Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-339/13/MZ
z 14 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2013 r. (data wpływu do Biura – 16 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie:

• możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy pożyczki – jest nieprawidłowe,
• braku obowiązku złożenia deklaracji PCC-3 i wpłacenia podatku – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy pożyczki na podstawie art. 9 pkt 10 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz braku obowiązku złożenia deklaracji PCC-3 i wpłacenia podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zarząd Szpitala Spółki z o.o. (Wnioskodawcy) zawarł w dniu 16 października 2013 r. umowę pożyczki z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (WFOŚiGW) w kwocie 2.456.724,00 zł z przeznaczeniem na dofinansowanie zadania „Termomodernizacja budynku przy ul. X oraz wymiana źródła ciepła w budynku przy ul. Y”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należy złożyć deklarację PCC i wpłacić podatek od zawartej umowy pożyczki z WFOŚiGW?

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolnione są pożyczki udzielane z utworzonych w drodze ustawy innych funduszy celowych.

W wyniku nowelizacji Ustawy Prawo Ochrony Środowiska działania Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska nie uległy zmianie, nadal związane są z zadaniami dotyczącymi ochrony środowiska mimo, że w chwili obecnej WFOŚIGW jest samorządową osobą prawną na podstawie art. 400 pkt 2 ustawy Prawo Ochrony Środowiska.

Wnioskodawca poinformował, że działając jako niepubliczny zakład opieki zdrowotnej uczestniczy w publicznym systemie opieki zdrowotnej. Działalność Spółki w większości ogranicza się do wykonywania w sposób ciągły usług medycznych w ramach gwarantowanych przez państwo świadczeń medycznych na podstawie usług medycznych finansowanych przez Śląski Oddział Narodowego Funduszu Zdrowia w ramach zawartych umów. Spółka nie pobiera opłat za udzielane świadczenia od osób ubezpieczonych, jeżeli świadczenia te przysługują w ramach ubezpieczenia zdrowotnego i są nieodpłatne.

Z uwagi na powyższe wyjaśnienia Wnioskodawca uważa, że nie należy złożyć deklaracji PCC oraz wpłacać podatku od udzielonej pożyczki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki stanowi kwota lub wartość pożyczki. Stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2% (art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli z chwilą zawarcia umowy pożyczki. Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru (PCC-3), oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane z utworzonych w drodze ustawy innych funduszów celowych.

Przedmiotowe zwolnienie pożyczek z podatku od czynności cywilnoprawnych ma zatem zastosowanie, jeżeli fundusz jest powołany ustawowo i jest wyraźnie wskazany w ustawie jako fundusz celowy.

Poprzez fundusze celowe tworzone na podstawie ustawy należy rozumieć takie fundusze, które wskazane są w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.). Wskazanym w tej ustawie funduszem jest państwowy fundusz celowy. Stosownie do art. 29 ust. 1 i ust. 3 ustawy o finansach publicznych państwowy fundusz celowy jest tworzony na podstawie odrębnej ustawy i nie posiada osobowości prawnej.

Natomiast na podstawie art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 249, poz. 2104, z późn. zm.) – które to przepisy na mocy art. 85 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1241, z późn. zm.) obowiązywały do dnia 31 grudnia 2010 r. – funduszem celowym jest fundusz powołany ustawowo, którego przychody pochodzą ze środków publicznych, a wydatki są przeznaczone na realizację wyodrębnionych zadań, z zastrzeżeniem ust. 9. Fundusz celowy może działać jako osoba prawna lub stanowić wyodrębniony rachunek bankowy, którym dysponuje organ wskazany w ustawie tworzącej fundusz.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca (spółka z o.o.) w dniu 16 października 2013 r. zawarł umowę pożyczki pieniężnej z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (WFOŚiGW). Wnioskodawca był pożyczkobiorcą. Kwota otrzymanej pożyczki wynosiła 2.456.724,00 zł.

WFOŚiGW działa na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150, z późn. zm.; od dnia 23 października 2013 r. – Dz.U. z 2013 r., poz. 1232, z późn. zm.). Jak wynika z treści art. 400 ust. 2 tejże ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2010 r., wprowadzonym ustawą z dnia 20 listopada 2009 r. o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 215, poz. 1664), WFOŚiGW jest samorządową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ww. ustawy o finansach publicznych. Z kolei na podstawie wskazanego powyżej art. 9 pkt 14 ustawy o finansach publicznych sektor finansów publicznych tworzą inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że WFOŚiGW nie jest funduszem celowym, gdyż przepisy ustawy Prawo ochrony środowiska nie wskazują go jako funduszu celowego. Należy przy tym nadmienić, że do dnia 31 grudnia 2009 r., tj. przed wejściem w życie ww. nowelizacji ustawy – Prawo ochrony środowiska, WFOŚiGW był funduszem celowym w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, jednakże po dokonanej ww. zmianie przepisów, utracił ten status.

Wprawdzie – co wskazano powyżej – do dnia 31 grudnia 2010 r. utrzymano w mocy przepis art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych w związku z art. 85 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, definiujący pojęcie funduszu celowego, to jednak żaden z przepisów tej ostatniej ustawy nie odnosi się do dalszego funkcjonowania WFOŚiGW, jako funduszu celowego utworzonego na podstawie ustawy Prawo ochrony środowiska.

W związku z powyższym pożyczka udzielona Wnioskodawcy przez WFOŚiGW nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Powołany wyżej przepis nie daje bowiem podstaw do zwolnienia od tego podatku innych pożyczek niż pochodzące z funduszy celowych, utworzonych w drodze ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z podatku należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że działając jako niepubliczny zakład opieki zdrowotnej uczestniczy w publicznym systemie opieki zdrowotnej; że działalność Wnioskodawcy w większości ogranicza się do wykonywania w sposób ciągły usług medycznych w ramach gwarantowanych przez państwo świadczeń medycznych na podstawie usług medycznych finansowanych przez Śląski Oddział Narodowego Funduszu Zdrowia w ramach zawartych umów oraz, że Wnioskodawca nie pobiera opłat za udzielane świadczenia od osób ubezpieczonych, jeżeli świadczenia te przysługują w ramach ubezpieczenia zdrowotnego i są nieodpłatne.

Wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych poza zwolnieniami od podatku przewidziane zostały sytuacje, w których dokonanie czynności co do zasady podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych wyłączone jest spod opodatkowania. Sytuacje takie zawarto w art. 2 ustawy, a wśród nich, w pkt 1 lit. f) wymienione zostały czynności cywilnoprawne w sprawach nauki, szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej oraz zdrowia.

Ponieważ użyte w art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pojęcie „w sprawach zdrowia” ma charakter ogólny należy przyjąć, że dotyczy on czynności cywilnoprawnych z zakresu spraw regulowanych w odrębnych przepisach, a odnoszących się do kwestii wymienionych w art. 2 pkt 1 lit. f) powołanej ustawy, w tym m.in. z zakresu zdrowia. Przepisy takie znajdują się m.in. w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 217, z póżn. zm.). Z art. 2 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy wynika, iż szpitalem jest przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego, w którym podmiot ten wykonuje działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne, natomiast zgodnie z definicją zawartą w pkt 8 tego przepisu przedsiębiorstwo to zespół składników majątkowych, za pomocą którego podmiot leczniczy wykonuje określony rodzaj działalności leczniczej. Artykuł 3 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej stanowi natomiast, że działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, jak również, co wynika z ust. 2 tego przepisu, może polegać na promocji zdrowia lub realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.

Z powyższego wynika więc, że za czynność w sprawie zdrowia, której dokonanie korzysta z wyłączenia przewidzianego w art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, uznać można czynność związaną z szeroko pojętą działalnością leczniczą wykonywaną przez podmiot do tego uprawniony, w tym mającą na celu umożliwienie mu realizację powierzonych zadań z zakresu zdrowia. Pamiętać jednak należy, mając na uwadze fakt, że wszelkie przepisy dotyczące wyłączeń i zwolnień podatkowych, stanowiące odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, że z omawianej preferencji podatkowej korzystać mogą wyłącznie czynności dokonywane bezpośrednio w sprawach zdrowia, a więc takie, których związek z ochroną zdrowia jest bezpośredni.

W rezultacie zaciągnięcie przez Wnioskodawcę – Szpital pożyczki na dofinansowanie termomodernizacji budynku przy ul. X oraz wymiany źródła ciepła w budynku przy ul. Y stanowić będzie czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pod warunkiem, że pożyczka ta dotyczy termomodernizacji i wymiany źródła ciepła w budynkach, które służą realizacji zadań z zakresu zdrowia.

W takiej sytuacji nie należy składać deklaracji PCC-3 ani wpłacać podatku do urzędu skarbowego.

Wobec tego w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.