Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-18/14-2/KOM
z 13 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży świadczonych usług remontowo-budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży świadczonych usług remontowo-budowlanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi od 5 września 2008 r. działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych. Obrót osiąga głównie ze sprzedaży tych usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Klienci dokonują zapłaty za usługi głównie gotówką. Każda transakcja jest udokumentowana rachunkami, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy Ordynacja podatkowa. Rachunki te zawierają dane identyfikujące odbiorcę.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, nie jest też zarejestrowanym podatnikiem VAT zwolnionym. Korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który określa, że zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł.

Liczba świadczonych przez Wnioskodawcę usług w żadnym z poprzednich lat podatkowych nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tych okresach była zawsze mniejsza niż 20.

Zgodnie z poz. 34 załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, Wnioskodawca nie zainstalował kasy rejestrującej, ponieważ każde świadczenie usługi było dokumentowane rachunkiem oraz liczba świadczonych usług nie przekroczyła ilości pięćdziesięciu, dla liczby odbiorców tych usług mniejszej niż dwadzieścia.

Zapis w wyżej wymienionej poz. 34 mówi o „fakturach”, jednak Wnioskodawca powołuje się na § 17 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, który mówi, że fakturą może być rachunek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy rachunek, który Wnioskodawca wystawia, można uznać za fakturę, o której mowa w poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących?

Czy Wnioskodawca ma prawo w 2013 r. do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zgodnie z poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących?

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił on prawidłowo nie instalując kasy fiskalnej zgodnie ze zwolnieniem na podstawie poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Według powyższego przepisu, zwolnione z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących jest świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie są spełnione następujące warunki:

• każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której są zawarte dane identyfikujące odbiorcę,
  
• liczba świadczonych usług, o których mowa w pkt 1, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20.
  
  
  

Rachunki, które podatnik wystawia można uznać za faktury, o których mowa w pkt 31 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ponieważ stosownie do § 17 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, za fakturę uznaje się rachunki, o których mowa w art. 87 i art. 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1991 r. Ordynacja podatkowa, wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie wyjaśnić należy, że zgodnie z intencją Wnioskodawcy, niniejsza interpretacja dotyczy obowiązku instalowania kasy rejestrującej w 2013 r., a tym samym, wydana została na podstawie regulacji prawnych obowiązujących do dnia 31 grudnia 2013 r.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika usług.

Kwestie dotyczące m.in. zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych w tym zakresie rozporządzeń.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r., poz. 1382), zwanym dalej rozporządzeniem.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kas rejestrujących określone zostały w § 2 i § 3 rozporządzenia. Powyższe przepisy wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia (§ 3 ust. 2).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

W § 4 rozporządzenia ustawodawca wskazał czynności, które nie mogą korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3. Wśród ww. czynności nie zostały jednak wymienione usługi budowlano-remontowe.

Z treści § 2 ust. 1 rozporządzenia wynika, że zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. Zwolnienie to jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

W części II załącznika do ww. rozporządzenia obejmującego sprzedaż dotyczącą szczególnych czynności – w poz. 34 wymieniono, jako zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie są spełnione następujące warunki:

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której są zawarte dane identyfikujące odbiorcę;
   
2. liczba świadczonych usług, o których mowa w pkt 1, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20.
   
   
   

W myśl § 7 ust. 2 tego rozporządzenia, w przypadku podatników rozpoczynających w 2012 r. dostawy towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, kwotę, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania w 2013 r. stanowi kwota 20.000 zł, bez względu na okres wykonywania tych czynności w 2012 r.

Natomiast zgodnie z § 7 ust. 4 tego rozporządzenia, w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych, nie stosuje się.

Wskazać należy, że zgodnie z § 17 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.) – obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. - za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i art. 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, 1101 i 1342), wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, z wyjątkiem, gdy do wystawienia faktury obowiązani są podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy.

W myśl art. 87 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, które muszą być zawarte w rachunkach, uwzględniając w szczególności dane identyfikujące sprzedawcę i kupującego, wykonawcę i odbiorcę usług oraz oznaczenie wartości i rodzaju transakcji (art. 87 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa).

Natomiast zgodnie z art. 88 § 1 ww. ustawy, podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Kwestie dotyczące m.in. zakresu informacji, jakie winny się znaleźć w rachunkach, ustawodawca uregulował na mocy wydanego rozporządzenia w tym zakresie, tj. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1373, z późn. zm.).

Zgodnie z jego § 14 ust. 1, rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:

1. imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi;
   
2. datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
   
3. (uchylony);
   
4. określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
   
5. ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie;
   
6. (uchylony).
   
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, nie będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, ani też zarejestrowanym podatnikiem VAT zwolnionym, prowadzi od 5 września 2008 r. działalność w zakresie usług remontowo-budowlanych. Rachunki, które wystawia są rachunkami, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy Ordynacja podatkowa i zawierają dane identyfikujące odbiorcę. Klienci dokonują zapłaty za usługi głównie gotówką. Wnioskodawca wystawił mniej niż 20 rachunków, a liczba świadczonych usług nie przekroczyła w okresie prowadzenia działalności ilości 50. Wnioskodawca nie rozpoczął dotychczas ewidencjonowania usług, o których mowa we wniosku, przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z uwagi na przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że stosownie do zapisu § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 34 załącznika do powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r., Wnioskodawca miał zarówno w 2013 r., jak i obecnie - do dnia 31 grudnia 2014 r. – prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przy zastosowaniu kasy rejestrującej w zakresie świadczonych usług remontowo-budowlanych. Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokumentuje wszystkie usługi rachunkami, które mogą być uznane za fakturę, a liczba świadczonych usług nie przekroczyła ilości pięćdziesięciu, dla liczby odbiorców tych usług mniejszej niż dwadzieścia, co spełnia wymagania, o których mowa w ww. poz. 34 załącznika do rozporządzenia i nie wykonuje czynności wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że postąpił on prawidłowo nie instalując kasy fiskalnej zgodnie ze zwolnieniem na podstawie poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, należy uznać za prawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, że od 1 stycznia 2014 r. wszyscy przedsiębiorcy są upoważnieni do wystawiania faktur. Nie zmieniło się to, że przedsiębiorcy zwolnieni z VAT nie muszą potwierdzać każdej dokonanej sprzedaży na rzecz innego przedsiębiorcy lub osoby prywatnej dokumentem sprzedaży. Tak jak do tej pory, muszą wystawić dokument tylko, jeśli klient sobie tego zażyczy. Jedyna różnica polega na tym, że jeśli przedsiębiorca zostanie poproszony o wystawienia tego dokumentu, to od 1 stycznia 2014 r. tym dokumentem jest faktura, a nie rachunek. Według rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485) - obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - faktury wystawiane przez przedsiębiorców zwolnionych z VAT na podstawie art. 113 u st. 1 i 9 ustawy, zawierają mniejszy zakres danych, który różni się w zależności od podstawy zwolnienia. Przepisy nie nakładają obowiązku oznaczania wystawionego dokumentu nazwą „faktura”, dokument ten jednak musi zawierać dane wymagane dla faktury i wtedy też będzie uznawany za fakturę w rozumieniu ustawy o VAT, niezależnie od tego, czy zostanie nazwany „rachunkiem” czy „fakturą”. Wskazane jest jednak – w świetle nowych przepisów - nazywanie wystawianych dokumentów „fakturami”.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.