Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-598/13/EK
z 26 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 25 października 2013 r. (data wpływu 26 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu wyrobami węglowymi jest:

• prawidłowe w zakresie uznania, że sortowanie, kruszenie, przesiew i workowanie węgla przez Wnioskodawcę nie stanowi produkcji wyrobów energetycznych oraz w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych w związku z nabyciem i sortowaniem, kruszeniem, przesiewem i workowaniem wyrobów węglowych;
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych w związku z ich sprzedażą objętą zwolnieniem z akcyzy oraz w zakresie korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia z akcyzy w oparciu o art. 31a ust. 1 ustawy w związku z nabyciem wyrobów węglowych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu wyrobami gazowymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach swojej działalności firma Wnioskodawcy dokonuje obrotu węglem objętym pozycją Nomenklatury Scalonej (CN) 2701. Wnioskodawca prowadzę działalność jako pośrednik w obrocie węglem przemieszczając wyroby węglowe w ramach dostaw wyrobów zwolnionych bezpośrednio od posiadającego status pośredniczącego podmiotu węglowego producenta (kopalni) do podmiotów zużywających węgiel bądź innego pośredniczącego podmiotu węglowego. Firma powiadomiła właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy. Zakupiony węgiel składowany jest na składach opałowych w R. i O., a następnie sprzedawany dla podmiotów zużywających lub innych pośredniczących podmiotów węglowych. Część zakupywanego węgla, który z kopalni przewożony jest na składy węglowe przed sprzedażą podlega uporządkowaniu. Przed sprzedażą węgiel zostaje rozsortowany poprzez przesianie na przesiewaczach mechanicznych w wyniku czego otrzymuje się węgiel w pożądanych przedziałach granulacji. Po zakończonych procesach część węgla jest workowana. Przesiania i workowania dokonuje się w celu dostosowania przedziałów granulacji węgla do potrzeb klientów i rynku, wynikających ze stosowanych kotłów węglowych. Tego typu prace konieczne są z uwagi na coraz to większe wymagania klientów. Odbiorcy węgla wymagają aby sprzedawany towar miał ściśle określoną granulację, stosownie do wymagań posiadanych kotłów węglowych. Węgiel jaki zakupuję na kopalniach często jest w zbyt szerokim zakresie granulacji i wymaga rozsortowania na pożądane przedziały oraz węgiel w trakcie transportu i składowania ulega degradacji (rozkruszenie) i wymaga rozsortowania przed sprzedażą. W dużej mierze podejmowany proces ten ma na celu uzyskanie węgla tzw. ekogroszku do spalania w tzw. piecach ekologicznych. Węgiel w takiej postaci sprzedawany jest luzem lub paczkowany w worki. Pozyskiwanie w tych procesach węgla o określonej gramaturze polega w istocie na mieszaniu węgla i jego doprowadzeniu do odpowiedniej granulacji poprzez kruszenie nadziarna i rozsortowanie oraz workowaniu. Nie stosuje się tu żadnych procesów chemicznych ani termicznych, a jedynie mechaniczne (na sucho) przy wykorzystaniu własnej bazy sprzętowej i pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisany powyżej proces sortowania oraz workowania podczas składowania na składzie opałowym w świetle przepisów akcyzowych może być uznany za zwykłe traktowanie węgla, związane z jego przemieszczaniem i magazynowaniem, a więc operacje związane z węglem prowadzone przez firmę dla celów zwolnienia nie wymagają prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 91a ustawy i dla celów stosowania tego zwolnienia wystarczające jest aby do transportu węgla przemieszczanego w związku z jego zakupem i sprzedażą przez moją firmę był dołączony dokument dostawy lub faktura zawierająca wymagane dane?
2. Czy opisany powyżej proces mieszania kilku rodzajów węgla, kruszenia, przesiewania węgla i workowania na składzie węglowym nie mieści się w definicji „produkcji” wyrobów energetycznych, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy, a tym samym procesy przeprowadzane na tym węglu na składzie węglowym do zastosowania zwolnienia z akcyzy nie wymagają prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 91a ustawy, a dla celów stosowania tego zwolnienia wystarczające jest aby do transportu węgla przemieszczanego w związku z jego zakupem i sprzedażą przez moją firmę był dołączony dokument dostawy lub faktura zawierająca wymagane dane?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z przestawionego stanu faktycznego wynika, że czynności rozdrabniania, sortowania i przesiewania oraz workowania na prowadzonych składach węglowych w R. i O. nie mieści się w zakresie pojęciowym produkcji o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy. Tym samym nie istnieje ustawowa potrzeba prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 91a ustawy o podatku akcyzowym. Dla celów stosowania ustawowego zwolnienia firma będzie posiadała jedynie zwykłe dokumenty dostawy i lub faktury (zawierające ustawowe dane) dołączane do transportowanego węgla w związku z jego zakupem i sprzedażą. Firma Wnioskodawcy jako pośredniczący podmiot węglowy dokonuje zakupu i sprzedaży jednakowego według przepisów akcyzowych towaru w postaci węgla o kodzie CN 2701. Podstawę do zwolnienia z akcyzy zgodnie z znowelizowanymi przepisami od 20.09.2013 roku stanowi zmiana zasad opodatkowania akcyzą obrotu wyrobami węglowymi tj. przesunięcie podatku akcyzowego na sprzedaż tych wyrobów finalnemu nabywcy. Nie ma już zwolnień dla sprzedaży pomiędzy pośredniczącymi podmiotami węglowymi ponieważ nie ma już takiej potrzeby. Zwolnione są sprzedaże dla finalnych nabywców węglowych, gdyż takie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, którzy to jednocześnie wykorzystują te wyroby na określone cele wymienione w ustawie np. na cele opałowe przez gospodarstwa domowe. Warunkiem zastosowania zwolnienia z akcyzy jest dołączenie do węgla przemieszczanego w związku z jego zakupem i sprzedażą dokumentu dostawy (art. 31a ust. 3 ustawy) lub faktury. Natomiast nie ma wymogu, aby moja firma dla potrzeb tego zwolnienia prowadziła ewidencję wyrobów zwolnionych, zużywanych do celów objętych zwolnieniem, o której mowa w art. 91a ustawy. Czynności wykonywanych w odniesieniu do węgla na składach węglowych prowadzonych przez firmę Wnioskodawcy, a polegających na sortowaniu węgla lub też mieszaniu węgla o różnej gramaturze, jego kruszeniu i przesiewaniu lub workowaniu nie można uznać za procesy produkcyjne, zarówno w potocznym pojęciu, jak również w świetle definicji zawartej w ustawie na potrzeby podatku akcyzowego.

Zgodnie z definicją sortowanie polega na uporządkowaniu zbioru rzeczy względem pewnych cech charakterystycznych każdego elementu tego zbioru, przy czym w przypadku węgla elementem tym jest wielkość grudek węgla.

Oddzielenie większych bryłek od mniejszych ma na celu ich lepsze zagospodarowanie i dostosowanie do wymagań klientów. Należy podkreślić, że opisane powyżej procesy są standardowymi czynnościami wykonywanymi na niemal wszystkich składach opałowych w Polsce. Czynność, jaką jest sortowanie polega bowiem jedynie na podzieleniu węgla zawierającego różne frakcje (węgiel o różnej grubości) na konkretne podgrupy. Uporządkowanie węgla dokonywane jest z przyczyn opisanych powyżej, przy czym pomimo ich uporządkowania w podgrupy pozostają one tym samym produktem o tej samej klasyfikacji CN w rozumieniu art. 86 ustawy o podatku akcyzowym. Wynika to z konieczności utrzymania właściwości węgla (zakresu granulacji) w nie pogorszonym stanie, bowiem podczas transportu i składowania na hałdach następuje samoistne kruszenie węgla, które jest procesem naturalnym. Ponadto niezbędne jest wzięcie pod uwagę wymagań klientów odnośnie jakości węgla. Brak akceptacji tzw. podziarna w deklarowanych przedziałach granulacji zmusza do sortowania przed sprzedażą większości sprzedawanego na składzie węgla. Podobnie operacje związane z mieszaniem partii węgla (kruszenie i przesiewanie) nie może być interpretowane jako produkcja. W rezultacie tych czynności nie dochodzi bowiem do przekształcenia jednego produktu w drugi. Uzyskana mieszanka jest również węglem kamiennym o symbolu CN 2701 i składa się ona z ziaren węgli użytych do mieszanki, które to nie zmieniły w żaden sposób swoich właściwości fizykochemicznych. W wyniku tego procesu nie powstają żadne uboczne produkty ani odpady, a użyty węgiel zostaje jedynie częściowo skruszony i zmieszany. W wyniku powyższego, zarówno przy zakupie jak i sprzedaży moja firma dokonuje obrotu produktem, który nie zmienił swojej klasyfikacji CN, a więc dla obu typów transakcji produkt klasyfikowany jest jednolicie, do kodu (pozycji) CN 2701 taka też klasyfikacja zamieszczana jest w dokumentach wystawianych w związku z tymi transakcjami (przede wszystkim w dowodach dostawy i fakturach). Warto zauważyć, że czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności istotnie różnią się od standardowej produkcji stosowanej w zakładach przeróbczych węgla gdzie podczas jej przebiegu stosuje się proces płukania, którego produktami ubocznymi są kamień i muły. Podczas omawianego procesu w ogóle nie dochodzi do zużycia węgla do celów opałowych ani innych celów. Otrzymany w wyniku tych procesów węgiel jest pakowany w worki lub sprzedawany luzem do pośredniczących podmiotów węglowych lub podmiotów zużywających węgiel.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 87 ust. 1 ustawy „produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych”. Wnioskodawca uważa, że czynności dokonywane przez jego firmę na węglu w składach opałowych nie mieszczą się w zakresie definicji „produkcji”. Z całą pewnością, firma nie wytwarza węgla. Aby bowiem dochodziło do „wytwarzania” jakiegokolwiek produktu, musiałby dojść do powstania w danym momencie czegoś, co wcześniej nie istniało, ale zostało pozyskane w drodze ukierunkowanego i zaplanowanego przez człowieka procesu, np. poprzez połączenie kilku składników, zastosowaniu przekształceń fizycznych, chemicznych itp. W nawiązaniu do powyższego nie można uznać, że firma „przetwarza” węgiel. Przetwarzanie w tym kontekście należałoby bowiem interpretować, jako przekształcenie jednego produktu (lub nawet kilku produktów) w drugi, np. z wykorzystaniem zjawisk chemicznych lub fizycznych. Przykładem takiego „przetwarzania" byłoby np. przekształcanie węgla kamiennego (CN 2701) w koks (CN 2704). Dodatkowo, aby na gruncie przepisów akcyzowych uznać, że dany produkt jest „przetwarzany” musiałoby również dojść do zmiany klasyfikacji danego produktu w ramach nomenklatury CN. Dodatkowo nie mogą być również uznane za „mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych” które w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy mieszczą się w pojęciu „wytwarzanie lub przetwarzanie”. Przedmiotowy węgiel nie jest bowiem komponentem paliwowym, (czyli jak należy rozumieć składnikiem wykorzystywanym do komponowania innych paliw, np. frakcji powstających w procesie rafinacji ropy naftowej dobieranych w taki sposób aby w połączeniu utworzyły paliwo płynne spełniające wymagane parametry). Węgiel ten w wyniku przesiania, pokruszenia lub zmieszania kilku gatunków węgla nie staje się czymś innym niż węgiel objęty pozycją CN 2701, a procesy te służą jedynie uzyskaniu bardziej jednorodnego pod względem ziarnistości produktu. Zatem w przedstawionym stanie faktycznym brak jest ustawowych przesłanek do zakwalifikowania czynności wykonywanych w prowadzonej działalności jako „produkcja”.

Zdaniem Wnioskodawcy powołane powyżej argumenty uzasadniają wniosek, że firma Wnioskodawcy jako pośredniczący podmiot węglowy zakupując węgiel od innego podmiotu węglowego, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy. Podobnie, dokonując sprzedaży węgla zwolnienie z akcyzy realizowane jest w oparciu o ten przepis. Warunkiem stosowania tego zwolnienia jest dołączanie do przemieszczanych wyrobów dokumentów dostawy (stosownie do art. 31a ust. 3 ustawy). Natomiast węgiel przechowywany na prowadzonych w mojej działalności składach nie podlega żadnym zużyciom wymienionym w art. 31a ust. 2 ustawy, nie mam obowiązku prowadzić ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 91a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie uznania, że sortowanie, kruszenie, przesiew i workowanie węgla przez Wnioskodawcę nie stanowi produkcji wyrobów energetycznych oraz w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych w związku z nabyciem i sortowaniem, kruszeniem, przesiewem i workowaniem wyrobów węglowych;
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych w związku z ich sprzedażą objętą zwolnieniem z akcyzy oraz w zakresie korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia z akcyzy w oparciu o art. 31a ust. 1 ustawy w związku z nabyciem wyrobów węglowych.
  
  

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w poz. 20 ww. załącznika pod kodem ex CN 2702 wymieniono węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu – jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   
2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   
3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
   
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
   
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
   
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
   
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
   
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu (art. 9a ust. 4 ustawy).

Natomiast w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych pośredniczącemu podmiotowi węglowemu sprzedawca może zażądać od niego przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, a w razie odmowy jego przedstawienia może odmówić sprzedaży wyrobów węglowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy (art. 9a ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy pośredniczący podmiot węglowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

-który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Zaś zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23c finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Stosownie do art. 31a ust. 1 zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rze

1. przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

Czynności wymienione w art. 31a ust. 1 ustawy będą mogły korzystać ze zwolnienia z akcyzy po spełnieniu określonych w art. 31a ust. 3 warunków. Są nimi:

1. w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;
2. w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
3. w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.
   
   

Na pośredniczące podmioty węglowe dokonujące sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu oraz na pośredniczące podmioty węglowe używające wyroby węglowe, został nałożony ustawowy obowiązek prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych. Obowiązek ten wynika z art. 91a ust. 1 i 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem ewidencja wyrobów węglowych prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu powinna zawierać następujące dane:

1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
2. datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
4. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.
   
   

Pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą ilość wyrobów węglowych:

1. użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1, lub
2. użytych do celów nieobjętych zwolnieniem

-w podziale na miesiące, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, dokument dostawy i inne dokumenty, o których mowa w art. 31a ust. 3, powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokumenty zostały wystawione.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, może być zastąpiona przez ewidencję prowadzoną na potrzeby podatkowe lub księgowe inne niż akcyza, jeżeli zawiera ona wszystkie dane wymienione w ust. 1 lub 2 (art. 91a ust. 5).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest pośredniczącym podmiotem węglowym, który nabywa, a następnie sprzedaje wyroby węglowe. Przed sprzedażą węgiel zostaje rozsortowany poprzez przesianie na przesiewaczach mechanicznych w wyniku czego otrzymuje się węgiel w pożądanych przedziałach granulacji. Po zakończonych procesach część węgla jest workowana. Przesiania i workowania dokonuje się w celu dostosowania przedziałów granulacji węgla do potrzeb klientów i rynku, wynikających ze stosowanych kotłów węglowych. Wnioskodawca nie stosuje żadnych procesów chemicznych ani termicznych, a jedynie mechaniczne.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy ww. czynności można uznać za produkcję wyrobów energetycznych, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy oraz czy w związku z tym jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis oraz powołane regulacje z zakresu podatku akcyzowego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wskazane we wniosku czynności związane z przygotowaniem węgla do sprzedaży i służące zachowaniu jego właściwości nie wypełnią dyspozycji art. 87 ust. 1 ustawy, a zatem nie można ich uznać, w myśl przepisów ustawy, za produkcję wyrobów energetycznych (węgla). Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot węglowy, dokonujący przesiewania węgla nie jest zobowiązany z tego tytułu do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych, gdyż nie jest podmiotem używającym ten węgiel do celów objętych zwolnieniem jak do celów nieobjętych zwolnieniem. W wyniku czynności dokonywanych przez Wnioskodawcę węgiel podlegający przesiewaniu nie staje się innym wyrobem węglowym, a proces przesiewania służy jedynie do otrzymania węgla w pożądanych przedziałach granulacji. Tym samym w ocenie Organu węgiel nie jest używany zarówno do celów zwolnionych z akcyzy jak i do celów nieobjętych zwolnieniem, nie jest również wykorzystywany do celów opałowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji w związku z przesiewaniem wyrobów węglowych, w celu przygotowania ich do sprzedaży tj. dostosowania parametrów węglowych dla potrzeb nabywcy należy uznać za prawidłowe.

Natomiast zgodnie z art. 91a ust. 1 ustawy Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot, który będzie dokonywał sprzedaży z zastosowaniem zwolnienia wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych. Ponadto warunkiem zastosowania zwolnienia przy sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 1, wystawienie przez Wnioskodawcę dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzanie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Nadmienić również należy, że w myśl wcześniej cytowanych przepisów art. 9a ustawy sprzedaż wyrobów węglowych pośredniczącemu podmiotowi węglowemu przez inny pośredniczący podmiot węglowy nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu akcyzą. Tym samym skoro czynność ta w ogóle nie podlega opodatkowaniu to nie może też korzystać ze zwolnienia z akcyzy. Niezasadne jest więc stanowisko Wnioskodawcy, że zakupując węgiel jako pośredniczący podmiot węglowy od innego pośredniczącego podmiotu węglowego korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.