INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia proporcji udziału w zyskach spółki osobowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia proporcji udziału w zyskach spółki osobowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca analizuje możliwość utworzenia wraz ze Wspólnikiem - osobą prawną - spółką z o.o., w której Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem (dalej: Wspólnik) spółki komandytowej (dalej: SK). Wnioskodawca wniósłby do SK wkład w postaci niepieniężnej lub pieniężnej o znacznie niższej wartości niż wkład drugiego Wspólnika. Wprawdzie w chwili obecnej nie podjęto jeszcze jakichkolwiek decyzji, niemniej może okazać się, że Wnioskodawca uzyska udział w zyskach/stratach SK, który będzie nieproporcjonalny do wniesionego wkładu - tj. możliwe jest ustalenie proporcji udziału w zyskach/stratach SK na poziomie w skrajnym przypadku nawet jako 99% dla Wnioskodawcy, podczas gdy pozostała część (1%) przypadłaby drugiemu Wspólnikowi oraz ewentualnie innym wspólnikom. W takim przypadku, udział w zyskach/stratach SK uzyskany przez Wnioskodawcę byłby wyższy niż wniesiony przez Niego wkład w relacji do wkładu dokonanego przez Wspólnika lub innych wspólników (w szczególności, może dojść do sytuacji, w której pomimo, że wkłady pozostałych wspólników będą wyższe niż wkład Wnioskodawcy, to Wnioskodawca uzyska większościowy udział w zyskach/stratach powołanej SK).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle brzmienia art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawidłowe jest ustalenie proporcji udziału w zyskach wspólników nowoutworzonej SK w ten sposób, że na Wnioskodawcę wnoszącego wkład o wartości niższej niż wartość wkładu drugiego Wspólnika (innych Wspólników), przypadać będzie prawo do udziału w zyskach i stratach SK w wysokości nieproporcjonalnej do wniesionego wkładu (tj. nawet na poziomie 99%)...
2. Czy określenie proporcji w opisany wyżej sposób nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania z tego tytułu przychodu...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie obowiązujących przepisów prawidłowe będzie ustalenie proporcji udziału Wnioskodawcy w zyskach/stratach SK na dowolnym poziomie (dochodzącym nawet do 99%), niezależnie od proporcji wartości wkładów wniesionych przez wspólników SK. W efekcie, zarówno przychody, jak i koszty uzyskania przychodów generowane na poziomie SK powinny być rozliczane proporcjonalnie do ustalonego w umowie SK sposobu podziału zysków po stronie Wnioskodawcy i drugiego Wspólnika, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dla Wnioskodawcy) i art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dla drugiego wspólnika będącego osobą prawną).

Zdaniem Wnioskodawcy, takie określenie proporcji udziału w przyszłych zyskach/stratach SK samo z siebie nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zasady tworzenia i funkcjonowania spółek osobowych, w tym spółki komandytowej regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm., dalej: KSH). W myśl art. 51 § 1 KSH (odnoszącego się bezpośrednio do spółki jawnej, ale poprzez stosowne odesłanie zawarte w art. 103 KSH, stosującego się również do spółki komandytowej), każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Niemniej, art. 51 KSH znajduje się w rozdziale 3 działu I KSH, jak wynika natomiast z art. 37 § 1 KSH, przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej. Oznacza to, że umowa spółki może zmienić zasady, określone m.in. w art. 51 KSH - a zatem, dopuszczalne jest określenie w umowie SK innej proporcji podziału zysków, niż ten, określony w art. 51 KSH. Wniosek taki znajduje również potwierdzenie w doktrynie, tak np. autorzy Komentarza do KSH, podkreślają, iż „Przepis art. 37 § 2 KSH stanowi, że pozostałe przepisy rozdziału 3 mają charakter względnie obowiązujący. Oznacza to, że mogą być one zmodyfikowane lub wyłączone umową wspólników. Postanowienia art. 39-57 KSH stosuje się wówczas, gdy strony umowy spółki nie postanowiły inaczej. Ponadto, w odniesieniu do brzmienia art. 51 wskazują, iż wskazana w nim „Zasada równego udziału wspólników w zyskach i uczestniczenia w stratach może być zmieniona w drodze umowy”.

Zważywszy na fakt, iż spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej, zgodnie z polskim prawem podatkowym opodatkowaniu podlegają poszczególni jej wspólnicy. Dochód Wnioskodawcy, będącego osobą fizyczną, wypracowywany w ramach działalności SK w części przypadającej na tę osobę opodatkowany będzie rzecz jasna podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ drugi Wspólnik będzie osobą prawną, to dochód uzyskiwany przez niego z uczestnictwa w SK będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Natomiast art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nakazuje opisaną wyżej zasadę proporcjonalnego udziału stosować analogicznie dla rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnień i ulg podatkowych.

W świetle brzmienia powyższych regulacji, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż wielkość przychodu przypadającego na wspólnika spółki komandytowej określa się proporcjonalnie, do jego prawa w udziale w zysku, przy czym taką samą zasadę należy zastosować również w celu określenia wysokości kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika. Oznacza to w praktyce, że podział przychodów i kosztów uzależniony jest od konkretnych zapisów umowy spółki dotyczących udziału w zysku spółki osobowej przypadającego na poszczególnych podatników.

Dozwolone jest ustalanie przychodów wspólników spółki komandytowej na podstawie przyjętego w umowie spółki udziału w zysku na dowolnym poziomie, tj. np. nawet na poziomie 99% dla Wnioskodawcy oraz 1% dla Wspólnika i wspólników. Przedstawione stanowisko zostało wielokrotnie potwierdzone w doktrynie. Przykładowo, W. (...)stwierdza: „Przychody osiągane na poziomie spółki cywilnej, jawnej, komandytowej oraz komandytowo-akcyjnej są przyporządkowywane wspólnikom tej spółki w proporcji do posiadanego udziału w przychodach spółki. Wysokość tego udziału może być ustalona w umowie spółki, bądź umowa ta może pozostawiać w tej materii decyzję wspólnikom, którzy podejmować będą na jej podstawie uchwały o podziale zysku. Taka sama zasada odnosi się do kosztów uzyskania przychodu uzyskanego przez wspólników z tytułu udziałów w spółce nieposiadającej osobowości prawnej. Każdy ze wspólników łączy przychody z udziału w spółce nieposiadającej osobowości prawnej z innymi swoimi przychodami. Również koszty z udziału w spółce nieposiadającej osobowości prawnej są przez każdego ze wspólników łączone z jego innymi kosztami uzyskania przychodu” (…).

Powyższe rozumienie przepisów znajduje również odzwierciedlenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach. Wprawdzie przytaczane interpretacje dotyczą art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale ze względu na analogiczne brzmienie przepisów w obu ustawach o podatku dochodowym mogą stanowić potwierdzenie rozumienia przez organy skarbowe przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że „(...) proporcję, o której mowa w art. 5 powołanej ustawy, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi będącego osobą prawną udziału w przychodach i kosztach spółki komandytowej, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki”. (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 lutego 2010 r. (ILPB3/423-1021/09-2/DS), podobnie interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 września 2008 r. (ILPB3/423-382/08-2/HS)).

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zgodził się z podatnikiem, iż: „(...) proporcję, o której mowa w art. 5 ustawy o PDOP ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi udziału w zysku spółki komandytowej stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki. Innymi słowy pod pojęciem „udziału” należy rozumieć udział w zyskach tej spółki. Zatem zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodu powinny być rozliczane przez wspólników spółki komandytowej w tym przez Spółkę, proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej Spółki” (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 maja 2009 r. (IBPBI/2/423-222/09/BG)).

Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że „(...) w spółce osobowej przychód osiągnięty przez spółkę osobową jest alokowany na poszczególnych wspólników będących osobami fizycznymi i osobami prawnymi w takim stosunku, w jakim umowa spółki dokonuje podziału zysków pomiędzy wspólnikami. Podobnie ustala się wysokość kosztów uzyskania przychodów u każdego wspólnika. Dochód określony na podstawie tak określonych kwot przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów podlega opodatkowaniu u wspólnika podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub prawnych w zależności od statusu wspólnika spółki osobowej” (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2008 r. (IPPB3/423-1252/08-2/AG)).

Wnioskodawca podkreśla, iż ustawodawca nie zawarł w przepisach podatkowych zapisu uzależniającego podział przychodów pomiędzy wspólnikami spółki komandytowej od wysokości wniesionego wkładu. Przeciwnie, przytoczone powyżej regulacje odnoszą się w tym względzie wyłącznie do wartości ustalonego prawa do udziału w zysku takiej spółki. Co ważniejsze, brak jest również postanowień wskazujących na to, że sam fakt podziału zysku w spółce osobowej, który jest nieproporcjonalny do wartości wniesionych wkładów, może oznaczać powstanie przychodu po stronie wspólnika uzyskującego w efekcie proporcjonalnie wyższy udział w zyskach, niż wielkość jego wkładów w proporcji do wszystkich wkładów wnoszonych do spółki osobowej. Zdaniem Wnioskodawcy, taka sytuacja nie mieści się w katalogu źródeł przychodów, o których mowa w art. 10 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odpowiednio w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy te zawierają listę źródeł przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych i prawnych. Ustawodawca nie wskazał w ww. przepisach, iż czynność określenia podziału przyszłych zysków spółki osobowej skutkująca dysproporcją w wysokości uzyskiwanych przez jej wspólników przychodach, sama w sobie implikuje powstanie przychodu, brak jest bowiem w takiej sytuacji powstania realnego przysporzenia majątkowego, którego wartość mogłaby podlegać opodatkowaniu. Brak jest zatem podstaw do argumentowania, iż ewentualny podział zysków w SK w stosunku nieodpowiadającym proporcji wkładów wniesionych przez wspólników do SK, spowoduje powstanie przychodu u Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, iż dysproporcja w wysokości zrealizowanego przez wspólników SK przychodu nieadekwatna do proporcji wynikającej z wartości wniesionych przez nich wkładów, ujawni się na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stanie się to w momencie wygenerowania przez SK jakiegokolwiek dochodu. Wtedy bowiem Wspólnik będący osobą fizyczną, która na mocy umowy otrzyma 99% udziału w zyskach SK, będzie zobowiązana odprowadzić wyższy podatek w stosunku do drugiego Wspólnika/wspólników, których udział zostanie ustalony na poziomie 1%. Warte zaznaczenia jest to, że w opisywanym przypadku nie dojdzie do istotnego uszczuplenia należności podatkowej, bowiem wysokość łącznie odprowadzonego przez wspólników podatku na rzecz organów podatkowych od zysków SK będzie porównywalna, niezależnie od przyjętego sposobu podziału zysków pomiędzy wspólników (rozbieżność może dotyczyć tylko 1% różnicy pomiędzy stawkami podatkowymi w sytuacji gdy dochody Wspólnika będącego osobą fizyczną mogą być opodatkowane liniową stawką 18%, podczas gdy dochody Wspólnika będącego osobą prawną będą opodatkowane 19% stawką podatku dochodowego). Podkreślenia wymaga również fakt, iż w przypadku gdy dochody Wspólnika będącego osobą fizyczną będą opodatkowane według skali podatkowej, to dysproporcja udziału w zyskach/stratach poszczególnych Wspólników zostanie dodatkowo „spotęgowana” dysproporcją stawek podatkowych a co za tym idzie wyższego obciążenia dochodu obu Wspólników z udziału w spółce osobowej.

Należy również mieć na uwadze, iż sam akt przystąpienia do spółki osobowej nie rodzi w ogóle powstania przychodu podatkowego (nawet w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego - odpowiednio art. 12 ust. 4 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Regulacje powyższe zostały wprowadzone do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o podatku dochodowym właśnie po to, aby rozstrzygnąć w sposób nie budzący wątpliwości kwestię tego, że akt przystąpienia do spółki osobowej (a więc również do SK) jest neutralny podatkowo, tj. nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatkach dochodowych. Wskazywało na to wyraźnie uzasadnienie do projektu ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie stwierdza się, że „Na gruncie ustawy CIT przyjmuje się natomiast, że wniesienie przez podatnika tego podatku wkładu niepieniężnego do spółki niebędącej osobą prawną nie rodzi skutków w podatku dochodowym. Mając na uwadze powyższe rozbieżności pomiędzy ustawami oraz dążąc do ujednolicenia zasad opodatkowania dochodów osób fizycznych i prawnych projekt - w zakresie zmian ustawy PIT - zakłada, że wniesienie wkładu niepieniężnego nie będzie rodziło skutków po stronie podmiotu wnoszącego wkład (Uzasadnienie do Rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, załącznik do Druku Sejmowego nr 3500”.

Ponadto, za prawidłowością stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę przemawia również fakt, iż określenie proporcji podziału zysków strat w SK nie wiąże się z żadną konkretną wartością majątkową, która stanowiłaby przysporzenie majątkowe wspólników spółki komandytowej. Nabycie prawa do udziału w zysku spółki komandytowej nie oznacza bowiem, iż wspólnik z pewnością uzyska w przyszłości korzyść majątkową (przykładowo, nie ma pewności, iż SK osiągnie zysk). Tym samym, ponieważ nie jest możliwe ustalenie podstawy opodatkowania, jest to kolejny argument potwierdzający brak powstania przychodu do opodatkowania w omawianej sytuacji.

W świetle powyższej argumentacji Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż na podstawie regulacji art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowolne ustalenie proporcji udziału Wnioskodawcy w zyskach nowoutworzonej SK, niezależnie od wartości wnoszonego wkładu, samo z siebie nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030), spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Ponieważ spółka osobowa nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki.

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W świetle cytowanego przepisu wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki osobowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika.

Kodeks spółek handlowych zawiera przepisy stanowiące, że wspólnicy mają równe prawa do udziału w zysku spółki. Przepisy te mają charakter dyspozytywny, co oznacza, że wspólnicy spółki osobowej mogą w umowie spółki wprowadzić rozwiązania odbiegające od wskazanego wzorca normatywnego, tj. określić prawo w udziale w zysku w dowolnej proporcji, według której będą rozliczane przychody, koszty uzyskania przychodów i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów oraz straty z udziału w spółce. Tym samym, Kodeks spółek handlowych przewiduje, że pierwszeństwo mają postanowienia umowy spółki.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje utworzenie spółki komandytowej. Wnioskodawca wniósłby do spółki wkład w postaci niepieniężnej lub pieniężnej o znacznie niższej wartości niż wkład drugiego wspólnika. Może okazać się, że Wnioskodawca uzyska udział w zyskach/stratach spółki, który będzie nieproporcjonalny do wniesionego wkładu - tj. możliwe jest ustalenie proporcji udziału w zyskach/stratach spółki na poziomie w skrajnym przypadku nawet jako 99% dla Wnioskodawcy, podczas gdy pozostała część (1%) przypadłaby drugiemu wspólnikowi oraz ewentualnie innym wspólnikom. W takim przypadku, udział w zyskach/stratach spółki uzyskany przez Wnioskodawcę byłby wyższy niż wniesiony przez Zainteresowanego wkład w relacji do wkładu dokonanego przez wspólnika lub innych wspólników.

Zauważyć należy, że przepisy Kodeksu spółek handlowych dopuszczają uregulowania w umowie spółki komandytowej zasad podziału zysku z udziału w sposób inny niż proporcjonalny do wartości wniesionych wkładów do spółki osobowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodem natomiast, w myśl art. 11 ww. ustawy, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie analizy brzmienia tego przepisu nie sposób twierdzić, że fakt podziału zysku w spółce osobowej, który jest nieproporcjonalny do wartości wniesionych wkładów prowadzi do powstania przychodu po stronie wspólnika, uzyskującego w efekcie wyższy proporcjonalnie udział w zyskach niż wielkość jego wkładów w proporcji do wszystkich wkładów wnoszonych do spółki osobowej.

Brak jest bowiem w takiej sytuacji powstania realnego przysporzenia majątkowego, którego wartość mogłaby podlegać opodatkowaniu. Powyższa sytuacja nie mieści się również w katalogu źródeł przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 cyt. ustawy.

Reasumując, zawarcie w umowie spółki komandytowej (osobowej) postanowienia, zgodnie z którym udział Wnioskodawcy w zyskach i stratach nowoutworzonej spółki będzie większy niż wysokość wniesionych przezeń wkładów, nie spowoduje po stronie Zainteresowanego powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest bowiem ustalenie proporcji udziału w zyskach wspólników nowoutworzonej spółki komandytowej w ten sposób, że na Wnioskodawcę wnoszącego wkład o wartości niższej niż wartość wkładu drugiego wspólnika (innych wspólników), przypadać będzie prawo do udziału w zyskach i stratach spółki w wysokości nieproporcjonalnej do wniesionego wkładu. Określenie proporcji w opisany sposób nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania z tego tytułu przychodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.