Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-894/13-2/PK1
z 3 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż czekolady i wyrobów cukierniczych. Produkty Spółki są sprzedawane na rynku polskim i na rynkach zagranicznych od kilkudziesięciu lat. Ugruntowaną pozycję rynkową Spółka zawdzięcza między innymi konsekwentnemu kształtowaniu marek własnych wyrobów dzięki oznaczaniu ich rozpoznawalnymi znakami towarowymi.

W ostatnim czasie Spółka nabyła od dwóch konkurencyjnych spółek prawa ochronne na znaki towarowe oraz prawa ze zgłoszenia kilku oznaczeń słownych i graficznych zawierających element zbieżny do oznaczeń stosowanych przez Spółkę na niektórych jej wyrobach. Znaki słowne i graficzne będące przedmiotem nabywanych praw nie są aktualnie przez konkurentów wykorzystywane, tj. konkurenci nie używają tych znaków w obrocie towarowym. W ramach umów przeniesienia praw ochronnych do znaków towarowych i praw do uzyskania praw ochronnych (dalej: Umowy) konkurenci zobowiązali się, że w dalszym ciągu nie będą oznaczać tymi znakami własnych wyrobów.

Po nabyciu praw do znaków od konkurentów Spółka również nie zamierza oznaczać nimi własnych wyrobów, a zamierza zrzec się do nich praw przed Urzędem Patentowym RP poprzez złożenie pisemnych oświadczeń w tej sprawie. Posługiwanie się tymi znakami przez Spółkę lub inne podmioty mogłoby wprowadzać konsumentów w błąd i osłabiać wyrazistość marketingową obecnie wytwarzanych przez Spółkę produktów. Celem Spółki jest upewnienie się, że nabywane znaki nie będą używane w obrocie towarowym przez żaden podmiot.

Zgodnie z Umowami Spółka zobowiązana jest zapłacić wynagrodzenie w 2 ratach:

• I rata w wysokości 50% wynagrodzenia jest należna w terminie 14 dni od podpisania Umów;
  
• II rata w wysokości 50% wynagrodzenia jest należna w ciągu 14 dni od uprawomocnienia się ostatniej decyzji Urzędu Patentowego RP o zmianie uprawnionego do znaków towarowych, nie później jednak niż w terminie 120 dni od podpisania Umów.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie wydatki Spółki na nabycie praw do nieużywanych znaków towarowych powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów: pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne czy w momencie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na prawa do nieużywanych znaków towarowych powinny zostać przez nią zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Stanowisko to wynika z niżej przedstawionej analizy przepisów ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów łub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki, które Spółka zamierza ponieść na nabycie praw do znaków towarowych, które nie będą wykorzystywane na produktach sprzedawanych przez Spółkę, mają służyć zabezpieczeniu jej źródeł przychodów w ten sposób, że ze znaków nie będą korzystali konkurenci. Pozwoli to Spółce lepiej wyróżnić własne towary na rynku i osiągnąć większą sprzedaż. Zatem wydatki te będę wchodziły w zakres art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Z kolei zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
   
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
   
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
   
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   
   
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Praw ochronnych i praw do uzyskania praw ochronnych do znaków towarowych, które Spółka zamierza nabyć, nie można uznać za wartości niematerialne i prawne (dalej: „WNiP”) w rozumieniu ustawy o CIT, bo prawa te nie będą aktywnie wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej ani nie będą oddane przez nią do używania na podstawie umów wymienionych art. 16b ust. 1. Spółka zamierza nabyć od konkurentów prawa do znaków po to, by nie były używane w obrocie towarowym przez żaden podmiot. Dzięki temu w zamierzeniu Spółki zabezpieczona ma być rozpoznawalność rynkowa znaków towarowych używanych obecnie przez Spółkę i oznaczanych nimi wyrobów.

Ponadto, prawo ze zgłoszenia znaku towarowego do rejestracji nie stanowi WNiP bez względu na to, czy znaki objęte tymi prawem są używane czy nie, bowiem stanowiące treść tego pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy jest uprawnieniem, którego realizacja jest uzależniona od spełnienia ustawowych warunków wymaganych dla uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy.

W związku z tym, że Spółka nie zamierza paw do znaków odsprzedawać, wydatki na ich nabycie nie będą bezpośrednio związane z przychodami, a w konsekwencji wydatki te należy uznać za związane z przychodami pośrednio.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT „Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.”

W Umowach określony został harmonogram płatności Spółki na rzecz konkurentów. Zgodnie z nim Spółka zobowiązana jest do zapłaty wynagrodzenia w ratach. Jeśli raty zostaną zapłacone w odrębnych latach podatkowych, możliwe będzie określenie jaka część wynagrodzenia dotyczy danego roku podatkowego.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki wydatki na nabycie praw do nieużywanych znaków towarowych powinny zostać przez nią zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.