Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-877/13/EB
z 4 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniach 5 listopada i 4 grudnia 2013 r. (daty wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „P…” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 5 listopada i 4 grudnia 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „P…”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina, będąca podatnikiem VAT czynnym, realizuje projekt pn. „P…”, na który uzyskała dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach działania 1.1.10 Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. Celem projektu jest stworzenie przedsiębiorstwom warunków do inwestowania i prowadzenia działalności gospodarczej poprzez kompleksowe przygotowanie terenów inwestycyjnych. Planowana strefa przedsiębiorczości zlokalizowana jest w rejonie S. P., w obszarze objętym ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W efekcie realizacji przedsięwzięcia powstanie nowa strefa przedsiębiorczości w zakresie usług turystycznych, sportowych i rekreacyjnych. Projektowana w przedmiotowym obszarze infrastruktura techniczna stworzy szanse do prowadzenia działalności gospodarczej. Przewiduje się, że po realizacji projektu i zagwarantowaniu podstawowych warunków do prowadzenia działalności, jedna z działek gminnych usytuowanych w obrębie strefy, zostanie sprzedana natomiast druga, zostanie wydzierżawiona. Pojawienie się nowych inwestorów nie tylko przyczyni się do ożywienia gospodarczego północno-zachodniej części miasta, ale przyniesie również wiele korzyści społecznych w postaci nowych miejsc pracy oraz zagospodarowania zaniedbanej przestrzeni. Zgodnie z założeniami, właścicielem majątku wytworzonego w ramach projektu pozostanie Gmina. Zarządzanie i administrowanie wytworzonym majątkiem planowane jest w następujący sposób:

1. Drogi dojazdowe, ciągi piesze i rowerowe, oświetlenie, parkingi – pozostaną w zasobach Gminy. Planuje się przekazanie ich w trwały zarząd na podstawie decyzji jednostce organizacyjnej Gminy tj. samorządowej jednostce budżetowej (odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług);
2. Sieć kanalizacji deszczowej – za zarządzanie siecią odpowiedzialna będzie jednostka organizacyjna Gminy – Urząd Miasta, a Gmina nie będzie pobierała pożytków z tytułu własności;
3. Sieć wodociągowa oraz sieć kanalizacji sanitarnej ¬– planuje się, że po ich wybudowaniu zostaną niezwłocznie, po podjęciu Uchwały Zgromadzenia Wspólników i podwyższeniu kapitału zakładowego wniesione aportem do spółki, będącej w 100% własnością Gminy – Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji sp. z o.o. Gmina do tego czasu nie będzie podejmować żadnych czynności wykorzystujących powstałą infrastrukturę. Spółka została powołana do realizacji zadań własnych Gminy obejmujących sprawy z zakresu wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji oraz usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała możliwość odliczania podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku oraz jego uzupełnieniach, nie będzie mógł odliczyć podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji w zakresie sieci wodociągowej i sanitarnej, ze względu na fakt, że dokonane zakupy inwestycyjne będą związane z wykonywaniem zadań własnych. Po powołaniu treści art. 86 ust. 1 ustawy Gmina wskazała, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Stwierdziła, że z regulacji cytowanego art. 86 jednoznacznie wynika, że ustawodawca uzależnia prawo do odliczenia podatku naliczonego od wykorzystywania towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych. Podniosła, że katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy i z założenia to do wykonywania tych czynności w klasycznym modelu realizacji prawa do odliczenia mają być wykorzystywane towary i usługi. Gmina wskazała, że nie sposób także pominąć tych działań podatnika, które choć neutralne z punktu widzenia podatku od towarów i usług, jako niepodlegające opodatkowaniu lub zwolnione, podejmowane są w celu dokonania sprzedaży opodatkowanej. Zauważyła, że na tle art. 86 ust. 1 ustawy, związek pomiędzy podatkiem naliczonym a czynnościami opodatkowanymi, nie ma charakteru absolutnego w tym znaczeniu, że nie zawsze możliwe jest wskazanie na ścisłe powiązanie danego podatku naliczonego z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi, wykonywanymi przez podatnika. Podniosła, że ważne jest, aby związek ten w chwili dokonywania zakupów był uchwytny i oczywisty, a nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystywania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju planowanej lub prowadzonej działalności gospodarczej. Stwierdziła, że istotne jest także, by stanowiły element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w bezpośrednim związku z jego działalnością gospodarczą. Gmina podkreśliła, że co do zasady, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Gmina stwierdziła, że przed wniesieniem sieci wodno-kanalizacyjnej w formie aportu do spółki, pozostanie ona jej majątkiem. Gminę ze spółką nie łączy w zakresie uprawnienia do używania sieci umowa cywilnoprawna. Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz treść przywołanych przepisów Gmina stwierdziła, że nie przysługuje prawo do odliczenia podatku, skoro efekt końcowy projektu nie będzie służył wykonywanym przez nią czynnościom opodatkowanym. Podniosła, że wniesienie aportu w postaci sieci wodociągowej i kanalizacyjnej do spółki będzie podlegało zwolnieniu od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż aport będzie dostawą budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, w stosunku do których nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W konsekwencji, z uwagi na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione na budowę sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej w ramach tworzonej strefy przedsiębiorczości. Gmina stwierdziła, że nie będzie mogła odliczyć podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji w zakresie: dróg dojazdowych, ciągów pieszych i rowerowych, oświetlenia, parkingów, i sieci kanalizacji deszczowej ze względu na fakt, że jej realizacja związana jest z wykonywaniem zadań własnych. Wskazała, że do zadań tych należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, które w szczególności obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym), oraz wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ww. ustawy). Stwierdziła, że sceduje wykonywanie zadań własnych na odrębny podmiot (jednostkę budżetową), przekazując na podstawie decyzji Prezydenta w trwały zarząd wytworzony majątek a czynność przekazania nie będzie podlega opodatkowaniu. Podniosła, że jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do jednostki budżetowej, która będzie zarządzała powstałym majątkiem i wykorzystywała go do wykonywania czynności opodatkowanych. Po powołaniu treści art. 86 ust. 1 ustawy ponownie zauważyła, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy zakupy, w związku z którymi został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina wskazała, że poniesie wydatki udokumentowane fakturami VAT, na realizację inwestycji na nieruchomości stanowiącej jej własność, w okolicy obszarów o przeznaczeniu pod działalność sportowo-rekreacyjną. Podniosła, że w ramach realizowanej inwestycji na przedmiotowych gruntach wykonywana będzie budowa i przebudowa dróg gminnych wraz z budową sieci kanalizacji deszczowej, sanitarnej, i wodociągowej, teletechnicznej wraz z oświetleniem oraz budową parkingów i ciągów pieszych i rowerowych łączących strefę przedsiębiorczości z innymi drogami publicznymi. Zauważyła, że inwestycja realizowana będzie z zamiarem odpowiedniego przystosowania będących w posiadaniu Gminy gruntów, zlokalizowanych w okolicy jeziora K. do ich wykorzystania przez podmioty gospodarcze, które zakupią uzbrojone działki. Wybudowana infrastruktura będzie również wykorzystywana przez innych użytkowników korzystających m.in. z pobliskich terenów rekreacyjnych i sportowych. Po sprzedaży terenów inwestycyjnych, drogi, parkingi, ciągi piesze i rowerowe pozostaną własnością Gminy, w trwałym zarządzie. Stwierdziła, że za zarządzanie siecią kanalizacji deszczowej odpowiedzialna będzie jednostka organizacyjna Gminy – Urząd Miasta – a Gmina nie będzie pobierała z tego tytułu pożytków. Wskazał, że sieć wodociągowa oraz kanalizacji sanitarnej po wybudowaniu zostanie wniesiona aportem do majątku spółki. Zdaniem Gminy, w chwili dokonywania zakupu towarów i usług dotyczących budowy, przebudowy przedmiotowych dróg, parkingów, ciągów i sieci uzbrojenia terenu związek z czynnościami opodatkowanymi nie jest w przypadku tworzenia strefy przedsiębiorczości uchwytny, ani oczywisty, przede wszystkim dlatego, że powstałe drogi są publicznymi drogami gminnymi, udostępnianymi nieodpłatnie wszystkim użytkownikom, a obowiązek ich budowy jest określanym przez ustawy zadaniem własnym gminy. Zaznaczyła, że po zrealizowaniu inwestycji drogi będą wykorzystywane przez inwestorów do celów związanych z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą, niemniej pozostaną drogami publicznymi, a Gmina na podstawie ustawy zobowiązana jest do ich budowy i utrzymania. Wskazała, że należy zauważyć, że realizacja inwestycji dotycząca budowy dróg, parkingów, ciągów i sieci kanalizacji deszczowej, energetycznej i technicznej nie będzie służyła wykonywaniu czynności opodatkowanych przez Gminę. Wskazała, że fakt wzrostu wartości gruntów przeznaczonych do sprzedaży, po wybudowaniu ww. elementów infrastruktury technicznej, nie spowoduje powstania związku podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, bowiem zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim, przy sprzedaży przez Gminę terenów inwestycyjnych (np. poprzez realizację elementów infrastruktury terenu), lecz oczywistość tego powiązania z dokonywaną przez nią sprzedażą opodatkowaną tych terenów, może dopiero dawać uprawnienie do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Gmina zauważyła, że uzbrojenie terenu wpływa na podwyższenie wartości sprzedawanego gruntu. Po powołaniu definicji „działki budowlanej” określonej w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U 80, poz. 717 ze zm.) stwierdziła, że z definicji tej wynika, że dostęp do drogi publicznej jest niezbędnym warunkiem dla uznania działki za budowlaną. Na tej podstawie Gmina wywiodła, że nie ma możliwości sprzedaży terenów, jako inwestycyjne, jeżeli nie będą miały dostępu do drogi publicznej. Zdaniem Gminy budowa drogi w sposób znaczący może wpłynąć na decyzję nabywcy o zakupie danego gruntu. Podobnie wartość działki podnoszą wszystkie pozostałe urządzenia infrastruktury technicznej (wybudowane pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewody lub urządzenia wodociągowe, kanalizacyjne, ciepłownicze, elektryczne, gazowe i telekomunikacyjne). Wskazała, że wszystkie urządzenia infrastruktury technicznej, które wchodzą w skład sprzedawanego gruntu mają wpływ na jego wartość. Wartość działki budowlanej zawiera w sobie wartość urządzeń infrastruktury wchodzącej w skład tej działki Podkreśliła, że przedmiotem sprzedaży w przedmiotowej sprawie są wyłącznie działki, a nie drogi czy inne elementy infrastruktury technicznej. Stwierdziła, że drogi, o których mowa w rozpatrywanej sytuacji, są gminnymi drogami publicznymi, których zarządcą jest jednostka budżetowa Gminy. Podniosła, że nie są to drogi wewnętrzne, ani dojazdowe w rozumieniu ustawy o drogach publicznych i nie zostaną ani sprzedane, ani wydzierżawione przez Gminę. Wchodzą one w skład ogólnodostępnej infrastruktury drogowej, łączącej strefę przedsiębiorczości z innymi ulicami i nie będą przez Gminę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Gmina stwierdziła, że budowa drogi publicznej jest realizacją celu publicznego, do którego jest zobowiązana w drodze ustawy, bowiem przez zadania publiczne należy rozumieć te, które mają na celu korzyść ogółu. Wskazała, że w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym, korzyść ogółu określona jest jako zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, którą tworzą mieszkańcy gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady, podlega tylko takie świadczenie, które ma charakter odpłatny.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10 wskazanej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 cyt. ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Z kolei art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. (art. 43 ust. 7a ustawy).

Za podatnika uznaje się – zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl ust. 6 tegoż artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

(…)

2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,

(…).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną.

Z ust. 5 tego artykułu wynika, że nieruchomości stanowiące przedmiot własności lub przedmiot użytkowania wieczystego Skarbu Państwa oddaje się w trwały zarząd państwowej jednostce organizacyjnej, a nieruchomości stanowiące przedmiot własności lub przedmiot użytkowania wieczystego jednostki samorządu terytorialnego – odpowiedniej samorządowej jednostce organizacyjnej, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

W myśl art. 44 ust. 1 ww. ustawy, trwały zarząd ustanawia się na czas nieoznaczony lub czas oznaczony.

Trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem art. 60 ust. 2 oraz art. 60a ust. 3 (art. 45 ust. 1 powołanej ustawy).

Za nieruchomość oddaną w trwały zarząd pobiera się opłaty roczne (art. 82 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego, w tym przede wszystkim art. 86 ust. 1 ustawy prowadzi do stwierdzenia, że od wydatków związanych z realizacją inwestycji w zakresie budowy dróg dojazdowych, ciągów pieszych i rowerowych, oświetlenia, parkingu oraz sieci kanalizacji deszczowej, która jest realizowana w ramach zadań własnych, do wykonywania których Gmina zobowiązana jest na podstawie ustawy o samorządzie gminnym – jak słusznie stwierdziła – nie będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dokonane zakupy nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych z realizacją inwestycji w zakresie budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, które Gmina planuje wnieść aportem do spółki, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż czynność wniesienia aportu do spółki w zamian za udziały, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a okoliczności faktyczne sprawy nie wskazują, aby czynność ta korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy. Prawo to będzie przysługiwać pod warunkiem, że nie zajdą wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.