Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1555/13/JP
z 19 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy działalność Wnioskodawcy polegająca na przyjmowaniu od przedsiębiorców darowizn w formie towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, i przekazywaniu ich dla Środowiskowego Domu Samopomocy na potrzeby statutowo realizowanych przez niego zadań wymienionych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, stanowi przeznaczenie towarów na cele działalności charytatywnej, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT,
• ustalenia czy Wnioskodaw

-jest nieprawidłowe;

• ustalenia czy prowadzona działalność charytatywna nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego,

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie ustalenia czy działalność Wnioskodawcy polegająca na przyjmowaniu od przedsiębiorców darowizn w formie towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, i przekazywaniu ich dla Środowiskowego Domu Samopomocy na potrzeby statutowo realizowanych przez niego zadań, stanowi przeznaczenie towarów na cele działalności charytatywnej, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT, ustalenia czy prowadzona działalność charytatywna nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego oraz ustalenia czy Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu od nieodpłatnie przyjętych towarów

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem posiadającym status organizacji pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego

i o wolontariacie. Wnioskodawca zamierza rozszerzyć prowadzoną przez siebie działalność charytatywną i rozpocząć współpracę z lokalnymi przedsiębiorcami oraz jednostką organizacyjną gminy – Środowiskowym Domem Samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi (ŚDS) działającym w rozumieniu art. 51a ust. 1 ustawy o pomocy społecznej.

Wnioskodawca będzie przyjmował od przedsiębiorców darowizny w formie towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług (produkty spożywcze nie będące napojami alkoholowymi), które przeznaczy na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej, czyli po przyjęciu produktów od przedsiębiorcy przekaże je na potrzeby realizacji przez ŚDS zadań wymienionych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.

Wnioskodawca w ramach opisanej wyżej działalności charytatywnej prowadził będzie dokumentację:

1. protokół (zestawienie) przyjmowanych od przedsiębiorców produktów spożywczych, ze wskazaniem na jakie cele zostały one przekazane: komu, kiedy i w jakiej ilości,
2. protokoły (zestawienie) przekazania towarów dla ŚDS, z oznaczeniem daty i ilości, oraz oświadczeniem ŚDS że zostały wykorzystane na zadania określone w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej,
3. dokumentacja księgowania przyjętych towarów jako przychodu statutowego stowarzyszenia.
   
   

Wnioskodawca będzie prowadził działalność charytatywną w oparciu o zapisy obowiązujące w jego statucie.

Przedsiębiorca będzie prowadził ewidencję darowanej żywności, którą ujmie w deklaracji podatkowej jako czynność zwolnioną od podatku. W opisanym przypadku podstawą opodatkowania będzie wartość bieżąca towarów uwzględniająca np. krótki termin przydatności do spożycia przekazywanych produktów spożywczych.

Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem VAT, co wynika z treści art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwolnienie podmiotowe). W wyniku opisanej wyżej działalności charytatywnej nie stanie się czynnym podatnikiem VAT.

Wszystkie działania wykonywane w związku z opisaną działalnością charytatywną będą realizowane przez Wnioskodawcę w ramach jego nieodpłatnej działalności pożytku publicznego, a pozyskane towary nie będą przedmiotem odpłatnej działalności Wnioskodawcy, nie przyniosą mu dochodów i nie będą przez niego wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy działalność Wnioskodawcy polegająca na przyjmowaniu od przedsiębiorców darowizn w formie towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, i przekazywaniu ich dla Środowiskowego Domu Samopomocy na potrzeby statutowo realizowanych przez niego zadań wymienionych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, stanowi przeznaczenie towarów na cele działalności charytatywnej, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT?
   
   
2. Czy w ten sposób prowadzona działalność charytatywna nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego?
   
   
3. Czy Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu od nieodpłatnie przyjętych towarów, jeżeli zostaną spełnione niżej wymienione warunki:
   1. towary będą produktami spożywczymi, nie stanowiącymi napojów alkoholowych,
   2. przedsiębiorca przekaże produkty na rzecz Wnioskodawcy, który jest stowarzyszeniem o statusie organizacji pożytku publicznego,
   3. przyjęte od przedsiębiorców towary Wnioskodawca przekaże na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, której przedmiotem są produkty spożywcze, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, jeżeli są one przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację.

Zamierzona przez Wnioskodawcę działalność charytatywna wymaga posiadania przez Wnioskodawcę statusu organizacji pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Wnioskodawca spełnia ten warunek, będąc osobą prawną – stowarzyszeniem, posiadającym status organizacji pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, zarejestrowanym w KRS pod nr.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT, towary przyjmowane przez Wnioskodawcę będącym organizacją pożytku publicznego, będą produktami spożywczymi nie stanowiącymi napojów alkoholowych. Wnioskodawca przekaże przejęte towary na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej.

Podmiotem przyjmującym towary od Wnioskodawcy będzie jednostka organizacyjna gminy – Środowiskowy Dom Samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi (ŚDS) działający w rozumieniu art. 51a ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Towary przeznaczone na realizację przez ŚDS zadań określonych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, wyczerpuje cele działalności charytatywnej, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT. Spełniając te warunki, Wnioskodawca nie będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu od nieodpłatnie przyjętych towarów.

Wyżej wymienione fakty potwierdzają, że działalność Wnioskodawcy polegająca na przyjmowaniu od przedsiębiorców darowizn w formie towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, i przekazywaniu ich dla Środowiskowego Domu Samopomocy na potrzeby statutowo realizowanych przez niego zadań wymienionych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, stanowi przeznaczenie towarów na cele działalności charytatywnej, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT.

Ad. 2

W ten sposób prowadzona działalność charytatywna nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego od nieodpłatnie przyjętych przez niego towarów.

Ad. 3

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT, zwolnieniu od podatku będzie mogła podlegać dostawa towarów, spełniająca następujące warunki:

1. towary będą produktami spożywczymi, nie stanowiącymi napojów alkoholowych,
2. przedsiębiorca przekaże produkty na rzecz Wnioskodawcy, który jest stowarzyszeniem o statusie organizacji pożytku publicznego,
3. przyjęte od przedsiębiorców towary Wnioskodawca przekaże na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej.
   
   

W celu udokumentowania prowadzonej działalności charytatywnej Wnioskodawca będzie prowadził dokumentację:

1. protokół (zestawienie) przyjmowanych od przedsiębiorców produktów spożywczych, ze wskazaniem na jakie cele zostały one przekazane: komu, kiedy i w jakiej ilości,
2. protokoły (zestawienie) przekazania towarów dla ŚDS, z oznaczeniem daty i ilości, oraz oświadczeniem ŚDS że zostały wykorzystane na zadania określone w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej,
3. dokumentacja księgowania przyjętych towarów jako przychodu statutowego stowarzyszenia.
   
   

Zakładając, że zostaną spełnione ww. warunki, Wnioskodawca nie będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu od nieodpłatnie przyjętych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• ustalenia czy działalność Wnioskodawcy polegająca na przyjmowaniu od przedsiębiorców darowizn w formie towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, i przekazywaniu ich dla Środowiskowego Domu Samopomocy na potrzeby statutowo realizowanych przez niego zadań wymienionych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, stanowi przeznaczenie towarów na cele działalności charytatywnej, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT,
  
• ustalenia czy Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu od nieodpłatnie przyjętych towarów, jeżeli zostaną spełnione niżej wymienione warunki:
  • towary będą produktami spożywczymi, nie stanowiącymi napojów alkoholowych,
  • przedsiębiorca przekaże produkty na rzecz wnioskodawcy, który jest stowarzyszeniem o statusie organizacji pożytku publicznego,
  • przyjęte od przedsiębiorców towary wnioskodawca przekaże na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej

- jest nieprawidłowe;

• ustalenia czy prowadzona działalność charytatywna nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego,

- jest prawidłowe

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przepisów w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., ponieważ wniosek dotyczy stanu faktycznego, a wpłynął do tut. organu 19 grudnia 2013 r.

Artykuł 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wprowadza definiuję podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przedmiotowa definicja podatnika oparta jest na definicji zawartej w art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L 347, s. 1, ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. (uprzednio art. 4 ust. 1 VI dyrektywy), zgodnie z którą podatnikiem jest każda osoba prowadząca niezależnie – w jakimkolwiek miejscu – jakąkolwiek, zdefiniowaną w kolejnym zdaniu tego artykułu, działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultaty tej działalności.

Działalność gospodarcza na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług została zdefiniowana w art. 15 ust. 2. Zgodnie z zawartą w tym przepisie definicją, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warto podkreślić, że czynnikiem istotnym dla uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest charakter jego działalności tj. działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2, nawet jeżeli jest to działalność nienastawiona na osiągnięcie zysku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ustawa o podatku od towarów i usług w przywołanym powyżej art. 5 wprowadza ogólne określenie przedmiotu opodatkowania, w dalszych regulacjach precyzując zakres poszczególnych, wymienionych w tym przepisie zdarzeń i czynności. Artykuł ten określa przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z doktryną prawa podatkowego przedmiotem opodatkowania (przedmiotem podatku) są zdarzenia faktyczne lub prawne, z którymi prawo łączy powstanie obowiązku podatkowego. Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów kluczowymi pojęciami w katalogu czynności opodatkowanych są pojęcia: dostawy towarów (zdefiniowane w art. 7) i świadczenia usług (zdefiniowane w art. 8).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 opodatkowaniu podlegać będzie więc czynność, jaką jest dostawa, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. jej przedmiotem są towary,
2. jest dokonana na terytorium kraju,
3. jest odpłatna.
   
   

Należy przy tym zaznaczyć, że pojęcie dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie może być utożsamiane z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego

Z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, wynika, że opodatkowaniu co do zasady podlega taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny. Jednakże, dla celów podatku od towarów i usług ustawodawca zrównał z odpłatną dostawą towarów również niektóre nieodpłatne czynności.

Stosownie bowiem do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powyższego uregulowania wynika, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zakładają, co do zasady, opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizn towarów, jeżeli podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów związanych z tą darowizną.

Na mocy art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnienia z podatku w stosunku do niektórych czynności.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, przez producenta, której przedmiotem są produkty spożywcze, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, jeżeli są one przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje

Ustawą z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 1027), od 1 października 2013 r. ,cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 16 otrzymał następujące brzmienie: zwalnia się od podatku dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, której przedmiotem są produkty spożywcze, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, jeżeli są one przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez tę organizację.

Z powyższego przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku mogą skorzystać osoby (podmioty), w przypadku przekazania produktów spożywczych organizacjom pożytku publicznego. Produkty muszą być jednakże przeznaczone na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. z 2010 r. Dz.U. Nr 234, poz. 1536) działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy organizacjami pozarządowymi są:

1. niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych,
2. niedziałające w celu osiągnięcia zysku

-osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:

1. osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego;
2. stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego;
3. spółdzielnie socjalne;
4. spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kluby sportowe będące spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010r. o sporcie (Dz.U. Nr 127, z późn. zm.), które nie działają w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznaczają zysku do podziału między swoich członków, udziałowców, akcjonariuszy i pracowników.
   
   

Organizacja pozarządowa inna niż wymieniona w ust. 2 oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 pkt 1, uzyskują status organizacji pożytku publicznego z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego, na zasadach i w trybie określonym w ustawie, o której mowa w ust. 2 (art. 22 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 51a ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 182) środowiskowy dom samopomocy świadczy usługi w ramach indywidualnych lub zespołowych treningów samoobsługi i treningów umiejętności społecznych, polegających na nauce, rozwijaniu lub podtrzymywaniu umiejętności w zakresie czynności dnia codziennego i funkcjonowania w życiu społecznym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem posiadającym status organizacji pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Wnioskodawca zamierza rozszerzyć prowadzoną przez siebie działalność charytatywną i rozpocząć współpracę z lokalnymi przedsiębiorcami oraz jednostką organizacyjną gminy – Środowiskowym Domem Samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi (ŚDS) działającym w rozumieniu art. 51a ust.1 ustawy o pomocy społecznej. Wnioskodawca będzie przyjmował od przedsiębiorców darowizny w formie towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług (produkty spożywcze nie będące napojami alkoholowymi), które przeznaczy na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej, czyli po przyjęciu produktów od przedsiębiorcy przekaże je na potrzeby realizacji przez ŚDS zadań wymienionych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej. Wszystkie działania wykonywane w związku z opisaną działalnością charytatywną będą realizowane przez Wnioskodawcę w ramach jego nieodpłatnej działalności pożytku publicznego, a pozyskane towary nie będą przedmiotem odpłatnej działalności Wnioskodawcy, nie przyniosą mu dochodów i nie będą przez niego wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem VAT, co wynika z treści art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwolnienie podmiotowe). W wyniku opisanej wyżej działalności charytatywnej nie stanie się czynnym podatnikiem VAT.

W tak przedstawionym opisie stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy jego działalność polegająca na przyjmowaniu od przedsiębiorców darowizn w formie towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, i przekazywaniu ich dla Środowiskowego Domu Samopomocy na potrzeby statutowo realizowanych przez niego zadań wymienionych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, stanowi przeznaczenie towarów na cele działalności charytatywnej, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT.

Jak wynika z cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, której przedmiotem są produkty spożywcze przekazywane na rzecz organizacji pożytku publicznego z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT dotyczy dostawy towarów dokonywanej w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Innymi słowy, aby można było korzystać ze zwolnienia czynność taka musi podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uwzględniając przedstawione okoliczności sprawy, jak również przywołane przepisy prawa w pierwszej kolejności należy wskazać, że Wnioskodawca realizując działania polegające na przyjmowaniu od przedsiębiorców darowizn towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług (produktów spożywczych nie będących napojami alkoholowymi), które przeznaczy na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej, czyli po przyjęciu od przedsiębiorcy przekaże je na potrzeby realizacji przez ŚDS zadań wymienionych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej nie jest adresatem normy prawnej zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność przyjmowania od przedsiębiorców darowizn towarów nie rodzi po stronie Wnioskodawcy żadnych skutków podatkowych.

Wnioskodawca realizując natomiast działania polegające na nieodpłatnym przekazywaniu otrzymanych uprzednio do przedsiębiorców towarów (produktów spożywczych nie stanowiących napojów alkoholowych) dla jednostki organizacyjnej gminy – Środowiskowego Domu Samopomocy wykonuje czynności pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Odwołać się tutaj należy bowiem do przywołanej już wyżej regulacji wskazanej przez ustawodawcę w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, który pod pewnymi ściele określonymi warunkami zrównuje z odpłatną dostawą również niektóre nieodpłatne przekazania towarów oraz darowizny.

Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w tym również darowizny, w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu tego nabycia. Jeżeli warunek ten nie zostaje spełniony to wówczas przekazanie takiego towaru (darowizna) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedstawione w opisie sprawy fakty jednoznacznie wskazują, że warunek ten nie został spełniony, Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT, co jak wskazał, wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwolnienie podmiotowe) a ponadto towary przekazywane nieodpłatnie dla jednostki organizacyjnej gminy – Środowiskowego Domu Samopomocy, Wnioskodawca nabył od przedsiębiorców w formie darowizny towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy.

W tej sytuacji należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy, polegająca na nieodpłatnym przekazywaniu towarów nabytych od przedsiębiorców, nie stanowi określonego w art. 7 ust. 2 ustawy nieodpłatnego przekazania towarów zrównanego z odpłatna dostawą o której mowa art. 5 ust. 1 pkt 1.

Podsumowując w przedmiotowej sprawie, przyjmowanie darowizn towarów przez Wnioskodawcę jest dla niego neutralne podatkowo, natomiast realizowana przez Wnioskodawcę dostawa towarów (nieodpłatne przekazanie na rzecz Środowiskowego Domu Samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że skoro działalność polegająca na przyjmowaniu od przedsiębiorców darowizn w formie towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, i przekazywaniu ich dla Środowiskowego Domu Samopomocy, nie rodzi u Wnioskodawcy żadnych konsekwencji w zakresie podatku od towarów i usług (nie podlega temu podatkowi), to nie może korzystać ze zwolnienia od tego podatku na podstawie regulacji zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT. Jak wykazano powyżej, ze zwolnienia od podatku mogą korzystać wyłącznie te czynności, które podlegają przepisom o podatku od towarów i usług. W efekcie opisane we wniosku działania wykonywane przez Wnioskodawcę nie stanowią przeznaczenia towarów na cele działalności charytatywnej w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT, ponieważ do czynności niepodlegajacych podatkowi od towarów i usług, nie znajdują zastosowania zwolnienia od podatku przewidziane dla dostawy towarów na rzecz organizacji pożytku publicznego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie na gruncie ustawy o VAT jest nieprawidłowe.

Przechodząc do następnej kwestii podniesionej we wniosku a dotyczącej powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w związku z opisaną wyżej działalnością charytatywną wskazać należy, że zgodnie z ustawą Ordynacja podatkowa, obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność poniesienia przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach (art. 4 Ordynacji). Przepis ten odsyła do ustaw podatkowych w celu sprecyzowania przedmiotu, zakresu i momentu powstania obowiązku podatkowego. Innymi słowy obowiązek podatkowy powstanie wówczas, gdy zaistnieją okoliczności określone w ustawie podatkowej. Powstanie obowiązku podatkowego z kolei związane jest ze zobowiązaniem podatkowym.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług do 31 grudnia 2013 r. obowiązek podatkowy, a w szczególności moment jego powstania określa art. 19. Ustawodawca wprowadza w tym przepisie zestaw regulacji o charakterze generalnym (art. 19 ust. 1-5) oraz szereg rozwiązań o charakterze szczególnym odnoszących się do importu towarów, faktu otrzymania przez podatnika zaliczek na poczet dostawy towarów lub świadczenia usług, a także różnych kategorii usług, których specyfika sprawiła, że podstawowe reguły powstania obowiązku podatkowego w ich przypadku nie będą właściwym rozwiązaniem.

Warto również zaznaczyć, że zgodnie ogólną zasadą wyrażoną w art. 63 dyrektywy 2006/112 zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

W omawianej sprawie kluczowe jest, co już zostało wskazane powyżej w odpowiedzi na pytanie pierwsze, że Wnioskodawca niebędący czynnym podatnikiem podatku VAT (zwolnienie podmiotowe) prowadząc działalność charytatywną w sposób opisany w stanie faktycznym tj. przyjmując od przedsiębiorców darowizny towarów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług (produkty spożywcze nie będące napojami alkoholowymi), które przeznaczy na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej i po przyjęciu od przedsiębiorcy przekaże je nieodpłatnie na potrzeby realizacji przez ŚDS zadań wymienionych w art. 51a ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji w opisanej we wniosku sytuacji u Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy.

Wobec powyższego prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w ten sposób prowadzona działalność charytatywna nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego od nieodpłatnie przyjętych przez niego towarów.

Odnosząc się do następnej kwestii budzącej wątpliwości Wnioskodawcy, a dotyczącej powstania obowiązku podatkowego od nieodpłatnie przyjętych towarów, jeżeli zostaną spełnione niżej wymienione warunki:

• towary będą produktami spożywczymi, nie stanowiącymi napojów alkoholowych,
• przedsiębiorca przekaże produkty na rzecz wnioskodawcy, który jest stowarzyszeniem o statusie organizacji pożytku publicznego,
• przyjęte od przedsiębiorców towary Wnioskodawca przekaże na cele prowadzonej przez siebie działalności charytatywnej,

przypomnieć należy, że co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega sprzedaż. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak już wskazano podstawową zasadą jest istnienie odpłatności jako warunku opodatkowania dostawy towarów.

Przywalane powyżej regulacje prawne w sposób jednoznaczny wskazują, że nieodpłatne przyjęcie towarów nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych, z tytułu których powstaje obowiązek podatkowy. Tym samym nieodpłatne przyjęcie towarów nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego, bowiem czynność taka – przyjęcie towarów – na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług pozostaje poza sferą opodatkowania. Dla czynności „nieodpłatnego przyjęcia towarów” nie ma znaczenia, jakie warunki spełnia podmiot przyjmujący. Po stronie podmiotu który „nieodpłatnie przyjmuje towary” (odmiennie niż po stronie podmiotu te towary przekazującego) nie powstają konsekwencje podatkowoprawne w zakresie obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe argumenty należy uznać, że Wnioskodawca wskazując cyt. „zakładając, że zostaną spełnione ww. warunki, Wnioskodawca nie będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu od nieodpłatnie przyjętych towarów” zaprezentował nieprawidłowe stanowisko. Jak bowiem wyjaśniono wyżej, nieodpłatne przyjęcie towarów nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT po stronie Wnioskodawcy, bez względu na spełnienie przez Wnioskodawcę ww. warunków.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (np. zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego) udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo zaznacza się, że w zakresie ustalenia czy zapisy statutu Wnioskodawcy pozwalają na prowadzenie przez niego działalności charytatywnej oraz w zakresie ustalenia czy przedsiębiorca będzie posiadał pełne prawo do odliczenia podatku VAT od nabytych towarów, które następnie przekaże nieodpłatnie na rzecz prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności charytatywnej wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.