Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1314/13-2/ES
z 21 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie momentu ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na nabycie towarów handlowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na nabycie towarów handlowych.

W wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiot działalności PKD 52.23.Z - działalność wspierająca transport lotniczy. W ramach tej działalności jako generalny agent sprzedaży Wnioskodawca pośredniczy w rezerwacji i sprzedaży biletów czeskich linii lotniczych C a.s. tj. dokonuje zakupu i sprzedaży biletów lotniczych traktując je jako towar handlowy.

Dystrybucja biletów na przeloty odbywa się poprzez bezpośrednią sprzedaż z systemu rezerwacyjnego linii lotniczej. Jako agent sprzedaży biletów lotniczych Wnioskodawca jest zarejestrowany w systemie i posiada własny, indywidualny, zakodowany sposób dostępu do systemu rezerwacyjnego. Rozliczenie należności za sprzedane bilety na rzecz linii lotniczych dokonywane jest za pomocą globalnego systemu dystrybucji (GDS) Am- platforma A, co też jest potwierdzone bilingami z tegoż systemu (biling taki zawiera szczegółowy wykaz sprzedanych biletów z wyszczególnieniem kwot i numerów biletów) oraz cotygodniowymi raportami B.A otrzymywanymi od C.

Po zakończonym miesiącu kontrahent Wnioskodawcy C. a.s. wystawia fakturę dokumentującą koszt sprzedanych biletów za dany miesiąc (zgodny z kosztem widocznym na bilingu i raportach), lecz z datą wystawienia miesiąca następującego po miesiącu sprzedaży.

Przychód uzyskany ze sprzedaży biletów (cała kwota otrzymana od klienta) udokumentowany jest fakturą wystawioną na zasadach ogólnych.

Do kosztów uzyskania przychodów zaliczane są wydatki poniesione na ich zakup w miesiącu ich sprzedaży.

Wysokość tych wydatków określana jest na podstawie bilingu przesłanego z systemu rezerwacyjnego A.R , raportów B.A z C. a.s., raportu wewnętrznego S.R i dodatkowo sporządzonego opisu.

Potwierdzeniem wysokości kosztów jest później dołączona faktura wystawiona przez C. a.s.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do kosztów uzyskania przychodów danego miesiąca można zaliczyć koszt sprzedanych biletów i dokonanych rezerwacji którymi dokonano obrotu w tym miesiącu mimo, że faktura od kontrahenta dokumentująca te koszty wystawiona jest z datą miesiąca następnego?

Zdaniem Wnioskodawcy koszt własny sprzedaży biletów powinien być ujęty w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów w miesiącu ich sprzedaży.

Zgodnie z art. 22 ust 6b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu u podatników KPIR, uważa się dzień wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu.

Zgodnie z paragrafem 16 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. (w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów), jeżeli towar handlowy którego zakup dokumentowany jest fakturą, a obrotu nim dokonano przed otrzymaniem faktury, należy sporządzić szczegółowy opis i dokonać zapisu w księdze na podstawie opisu do którego należy dołączyć otrzymaną fakturę.

Wystawiona przez kontrahenta faktura wyraźnie wskazuje na miesiąc w którym dokonano obrotu i identyczny koszt który został wykazany w opisie (oba dokumenty sporządzone na podstawie tych samych bilingów i raportów).

Przytoczone przepisy dokładnie przewidują sytuacje i sposób prawidłowego rozliczenia zaliczki na podatek dochodowy przy tego rodzaju okolicznościach.

Konieczność ujęcia kosztu sprzedanych biletów w miesiącu wystawienia faktury przez kontrahenta Wnioskodawcy skutkowałaby wykazaniem niezgodnego z rzeczywistością dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 351 z późn.zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 6b cyt. ustawy, w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zauważyć przy tym należy, że definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami (…),

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z póz. zm.).

Zgodnie z § 11 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. Przy czym, za niewadliwą uważa się księgę prowadzoną zgodnie z przepisami rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi. Oznacza to, iż realizując powyższa zasadę, w określonych sytuacjach podmiot zobowiązany jest do dokumentowania transakcji gospodarczych dowodami właściwymi dla tej transakcji określonymi przez przepisy cyt. rozporządzenia i w sposób w nim wskazany.

W myśl § 26 ww. rozporządzenia, zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
   
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
      
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, iż za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem,
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi,
3. dowody przesunięć,
4. dowody opłat pocztowych i bankowych,
   
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Ponadto, zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku) ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków.

W myśl bowiem § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia dowodami wewnętrznymi można udokumentować jedynie:

1. zakup, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
3. wartość produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. koszty diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatki związane z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
   
8. opłaty sądowe i notarialne;

8a) opłatę skarbową uiszczaną znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008r.;

9. wydatki związane z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
   
   

Stosownie do treści § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia, otrzymanie materiałów podstawowych i pomocniczych, zwanych dalej „materiałami”, i towarów handlowych musi być potwierdzone na dowodzie zakupu datą i podpisem osoby, która je przyjęła. Jeżeli materiał lub towar handlowy, którego zakup - zgodnie z przepisami rozporządzenia - dokumentowany jest fakturami dostawców, został dostarczony do zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem faktury, należy sporządzić szczegółowy opis otrzymanego materiału (lub towaru handlowego), podając imię, nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i wartość materiału (lub towaru handlowego) i dokonać zapisu w księdze na podstawie opisu. Opis musi być potwierdzony w sposób określony w ust. 1 oraz przechowywany jako dowód zakupu i połączony z nadesłaną następnie fakturą. Ewentualna różnica w stosunku do wartości podanej w fakturze musi być wpisana do księgi (ewidencji) w dniu otrzymania faktury(§ 16 ust. 2 cyt. rozporządzenia). Jeżeli podatnik otrzymał materiał lub towar handlowy oraz fakturę na ten materiał lub towar handlowy w tym samym miesiącu, opis, o którym mowa w ust. 2, dołącza do otrzymanej faktury, a zapisów w księdze dokonuje na podstawie otrzymanej faktury (§ 16 ust. 3 ww. rozporządzenia). Przy czym, jak stanowi § 16 ust. 4 tego rozporządzenia, podatnik może nie sporządzać opisu, o którym mowa w ust. 2, jeżeli zakup udokumentowany jest specyfikacją dostawcy, pod warunkiem że specyfikacja spełnia wymogi określone dla opisu. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, zakup towarów handlowych, musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Wyjątek od tej zasady stanowi sytuacja prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe. Zgodnie bowiem z § 30 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w razie prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe, zapisy są dokonywane w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16, oraz sum miesięcznych przychodów wynikających z ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, lub danych wynikających z zestawienia, o którym mowa w § 20 ust. 2, przekazywanych przez podatnika zgodnie z postanowieniami umowy, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, z którego wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje od dostawcy towar handlowy przed otrzymaniem faktury potwierdzającej fakt jego sprzedaży, stwierdzić należy, że Wnioskodawca każdorazowo zobowiązany jest do sporządzenia opisu towaru handlowego, w sposób wskazany w § 16 ust. 2 ww. rozporządzenia, chyba, że otrzymuje wraz z towarem specyfikację dostawy, o której mowa w § 16 ust. 4 rozporządzenia. Opis ten po potwierdzeniu datą i podpisem osoby, która przyjęła towar stanowi bowiem dowód zakupu, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu, który musi być przechowywany razem z otrzymaną następnie fakturą.

Jeżeli towar handlowy i faktura dokumentująca jego nabycie zostaną dostarczone Wnioskodawcy w różnych miesiącach, wówczas w związku z brakiem, na koniec miesięcznego okresu rozliczeniowego, faktury potwierdzającej nabycie ww. towarów, zapisu w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów dotyczącego nabycia tego towaru należy dokonać na podstawie opisu towarów sporządzonego niezwłocznie po ich otrzymaniu (lub specyfikacji dostawy w razie jej otrzymania), będących dowodami zakupu. Faktura otrzymana w terminie późniejszym stanowi w tym przypadku jedynie potwierdzenie zawartej(ych) uprzednio transakcji, lecz może rodzić obowiązek dokonania korekty, jeżeli wynikające z niej dane nie pokrywają się z danymi wynikającymi ze sporządzonych uprzednio dokumentów, stanowiących podstawę zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Jednocześnie pamiętać należy, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu w odniesieniu do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów przyjmuje się zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do ujęcia kosztu.

Dlatego też wydatki poniesione na zakup towarów będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w miesiącu, w którym został sporządzony opis towaru handlowego lub otrzymano specyfikację dostawcy, potwierdzoną w terminie późniejszym otrzymaną fakturą.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, że wydatki poniesione na zakup sprzedanych biletów powinny być ujęty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w miesiącu ich sprzedaży jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.