2013.10.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-713/13-2/KC
z 30 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.07.2013 r. (data wpływu 02.08.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

wykazania sprzedaży wysyłkowej w deklaracji VAT-7, wystawiania litewskich faktur oraz posiadanej dokumentacji, potwierdzającej fakt odbioru towaru przez litewskiego konsumenta oraz opodatkowania stawką 23 % nabywanych usług pocztowych - jest prawidłowe;

zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczania faktur – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2.08.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania sprzedaży wysyłkowej w deklaracji VAT-7, wystawiania litewskich faktur, posiadanej dokumentacji, potwierdzającej fakt odbioru towaru przez litewskiego konsumenta, opodatkowania stawką 23 % nabywanych usług pocztowych oraz zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczania faktur.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) w 2012 roku rozpoczęła sprzedaż wysyłkową na terytorium innego państwa członkowskiego (Litwy). Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług korzystała z możliwości opodatkowania tej sprzedaży w kraju przeznaczenia towarów i w wyznaczonym przez ustawę terminie (30 dni przed pierwszą dostawą) powiadomiła naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tej opcji.

Zgodnie z art. 23 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, w terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów, która odbyła się w dniu 10.11.2012 r., Spółka przesłała naczelnikowi urzędu skarbowego kopię dokumentu otrzymanego od litewskiego organu podatkowego, potwierdzającego nadanie numeru identyfikacji podatkowej w tym kraju. Spółka nie ma zarejestrowanej działalności na terenie Litwy. Nie posiada również oddziału ani filii na terenie Litwy.

W 2012 roku Spółka rozpoczęła wysyłkę suplementów diety do klientów zamieszkałych wyłącznie na terytorium Litwy. Spółka pozyskuje zamówienia poprzez telemarketing oraz insertowanie w mediach. W związku z tym Spółka podpisała umowy z firmami, które pośredniczą w sprzedaży w jej imieniu na terytorium Litwy. Klient litewski decyduje się na zakup towaru podczas rozmowy telefonicznej z konsultantem (telemarketing) lub przez wysłanie kuponu.

Telemarketing polega na tym, że agenci firmy litewskiej, z którą Spółka ma podpisaną umowę, dzwonią do klientów litewskich zamieszkałych na terytorium Litwy i oferują sprzedaż towaru. Jeśli klient litewski zdecyduje się na zamówienie, to po sprawdzeniu poprawności zamówienie jest ono wgrywane do systemu należącego do Spółki. Rozmowa dotycząca sprzedaży zapisywana jest na serwerze znajdującym się na Litwie i przechowywana jest przez 12 miesięcy. Dowodem zamówienia towaru są pliki dźwiękowe, które można odsłuchiwać w formacie mp3 Format Sound. Pliki te można również zgrywać.

Jeśli chodzi o tzw. inserty to zazwyczaj pojawiają się one w prasie litewskiej lub nadawane są przez pocztę litewską. Klient litewski otrzymuje druk bezadresowy z kuponem zamówienia, Klient litewski zainteresowany zamówieniem towaru odsyła podpisany kupon zamówienia do biura firmy litewskiej, z którą Spółka ma podpisaną umowę. Zamówienie jest po weryfikacji wpisywane do systemu, należącego do Spółki.

Klient litewski przystępuje do programu lojalnościowego. Polega on na tym, że po 30 dniach od otrzymania pierwszej przesyłki (zapas na 1 miesiąc) otrzymuje następną przesyłkę z zapasem na 2 miesiące. Przesyłki te wysyłane są regularnie co 2 miesiące. Klient litewski w każdej chwili może zrezygnować z przesyłki poprzez poinformowanie Spółki o takiej decyzji (pisemnie lub telefoniczne). Klient litewski może również po otrzymaniu pierwszej przesyłki i opłaceniu jej otrzymać roczny zapas suplementu o ile wyrazi na to zgodę.

Po dokonaniu sprzedaży, w Polsce zostaje wygenerowana wysyłka (faktury) czyli ilość i rodzaj towarów, które zostaną wysłane do klientów litewskich na terytorium Litwy.

Spółka wystawia faktury sprzedaży, zgodnie z przepisami litewskimi. Elementami które znajdują się na fakturze litewskiej są: (1) numer faktury, (2) data faktury, (3) numer klienta, (4) dane klienta (imię, nazwisko, adres, kod, miejscowość), (5) dane Spółki, (6) nazwa towaru, ilość, (7) wartość netto, wartość VAT (21%), wartość brutto, (8) dane do płatności.

Faktury numerowane są w sposób ciągły i mają odmienną numerację od dokumentów płatności wysyłanych w Polsce dla klientów polskich.

Odpowiednia ilość i rodzaj towarów, które mają być wysłane dla klientów litewskich, zostaje przesłana do magazynu (należącego i obsługiwanego przez inną firmę, z którą Spółka ma podpisaną umowę). Magazyn ten znajduje się w Polsce. W magazynie tym znajdują się towary i materiały należące do Spółki. Po otrzymaniu odpowiedniej ilości towarów firma, z którą Spółka ma podpisaną umowę przygotowuje przesyłki. Zazwyczaj gotowe paczki są przekazane firmie transportowej następnego dnia roboczego. Kolejnego dnia firma transportowa dostarcza przesyłki na pocztę litewską, znajdującą się na terytorium Litwy, która w imieniu Spółki przesyła je do klientów litewskich zamieszkałych na Litwie. Przesyłki nadawane są zwykłym listem oraz jako polecone.

Klient litewski po otrzymaniu przesyłki ma następujące terminy płatności:

po otrzymaniu pierwszej przesyłki płatności 30 dni od wystawienia faktury,
po otrzymaniu następnych przesyłek - płatności 20 dni od wystawienia faktury,
zapas roczny - jest to +1- 370 dni, ale przy ratach wysyłanych co 30 dni termin płatności jest 15 dni. Klient litewski otrzymuje roczny zapas. Kwota do zapłaty podzielona zostaje na 12 rat. Klient litewski raz w miesiącu otrzymuje blankiet płatności.

Klient litewski ma możliwość wyboru sposobu płatności. Może dokonać przelewu na jeden z litewskich rachunków bankowych Spółki lub za pomocą poczty litewskiej. Spółka po wygenerowaniu rachunków bankowych za dany dzień widzi kto w jakiej kwocie i za jaki numer faktury zapłacił. Wyjątkiem jest jeden bank litewski, który przesyła transzę płatności zawierającą większą ilość przelewów. Jednakże jest możliwość uzyskania informacji o danej płatności, ponieważ znajduje się ona w plikach wysyłanych przez bank każdego dnia roboczego, oraz przez pocztę litewską.

W przypadku zwrotów Spółka otrzymuje zwroty paczek, gdy klient litewski odmówił odebrania przesyłki. Zwroty bezpośrednio trafiają do firmy litewskiej, z którą Spółka ma podpisaną umowę. W firmie tej prowadzona jest ewidencja zwróconych towarów. Zwrócony towar tego samego dnia zostaje odznaczony w systemie należącym do Spółki. Raz w miesiącu firma litewska przesyła zestawienie wszystkich zwróconych towarów. Jednocześnie zostają przesłane towary pochodzące ze zwrotów. Towary te zostają nadane przez firmę litewską, która obsługuje zwroty na Litwie do magazynu znajdującego się w Polsce.

Reklamacje - na podstawie telefonicznych rozmów z klientami litewskimi, firma litewska, z którą Spółka ma podpisaną umowę robi zestawienie osób, do których powinny być wysłane ponownie przesyłki. Przesyłki te pakowane są i nadawane na Litwie. Towary pochodzą ze zwrotów.

W praktyce istnieje również możliwość złożenia oświadczenia przez litewskiego klienta o nieotrzymaniu przesyłki. Klient litewski może również złożyć pisemną informację o tym, że nie otrzymał przesyłki i nie chce w związku z tym otrzymać reklamacji. Druk oświadczenia zostaje wysłany do klienta litewskiego, który po wypełnieniu odsyła je do firmy litewskiej, z którą Spółka ma podpisaną umowę. W momencie otrzymania wypełnionego i podpisanego oświadczenia, firma litewska dokonuje odpisania należności w systemie należącym do Spółki.

Spółka wystawia faktury zgodnie z przepisami litewskimi. Spółka do ewidencji księgowej wprowadza raport sprzedanych towarów na Litwie oraz raport zwrotów pochodzących od klientów litewskich. Raport sprzedaży zawiera: (a) datę sprzedaży towaru, (b) numer faktury, (c) rodzaj towaru, (d) wartość netto w walucie kraju (Litwy - LTL), (e) wartość VAT w walucie (Litwy - LTL), (f) ocenę brutto w walucie kraju (Litwy - LTL), (g) dane klienta (imię, nazwisko, adres), (h) kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, (i) wartość netto po przeliczeniu w walucie polskiej.

Spółka posiada następującą dokumentację potwierdzającą dostarczenie towaru klientowi:

(a) list przewozowy CMR otrzymany od przewoźnika, potwierdza tym samym dostawę towarów na terytorium Litwy. CMR zawiera ilości towarów wysłanych na Litwę. Następnie towary zostają nadane na poczcie. Nadawcą jest Spółka, dostarcza je firma transportowa, z którą Spółka ma podpisaną umowę - firma ta odbiera towary z magazynu w Polsce i dostarcza na pocztę litewską. Poczta litewska potwierdza odbiór przesyłek pieczątką na CMR, Następnie nadaje przesyłki do klientów na terytorium Litwy na zbiorczej książce nadawczej (przesyłki zwykłe) lub, w przypadku zapasu rocznego, na książce nadawczej zawierającej dane klienta (przesyłki polecone),

(b) zamówienie telefoniczne (telemarketing), bądź kupony potwierdzające zamówienie od klienta litewskiego zamieszkałego na terytorium Litwy,

(c) potwierdzenie zapłaty, ale po otrzymaniu towaru (zgodnie z polityką firmy, Spółka nie wysyła towaru po otrzymaniu płatności, tylko wysyła towar z warunkami płatności dla danego rodzaju towaru).

Kurs stosowany przez Spółkę do przeliczania kwot ujętych w fakturach. Spółka uznaje, że kurs NBP powinien być z dnia przed wystawieniem faktury litewskiej. Spółka wystawia faktury potwierdzające sprzedaż. Następnie w tym samym dniu przekazuje je innej firmie, która świadczy dla niej usługi magazynowe (następuje przekazanie towaru zewnętrznej firmie w celu przygotowania paczek do wysyłki). Firma znajdująca się w Polsce przygotowuje przesyłki i następnego dnia przekazuje je innej firmie transportowej. Firma transportowa dostarcza przesyłki na pocztę litewską. Poczta litewska dostarcza bezpośrednio przesyłki do klientów litewskich na terytorium Litwy.

Faktury otrzymywane od poczty litewskiej wykazują inne rodzaje przesyłek, które nie pokrywają się z przesyłkami nadawanymi przez P. Jednocześnie Spółka otrzymuje fakturę, za opłaty związane z usługą/obsługą przekazów pocztowych pieniężnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka dobrze wykazuje opisaną we wniosku sprzedaż, w deklaracji VAT-7 w poz. 21 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”, od 1.04.2013 r. w poz. 11? Jeśli sprzedaż jest wykazywana nieprawidłowo w jaki sposób należy ujmować ją w deklaracji?
Czy Spółka musi wystawiać polskie faktury VAT czy wyłącznie faktury litewskie? Jeżeli istnieje konieczność wystawiania polskich faktur VAT, jakie dane taka faktura powinna zawierać, w szczególności jaką stawkę podatku?
Czy dokumentacja jaką posiada Spółka, potwierdza odbiór towarów przez nabywcę i będzie traktowana jako sprzedaż wysyłkowa?
Jeżeli Spółka powinna wystawiać wyłącznie faktury litewskie, po kursie z jakiego dnia powinny być przeliczone faktury litewskie dla celów polskiego podatku dochodowego oraz podatku od towarów i usług?
Jaką stawką podatku od towarów i usług opodatkować usługi świadczone przez pocztę litewską, czy należy zliczać ilości nadanych przez pocztę innego państwa przesyłek i do momentu kiedy nie zostanie przekroczona ilość 100 000 sztuk stosować zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a po przekroczeniu 100 000 szt. wykazywać stawkę 23%, czy od razu zastosować stawkę 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy;

Ad. 1. Zdaniem Spółki sprzedaż opisaną we wniosku należy wykazywać w poz. 11 deklaracji VAT-7 ponieważ przysługuje jej prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy, oraz Spółka nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej, na Litwie. Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji VAT-7 w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Ad. 2. Zdaniem Spółki należy wystawiać wyłącznie faktury litewskie, gdyż sprzedaż wysyłkowa podlega opodatkowaniu w kraju konsumpcji (tj. Litwie). W takim przypadku Spółka występuje wyłącznie jako podatnik litewskiego podatku VAT w związku z czym nie mają do niej zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przepisy dotyczące obowiązku wystawiania faktur.

Podobnie uważają przedstawiciele doktryny: „przepisy nakazują także wystawianie faktur dla czynności dostawy towarów lub świadczenia usług, których miejsce świadczenia znajduje się poza krajem i w tym miejscu (w innym państwie) podatnik świadczący te usługi nie jest zarejestrowany dla celów VAT czy też podatku typu VAT. Wówczas podatnik ma obowiązek wystawić tzw. faktury handlowe. Nie zawierają one kwot ani stawek podatku, ani też kwot należności brutto. Mówi się także potocznie o wystawianiu faktury ze „stawką NP”. Szczegółowe zasady wystawiania tych faktur zostały określone w § 26 rozporządzenia o fakturach. Są one wystawiane na zasadach analogicznych do zwykłych faktur (z omówionymi już warunkami dotyczącymi ich treści). Jeśli podatnik jest zarejestrowany dla celów VAT czy też podatku o charakterze VAT w innym państwie, w którym dana czynność ma miejsce świadczenia, wówczas nie ma obowiązku wystawiania faktur handlowych. Będzie on wystawiał faktury (inne dokumenty) zgodnie z prawem państwa, w którym jest zarejestrowany iw którym ma miejsce świadczenia dana czynność” (Komentarz VAT do art. 106, Bartosiewicz, LEX 2013, teza 11).

Ad. 3. Zdaniem Spółki posiadana przez nią dokumentacja jest wystarczająca. Zgodnie z art. 23 ust.14 UPTU warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów: dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi oraz dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

Dodatkowo, na podstawie art. 23 ust. 15 UPTU, potwierdzenie wywozu można uzyskać przy pomocy innych dokumentów jak (wyliczenie przykładowe): (a) korespondencja handlowa z nabywcą (np. jego zamówienie), (b) dokument potwierdzający zapłatę za towar. Zdaniem Spółki posiadane przez nią dokumenty (szczegółowo opisane we wniosku) w sposób wystarczający potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na Litwie.

Ad. 4. Zdaniem Spółki należy stosować kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury litewskiej. Zgodnie z art. 31a ust. 1 UPTU W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro Natomiast art. 31a ust 2 UPTU stanowi, iż w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury Przepis ust 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio Ponieważ w przypadku Spółki obowiązek podatkowy na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług nie powstaje, należy uznać iż każdej wystawienie faktury odbywa się przed powstaniem obowiązku. Z tego względu należy uznać, że właściwy jest kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury litewskiej.

Ad. 5 Opodatkowanie usług świadczonych przez pocztę litewską. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 17 UPTU zwalnia się od podatku powszechne usługi pocztowe świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia takich usług oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Zgodnie z art. 45 ust 1 Prawa pocztowego do usług powszechnych zalicza się świadczone w obrocie krajowymi zagranicznym w ramach obowiązku, o którym mowa w art. 46, usługi pocztowe obejmujące:

przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie
1. przesyłek listowych, w tym poleconych i z zadeklarowaną wartością, o wadze do 2000 g i liczonych z tolerancją 2 mm wymiarach maksymalnych 900 mm stanowiących sumę długości, szerokości i wysokości, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 600 mm a w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu 1040 mm, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 900 mm, minimalnych 170 mm w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może być mniejszy niż 100 mm minimalnych strony adresowej 90x140 mm,
2. przesyłek dla ociemniałych
3. paczek pocztowych, w tym z zadeklarowaną wartością, o masie do 10 000 g i wymiarach, z których największy nie przekracza 1500 mm, a suma długości i największego obwodu mierzonego winnym kierunku niż długość nie przekracza 3000 mm,
sortowanie, przemieszczanie i doręczanie nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych o masie do 200000 i wymiarach, o których mowa w pkt 1 lit. c

Natomiast zgodnie z art. 45 ust. 2 Prawa pocztowego usług pocztowych, o których mowa w ust 1, świadczonych dla nadawców masowych nie zalicza się do usług powszechnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 11 Prawa pocztowego za nadawcę masowego uznaje się nadawcę nadającego przesyłki pocztowe na podstawie umowy o świadczenie usługi pocztowej zawartej w formie pisemnej od chwili przekroczenia liczby 100000 sztuk przesyłek danego rodzaju w danym roku kalendarzowym z wyłączeniem podmiotów zaliczonych do sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z pózn. zm. 3)), przedsiębiorstw użyteczności publicznej, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981, z pózn. zm.)), oraz państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych.

W świetle powyższego, Spółka jest nadawcą masowym (po przekroczeniu 100000 sztuk przesyłek danego rodzaju w danym roku kalendarzowym) nie podlega już zwolnieniu z podatku, o ile przekroczona zostanie ilość danego rodzaju przesyłki. Jednocześnie Spółka otrzymuje fakturę od poczty znajdującej się w innym państwie, która świadczy Spółce usługi z dostarczaniem przesyłek.

Import usług opodatkowany jest stawką właściwą dla danej czynności, która obowiązuje w Polsce. Zdaniem Spółki należy zliczać ilości nadanych przez pocztę innego państwa przesyłek i do momentu, kiedy nie zostanie przekroczona ilość 100 000 sztuk stosować zwolnienie z opodatkowania a po przekroczeniu 100 000 szt. należy wykazywać stawkę 23%. Spółka od 1 kwietna 2013 stosuje stawkę VAT 23% ponieważ uznaje, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług należy zastosować stawkę 23%. Jednocześnie faktura poczty innego państwa wykazuje inne rodzaje przesyłek, które nie pokrywają się z przesyłkami nadawanymi przez P. Jednocześnie firma otrzymuje fakturę, za opłaty związane z usługą/obsługą przekazów pocztowych pieniężnych, Spółka stosuje stawkę 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie wykazania sprzedaży wysyłkowej w deklaracji VAT-7, wystawiania litewskich faktur, posiadanej dokumentacji, potwierdzającej fakt odbioru towaru przez litewskiego konsumenta oraz opodatkowania stawką 23 % nabywanych usług pocztowych, natomiast za nieprawidłowe w zakresie zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczania faktur.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zatem powyższa definicja dotyczy takiej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, która zachodzi wówczas, gdy polski podatnik od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego – będącego miejscem przeznaczenia, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz albo podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT obowiązującego w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Natomiast art. 23 ust. 5 ustawy, stanowi, iż podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Z powyższego wynika, że miejscem opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest państwo przeznaczenia towarów, wówczas gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit lub też jeśli jest ona niższa, lecz podatnik dokonał wyboru opodatkowania poza krajem.

Opcja, o której mowa w ust. 5, obowiązuje co najmniej przez 2 lata od daty pierwszej dostawy dokonanej w trybie przewidzianym tą opcją (art. 23 ust. 8 ustawy).

Wybór miejsca opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nie przekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeśli podatnik składa polskiemu organowi podatkowemu oświadczenie o wyborze opodatkowania w państwie przeznaczania, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju, tj. w Polsce.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2012 roku rozpoczął sprzedaż wysyłkową na terytorium Litwy. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług korzystał z możliwości opodatkowania tej sprzedaży w kraju przeznaczenia towarów i w wyznaczonym przez ustawę terminie - 30 dni przed pierwszą dostawą - powiadomił naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tej opcji. Ponadto, przesłał naczelnikowi urzędu skarbowego kopię dokumentu otrzymanego od litewskiego organu podatkowego, potwierdzającego nadanie numeru identyfikacji podatkowej w tym kraju.

Wnioskodawca pozyskuje zamówienia od litewskich konsumentów poprzez telemarketing oraz insertowanie w mediach, w związku z czym podpisał umowy z firmami, które pośredniczą w sprzedaży towarów w jego imieniu na terytorium Litwy.

W sytuacji, kiedy litewski klient złoży zamówienie, w Polsce zostaje wygenerowana wysyłka (faktury) czyli ilość i rodzaj towarów, które zostaną wysłane do klientów litewskich na terytorium Litwy a Wnioskodawca wystawia faktury sprzedaży, zgodnie z przepisami litewskimi.

Odpowiednia ilość i rodzaj towarów, które mają być wysłane dla klientów litewskich, zostaje przesłana do magazynu w Polsce, należącego i obsługiwanego przez inną firmę, z którą Wnioskodawca ma podpisaną umowę, gdzie przygotowuje się towary do wysyłki.

Klient litewski ma możliwość wyboru sposobu płatności. Może dokonać przelewu na jeden z litewskich rachunków bankowych Wnioskodawcy lub za pomocą poczty litewskiej. Wnioskodawca po wygenerowaniu rachunków bankowych za dany dzień widzi kto, w jakiej kwocie i za jaki numer faktury zapłacił.

Wnioskodawca do ewidencji księgowej wprowadza raport sprzedanych towarów na Litwie oraz raport zwrotów pochodzących od klientów litewskich. Raport sprzedaży zawiera: (a) datę sprzedaży towaru, (b) numer faktury, (c) rodzaj towaru, (d) wartość netto w walucie kraju (Litwy - LTL), (e) wartość VAT w walucie (Litwy - LTL), (f) ocenę brutto w walucie kraju (Litwy - LTL), (g) dane klienta (imię, nazwisko, adres), (h) kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, (i) wartość netto po przeliczeniu w walucie polskiej.

Wnioskodawca posiada następującą dokumentację potwierdzającą dostarczenie towaru klientowi:

(b) zamówienie telefoniczne (telemarketing), bądź kupony potwierdzające zamówienie od klienta litewskiego zamieszkałego na terytorium Litwy,

Firma transportowa dostarcza przesyłki z Polski na pocztę litewską, która następnie dostarcza bezpośrednio przesyłki do klientów litewskich na terytorium Litwy. Faktury otrzymywane od poczty litewskiej wykazują inne rodzaje przesyłek, które nie pokrywają się z przesyłkami nadawanymi przez P. Jednocześnie Wnioskodawca otrzymuje fakturę za opłaty związane z usługą/obsługą przekazów pocztowych pieniężnych od poczty litewskiej.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu pierwszym dotyczą prawidłowości wykazywania przez Wnioskodawcę opisanej we wniosku sprzedaży, w deklaracji VAT-7 w poz. 21 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”, a od 1.04.2013 r. w poz. 11.

W załączniku nr 4 do obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 394 ze zm.) zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Zgodnie z tym objaśnieniem, w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Wskazać należy, iż tożsame objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D) dotyczyły poz. 21 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”, na podstawie poprzednio obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jako polski podatnik, rozpoczął w 2012 r. sprzedaż wysyłkowa na rzecz litewskich osób fizycznych niebędacych podatnikami. Skorzystał z możliwości wyboru miejsca opodatkowania tych towarów w państwie przeznaczenia, choć co do zasady transakcje te opodatkowane są w państwie wysyłki, tj. w Polsce. Sam fakt zarejestrowania dla celów VAT na Litwie nie może być utożsamiane z prowadzeniem działalności na terytorium tego kraju. Słusznie wskazuje Wnioskodawca w swoim uzasadnieniu, że nie posiada na Litwie zarejestrowanej działalności gospodarczej, lecz jedynie zadeklarował, że na Litwie będzie rozliczał VAT z tytułu dokonywanej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju z art. 2 pkt 23 ustawy. Zatem, biorąc pod uwagę brzmienie art. 86 ust. 8 ustawy, dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż wysyłkowa suplementów diety do klientów-konsumentów litewskich, gdyby była wykonywana w kraju, podlegałyby opodatkowaniu VAT. Tym samym podatek naliczony w związku z zakupami, które byłyby związane z dokonywaniem przedmiotowych czynności, podlegałby odliczeniu.

Podsumowując, skoro sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju na rzecz konsumentów z Litwy nie jest dokonywana przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju, winna być wykazana w poz. 11 deklaracji VAT-7 (poprzednio poz. 21 deklaracji VAT-7).

Zatem stanowisko w zakresie pytania pierwszego należy uznać za prawidłowe.

Pytanie drugie sformułowane przez Wnioskodawcę dotyczy ustalenia, czy powinien on wystawiać polskie faktury VAT czy wyłącznie faktury litewskie.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei w ust. 4 art. 106 stwierdza się, że podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. Przepisu ust. 4 zdanie pierwsze nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, które w każdym przypadku muszą być potwierdzone fakturami (art. 106 ust. 5 ustawy).

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania; może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności; może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w ww. art. 106 ust. 8 ustawy, w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

W § 26a, stwierdza się, że przepisy § 4 -24 stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej — posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Obowiązek wystawiania faktur na podstawie art. 106 ust. 5 ustawy, dotyczy przede wszystkim sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju opodatkowanej w Polsce (tj. w państwie wysyłki). W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju opodatkowanej w państwie przeznaczenia, należy przede wszystkim podkreślić, że sprzedaż taka nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Tym samym nie można mówić o obowiązku wystawienia faktury „zwykłej” ani też faktury uproszczonej, o której mowa w § 26a rozporządzenia, gdyż faktury takie wystawia się wówczas, gdy podatnik nie jest zarejestrowany w państwie opodatkowania dokumentowanej czynności, natomiast Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT na Litwie dla potrzeb przedmiotowych dostaw.

Analizując powyższe, uznać należy, że fakturą wystawianą przez Wnioskodawcę dokonującego sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju opodatkowanej w państwie przeznaczenia, tj. na Litwie, jest faktura wystawiana zgodnie z przepisami litewskimi. Jeśli faktura taka nie jest wystawiana, ponieważ przepisy tego państwa nie przewidują obowiązku wystawienia faktury, pozostaje wystawienie polskiej faktury uproszczonej.

Ponadto, mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w sytuacji, kiedy Wnioskodawca dokonał rejestracji dla potrzeb VAT na Litwie i przedmiotowe dostawy towarów dla konsumentów z Litwy dokumentuje fakturami litewskimi, to nie ma obowiązku przeliczania kwot zawartych w tych dokumentach dla potrzeb podatku od towarów i usług. Skoro miejscem opodatkowania dokonywanej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest Litwa, tym samym transakcja ta nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego należy uznać za prawidłowe, natomiast w zakresie pytania czwartego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W pytaniu trzecim, wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z uznanie, czy dokumentacja jaką posiada, potwierdza odbiór towarów przez nabywcę i będzie traktowana jako sprzedaż wysyłkowa.

W celu zapewnienia opodatkowania każdej dostawy, także tej dokonanej w ramach sprzedaży wysyłkowej, ustawa nakłada na podatników - chcących opodatkować sprzedaż wysyłkową w państwie przeznaczenia - pewne dodatkowe obowiązki o charakterze sprawozdawczym, które mają gwarantować, że dana dostawa wykonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej będzie faktycznie poddana opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia. Powyższe obowiązki dotyczą zarówno tych przypadków, gdy opodatkowanie w państwie przeznaczenia następuje z mocy samego prawa, jak i sytuacji, kiedy opodatkowanie w państwie przeznaczenia następuje na skutek dokonania takiego wyboru przez samego podatnika.

W art. 23 ust. 14 ustawy stwierdza się, że warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
(uchylony);
dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

Z kolei w ust. 15 tego artykułu stwierdza się, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie - w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 14 ustawy nie muszą w sposób jednoznaczny potwierdzać, że doszło do dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, gdyż wówczas może posiłkować się dodatkowymi dokumentami, o których mowa w ust. 15 tego artykułu. Przede wszystkim, rolą dokumentów posiadanych przez podatnika jest potwierdzenie faktu wywozu towarów poza terytorium kraju do konkretnego nabywcy – konsumenta.

W swoim stanie faktycznym, Wnioskodawca wskazuje, że jako dowód wysłania towarów na terytorium Litwy, posiada list przewozowy C otrzymany od przewoźnika, który, oprócz ilości wysłanego towaru, potwierdza przede wszystkim przemieszczenie towarów na Litwę. Ponadto, posiada zamówienie telefoniczne (telemarketing), bądź kupony potwierdzające zamówienie od klienta litewskiego zamieszkałego na terytorium Litwy oraz potwierdzenie zapłaty, ale po otrzymaniu towaru przez konsumenta.

Reasumując, Wnioskodawca będzie uprawniona do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia w przypadku posiadania wymienionych wyżej dokumentów, gdyż z dokumentów tych wynika fakt wywiezienia i dostarczenia towaru do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Zatem stanowisko w zakresie pytania trzeciego należy uznać za prawidłowe.

Pytanie piąte sformułowane przez Wnioskodawcę odnosi się do kwestii rozpoznania w Polsce importu usług z tytułu otrzymywanych faktur od poczty litewskiej i zastosowania właściwej stawki dla przedmiotowych usług.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Prawidłowe opodatkowanie nabywanej od podmiotu zagranicznego usługi zależy od ustalenia miejsca świadczenia tej usługi, które jest jednocześnie miejscem jej opodatkowania.

Co do zasady, zgodnie z art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazuje we wniosku, że nie ma On zarejestrowanej działalności gospodarczej na terenie Litwy, a zatem miejscem opodatkowania nabywanych przez Wnioskodawcę usług pocztowych jest miejsce, w którym Wnioskodawca posiada siedzibę tj. Polska.

Wnioskodawca występując jako usługobiorca usług świadczonych na Jego rzecz przez pocztę litewską, stanie się podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, stanowi import usług.

Sposób dokumentowania czynności stanowiącej import usług określa art. 106 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (…).

Odnosząc się do zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT dla nabywanej przez Wnioskodawcę usługi pocztowej od poczty litewskiej wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 23%.

Ustawodawca określił również czynności, dla których stosuje się stawki obniżone lub też zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy, zwalnia się od podatku powszechne usługi pocztowe świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia takich usług, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną. Jak wynika z brzmienia tego przepisu, zwolnieniem od podatku są objęte wyłącznie usługi pocztowe zdefiniowane w ustawie Prawo pocztowe jako powszechne.

Z ww. przepisu jasno wynika, że zwolnieniem od podatku objęte będą jedynie powszechne usługi pocztowe, definiowane jako takie na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529). Zwolnieniem zatem nie będą objęte usługi niespełniające, zgodnie z ww. przepisami Prawa pocztowego, definicji usług powszechnych. Należy przy tym zauważyć, że organy podatkowe nie są uprawnione do interpretowania przepisów ustawy Prawo pocztowe, gdyż takie czynności nie mieszczą się w zakresie obowiązków wynikających z przepisów art. 14b — 14p ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). Wydawane bowiem w trybie ww. przepisów interpretacje indywidualne dotyczą interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Dokonując analizy zdarzenia opisanego we wniosku, wskazać należy, że Wnioskodawca dokonuje nabycia usług od podmiotu zagranicznego, do którego ww. ustawa nie ma zastosowania. Ponadto, jak Wnioskodawca wskazuje otrzymywane przez Niego faktury od poczty litewskiej, zawierają innego rodzaju przesyłki, które nie pokrywają się z przesyłkami nadawanymi przez P.

Mając powyższe na uwadze, usługi pocztowe, nabywane przez Wnioskodawcę od poczty litewskiej nie będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy, tym samym takie usługi będą podlegały opodatkowaniu podstawową stawką podatku, w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin