Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1477/13/KG
z 13 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 28 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że oferowane usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów (PKWiU 86.90.18.0), polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych oraz grupowych, a także konsultacji psychologicznych oraz działalność wspomagająca edukację (PKWiU 85.60.10), polegająca na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego mogą być zwolnione z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że oferowane usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów (PKWiU 86.90.18.0), polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych oraz grupowych, a także konsultacji psychologicznych oraz działalność wspomagająca edukację (PKWiU 85.60.10), polegająca na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego mogą być zwolnione z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a ustawy o VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z 28 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie znak IBPP3/443-1477/13/KG z 19 lutego 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Fundacja), założona w 2007 r. (KRS xxx) prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem VAT.

Głównym rodzajem działalności są:

• usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów (PKWiU 86.90.18.0), polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych oraz grupowych, a także konsultacji psychologicznych, oraz
• działalność wspomagająca edukację (PKWiU 85.60.10), polegająca na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego.
  
  

Z uwagi na brak jednoznaczności art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a w obszarze definicji wymienionych tam usług w zakresie opieki medycznej, służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a w szczególności określenia, czy świadczone przez Fundację usługi PKWiU 86.90.18.0 oraz 85.60.10 do nich należą, a także brak jednoznaczności w obszarze definicji zawodu medycznego (doprecyzowanej w ustawie o działalności leczniczej), a w szczególności określenia, czy psychoterapeuta jest zawodem medycznym, aktualnie Wnioskodawca odprowadza z tytułu świadczonych usług PKWiU 86.90.18.0 oraz 85.60.10 podatek VAT w wysokości 23%. Jednakże pojawiające się interpretacje indywidualne, wydawane przez stosowne organy w okresie 2011 r. – 2013 r., wskazują, że usługi PKWiU 86.90.18.0 oraz 85.60.10 mogą być zwolnione z VAT.

Opis zdarzenia przyszłego doprecyzowany został pismem z 28 lutego 2014 r.:

W zakresie prowadzenia psychoterapii indywidualnych oraz grupowych, a także konsultacji psychologicznych:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 o działalności leczniczej, podmiotem leczniczym jest przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca jako osoba prawna wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą jest wpisana do rejestru przedsiębiorców w KRS pod numerem (data rejestracji 12 września 2007 r.). Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza jest działalnością usługową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły – Wnioskodawca prowadzi dwa ośrodki terapeutyczno-rozwojowe, w K. przy ul. L. i w W. przy ul. N. Rozpoczęta przez Wnioskodawcę w październiku 2007 r. działalność gospodarcza (zgłoszenie identyfikacyjne NIP-2 z dnia 2 października 2007 r.) ani razu nie uległa zawieszeniu. Wnioskodawca spełnia zatem wymogi podmiotu leczniczego określone w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej.

Art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej w punkcie 5 wymienia również jako podmioty lecznicze fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej. Statutowym celem Wnioskodawcy jest „niesienie pomocy kobietom w sytuacjach kryzysowych związanych z ich uzależnieniem od mężczyzn, które w literaturze psychologicznej określa się syndromem „kochania za bardzo”, a także prowadzenie działań profilaktycznych, które przeciwdziałają powstawaniu tego uzależnienia” (§ 4 pkt 1 statutu). Swój cel Wnioskodawca realizuje między innymi przez „organizowanie warsztatów i szkoleń, a także poradnictwa i konsultacji psychologicznych dla kobiet, mających na celu ich wyjście z uzależnienia oraz rozwój osobisty” (§ 4 pkt 2b statutu). Ochrona zdrowia psychicznego, a także jego przywracanie przez wszelkiego rodzaju formy pomocy psychologicznej (konsultacje, poradnictwo psychologiczne, w tym psychoterapia indywidualna i grupowa) jest działalnością leczniczą. A zatem nie tylko z uwagi na pkt 1, ale także pkt 5 Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym.

Art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o działalności leczniczej określa, że podmiot leczniczy powinien zapewniać udzielanie świadczeń zdrowotnych wyłącznie przez osoby wykonujące zawód medyczny oraz spełniające wymagania zdrowotne określone w odrębnych przepisach. Jednocześnie art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy definiuje osobę wykonującą zawód medyczny jako osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, na przykład zawód lekarza, dentysty, czy pielęgniarki. Istnieje jednak cała gama innych zawodów medycznych dla których nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach – na przykład zawód fizjoterapeuty, logopedy, czy psychoterapeuty. Pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje więc zarówno osoby, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „zawodu medycznego” odnosi się do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje, czyli wiedzę i umiejętności wymagane do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Zawód psychoterapeuty, jako jeden z wielu zawodów medycznych, jak dotychczas nie został objęty unormowaniami w postaci odrębnych aktów prawnych. Psychoterapia to zbiór technik leczących lub pomagających leczyć różnorakie zaburzenia natury psychologicznej, a także służących profilaktyce i ochronie zdrowia psychicznego. A zatem psychoterapeuta to osoba, która stosuje metody psychoterapeutyczne świadcząc pomoc ludziom zgłaszającym się z problemami psychicznymi. Psychoterapeuta pomaga przez rozmowę, refleksję, analizę życiowej sytuacji, a szczególnie emocji, sposobów myślenia i zachowania danej osoby.

W sprawie, której dotyczy wniosek psychoterapeuci, pracując w nurtach poznawczo-behawioralnym, humanistycznym Gestalt oraz eklektycznym udzielają świadczeń zdrowotnych w zakresie pomocy psychologicznej uzależnionym emocjonalnie od mężczyzn kobietom. Psychoterapeuci Fundacji mają fachowe kwalifikacje do pomocy osobom z takimi problemami, które nabyli podczas 4-letnich szkoleń w różnych szkołach psychoterapeutycznych (nazwy szkół zostały podane we wniosku, rozwinięcie tego tematu – w następnym punkcie).

Usługi, o których mowa we wniosku wykonywane są przez specjalistów posiadających fachowe kwalifikacje, tj. psychologów lub psychoterapeutów.

Uzasadnienie:

Wnioskodawca dbając o wysoki poziom świadczonych usług w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów (PKWiU 86.90.18.0) współpracuje z osobami mającymi fachowe kwalifikacje, tj. w przypadku psychologów legitymujących się dyplomami ukończenia magisterskich studiów psychologicznych, a w przypadku psychoterapeutów – dyplomami ukończenia czteroletnich szkół psychoterapeutycznych. Dodatkowo psychoterapeuci muszą mieć odbytą terapię własną, pracować pod superwizją, oraz spełniać warunek ciągłego rozwoju przez udział w różnych szkoleniach i warsztatach.

Wskazane we wniosku usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych i grupowych, a także konsultacji psychologicznych służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Uzasadnienie:

Każde uzależnienie jest zaburzeniem zdrowia psychicznego – dotyczy to zarówno uzależnień od substancji psychoaktywnych (alkohol, narkotyki, leki), jak i uzależnień od zachowań (uzależnienie od hazardu, od zakupów, od Internetu) oraz uzależnień emocjonalnych (współuzależnienie, miłosna obsesja, współistniejący seksoholizm itp.) Wnioskodawca zajmuje się świadczeniem usług psychologicznych i psychoterapeutycznych kobietom uzależnionym emocjonalnie od mężczyzn. Uzależnienie to objawia się przez spadki nastroju, depresje, zaburzenia równowagi emocjonalnej, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, trudności z koncentracją, bezsenność itp. Psychoterapia jest sposobem leczenia uzależnień i ma na celu przede wszystkim poprawę zdrowia psychicznego przez zatrzymanie rozwoju uzależnienia, a w dłuższej perspektywie czasowej – przywrócenie zdrowia psychicznego przez rozwinięcie odporności psychicznej, umiejętności rozwiązywania codziennych problemów i radzenia sobie z emocjami. Psychologowie i psychoterapeuci Fundacji w pracy z pacjentkami – zarówno indywidualnej, jak i grupowej – kładą też nacisk na profilaktykę, czyli zapobieganie nawrotom uzależnienia przez promowanie zdrowego stylu życia, zachętę do rozwoju osobistego, pomoc w kształtowaniu umiejętności interpersonalnych (komunikacja, asertywność). Pacjentki zgłaszające się do Wnioskodawcy w sytuacjach kryzysowych korzystają z usług psychologicznych i psychoterapeutycznych jako ratunku pozwalającego im z kryzysu się podnieść. Interwencje kryzysowe – to jeden ze sposobów świadczonej przez Wnioskodawcę pomocy.

We wniosku nie ma mowy o prowadzeniu badań.

Psychoterapia to metoda alternatywna do farmakoterapii, stosowana w profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia psychicznego o dowiedzionej w licznych naukowych pracach skuteczności (Jadwiga M. Rakowska „Skuteczność psychoterapii”, Wyd. Naukowe SCHOLAR 2005). Według polskiej Rady Psychoterapii „psychoterapia” jest celowym planowanym oddziaływaniem psychologicznym zmierzającym do złagodzenia lub usunięcia zaburzeń funkcjonowania psychicznego i społecznego, wspierającym dążenia jednostki/rodziny do zdrowia i rozwoju, jest procesem specjalistycznej pomocy). Metoda ta zawiera więc zarówno diagnozę, opiekę, jak i terapię.

Usługi w zakresie zdrowia psychicznego, o których mowa we wniosku mają charakter ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

Uzasadnienie:

Ośrodki Fundacji w K. i w W. (ich adresy podano wcześniej), w których świadczone są usługi psychologiczne i psychoterapeutyczne, to odpowiednio urządzone, stałe pomieszczenia o metrażu odpowiednio 99,87 m2 i 47,23 m2, spełniające warunki określone w art. 10 wzmiankowanej ustawy. W ośrodku k. znajdują się trzy gabinety/sale, poczekalnia i pomieszczenia socjalne, w ośrodku w. – dwa gabinety/sale, poczekalnia i pomieszczenia socjalne.

W zakresie działalności wspomagającej edukację, polegającej na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego:

Warsztaty i szkolenia psychoedukacyjne, w tym wykłady, prowadzone są dla kobiet uzależnionych emocjonalnie od mężczyzn i w związku z tym doświadczających takich symptomów jak spadki nastroju, depresje, zaburzenia równowagi emocjonalnej, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, trudności z koncentracją, bezsenność itp. W zajęciach może wziąć każda kobieta, która zgłosi chęć korzystania z takiej formy pomocy w ramach oferty Fundacji.

Główny cel wykładów podczas szkoleń psychoedukacyjnych polega na przekazaniu uczestniczkom wiedzy na temat mechanizmów uzależnień, ze szczególnym uwzględnieniem uzależnień emocjonalnych, podstawowej wiedzy psychologicznej o emocjach, zachowaniach, warunkowaniu, psychologicznych uwarunkowaniach relacji międzyludzkich, psychologicznych podstaw stresu i sposobów radzenia sobie z nim.

Usługa kształcenia (edukacyjna) w postaci wykładów jest zasadniczą częścią szkoleń psychoedukacyjnych, w przypadku warsztatów przeważa nad nią część doświadczeniowa, praktyczna. Szkolenia i warsztaty są prowadzone przez psychologów i psychoterapeutów współpracujących z Fundacją.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Osoby biorące udział w warsztatach i szkoleniach nie będą wykorzystywać nabytej wiedzy w ramach wykonywania zawodu/wykonywanej pracy. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanymi w całości lub przynajmniej w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Usługi wspomagające edukację świadczone przez Wnioskodawcę są usługami w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Są to usługi wykonywane przez psychologów i psychoterapeutów współpracujących z Fundacją w ramach wykonywanych przez nich zawodów. Usługi wspomagające edukację realizowane przez Wnioskodawcę w ramach warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia osób w nich uczestniczących.

Przykładowa tematyka warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego w ciągu ostatniego roku to:

Terapia ddd, moje granice w związku, stop przemocy, kobieta a poczucie własnej wartości, ja w relacjach. Szczegółowa ich lista obejmująca cały okres działalności Fundacji publikowana jest na stronie internetowej.

Podczas warsztatów i szkoleń oraz grup rozwoju osobistego uczestniczkom przekazywane są zarówno podstawy użytecznej wiedzy psychologicznej, jak i podstawowe umiejętności determinujące dobrostan psychiczny (np. odporność psychiczna, radzenie sobie z emocjami). W grupowej pracy uczestniczki doświadczają też wsparcia i wspólnotowości, co pozwala im uporać się z poczuciem bezradności i brakiem pewności siebie. Zajęcia często stają się dla nich impulsem do dokonania pozytywnych zmian w życiu (na przykład wyjścia ze związku, w którym doświadczały przemocy) czego konsekwencją jest poprawa oraz przywrócenie zdrowia psychicznego. W ramach profilaktyki uczą się zdrowych mechanizmów tworzenia relacji z mężczyznami, opartych na partnerstwie, a nie na uzależnieniu. W sytuacjach kryzysowych udział w warsztatach czy szkoleniach psychoedukacyjnych może mieć charakter ratowania zdrowia psychicznego uczestniczki. Wiele kobiet to właśnie w Fundacji doświadczyło po raz pierwszy specjalistycznej pomocy psychologicznej.

Usługi wspomagające edukację polegające na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego mają charakter ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

Warsztaty i szkolenia psychoedukacyjne oraz grupy rozwoju osobistego prowadzone są w ośrodkach Fundacji w K. i w W. Ośrodki te to odpowiednio urządzone, stałe pomieszczenia o metrażu odpowiednio 99,87 m2 i 47,23 m2, spełniające warunki określone w art. 10 wzmiankowanej ustawy. W ośrodku k. znajdują się trzy gabinety/sale, poczekalnia i pomieszczenia socjalne, w ośrodku w. – dwa gabinety/sale, poczekalnia i pomieszczenia socjalne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane we wniosku jako pierwsze):

Czy oferowane przez Wnioskodawcę usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów (PKWiU 86.90.18.0), polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych oraz grupowych, a także konsultacji psychologicznych oraz działalność wspomagająca edukację (PKWiU 85.60.10), polegająca na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego są zwolnione z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko w części odnoszącej się do pytania sformułowanego we wniosku jako pierwsze), oferowane usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów (PKWiU 86.90.18.0), polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych oraz grupowych, a także konsultacji psychologicznych oraz działalność wspomagająca edukację (PKWiU 85.60.10), polegająca na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego mogą być zwolnione z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według brzmienia art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011 r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, prawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że według art. 146a pkt 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W poz. 177 tego załącznika ustawodawca wymienił „Usługi wspomagające edukację – wyłącznie usługi świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku” – PKWiU ex 85.60.10.0.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 30 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex – rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Należy zaznaczyć, że od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Zgodnie z ww. rozporządzeniem, Dział 85 obejmuje usługi w zakresie edukacji, natomiast symbol PKWiU 85.60 jak i jego dokładniejsze rozszerzenie, tj. 85.60.10.0 obejmuje usługi wspomagające edukację.

W świetle powyższego w zakresie jakim usługi wspomagające edukację, sklasyfikowane do symbolu PKWiU 85.60.10.0 będą jednocześnie usługami z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, to będą objęte 8% stawką podatku VAT, jako wskazane w poz. 177 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W konsekwencji stawka 8% obejmuje wyłącznie usługi wspomagające edukację z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, objęte symbolem PKWiU 85.60.10.0, świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty;
2. pielęgniarki i położnej;
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039);
4. psychologa.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. pkt 19a ustawy o VAT, ze zwolnienia od podatku korzysta również świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Analiza powyższych przepisów wskazuje natomiast, że zwolnienie od podatku usług w zakresie opieki medycznej od 1 stycznia 2011 r. ma charakter podmiotowo – przedmiotowy (a nie jak wcześniej – przedmiotowy). Z tego względu oprócz przedmiotu transakcji istotny jest również status podmiotu świadczącego daną usługę. Ze zwolnienia korzystają usługi służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone przez zakłady opieki zdrowotnej, bądź przez określonych przedstawicieli zawodów medycznych. Ze zwolnienia od podatku korzysta również świadczenie usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa ww. przepisach. Zwolnienie obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu przez określone osoby (podmioty).

Zauważyć również należy, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych ani we wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów Dyrektywy ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza. I tak w wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał stwierdził, że pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d´Ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, iż pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Analizując przedstawione powyżej regulacje zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez TSUE „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40).

Należy podkreślić, że ani przytoczone przepisy Dyrektywy, ani orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C-212/01 oraz C-384/98.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie Margarete Unterpringer vs Pensionsversicherungsanstalt der Arbiter C-212/01 stwierdził, że „(…) to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy powinna ona być zwolniona z podatku VAT. Dlatego też, jeśli kontekst, w jakim taka usługa jest wykonywana, pozwala ustalić, że jej głównym celem nie jest ochrona zdrowia, włączając w to utrzymanie lub przywrócenie do zdrowia, lecz udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących skutki prawne, zwolnienie nie ma zastosowania do takiej usługi”.

Zgodnie z orzeczeniem w tej sprawie „celu terapeutycznego nie należy określać w sposób szczególnie wąski, świadczenie profilaktycznych usług medycznych może być również zwolnione od podatku nawet jeśli okaże się że osoby, które są poddane badaniom lub innym zabiegom medycznym o charakterze profilaktycznym nie cierpią na żadną chorobę lub anomalię zdrowotną.” W orzeczeniu C-106/05 w sprawie L. u. P. GmbH przeciwko Finanzamt Bochum-Mitte Trybunał stwierdza „analizy laboratoryjne, których wykonanie (…) jest zalecane przez lekarzy ogólnych w ramach sprawowanej przez nich opieki medycznej, mogą przyczynić się do utrzymywania dobrego stanu zdrowia ludzi, ponieważ – podobnie jak w przypadku wszelkich świadczeń medycznych wykonywanych zapobiegawczo – ich celem jest poddanie pacjentów obserwacji i badaniom zanim zaistnieje konieczność poddania ich diagnozie, leczeniu czy też wyleczeniu z ewentualnej choroby”.

Również z orzeczenia C-384/98 wynika, że preferencji podlegać mogą jedynie te usługi, które mają cel terapeutyczny, bądź profilaktyczny, a nie podlegają mu takie, które mają charakter czysto ekspercki i doradczy (np. orzekanie o stanie zdrowia dla potrzeb przyznania renty, bądź dla instytucji ubezpieczeniowych dla ustalenia wysokości składki ubezpieczenia na życie).

W wyroku w sprawie Peter ďAmbrumenil C-307/01 (pkt 59) Trybunał podkreślał, że medyczne usługi które wykonywane są w celu innym niż ochrona, w tym zachowanie, jak i odratowanie, ludzkiego zdrowia, nie mogą zgodnie z orzecznictwem Trybunału korzystać ze zwolnienia ujętego w art. 13A(1)(c) Szóstej Dyrektywy. Rozpatrując ten rodzaj usług medycznych pod kątem ich celu, objęcie ich podatkiem od wartości dodanej nie sprzeciwia się celowi w postaci obniżenia kosztów ochrony zdrowia i uczynienia jej bardziej dostępną dla ludności.

Natomiast w pkt 61 tego wyroku TSUE orzekł, że gdy usługa medyczna polega na sporządzeniu specjalistycznego raportu medycznego, oczywistym jest to, że dla wykonania tej usługi konieczne są specjalistyczne kwalifikacje i wiedza medyczna osoby oraz to, że może łączyć się z czynnościami typowymi dla zawodu medycznego, takimi jak badanie pacjenta czy analiza medycznej historii, wówczas głównym celem tej usługi nie jest ochrona, w tym zachowanie, jak i odratowanie, zdrowia osoby, do której raport się odnosi. Taka usługa, której celem jest dostarczenie odpowiedzi na pytania postawione w zleceniu sporządzenia raportu, jest wykonywana w celu umożliwienia osobie trzeciej podjęcia decyzji pociągającej za sobą prawne konsekwencje dla osoby zainteresowanej lub innych osób. Prawdą jest to, że taki specjalistyczny medyczny raport może być sporządzony na żądanie osoby zainteresowanej i może pośrednio przyczynić się do ochrony zdrowia tej osoby przez wykrycie nowego problemu zdrowotnego lub przez skorygowanie wcześniejszej diagnozy, jednakże główny cel każdej usługi tego typu polega na spełnieniu prawnego lub umownego warunku wymaganego przez inne podmioty w ramach procesu podejmowania określonych decyzji. Taka usługa medyczna nie może korzystać ze zwolnienia z art. 13A(1)(c).

W opinii organu zatem, zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18, pkt 19 i pkt 19a ustawy, objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia. Usługi, które tych celów nie realizują nie mogą korzystać z przedmiotowego zwolnienia. W związku z tym każdorazowo należy poddawać analizie, jaki cel przyświecał danej usłudze świadczonej na rzecz pacjenta. Zauważyć bowiem należy, że nie w każdym przypadku działania podejmowane na rzecz pacjenta mają na celu zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę jego zdrowia. W przypadku, gdy świadczone usługi nie będą związane z ochroną zdrowia i takiego celu nie będą realizować nie mogą korzystać z omawianego zwolnienia.

Ponadto wskazać należy, że profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, przez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby. Z kolei interpretując termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie. Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia „przywracanie zdrowia”, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio. Zachowywanie rozumiane jest jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie. Interpretując słowo „ratowanie”, należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia. Słowo „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. Poprawa to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie.

Zwolnienie obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu przez określone osoby (podmioty).

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie cyt. art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, ustawodawca odwołał się do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 217).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej, określenie osoba wykonująca zawód medyczny – oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku VAT są usługi opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, tj. przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, że pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

W odniesieniu do zawodu „psychoterapeuty” wskazać należy, że zgodnie z nomenklatura zawartą w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537 ze zm.), w załączniku w grupie 2289 „Specjaliści ochrony zdrowie gdzie indziej niesklasyfikowani” został wymieniony psychoterapeuta – 228905.

W świetle przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1227) świadczenie w zakresie psychoterapii może wykonywać osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:

1. posiada dyplom lekarza lub magistra: psychologii, pielęgniarstwa, pedagogiki, resocjalizacji albo spełnia warunki określone w art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz.U. Nr 73, poz. 763, z późn. zm.),
2. ukończyła podyplomowe szkolenie w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia, prowadzone metodami o udowodnionej naukowo skuteczności, w szczególności metodą terapii psychodynamicznej, poznawczo-behawioralnej lub systemowej, w wymiarze co najmniej 1200 godzin albo przed 2007 r. ukończyła podyplomowe szkolenie w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia w wymiarze czasu określonym w programie tego szkolenia,
3. posiada zaświadczenie, zwane dalej „certyfikatem psychoterapeuty”, poświadczające odbycie szkolenia wymienionego w pkt 2, zakończonego egzaminem przeprowadzonym przez komisję zewnętrzną wobec podmiotu kształcącego, w skład której nie wchodzą przedstawiciele podmiotu kształcącego, w szczególności powołaną przez stowarzyszenia wydające certyfikaty psychoterapeuty
   
   

Przepisy tego rozporządzenia do realizacji określonych świadczeń w zakresie psychoterapii dopuszczają także osobę, o której mowa powyżej w pkt 1, posiadającą status osoby uczestniczącej co najmniej dwa lata w podyplomowym szkoleniu, o którym mowa w pkt 2, oraz posiadającą zaświadczenie wydane przez podmiot prowadzący kształcenie oraz pracująca pod nadzorem osoby posiadającej certyfikat psychoterapeuty, zwana dalej „osobą ubiegającą się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty”.

Ww. regulacje zostały powtórzone w rozrządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz.U., poz. 1386).

Pomimo, że zawód „psychoterapeuty” nie został objęty unormowaniem odrębnych aktów prawnych, to jednak został uwzględniony w aktualnie obowiązujących przepisach, a tym samym osoba posiadająca wykształcenie w zakresie psychoterapii, jest osoba uprawnioną do wykonywania określonych świadczeń zdrowotnych oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że głównym rodzajem działalności Wnioskodawcy są usługi w zakresie zdrowia psychicznego wykonywane przez psychologów i psychoterapeutów (PKWiU 86.90.18.0), polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych oraz grupowych, a także konsultacji psychologicznych. Usługi, o których mowa we wniosku, wykonywane są przez specjalistów posiadających fachowe kwalifikacje, tj. psychologów lub psychoterapeutów. Wskazane we wniosku usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych i grupowych, a także konsultacji psychologicznych służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Psychoterapia jest sposobem leczenia uzależnień i ma na celu przede wszystkim poprawę zdrowia psychicznego przez zatrzymanie rozwoju uzależnienia, a w dłuższej perspektywie czasowej – przywrócenie zdrowia psychicznego poprzez rozwinięcie odporności psychicznej, umiejętności rozwiązywania codziennych problemów i radzenia sobie z emocjami. Psychologowie i psychoterapeuci w pracy z pacjentkami – zarówno indywidualnej, jak i grupowej – kładą też nacisk na profilaktykę, czyli zapobieganie nawrotom uzależnienia przez promowanie zdrowego stylu życia, zachętę do rozwoju osobistego, pomoc w kształtowaniu umiejętności interpersonalnych (komunikacja, asertywność).

Wnioskodawca prowadzi także działalność wspomagającą edukację (PKWiU 85.60.10), polegającą na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego. Warsztaty i szkolenia psychoedukacyjne, w tym wykłady, prowadzone są dla kobiet uzależnionych emocjonalnie od mężczyzn i w związku z tym doświadczających takich symptomów jak spadki nastroju, depresje, zaburzenia równowagi emocjonalnej, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, trudności z koncentracją, bezsenność itp. Podczas warsztatów i szkoleń oraz grup rozwoju osobistego uczestniczkom przekazywane są zarówno podstawy użytecznej wiedzy psychologicznej, jak i podstawowe umiejętności determinujące dobrostan psychiczny (np. odporność psychiczna, radzenie sobie z emocjami). W grupowej pracy uczestniczki doświadczają też wsparcia i wspólnotowości, co pozwala im uporać się z poczuciem bezradności i brakiem pewności siebie. Zajęcia często stają się dla nich impulsem do dokonania pozytywnych zmian w życiu czego konsekwencją jest poprawa oraz przywrócenie zdrowia psychicznego. W ramach profilaktyki uczą się zdrowych mechanizmów tworzenia relacji z mężczyznami. W sytuacjach kryzysowych udział w warsztatach czy szkoleniach psychoedukacyjnych może mieć charakter ratowania zdrowia psychicznego uczestniczki. Usługi wspomagające edukację realizowane przez Wnioskodawcę w ramach warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia osób w nich uczestniczących, wykonywane są przez specjalistów posiadających fachowe kwalifikacje, tj. psychologów lub psychoterapeutów oraz mają charakter ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

Według Polskiej Rady Psychoterapii – „psychoterapia” jest celowym planowanym oddziaływaniem psychologicznym zmierzającym do złagodzenia lub usunięcia zaburzeń funkcjonowania psychicznego i społecznego, wspierającym dążenia jednostki/rodziny do zdrowia i rozwoju, jest procesem specjalistycznej pomocy. Odwołuje się do metod, określanych ogólnie jako „psychologiczne”. Pomaga przez rozmowę, refleksję, analizę życiowej sytuacji, a szczególnie emocji, sposobów myślenia i zachowania danej osoby. Psychoterapia uwzględnia emocje i myśli skryte, wyparte ze świadomości, ma być drogą zmiany świadomych i nieuświadamianych sposobów spostrzegania siebie, świata i innych ludzi, a w konsekwencji do korzystnej zmiany sposobu społecznego funkcjonowania. „Psychologię” natomiast definiuje się jako naukowe badanie zachowania jednostek i ich procesów psychicznych. Psychologia analizuje procesy, które zachodzą w jednostkach, jak również w środowisku fizycznym i społecznym. Cele psychologa przeprowadzającego badania podstawowe to opisywanie, wyjaśnianie i przewidywanie zachowania oraz kierowanie zachowaniem oraz polepszenie jakości ludzkiego życia.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie zdrowia psychicznego służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wykonywane przez psychologów i psychoterapeutów (PKWiU 86.90.18.0), polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych oraz grupowych, a także konsultacji psychologicznych wykonywane przez psychologów i psychoterapeutów, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie 43 ust. 1 pkt 19 i 19a ustawy o VAT.

Podobnie świadczone przez Wnioskodawcę w ramach psychoterapii usługi polegające na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych, w tym wykładów, mające na celu przekazanie uczestniczkom wiedzy na temat podstaw stresu i sposób radzenia sobie z nim, profilaktykę w ramach nauki zdrowych mechanizmów zachowań, których konsekwencją jest poprawa oraz przywrócenie zdrowia psychicznego kobiet, które jak wskazał Wnioskodawca służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i wykonywane są przez psychologów i psychoterapeutów, zawierają się w pojęciu opieki medycznej w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a ustawy o VAT, a zatem korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Podsumowując świadczone przez Wnioskodawcę, usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów (PKWiU 86.90.18.0), polegające na prowadzeniu psychoterapii indywidualnych oraz grupowych, a także konsultacji psychologicznych oraz działalność wspomagająca edukację (PKWiU 85.60.10), polegająca na prowadzeniu warsztatów i szkoleń psychoedukacyjnych oraz grup rozwoju osobistego, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 i 19a.

Stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W zakresie objętym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2 zostało wydane w 19 lutego 2014 r. postanowienie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.