Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-651/13/LG
z 17 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

• aktualności interpretacji nr IBPP4/443-135/13/LG oraz prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych – jest nieprawidłowe,
• opodatkowania strat wyrobów węglowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie aktualności interpretacji nr ..., prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych oraz opodatkowania strat wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki Komandytowo - Akcyjnej. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną wyrobów węglowych. Wnioskodawca posiada status „pośredniczącego podmiotu węglowego” w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy o podatku akcyzowym. W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju innym pośredniczącym podmiotom węglowym, finalnym nabywcom węglowym, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku akcyzowym, w tym podmiotom korzystającym ze zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku akcyzowego, o których mowa w art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Do transakcji sprzedaży Wnioskodawca dołącza: paragon fiskalny/fakturę VAT, a w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych pośredniczącemu podmiotowi węglowemu także dokument potwierdzający status „pośredniczącego podmiotu węglowego”. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego wprowadzono w § 4 tego Rozporządzenia, iż: 1) w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31 a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, 2) nabycia wewnątrzwspólnotowego przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31 a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, 3) importu przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym. Dodatkowo Wnioskodawca dysponuje Interpretacją indywidualną z dnia 7 czerwca 2013 r., Numer: ..., zgodnie z którą Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach podzielił stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2013 r. zgodnie z którym, nie ma obowiązku załączania dokumentu dostawy do sprzedawanego węgla w ilości poniżej 200 kg jeżeli jest sprzedawany dla podmiotów, o których mowa w art. 31a ust. 2 (obecnie art. 31a ust. 1) ustawy o podatku akcyzowym. Wystarczy paragon fiskalny bez konieczności uzyskania danych osobowych nabywcy, jak ma to miejsce przy transakcji z użyciem dokumentu dostawy. Równocześnie, Wnioskodawca zgodnie z art. 91a ust. 1 ustawy o podatki akcyzowym, dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane: 1) ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN; 2) datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu; 3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego; 4) datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Powyższy przepis nakłada na Wnioskodawcę konieczność uzyskania szczegółowych danych od finalnego nabywcy węglowego, w tym w szczególności imienia i nazwiska oraz jego adresu zamieszkania lub siedziby. Dodatkowo, podczas obrotu wyrobami węglowymi zachodzą sytuacje, w których straty w wyrobach węglowych mogą być ujawniane przez Wnioskodawcę dopiero w trakcie okresowych spisów z natury magazynowanych wyrobów węglowych. Straty te nie mają jednak charakteru strat zawinionych (za które materialnie odpowiedzialne są określone osoby - jak za powierzona mienie). Straty te wynikają z właściwości fizykochemicznych wyrobów węglowych (np. wysychanie, parowanie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy będąca w posiadaniu Wnioskodawcy interpretacja z dnia 7 czerwca 2013 r. numer:IBPP4/443-135/13/LG, jest nadal aktualna na gruncie obowiązującego stanu prawnego?
2. Czy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych w jednorazowej ilości do 200 kg, wobec braku ustawowego wymogu uzyskania danych nabywcy, wystarczające jest wprowadzenie do ewidencji nr dowodu sprzedaży (paragon), dla uznania, że ewidencja jest prowadzona w sposób prawidłowy, tj. zgodnie z art. 91 a ustawy o podatku akcyzowym?
3. Czy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych w ilości powyżej 200 kg finalnemu nabywcy węglowemu, który nie korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego i odmówi podania danych, o których mowa w art. 91 a ust. 1 pkt 3), wystarczające jest wprowadzenie do ewidencji nr dowodu sprzedaży (paragon) oraz pozostałych danych, o których mowa w art. 91 a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym (za wyjątkiem danych o których mowa w art. 91 a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym), dla uznania, że ewidencja jest prowadzona w sposób prawidłowy, tj. zgodnie z art. 91 a ustawy o podatku akcyzowym?
4. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do opodatkowania podatkiem akcyzowym strat będących wynikiem właściwości fizykochemicznych wyrobów węglowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1) W ocenie Wnioskodawcy, posiadana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2013 r. jest nadal aktualna. Zgodnie z § 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego w przypadku: 1) sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, 2) nabycia wewnątrzwspólnotowego przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, -wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 ustawy. Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane: 1) w procesie produkcji energii elektrycznej, 2) w procesie produkcji wyrobów energetycznych; 3) przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.61)), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz 235, z późn. zm.62), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 217), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.63), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.64); 4) do przewozu towarów i pasażerów koleją; 5) do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej; 6) w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie; 7) w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; 8) przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe; 9) przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Dla tych wyrobów węglowych nie jest konieczne prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Reasumując w ocenie Wnioskodawcy, nie ma obowiązku załączania dokumentu dostawy do sprzedawanego węgla w ilości nieprzekraczającej 200 kg jeżeli jest sprzedawany dla podmiotów, o których mowa w art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Wystarczy paragon fiskalny bez konieczności uzyskania danych osobowych nabywcy, wymaganych do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 91a ustawy o podatku akcyzowym. Powyższe znajduje potwierdzenie w posiadanej przez Wnioskodawcę Interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2013 r., Numer: IBPP4/443-135/13/LG. Nadto stan prawny, na gruncie którego została wydana ww. interpretacja nie uległ zmianie.

Ad. 2) W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych w jednorazowej ilości nieprzekraczającej 200 kg, wobec braku ustawowego wymogu uzyskania danych nabywcy, wystarczające jest wprowadzenie do ewidencji nr dowodu sprzedaży (paragon), dla uznania, że ewidencja jest prowadzona w sposób prawidłowy, tj. zgodnie z art. 91a ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z treścią art. 91a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane: 1) ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN; 2) datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu; 3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego; 4) datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego w przypadku: 1) sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, 2) nabycia wewnątrzwspólnotowego przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, - wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 ustawy. Równocześnie w zakresie wymogu o którym mowa w art. 91a ust.1 pkt 3) ustawy o podatku akcyzowym, tj. uzyskania imienia i nazwiska lub nazwy oraz adresu zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego, Wnioskodawca, w przypadku odmowy udzielenia informacji w tym zakresie, nie posiada instrumentów prawnych do wyegzekwowania tych danych, a równocześnie Wnioskodawca nie może odmówić sprzedaży wyrobów węglowych odmawiającemu udzielenia tych informacji finalnemu nabywcy, niezależnie od tego, czy będą to wyroby węglowe objęte obowiązkiem zapłaty podatku akcyzowego, czy też wyroby węglowe zakupione dla celów zwolnionych z tego podatku. Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy, bez wskazania informacji, o których mowa w art. 91 ust.1 pkt 3) ustawy o podatku akcyzowym, nie może zostać uznane za prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 91a ustawy o podatku akcyzowym w sposób nieprawidłowy.

Ad. 3) W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż wyrobów węglowych w ilości powyżej 200 kg finalnemu nabywcy węglowemu, który nie korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego i odmówi podania danych, o których mowa w art. 91a ust. 1 pkt 3), wystarczające jest wprowadzenie do ewidencji nr dowodu sprzedaży (paragon) oraz pozostałych danych, o których mowa w art. 91a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym (za wyjątkiem danych o których mowa w art. 91a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym), dla uznania, że ewidencja jest prowadzona w sposób prawidłowy, tj. zgodnie z art. 91a ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z treścią art. 91a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane:1) ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN; 2) datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu; 3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego; 4) datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Wedle art. 1 ustawy o podatku akcyzowym, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy. Akcyza stanowi dochód budżetu państwa. Z kolei art. 5 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że czynności lub stany faktyczne, o których mowa w art. 8 ust. 1-5, art. 9 ust. 1, art. 9a ust. 1 i 2, art. 9b ust. 1 i 2, art. 9c ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1 i 2, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Zgodnie z art. 9a ust. 1 w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest: 1) sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu; 2) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego; 3) import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego; 4) użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy; 5) użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego: a) nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1, b) uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia, c) jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości; 6) użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary; 7) powstanie ubytków wyrobów węglowych. Jak stanowi art. 9 ust. 2 za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich: 1) sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny; 2) zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny; 3) wydanie w zamian za wierzytelności; 4) wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego; 5) darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny; 6) wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności; 7) przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy; 8) przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników; 9) użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie zaś z art. 9 ust. 3 jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu. Zgodnie z powyższym, w przypadku odmowy podania przez finalnego nabywcę danych, o których mowa w art. 91a ust. 1 pkt 3) ustawy o podatku akcyzowym, Wnioskodawca dokona sprzedaży wyrobów węglowych wraz z podatkiem akcyzowym. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż wyrobów węglowych w ilości powyżej 200 kg finalnemu nabywcy węglowemu, który nie korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego i odmówi podania danych, o których mowa w art. 91a ust. 1 pkt 3), wystarczające jest wprowadzenie do ewidencji nr dowodu sprzedaży (paragon), dla uznania, że ewidencja jest prowadzona w sposób prawidłowy, tj. zgodnie z art. 91a ustawy o podatku akcyzowym.

Ad. 4) W ocenie Wnioskodawcy, straty wynikające z właściwości fizykochemicznych wyrobów węglowych (np. wysychanie, parowanie) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 2 ust.1 pkt 20 lit. c) ubytkami wyrobów akcyzowych są wszelkie straty wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą. W myśl obowiązującej definicji nie są już ubytkami, straty magazynowe wyrobów węglowych wykazywane przez pośredniczący podmiot węglowy. Zgodnie z art. 9a ust. 1, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest: 1) sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu; 2) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego; 3) import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego; 4) użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy; 5) użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego: a) nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31 a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1, b) uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia, c) jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości; 6) użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary; 7) powstanie ubytków wyrobów węglowych. Równocześnie, zgodnie z Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 lipca 2013 r. (sygn. akt: I SA/Wr 776/13): „w art. 30 ust 3 ustawy o podatku akcyzowym wprowadzono zwolnienia od akcyzy ubytków wyrobów akcyzowych lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 tej ustawy (a więc także wyrobów węglowych), powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia. W doktrynie podkreśla się, że powyższe rozwiązanie nie jest zgodne z nową dyrektywą horyzontalną tzn. Dyrektywą Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L 9 z 14.01.2009, s. 12), która pozostawia kwestię niezawinionych ubytków wyrobów akcyzowych poza sferą opodatkowania, co nie jest równoznaczne ze zwolnieniem od akcyzy ( P. Karczewski w Wojciech Krok (red.), Patryk Karczewski, Rafał Kowalik, Szymon Parulski, Konrad Stanieć, Komentarz LEX 2012 do art. 9a ustawy o podatku akcyzowym ). (...) Straty w wyrobach węglowych będące następstwem ich właściwości fizyko-chemicznych nie mogą być zatem uznane za "użycie" wyrobów węglowych jest to bowiem okoliczność, która nie wynika z aktywności wnioskodawcy lub innych podmiotów z których pomocy korzysta. Straty te są bowiem normalnym następstwem samego przechowywania wyrobów węglowych, nie wynikają one natomiast z ich użycia jako tych wyrobów”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w zakresie aktualności interpretacji nr IBPP4/443-135/13/LG oraz prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych,
• jest prawidłowe w części opodatkowania strat wyrobów węglowych.
  
  

Wnioskodawca, który posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego, dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju innym pośredniczącym podmiotom węglowym oraz finalnym nabywcom węglowym, korzystającym ze zwolnienia od akcyzy. Do transakcji sprzedaży Wnioskodawca dołącza paragon fiskalny/fakturę VAT, a w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych pośredniczącemu podmiotowi węglowemu dodatkowo dokument potwierdzający status pośredniczącego podmiotu węglowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy; przy czym wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w pozycji 20 pod kodem ex CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu oraz powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
   
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
   
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
   
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
   
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
   
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

-który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
   
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
   
3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, ze zm.), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.);
   
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
   
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
   
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
   
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
   
8. przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe;
   
9. przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

Stosownie do art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zgodnie z art. 91a ust. 1 ustawy, pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane:

1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
2. datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
4. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.
   
   

Finalny nabywca węglowy jest to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe,

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że obrót wyrobami węglowymi pomiędzy pośredniczącymi podmiotami węglowymi nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania. Obowiązek prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych dotyczy wyłącznie wyrobów węglowych sprzedawanych przez pośredniczący podmiot węglowy finalnym nabywcom węglowym.

Należy zauważyć, że prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 91a ustawy, nie jest warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy, co stanowi zasadniczą zmianę w porównaniu ze stanem prawnym przed 20 września 2013 r.

Ponadto, zgodnie z art. 91a ust.5 ustawy przedmiotowa ewidencja wyrobów węglowych może być zastąpiona przez ewidencję prowadzoną na potrzeby podatkowe lub księgowe inne niż akcyza, jeżeli zawiera ona wszystkie dane, które powinna zawierać ewidencja wyrobów węglowych, wymienione w art. 91a ust. 1 lub 2.

Przesłanką wprowadzenia obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy była konieczność zapewnienia możliwości kontroli prawidłowości stosowania zwolnienia od akcyzy dla wyrobów węglowych.

Zgodnie z art. 91a ust. 1 pkt 4 ustawy ewidencja wyrobów węglowych powinna zawierać m. in. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Przepis ten koresponduje z art. 31a ust 3 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy jest wystawienie dokumentu dostawy potwierdzającego ich sprzedaż finalnemu nabywcy węglowemu.

Zatem w ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy, odnotowuje się tylko sprzedaż na terenie kraju wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy potwierdzoną dokumentem dostawy lub innym dokumentem zastępującym dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Jednocześnie zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2013 r. poz. 1109), w przypadku:

1. sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy,
2. nabycia wewnątrzwspólnotowego przez finalnego nabywcę węglowego korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy,
3. importu przez finalnego nabywcę węglowego korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy

-wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

W związku z powyższym do ww. ewidencji nie wpisuje się wyrobów węglowych sprzedawanych na terenie kraju finalnemu nabywcy węglowemu z zapłaconą akcyzą oraz wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, do której nie stosuje się warunku wystawienia dokumentu dostawy, zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 16 września 2013 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 2 i 3 należało uznać za nieprawidłowe, gdyż jak wskazano w ww. ewidencji nie ujmuje się tej sprzedaży.

Zgodnie z art. 2 ust. 20 pkt c ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy straty magazynowanych przez niego wyrobów węglowych powstałe wskutek właściwości fizykochemicznych będą przedmiotem opodatkowania akcyzą.

Z wniosku wynika, że straty wyrobów węglowych mogące powstać u Wnioskodawcy nie powstają w trakcie przemieszczania tych wyrobów na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiących przedmiot opodatkowania lecz powstają podczas ich magazynowania i wynikają z właściwości fizykochemicznych tych wyrobów.

Tym samym niedobory wyrobów węglowych powstałe u Wnioskodawcy, posiadającego status pośredniczącego podmiotu węglowego, powstałe podczas magazynowania, które to niedobory wynikają z własności fizykochemicznych tych wyrobów – nie są w rozumieniu obowiązującej ustawy o podatku akcyzowym ubytkami podlegającymi opodatkowaniu akcyzą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 4 jest prawidłowe.

Wnioskodawca oczekuje również na odpowiedź w zakresie aktualności interpretacji indywidualnej nr IBPP4/443-135/13/LG z 7 czerwca 2013 r. dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystawienia dokumentu dostawy oraz uzyskania danych osobowych nabywcy wyrobu węglowego. Interpretacja ta dotyczyła stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na wstępie wskazać należy, że interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana w „starym” stanie prawnym nie może być wiążąca dla oceny sytuacji, która zaistnieje w „nowym”, zmienionym stanie prawnym. Interpretacja dotycząca przepisów prawa podatkowego, które później uległy zmianie (wydane według stanu prawnego przed zmianą) traci dla podatnika jakąkolwiek wartość „na przyszłość”, ma ona walor niejako historyczny, dotyczący wyłącznie zdarzeń, które miały miejsce, wywarły skutek pod rządami interpretowanych przepisów, przed ich zmianą. Z momentem utraty mocy bądź zmiany przepisów prawa podatkowego interpretacja indywidualna przestaje wywoływać skutki na przyszłość. Interpretacja wywołuje skutki dla podatnika jedynie w odniesieniu do okresu, kiedy obowiązywały interpretowane przepisy. Ochrona, o której mowa w art. 14k – 14n ustawy – Ordynacja podatkowa, nie będzie bowiem obejmowała skutków podatkowych zdarzeń, które miały miejsce po zmianie przepisów, które podlegały wykładni. Interpretacja pozostaje tylko bowiem aktem stosowania prawa i mimo swojej funkcji ochronnej nie może ona obejmować stanów faktycznych, które zaistniały w zmienionym stanie prawnym (wyrok WSA w Łodzi z dn. 05.06.2012 r., sygn. akt I SA/Łd 501/12).

Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, że stan prawny w jakim została wydana wskazana interpretacja nie uległ zmianie. W obecnie obowiązującym stanie prawnym wprowadzono i zdefiniowano m.in. pojęcie finalnego nabywcy węglowego. Zmieniono również definicję pośredniczącego podmiotu węglowego. Ponadto w nowy sposób określono przedmiot opodatkowania wyrobów węglowych. Zgodnie z nowymi przepisami opodatkowanie wyrobów węglowych następuje na ostatnim etapie obrotu, czyli na etapie sprzedaży wyrobów węglowych nabywcy finalnemu. Nastąpiła rezygnacja z opodatkowania czynności: nabycia wewnątrzwspólnotowego i importu dokonywanych na wcześniejszym etapie przez podmioty uczestniczące w obrocie wyrobami węglowymi, którzy są pośredniczącymi podmiotami węglowymi, oraz sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju pomiędzy tymi podmiotami, a także rezygnacja z opodatkowania eksportu i dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów węglowych. Kolejnym istotnym uproszczeniem było zrezygnowanie z warunku dokumentowania na każdym etapie obrotu, przemieszczania wyrobów węglowych, na rzecz dokumentowania odpowiednio importu, nabycia wewnątrzwspólnotowego lub sprzedaży tych wyrobów na ostatnim etapie obrotu. Wskazać również należy w obwiązującej od 20 września 2013 r. ustawie zmieniono w sposób zasadniczy treść przepisów dotyczących zwolnień i warunków ich zastosowania. Z dniem 20 września 2013 r. weszło w życie również nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego, które uchyliło rozporządzenie z dnia 8 lutego 2013 r. W nowym obowiązującym rozporządzeniu m.in. dostosowano jego treść do terminologii obowiązującej w ustawie o podatku akcyzowych w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2013 r.

Tym samym stwierdzić należy, że interpretacja znak IBPP4/443-135/13/LG z 7 czerwca 2013 r. wydana na gruncie obowiązujących w dacie jej wydania przepisów straciła swoją aktualność.

Należy jednak podkreślić, że zgodnie z brzmieniem § 4 ww. rozporządzenia z dnia 16 września 2013 r. w przypadku:

1. sprzedaży sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy,
2. nabycia wewnątrzwspólnotowego przez finalnego nabywcę węglowego korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy,
3. importu przez finalnego nabywcę węglowego korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy

-wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Powyższe zatem oznacza, że zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami dla zastosowania zwolnienia od akcyzy przy sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Innymi słowy (podobnie jak w poprzednim stanie prawnym) Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania dokumentu dostawy, który towarzyszyłby wyrobowi węglowemu w przypadku jego przemieszczenia. Nie ma również w takim przypadku konieczności uzyskiwania przez Wnioskodawcę danych osobowych nabywcy, gdyż przepisy z zakresu podatku akcyzowego nie przewidują takiego obowiązku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Reasumując należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest:

• nieprawidłowe w zakresie aktualności interpretacji nr IBPP4/443-135/13/LG oraz prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych,
• jest prawidłowe w części opodatkowania strat wyrobów węglowych.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.