Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-768/13/KT
z 24 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z leasingiem samochodu osobowego przeznaczonego do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z leasingiem samochodu osobowego przeznaczonego do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Spółki jest m. in. „Wynajem samochodów osobowych” (PKD 71.10.Z). Na podstawie umowy leasingu, zawartej w dniu 12 marca 2013 r., nabyła do używania samochód osobowy, rok produkcji 2013, dopuszczalna masa całkowita pojazdu 2,750 tony. W chwili obecnej Spółka używa ww. samochód w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na potrzeby własne. W przyszłości zamierza, po uzyskaniu zgody leasingodawcy (podmiotu będącego właścicielem), zawrzeć z osobą trzecią umowę najmu tego samochodu na czas określony, nie krótszy niż sześć miesięcy. Spółka ma ustne zapewnienie ww. osoby, co do zamiaru zawarcia umowy najmu i okresu trwania tej umowy. W czasie trwania umowy najmu, samochód nie będzie wykorzystywany w inny sposób. Po wygaśnięciu umowy najmu z ww. osobą trzecią, Spółka zamierza dalej wynajmować pojazd, jednakże na chwilę obecną, nie jest w stanie stwierdzić, czy po wygaśnięciu umowy najmu z osobą trzecią, uda się zawrzeć kolejną umowę najmu ww. pojazdu, kiedy to nastąpi, z jakim podmiotem i na jaki okres czasu. Spółka nie wyklucza, że bezpośrednio po wygaśnięciu umowy najmu z ww. osobą trzecią, do czasu zawarcia kolejnej umowy najmu, samochód będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej, innej niż wynajem samochodów osobowych, np. będzie wykorzystywany do odbywania podróży służbowych, związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Zaznaczyła, że nawet w sytuacji, gdy ww. samochód nie będzie faktycznie oddany w najem i będzie wykorzystywany w bieżącej działalności, jego przeznaczenie nie ulegnie zmianie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy w okresie, gdy samochód będzie oddany w najem na okres nie krótszy niż 6 miesięcy, Spółka będzie mogła dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, zawartego w fakturach otrzymanych od leasingodawcy, w całości?
• Czy po ewentualnym zaprzestaniu (po upływie 6 miesięcy) dalszego wynajmowania samochodu, tzn. w okresie faktycznego wykorzystywania samochodu do celów związanych z bieżącą działalnością Spółki (przy jednoczesnym przeznaczeniu samochodu na wynajem, o ile znajdą się nabywcy takich usług), będzie mogła dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, zawartego w fakturach otrzymywanych od leasingodawcy, w całości?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, ma prawo do pełnego odliczenia w całości podatku naliczonego na podstawie faktur VAT, dokumentujących płatność rat leasingowych za użytkowanie ww. samochodu. Odnośnie nabycia samochodów osobowych, art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej przewiduje możliwość odliczenia naliczonego podatku w pełnej wysokości, bez ograniczenia wskazanego w art. 3 ust. 1 tej ustawy, w przypadku gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddawanie w odpłatne używanie tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu czy innych umów o podobnym charakterze i te samochody są przez podatnika przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. W ocenie Spółki - w świetle powołanych powyżej przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego - w sytuacji zakończenia umowy najmu trwającej ponad 6 miesięcy, istotne znaczenie będzie miał fakt, że przedmiotowy samochód osobowy będzie nadal przeznaczony do dalszego wynajmu, mimo że będzie w tym konkretnym okresie wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem samochodów, np. do podróży służbowych. Zdaniem Spółki, w takim przypadku będzie miał zastosowanie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, uprawniający do odliczenia w 100% kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych z faktur VAT, otrzymywanych po dniu zakończenia umowy najmu. Nie będzie miał żadnego znaczenia fakt, że może się zdarzyć, że nie będzie faktycznego wykorzystania samochodu dla celów wynajmu z przyczyn obiektywnych, niezależnych od Spółki. Istotne jest bowiem samo przeznaczenie przedmiotowego samochodu, zamiar Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) (dalej: ustawa nowelizująca), w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jak wynika z ust. 1 omawianego artykułu, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 pkt 7 lit. b tego artykułu stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456), w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 585), użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”.

Z powołanych wyżej uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady - w przypadku użytkowania m. in. na podstawie umowy leasingu, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b tej ustawy).

Ponadto ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania, przez podmiot trzeci. Samochody przez okres co najmniej sześciu miesięcy muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel. Istotne jest, aby przeznaczenie samochodów do działalności polegającej na ich wynajmie trwało nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność wynajmu trwała minimum pół roku.

Należy także zauważyć, że wskazana w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej działalność, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów powinno wynikać, że podatnik ma zamiar podjąć tego rodzaju działalność.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy (…)” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Nie wystarczy w tym przypadku sama deklaracja podatnika, że prowadzi tego rodzaju działalność, jeśli nie towarzyszą temu okoliczności przemawiające za tym, że oddanie w odpłatne używanie samochodów na podstawie określonej umowy, stanowi rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest m. in. wynajem samochodów osobowych. Na podstawie umowy leasingu, zawartej w dniu 12 marca 2013 r., nabyła do używania samochód osobowy, który obecnie wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej, na potrzeby własne. W przyszłości, po uzyskaniu zgody leasingodawcy, zamierza zawrzeć z podmiotem trzecim umowę najmu tego samochodu na czas określony, nie krótszy niż sześć miesięcy. W czasie trwania tej umowy, samochód nie będzie wykorzystywany w inny sposób. Po wygaśnięciu umowy najmu, Spółka zamierza dalej wynajmować ten samochód, jednakże nie wyklucza, że bezpośrednio po wygaśnięciu umowy najmu, do czasu zawarcia kolejnej, samochód będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej, innej niż wynajem samochodów osobowych, np. będzie wykorzystywany do odbywania podróży służbowych. Zaznaczyła, że nawet w sytuacji, gdy ww. samochód nie będzie faktycznie oddany w najem i będzie wykorzystywany w bieżącej działalności, jego przeznaczenie nie ulegnie zmianie.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że o ile – jak wskazano we wniosku – przedmiotowy samochód osobowy zostanie oddany w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, to - zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej - Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego faktur dokumentujących raty leasingowe w okresie, w którym będzie on przeznaczony wyłącznie na wynajem. Również w sytuacji, gdy po okresie 6 miesięcznego wynajmu, ww. samochód osobowy będzie faktycznie wykorzystywany dla potrzeb bieżącej działalności gospodarczej (do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług innych niż wynajem samochodów), przy jednoczesnym przeznaczeniu go do dalszego wynajmu, Spółka będzie mogła korzystać z prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od każdej raty leasingowej. Powyższe prawo do odliczenia będzie Spółce przysługiwało na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile nie wystąpią negatywne przesłanki, o których mowa w art. 88 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.