Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1075/13/AP
z 19 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.), uzupełnionym w dniu 10 grudnia 2013 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego w sytuacji zaniechania inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 grudnia 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego w sytuacji zaniechania inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie opodatkowanych usług montażu i produkcji detali z tworzyw sztucznych. W siedzibie firmy odbywała się produkcja detali z tworzyw sztucznych, natomiast w wynajętych pomieszczeniach ich montaż. Spółka wynajęła pomieszczenia socjalno-produkcyjno-magazynowe o łącznej pow. 864 m2 od dnia 9 lipca 2009 r. W lipcu 2009 r. dokonała prac adaptacyjnych ww. pomieszczeń tak, by mogli tam pracować pracownicy montujący detale wg zamówień klienta. Adaptacja polegała głównie na postawieniu ścianek działowych oraz wydzieleniu szatni i kuchni dla pracowników. Wykonane prace zostały przez Spółkę zidentyfikowane jako inwestycja w obcym środku trwałym i przyjęte do amortyzacji ze stawką 10%. Amortyzacja rozpoczęła się w sierpniu 2009 r.

W umowie był zapis, że Spółka nie ma obowiązku likwidacji wprowadzonych do pomieszczeń adaptacji w przypadku rozwiązania umowy najmu. Zapis umowy chronił również Spółkę przed wczesnym wypowiedzeniem umowy przez wynajmującego po wykonaniu adaptacji. Zapis stanowił, że jeśli rozwiązanie umowy nastąpi przed okresem 2 lat z przyczyn nie leżących po stronie Spółki, wynajmujący zwróci najemcy 50% kosztów adaptacji. Spółka odliczyła podatek od poniesionych nakładów. W umowie był też zapis, że wynajmujący ma obowiązek ogrzewania pomieszczeń, przy czym temperatura w pomieszczeniach nie może być niższa niż 16 st. C. Za ogrzewanie wynajmujący miał wystawiać faktury.

W grudniu 2009 r. zaczęły się problemy z ogrzewaniem. Wynajmujący nie radził sobie z ogrzaniem wynajmowanych pomieszczeń. Temperatura spadała do 7-8 st. C. Powodowało to brak możliwości pracowania i postoje montażu. Było to też niezgodne z przepisami Kodeksu pracy. Spółka dodatkowo wynajmowała nagrzewnice i próbowała dogrzać pomieszczenia, tak by móc prowadzić działalność gospodarczą. W dniu 21 stycznia 2010 r. Spółka wystosowała do wynajmującego pismo z propozycjami tymczasowej pomocy i uzgodnieniami. Spółka musiała dodatkowo ogrzewać ww. pomieszczenia, co łączyło się z bardzo wysokimi kosztami dodatkowymi. Temperatura zewnętrzna w tym okresie dochodziła do -20 st. C. Kotłownia wynajmującego nie radziła sobie z dostarczeniem ciepła. W dniu 30 kwietnia 2010 r. wynajmujący przesłał do Spółki pismo, w którym informował, że ze względu na swą sytuację finansową dokonał sprzedaży części swych pomieszczeń, w tym kotłowni. Jednocześnie wynajmujący wypowiedział art. 7 pkt lc umowy najmu, w którym była mowa o obowiązku ogrzewania. Tym samym pomieszczenia pozbawiono ogrzewania. Dla Spółki oznaczało to brak możliwości zatrudniania w pomieszczeniach pracowników z nastaniem okresu grzewczego, a więc i prowadzenia w nich działalności, do której je wynajęła. Spółka została zmuszona do szukania innych pomieszczeń do prowadzenia montażu. Dlatego też 30 lipca 2010 r. doszło do rozwiązania umowy najmu. Rozwiązanie miało skutek na dzień 31 sierpnia 2010 r. Z tą datą Spółka dokonała zakończenia amortyzacji podatkowej i zlikwidowała inwestycję w obcym środku trwałym. Różnicę niezamortyzowaną zaliczono do kosztów niepodatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy likwidacja inwestycji w obcym środku trwałym rodzi obowiązek korekty VAT od części niezamortyzowanej inwestycji?
• Jeżeli tak, to jaki jest właściwy okres korekty?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku korygowania VAT od likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym.

Spółka wskazała, że w 2009 roku nie miała sprzedaży zwolnionej. Poniosła koszty adaptacji obcego środka trwałego w tym celu, aby w ogóle można było zacząć działalność, do której pomieszczenia zostały wynajęte. Nie było tam szatni ani kuchni gdzie pracownicy mogliby, zgodnie z kodeksem pracy, mieć zaplecze. Nakłady wykonano jak najbardziej ekonomicznie. Zamiarem Spółki było wieloletnie wykorzystywanie pomieszczeń. Rozwiązanie umowy nastąpiło wyłącznie z powodu braku możliwości ogrzania pomieszczeń i tym samym braku możliwości wykorzystywania pomieszczeń do celów montażu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi musi być znany w momencie nabycia towarów lub usług. Wynika to z ustanowionej w ustawie tzw. zasady niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia: jeśli dany zakup ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone (oczywiście jeżeli nie wyłączają tego inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych).

Zatem towary i usługi przeznaczone do przyszłego wykorzystania do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – bez względu na to, jakie faktycznie będą efekty tej działalności – należy uznać w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W efekcie należy uznać, że nawet gdy finalnie zakupy towarów i usług w sposób niezawiniony nie posłużą wykonywaniu czynności opodatkowanych, nie powoduje to utraty prawa do odliczenia podatku naliczonego. Konieczne przy tym staje się udowodnienie przez podatnika takiego związku.

Stosownie do art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:




1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   
2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii,


2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku,
   
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż,
   
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.).

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień artykułu 1 Dyrektywy 2006/112/WE, należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w ustępie 2 artykułu 1 ww. Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług.

Z treści ww. przepisu należy wnioskować, że podatek nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami artykułu 1 ww. Dyrektywy, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ustępie 2 prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

1. VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;
2. VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a) i art. 27;
3. VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i);
4. VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;
5. VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

Należy zwrócić uwagę na stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrażone w wyroku z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie Belgische Staat vs. Ghent Coal Terminal NV (C-37/95), zgodnie z którym podatnik jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na towary i usługi nabyte w związku z pracami inwestycyjnymi wykonanymi z przeznaczeniem ich na planowaną działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu, a nabyte prawo do odliczenia pozostaje w mocy, nawet jeśli w wyniku niezależnych od niego okoliczności podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów lub usług do transakcji podlegających opodatkowaniu.

W związku z powyższym wyrokiem należy stwierdzić, że niepodjęcie przez podatnika inwestycji związanej w planach z czynnościami opodatkowanymi lub jej zaniechanie, jak również zaniechanie wykorzystywania inwestycji w prowadzonej działalności, z przyczyn przez niego niezawinionych, nie powoduje utraty prawa do odliczenia podatku naliczonego, a tym samym podatnik nie ma obowiązku korekty odliczonego uprzednio podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadząc działalność gospodarczą m.in. w zakresie opodatkowanych usług montażu i produkcji detali z tworzyw sztucznych, w wynajętych pomieszczeniach dokonywała montażu. Spółka wynajęła pomieszczenia socjalno-produkcyjno-magazynowe o łącznej pow. 864 m2 i w lipcu 2009 r. wykonała w nich prace adaptacyjne (postawienie ścianek działowych oraz wydzielenie szatni i kuchni dla pracowników). Wykonane prace zostały potraktowane jako inwestycja w obcym środku trwałym i przyjęte do amortyzacji ze stawką 10%. Spółka odliczyła podatek od poniesionych nakładów. W umowie najmu zapisano, że w przypadku rozwiązania umowy najmu Spółka nie ma obowiązku likwidacji wprowadzonych adaptacji. W umowie był też zapis, że wynajmujący ma obowiązek ogrzewania pomieszczeń, przy czym temperatura w pomieszczeniach nie może być niższa niż 16 st. C. Ponadto zapisano, że jeśli rozwiązanie umowy nastąpi przed okresem 2 lat z przyczyn nie leżących po stronie Spółki, wynajmujący zwróci najemcy 50% kosztów adaptacji. Za ogrzewanie wynajmujący miał wystawiać faktury.

W grudniu 2009 r. zaczęły się problemy z ogrzewaniem. Temperatura spadała do 7-8 st. C, co powodowało brak możliwości pracowania i postoje montażu. Spółka musiała dogrzewać ww. pomieszczenia, co łączyło się z bardzo wysokimi kosztami dodatkowymi, gdyż temperatura zewnętrzna dochodziła do -20 st. C. W dniu 21 stycznia 2010 r. wystosowała do wynajmującego pismo z propozycjami tymczasowej pomocy i uzgodnieniami. W dniu 30 kwietnia 2010 r. otrzymała od wynajmującego pismo, w którym poinformował, że ze względu na swą sytuację finansową dokonał sprzedaży części swych pomieszczeń, w tym kotłowni. Jednocześnie wypowiedział art. 7 pkt lc umowy najmu, w którym była mowa o obowiązku ogrzewania. Tym samym pomieszczenia pozbawiono ogrzewania. Dla Spółki oznaczało to brak możliwości zatrudniania w pomieszczeniach pracowników w okresie grzewczym, a więc i prowadzenia w nich działalności, do której je wynajęła. W dniu 30 lipca 2010 r. doszło do rozwiązania umowy najmu, które miało skutek na dzień 31 sierpnia 2010 r.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Spółka nie jest zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na adaptację wynajętych pomieszczeń. Wydatki te zostały poniesione, stanowiąc inwestycję w obcym środku trwałym, z zamiarem wykorzystania w działalności opodatkowanej, a zaniechano wykorzystywania pomieszczeń w związku z niewywiązaniem się wynajmującego z warunków umowy, zatem z przyczyn niezależnych od Spółki. Wobec powyższego, nie zmieniło się prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługujące Spółce w trakcie wykonywania ww. prac adaptacyjnych w wynajętych pomieszczeniach.

W związku z powyższym rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej okresu korekty stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.