INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2011r. (data wpływu 23 grudnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług szkoleniowych dla zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami, rzeczoznawców majątkowych – jest prawidłowe,
• w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług szkoleniowych świadczonych dla osób nie będących zarządcami nieruchomości, pośrednikami w obrocie nieruchomościami, rzeczoznawcami majątkowymi – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług szkoleniowych świadczonych dla zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami, rzeczoznawców majątkowych oraz osób nie będących zarządcami nieruchomości, pośrednikami w obrocie nieruchomościami, rzeczoznawcami majątkowymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej od dnia 18 sierpnia 2010r. Od dnia 31 marca 2011r. Wnioskodawca zarejestrował się, jako „czynny podatnik VAT”.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania. Wnioskodawca nie posiada również akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej w Spółce jest m.in. organizacja szkoleń.

Część szkoleń skierowana jest do podmiotów posiadających uprawnienia (licencje) zarządcy nieruchomości, pośrednika w obrocie nieruchomościami lub rzeczoznawcy majątkowego na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.), dalej ustawa o gospodarce.

Licencjonowane osoby są obowiązane zgodnie z powyższą ustawą do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych (art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2 oraz art. 188 ust. 2 ustawy o gospodarce). Omawiane szkolenia są prowadzone na zasadach wskazanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 859) i uwzględniają wymogi programowe wskazane w tym rozporządzeniu oraz komunikacie Ministra Infrastruktury z dnia 3 czerwca 2008r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń i seminariów mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych (Dz. Urz. MI. z 2008r. Nr 9, poz. 53).

Szkolenia te są zgłaszane do Ministerstwa Infrastruktury zgodnie z treścią art. 196 ust. 2 ustawy o gospodarce oraz zatwierdzane i ewidencjonowane przez Ministerstwo Infrastruktury zgodnie z zasadami przewidzianymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. z 2010 r. Nr 140, poz. 945). Tematyka szkoleń musi być zgodna z ww. przepisami.

Przykładowe tematy szkoleń: „Zarządzanie nieruchomościami (…)”, „Windykacja należności (…)”.

Udział w powyższych szkoleniach pozwala osobie posiadającej uprawnienia (licencje) na zrealizowanie obowiązku doskonalenia zawodowego zgodnie z wymogami ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W szkoleniach tych uczestniczą również osoby nie posiadające licencji zawodowej, np. pracownicy zatrudnieni przez zarządców nieruchomości lub pośredników w obrocie nieruchomościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi szkoleniowe zatwierdzone przez Ministerstwo Infrastruktury, skierowane do zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami lub rzeczoznawców majątkowych są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, do których stosuje się zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a uptu...

Zdaniem Wnioskodawcy szkolenia opisane w poz. 68 wniosku korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

W sytuacji wskazanej w pierwszym pytaniu zwolnieniu podlegają usługi kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego. W pierwszym przypadku, jeżeli są usługami kształcenia zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Przesłanka świadczenia dotycząca usługi w zakresie kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego.

W pierwszej kolejności należy ustalić, jakie usługi, są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego. Jest to przesłanka, która występuje w przypadku szkoleń wskazanych w pytaniu 1.

W przepisach krajowych nie zdefiniowano, co należy rozumieć przez kształcenie lub przekwalifikowanie zawodowe. W dotychczasowych wyjaśnieniach, prezentowanych na swojej internetowej stronie Ministerstwo Finansów nie wskazuje, aby szkolenie zawodowe dotyczyło przygotowania do konkretnego zawodu. Z interpretacji można wywnioskować, iż ważne, aby było ono przydatne przy poszukiwaniu lub wykonywaniu pracy. Przykładem może być wyjaśnienie o kursach nauki jazdy (www.mf.gov.pl/_files_/podatki/vat_i_akcyzowy/informacja/ informacja_prawo-jazdy_2_.pdf). Kurs ten nie przygotowuje do żadnego konkretnego zawodu, a mimo to Ministerstwo Finansów uznało go za szkolenie zawodowe, ponieważ kursy nauki jazdy są przydatne na rynku pracy. Również szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy zostały uznane przez Ministerstwo, jako kształcenie zawodowe (www. mf.gov.pl/_files_/ podatki/vat_i_akcyzowy/informacie/komunikat_szkol-bhp.pdf).

W art. 44 rozporządzenia Rady (UE) NR 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (w stanie prawnym do 31 czerwca 2011r. było to Rozporządzenie Wykonawcze Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r.) stwierdza się, iż kształcenie zawodowe lub przekwalifikowujące powinno obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu nabycie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, bez względu na czas trwania kursu. Zatem rozporządzenie UE potwierdza stanowisko zawarte w wyjaśnieniach Ministerstwa, wystarczy, aby szkolenie było przydatne do celów zawodowych, a już jest kształceniem zawodowym.

Powyższe wskazuje, że usługi kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego należy rozumieć szeroko w zasadzie oceniając ich przydatności na rynku pracy. Kształceniem lub przekwalifikowaniem zawodowym jest, bowiem nie tylko nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z zawodem, ale również branżą. Ponadto kształcenie zawodowe to nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Zawód zgodnie z definicją podawana przez szereg słowników jeżyka polskiego, to zajęcie wykonywane w celach zarobkowych. Znajomość zagadnień prezentowanych na szkoleniach Wnioskodawcy, pozostaje w ścisłym związku z wykonywanymi zadaniami zawodowymi uczestników lub umożliwia przekwalifikowanie osób uczestniczących w szkoleniach.

Tematy szkoleń muszą być tak dobrane, aby uczestnicy otrzymywali informację jednoznacznie odpowiadające ich potrzebom zawodowym, co wypełnia przesłankę definicji zawartej w art. 44 Rozporządzenia UE. (…) W przypadku szkoleń zgłaszanych do Ministerstwa Infrastruktury, gdyby oceniono je, jako nieprzydatne dla zarządców, pośredników, czy rzeczoznawców, to Ministerstwo nie zarejestrowałoby tematu takiego szkolenia.

Przesłanka wskazana w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a uptu dotycząca formy i zasad kształcenia, które mają być przewidziane w odrębnych przepisach

W tym przypadku przepis nie wskazuje konkretnych przepisów prawa mających ustalać formy i zasady kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego. Usługi szkoleniowe skierowane do licencjonowanych zarządców nieruchomości, rzeczoznawców majątków oraz pośredników w obrocie nieruchomościami służą realizacji przez przedstawiciel tych zawodów obowiązku podnoszenia kwalifikacji wynikającego z ustawy o gospodarce. Program szkolenia jest zatwierdzany przez Ministerstwo Infrastruktury i tym samym jest to zapewnienie, iż szkolenie jest zgodne z przywołanymi w poz. 68 przepisami wykonawczymi odnośnie wymogów dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości.

Należy zatem uznać, iż w przypadku szkoleń zatwierdzonych przez Ministerstwo Infrastruktury, jednoznacznie spełnione są obydwie przesłanki zwolnienia z podatku VAT. Usługi są usługami kształcenia zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również dotychczasowe interpretacje indywidualne wydawane przez Ministra Finansów np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 listopada2011 r. nr IPTPP2/443-404/11 -4/IR.

Przy czym nie ma znaczenia czy, z usługi korzysta (jako uczestnik szkolenia) osoba posiadająca stosowną licencję, czy też pracownik skierowany przez zarządcę, rzeczoznawcę, czy pośrednika. W każdym bowiem przypadku usługa szkoleniowa świadczona jest według tego samego programu i zasad jej przeprowadzania wskazanych w przepisach wykonawczych wydanych przez Ministra Infrastruktury, co jest potwierdzone stosownym numerem rejestracyjnym szkolenia. Ponadto szkolenie to ma charakter zawodowy, ponieważ pozostaje bezpośrednio związane z zawodem (jeżeli chodzi o osoby posiadające licencję) lub branżą jaką jest zarządzanie, pośrednictwo, rzeczoznawstwo. W przeciwnym razie Ministerstwo nie zarejestrowałby tematu szkolenia. Zatem spełnione są warunki wskazane w rozporządzeniu UE szkolenia pozostają w związku z branżą lub zawodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

• prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług szkoleniowych dla zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami, rzeczoznawców majątkowych,
• nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług szkoleniowych świadczonych dla osób nie będących zarządcami nieruchomości, pośrednikami w obrocie nieruchomościami, rzeczoznawcami majątkowymi.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., a od 26 sierpnia 2011r. t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Wnioskodawca stwierdził bowiem, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, a ponadto z opisu przedstawionego we wniosku nie wynika, żeby Wnioskodawca był podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o VAT.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie organizacji szkoleń.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania jak również nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Wnioskodawca organizuje szkolenia, których część skierowana jest do podmiotów posiadających uprawnienia (licencje) zarządcy nieruchomości, pośrednika w obrocie nieruchomościami lub rzeczoznawcy majątkowego na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651, ze zm.).

Licencjonowane osoby są obowiązane zgodnie z powyższą ustawą do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych (art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2 oraz art. 188 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Omawiane szkolenia są prowadzone na zasadach wskazanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 859) i uwzględniają wymogi programowe wskazane w tym rozporządzeniu oraz komunikacie Ministra Infrastruktury z dnia 3 czerwca 2008r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń i seminariów mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych (Dz. Urz. MI. z 2008r. Nr 9, poz. 53).

Szkolenia te są zgłaszane do Ministerstwa Infrastruktury zgodnie z treścią art. 196 ust. 2 ustawy o gospodarce oraz zatwierdzane i ewidencjonowane przez Ministerstwo Infrastruktury zgodnie z zasadami przewidzianymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. z 2010r. Nr 140, poz. 945). Tematyka szkoleń musi być zgodna z ww. przepisami.

Przykładowe tematy szkoleń: „Zarządzanie nieruchomościami (…)”, „Windykacja należności (…)”.

Udział w powyższych szkoleniach pozwala osobie posiadającej uprawnienia (licencje) na zrealizowanie obowiązku doskonalenia zawodowego zgodnie z wymogami ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W szkoleniach tych uczestniczą również osoby nie posiadające licencji zawodowej, np. pracownicy zatrudnieni przez zarządców nieruchomości lub pośredników w obrocie nieruchomościami czy też rzeczoznawców majątkowych.

Zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. z 2010r. Dz. U. Nr 102, poz. 651 ze zm.) rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie

W myśl art. 174 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

Natomiast stosownie do postanowień art. 174 ust. 3b ustawy o gospodarce nieruchomościami z dniem wpisu do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych osoba, o której mowa w ust. 2, nabywa prawo wykonywania zawodu oraz używania tytułu zawodowego „rzeczoznawca majątkowy”. Tytuł zawodowy „rzeczoznawca majątkowy” podlega ochronie prawnej.

W myśl art. 175 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do wykonywania czynności, o których mowa w art. 174 ust. 3 i 3a, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi, ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tych czynności oraz z zasadami etyki zawodowej, kierując się zasadą bezstronności w wycenie nieruchomości

Jak stanowi art. 175 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Stosownie do postanowień art. 177 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości nadaje się osobie fizycznej, która:

1. posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2. nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, za składanie fałszywych zeznań oraz za przestępstwa skarbowe;
3. posiada wyższe wykształcenie;
4. ukończyła studia podyplomowe w zakresie wyceny nieruchomości;
5. odbyła praktykę zawodową w zakresie wyceny nieruchomości;
6. przeszła z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne, w tym złożyła egzamin dający uprawnienia w zakresie szacowania nieruchomości.
   
   

Zgodnie z art. 179 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami pośrednictwo w obrocie nieruchomościami jest działalnością zawodową wykonywaną przez pośredników na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W myśl art. 179 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami pośrednikiem w obrocie nieruchomościami jest osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

Jak stanowi art. 179 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dniem wpisu do centralnego rejestru pośredników w obrocie nieruchomościami osoba, o której mowa w ust. 2, nabywa prawo wykonywania zawodu oraz używania tytułu zawodowego „pośrednik w obrocie nieruchomościami”. Tytuł zawodowy „pośrednik w obrocie nieruchomościami” podlega ochronie prawnej.

Stosownie do postanowień art. 181 ustawy o gospodarce nieruchomościami pośrednik w obrocie nieruchomościami jest zobowiązany do wykonywania czynności, o których mowa w art. 180 ust. 1 i ust. 1a, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi, ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tych czynności oraz zasadami etyki zawodowej. Jest on także zobowiązany do kierowania się zasadą ochrony interesu osób, na których rzecz wykonuje te czynności

Jak stanowi art. 181 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami pośrednik w obrocie nieruchomościami jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

W myśl art. 182 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami licencje zawodową w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami nadaje się osobie fizycznej, która:

1. posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2. nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, za składanie fałszywych zeznań oraz za przestępstwa skarbowe;
3. posiada wyższe wykształcenie;
4. ukończyła studia podyplomowe w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami;
5. odbyła praktykę zawodową w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 184 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami zarządzanie nieruchomościami jest działalnością zawodową wykonywaną przez zarządców nieruchomości na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W myśl art. 184 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami zarządcą nieruchomości jest osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

Jak stanowi art. 184 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dniem wpisu do centralnego rejestru zarządców nieruchomości osoba, o której mowa w ust. 2, nabywa prawo wykonywania zawodu oraz używania tytułu zawodowego „zarządca nieruchomości”. Tytuł zawodowy „zarządca nieruchomości” podlega ochronie prawnej.

Stosownie do art. 186 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zarządca nieruchomości jest zobowiązany do wykonywania czynności, o których mowa w art. 185 ust. 1 i ust. 1a, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tych czynności oraz zasadami etyki zawodowej. Jest on także zobowiązany do kierowania się zasadą ochrony interesu osób, na których rzecz wykonuje te czynności.

W myśl art. 186 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zarządca nieruchomości jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z art. 187 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami nadaje się osobie fizycznej, która:

1. posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2. nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, za składanie fałszywych zeznań oraz za przestępstwa skarbowe;
3. posiada wyższe wykształcenie;
4. ukończyła studia podyplomowe w zakresie zarządzania nieruchomościami;
5. odbyła praktykę zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami.
   
   

Zgodnie z art. 191 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej nadaje licencje zawodowe w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub licencje zawodowe w zakresie zarządzania nieruchomościami, osobom które spełniły wymogi określone odpowiednio w art. 182 lub art. 187.

Jak stanowi art. 196 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, programy kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych, o których mowa w art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2 oraz art. 186 ust. 2, uwzględniają wymogi programowe ustalone przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz podlegają zgłoszeniu temu ministrowi.

Zgodnie z art. 196 ust. 3 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia wymogi programowe dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, w tym grupy tematyczne tych kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, biorąc pod uwagę kwalifikacje i umiejętności, jakie powinni posiadać rzeczoznawcy majątkowi, pośrednicy w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy nieruchomości, niezbędne dla prawidłowego i rzetelnego wykonywania działalności zawodowej w powyższych zakresach.

Zgodnie z art. 197 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, mając na względzie zapewnienie obiektywnego, rzetelnego i sprawnego sprawdzenia przygotowania kandydatów na rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami i zarządców nieruchomości oraz zapewnienie obiektywnej oceny skarg na działalność osób, którym nadano uprawnienia i licencje zawodowe, a także uwzględniając rzeczywiste koszty postępowania z tytułu odpowiedzialności zawodowej określi, w drodze rozporządzenia sposoby doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami i zarządców nieruchomości, sposób dokumentowania oraz kryteria oceny spełnienia tego obowiązku, formy i zasady zgłaszania i potwierdzania przez organizatorów doskonalenia aktualności programów, o których mowa w art. 196 ust. 2, formy i zasady prowadzenia i publikacji rejestru zgłoszonych programów oraz wzory dokumentów stosowanych w tym postępowaniu.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej zawartej w art. 197 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami Minister Infrastruktury wydał rozporządzenie z dnia 30 lipca 2010r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 140, poz. 945), które stosownie do § 1 tego rozporządzenia określa:

1. sposoby doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;
2. sposób dokumentowania spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;
3. kryteria oceny spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;
4. formy i zasady zgłaszania przez organizatorów doskonalenia programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych oraz potwierdzania przez nich ich aktualności;
5. formy i zasady prowadzenia i publikacji rejestru zgłoszonych programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych;
6. wzory dokumentów stosowanych w postępowaniu dotyczącym doskonalenia kwalifikacji zawodowych.
   
   

W myśl § 3 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia z dnia 30 lipca 2010r., stałe doskonalenie kwalifikacji zawodowych, o którym mowa w art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2 i art. 186 ust. 2 ustawy, zwane dalej „doskonaleniem”, odbywa się przez udział osoby uprawnionej w charakterze słuchacza w seminariach, szkoleniach lub kursach specjalistycznych, w zakresie uprawnień lub licencji zawodowych posiadanych przez osobę uprawnioną, spełniających wymogi, o których mowa w art. 196 ust. 2 ustawy.

Udział osoby uprawnionej, o którym mowa w ust. 1, może odbywać się poprzez uczestnictwo w seminariach, szkoleniach i kursach specjalistycznych organizowanych w formie stacjonarnej lub w formie kształcenia na odległość z wykorzystaniem sieci Internet.

Zgodnie z § 8 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia z dnia 30 lipca 2010r., kryterium oceny spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych jest uczestnictwo osoby uprawnionej w okresie rozliczeniowym w co najmniej 24 godzinach edukacyjnych kształcenia w dowolnie wybranych formach, o których mowa w § 3 ust. 1.

Okresem rozliczeniowym jest rok kalendarzowy. Za pierwszy okres rozliczeniowy uznaje się rok kalendarzowy następujący po roku kalendarzowym, w którym osoba uprawniona uzyskała uprawnienia zawodowe lub licencję zawodową.

Natomiast na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 196 pust. 3 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami Minister Infrastruktury wydał rozporządzenie z dnia 14 lipca 2010r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 127, poz. 859), które w § 1 stanowi, iż kursy specjalistyczne, szkolenia lub seminaria mają na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami lub zarządców nieruchomości.

Załącznik do tego rozporządzenia określa grupy tematyczne dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa wskazać należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe dla zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami czy rzeczoznawców majątkowych spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Szkolenia te obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą i wykonywanym zawodem, co za tym idzie mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wykonywane przez Wnioskodawcę usługi kształcenia zawodowego dla zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami czy rzeczoznawców majątkowych świadczone na rzecz osób, które posiadają licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Nie można jednak zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, co do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy dla świadczonych usług szkoleniowych w przypadku pracowników, kierowanych na szkolenia przez zarządców nieruchomości, pośredników w obrocie nieruchomościami, rzeczoznawców majątkowych.

Jeśli bowiem przedmiotowe usługi szkoleniowe, realizowane w formach i na zasadach wskazanych przez Wnioskodawcę w oparciu o przytoczone wyżej odrębne przepisy, świadczone są na rzecz osób nieposiadających ww. uprawnień czy licencji wówczas ich wykonywanie, jako skierowane do osób niewykonujacych ww. zawodów, nie uprawnia do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT. Wynika to z faktu, iż stosownie do dyspozycji § 2 pkt 4 powoływanego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010r., ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o osobie uprawnionej, należy przez to rozumieć osobę, która posiada uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, licencję zawodową w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami, a kwestie dotyczące uzyskania uprawnień wymaganych dla rzeczoznawcy majątkowego, pośrednika w obrocie nieruchomościami i zarządcy nieruchomości podlegają odrębnym regulacjom prawnym.

Wnioskodawca winien zatem świadczone usługi, jako niespełniające przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy opodatkować 23% stawką podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku usług szkoleniowych, których uczestnikami są osoby nie posiadające uprawnienia zawodowego w zakresie szacowania nieruchomości, licencji zawodowej w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.