ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2012 r. Nr ILPB2/415-12/12-4/AJ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 29 grudnia 2011 r., uzupełnionym w dniu 2 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów ze stosunku pracy, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 27 grudnia 2011 r. został złożony w dniu 29 grudnia 2011 r., a następnie uzupełniony wnioskiem złożonym w dniu 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu do siedziby organu podatkowego).

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca chce organizować spotkania dla pracowników i może to uczynić jako imprezę otwartą dla pracowników, ich rodzin (w formie umowy zryczałtowanej). W imprezie tej ma prawo uczestniczyć każdy chętny z uprawnionych osób. Zainteresowany z funduszu socjalnego zapewnia poczęstunek w formie potraw z grilla, napojów, gry, zabawy i konkursy dla dzieci i dorosłych, występ zespołów artystycznych itp. Festyny sportowo-rekreacyjne oraz spotkania kulturalno-oświatowe organizowane będą jako spotkania „otwarte” dla wszystkich uprawnionych osób. Nie będzie sporządzany wykaz imienny osób korzystających ze świadczenia, jak również nie będzie określona wartość poczęstunku na uczestnika imprezy.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

Czy udział w opisanej imprezie organizowanej przez pracodawcę stanowi dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych i czy w związku z tym na Wnioskodawcy jako pracodawcy ciążyć będzie obowiązek naliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez pracodawcę koszty organizowanych imprez sportowo-rekreacyjnych oraz imprez kulturalno-oświatowych dla pracowników i ich rodzin, jeżeli nie są adresowane imiennie do pracowników nie zachodzi konieczność opodatkowania. Zainteresowany nie identyfikuje osób uczestniczących w imprezie, nie ma możliwości ustalenia przychodu przypadającego na poszczególnego pracownika. Wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskanych przez konkretnego pracownika, wysokość ponoszonych wydatków nie może być przypisana do konkretnego pracownika bez względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją imprez. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał to świadczenie i jaka jest jego wartość.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na wyrok NSA sygn. II FSK 1531/09 z dnia 11 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma obowiązku naliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając m.in., iż nieodpłatne świadczenie dla pracowników i członków ich rodzin w postaci uczestnictwa w imprezach sportowo-rekreacyjnych oraz kulturalno-oświatowych organizowanym przez Wnioskodawcę stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, od którego Spółka jest zobowiązana obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych według zasad określonych w art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To, że Spółka nie dochowa należytej staranności, aby zadbać o ustalenie liczby i personaliów osób, które wezmą udział w festynie sportowo-rekreacyjnym oraz spotkaniu kulturalno-oświatowym, nie może mieć wpływu na powstanie obowiązku podatkowego po stronie pracowników, którym stawia do dyspozycji wzięcie udziału w tej imprezie. Aby obliczyć wartość przychodu po stronie konkretnych pracowników Spółka powinna sporządzić listę uczestników, którzy wzięli udział w imprezie. Koszt całkowity, jaki Spółka poniosła za zorganizowanie imprezy, należy podzielić przez liczbę uczestników (pracowników i członków ich rodzin), którzy wzięli w nim udział, a następnie przypisać tak obliczoną kwotę do przychodu ze stosunku pracy pracownika.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie przedstawienia opisu zdarzenia przyszłego, zwanej dalej „ustawą”.

Stosownie do dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2–2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 tej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeśli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu.

Z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika zatem, że ustawodawca zaliczył do nich nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze czy świadczeń nieodpłatnych. Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Dlatego też do przychodów ze stosunku pracy zaliczane są również wypłaty oraz świadczenia dotyczące rodziny pracownika, jeżeli podstawą ich uzyskania jest stosunek pracy lub stosunek pokrewny łączący pracownika z pracodawcą.

Podstawową zasadą podatku dochodowego jest zasada powszechności opodatkowania wyrażona w treści art. 9 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższe oznacza, iż z opodatkowania podatkiem dochodowym wyłączone są dochody enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź dochody, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku.

Katalog zwolnień przedmiotowych nie przewiduje zwolnienia od podatku dochodu (przychodu) pracownika związanego z udziałem w sfinansowanej przez pracodawcę imprezie sportowo-rekreacyjnej oraz kulturalno-oświatowej. W konsekwencji, uczestnictwo pracownika w tego rodzaju imprezach sfinansowanych przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia przez pracownika oraz powstaniem po jego stronie przychodu ze stosunku pracy.

Wartość tego świadczenia to koszt jednostkowy udziału poszczególnych pracowników w imprezie. Ewentualne trudności w ustaleniu dokładnej listy pracowników uczestniczących w imprezach sportowo-rekreacyjnych oraz kulturalno-oświatowych zorganizowanych dla pracowników i ich rodzin należy uznać za problem organizacyjny, możliwy do rozwiązania. Zgodnie bowiem z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. akt I SA/Ka 1719/96 „ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników maja charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.”.

Skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zwalnia od podatku wartości świadczenia nieodpłatnego z tytułu uczestnictwa pracownika w imprezie sportowo-rekreacyjnej oraz kulturalno-oświatowej organizowanej dla pracowników i ich rodzin przez pracodawcę, spółka winna dołożyć wszelkich starań, aby wywiązać się z obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przedmiotowych świadczeń.

Jeżeli odpłatności za zorganizowanie imprezy dokonano ryczałtowo, to wartość świadczenia, jaką pracodawca powinien doliczyć do przychodu danego pracownika, należy obliczyć, dzieląc łączną kwotę wydatków poniesionych przez pracodawcę na zorganizowanie imprezy przez liczbę zaproszonych uczestników (pracowników oraz członków ich rodzin), a następnie tak ustaloną wartość jednostkową przypisać osobom biorącym udział w tej imprezie. Przychód pracownika stanowić będzie iloczyn wartości jednostkowej świadczenia oraz liczby członków rodziny pracownika biorących udział w imprezie (z uwzględnieniem pracownika, jeżeli także był jej uczestnikiem).

Należy również podkreślić, że na wysokość przychodu pracownika powstałego w związku z jego uczestnictwem w imprezie nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena, którą uiszcza pracodawca za zorganizowanie imprezy nie jest uzależniona od stopnia ich „wykorzystania” przez pracowników. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował pracownik, jak również czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas imprezy.

Jednocześnie przy obliczaniu przychodu do opodatkowania należy uwzględnić zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. Na podstawie tego przepisu wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jeżeli zatem łączna wartość świadczeń przyznanych z zakładowego funduszy świadczeń socjalnych otrzymanych przez pracownika w roku podatkowym przekroczy kwotę 380 zł, nadwyżkę ponad tę kwotę pracodawca jest zobowiązany doliczyć do przychodów pracownika ze stosunku pracy i od łącznych dochodów obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 31 i 32 ustawy.

Z tych też względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 kwietnia 2012 r. Nr ILPB2/415-12/12-4/AJ, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w tym stanie.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.