych ewidencji wymienionych w pkt 1 oraz tłumaczenia na język Polski dokumentów sporządzonych w języku innym niż Polski. Przy braku tego tłumaczenia podatnik sam opisze treść zawartego dokumentu zgodnie ze stanem faktycznym, za co będzie ponosił pełną odpowiedzialność.

Zgodnie z zapisami umowy za dzień wykonania usługi uznaje się dzień sporządzenia wydruków księgi, a w przypadku obowiązku sporządzenia deklaracji VAT - dzień jej sporządzenia, nie później niż upływa termin jej złożenia. Odpłatność za prowadzenie ksiąg nie obejmuje usług dodatkowych wychodzących poza zakres świadczonych usług, o których mowa wyżej, których odpłatność określa cennik świadczonych usług lub których odpłatność winna być ustalono przed zleceniem danej usługi.

Należność za świadczone usługi płatna jest w dniu dostarczenia dokumentów jednak nie później niż do dnia wykonania usługi.

Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Należy jednak wskazać, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług. Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014, poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

W przedmiotowej sprawie istotne jest jaką działalność Wnioskodawczyni wykonuje. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że usługi świadczone przez Wnioskodawczynię mają charakter usług złożonej, obejmującej zarówno część stricte księgową, jak też część techniczną, która jest niezbędna dla realizacji usługi księgowej.

W art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, ustawodawca określił w szczególny sposób powstanie obowiązku podatkowego dla usługi stałej obsługi prawnej i biurowej.

W tym miejscu z uwagi na to, że zarówno ustawa jak i inne przepisy podatkowe nie definiują pojęcia stałej obsługi prawnej i biurowej, a ustawodawca nie odwołał się w wyżej powołanym przepisie do symboli klasyfikacyjnych dla wymienionych w nim usług, należy odnieść się do jego znaczenia potocznego. Zatem stała obsługa biurowa rozumiana jest jako wyręczenie kogoś w spełnieniu czynności koniecznych dla właściwego funkcjonowania czegoś poprzez wykonywanie prac administracyjno-kancelaryjnych (biuro wg Słownika języka polskiego – to instytucja, do której zadań należą prace administracyjno-kancelaryjne a biurowość – czynności związane z tą pracą). Natomiast stała obsługa prawna polega na udzielaniu porad prawnych, wyjaśnień interpretacyjnych, wydawaniu opinii prawnych, konsultacyjnych. Pomoc prawna ma na celu ochronę prawną interesów podmiotów, na których rzecz jest wykonywana.

W świetle powyższej analizy, usługi świadczonej przez Wnioskodawczynię nie można zaliczyć do usług stałej obsługi prawnej i biurowej. Zatem obowiązek podatkowy nie będzie powstawał w oparciu o art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, lecz na zasadach ogólnych określonych w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie obowiązek podatkowy powstanie w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., z chwilą wykonania usługi rachunkowo-księgowej. W przypadku jednak, gdy przed upływem tego okresu – a więc przed wykonaniem usługi – Wnioskodawczyni otrzyma od kontrahenta zapłatę z tytułu usługi rachunkowo-księgowej (w całości bądź w części) – obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania (w odniesieniu do tej otrzymanej kwoty).

W kwestii wystawienia faktury dokumentującej świadczone usługi należy powołać art. 106b ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Podatnik jest również obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 – art. 106b ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Stosownie natomiast do art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (ust. 2 ww. artykułu). Jednocześnie, w ust. 7 powołanego artykułu wskazano, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Powyższe oznacza, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zobowiązują podatnika do wystawienia faktury nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, lecz nie wcześniej niż 30. dnia przed dokonaniem tej dostawy towaru lub wykonaniem usług. Jeśli podatnik otrzyma całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi – powinien wystawić fakturę również nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał całość lub część zapłaty, jednak nie wcześniej niż 30. dnia przed otrzymaniem tej całości lub części zapłaty.

Wnioskodawczyni powinna udokumentować wykonanie ww. usług za pomocą faktur VAT, wystawianych nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę i nie wcześniej niż na 30 dni przed wykonaniem usługi. Jeśli przed wykonaniem usługi, Wnioskodawczyni otrzyma całość lub część zapłaty za wykonanie usług – powinna Ona wystawić fakturę dotyczącą tej kwoty nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymała całość lub część zapłaty od nabywcy i nie wcześniej niż 30. dnia przed otrzymaniem całości lub części zapłaty. Prawidłowe zatem będzie wystawienie faktury 4-tego każdego miesiąca za usługi, które wykonane zostaną w okresie pomiędzy 4-tym a 25-tym dniem tego miesiąca.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.