Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-631/13/BP
z 10 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2013r. (data wpływu 9 grudnia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

„X” Sp. z o.o. z siedzibą w „G” (dalej jako „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania części do produkcji silników samochodowych, w szczególności tłoków (dalej jako „Części”).

Przedmiot działalności Spółki, zapisany w umowie spółki oraz ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców obejmuje m.in.:

• Produkcję pozostałych części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 2007-29.32.Z);
• Produkcja silników i turbin, z wyłączeniem silników lotniczych, samochodowych i motocyklowych (PKD 2007-28.11.Z);
• Odlewnictwo żeliwa (PKD 2007 - 24.51.Z);
• Odlewnictwo metali lekkich (PKD 2007 - 24.53.Z);
• Odlewnictwo pozostałych metali nieżelaznych, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 2007 -24.54.B);
• Obróbkę mechaniczną elementów metalowych (PKD 2007 - 25.62.Z);
• Sprzedaż hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 2007-45.31.Z);
• Sprzedaż detaliczną części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 2007-45.32.Z).
  
  

Spółka zarejestrowana jest jako czynny podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności w szczególności dostarcza Części na rzecz swoich odbiorców będących zarejestrowanymi podatnikami VAT w różnych państwach Unii Europejskiej.

W 2013 r. Spółka planuje dostarczać Części (dalej jako „Dostawy”) na rzecz odbiorców zarejestrowanych dla potrzeb VAT we Włoszech (dalej jako „Odbiorcy”). W związku ze znaczącą odległością pomiędzy zakładem produkcyjnym Spółki, a siedzibami Odbiorców, konieczne okazało się czasowe magazynowanie Części na terytorium Włoch. W związku z tym, Spółka zawarła z podmiotem „Y”. (dalej jako „MR”), prowadzącym magazyn (dalej jako „Magazyn H.”), umowę na mocy której podmiot ten będzie przechowywać Części. Dostawa Części odbywać się będzie z magazynu Spółki w Polsce do magazynu prowadzonego przez MR na terytorium Włoch. MR będzie zobowiązany jedynie do magazynowania Części w odpowiednich warunkach.

Części zostaną nabyte przez włoską spółkę powiązaną z Wnioskodawcą (dalej jako „F. I.") za 98% ceny przewidzianej dla Odbiorców, a następnie odsprzedane przez F. I. Odbiorcom. W związku z długim terminem płatności przez Odbiorców za Części, w celu zapewnienia płynności finansowej, F. I. zapewni Spółce płatność za Części wydane z Magazynu H. w krótszym terminie niż by to nastąpiło, gdyby Spółka samodzielnie dokonywała sprzedaży Części na rzecz Odbiorców. F. I. w ramach zawartych już umów faktoringowych, posiada możliwość znacznego skrócenia terminu płatności. Tym samym, ww. obniżenie ceny dla F. I. związane jest z udostępnieniem przez tę spółkę wykorzystywanych przez nią systemów rozliczenia, które pozwolą przyspieszyć otrzymanie przez Spółkę zapłaty za sprzedane Części.

W związku z wymogami prawa włoskiego, Spółka dla potrzeb realizacji Dostaw w powyższymscenariuszu, została zarejestrowana dla potrzeb VAT we Włoszech, jako podatnik uprawniony do rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych (tj. Spółka nie korzysta z wyłączeń od uznania transakcji dostaw Części do Magazynu H. za nabycie wewnątrzwspólnotowe).

Z prawnego punktu widzenia, Spółka w pierwszym etapie będzie dostarczać Części do magazynu prowadzonego na terytorium Włoch (tj. Magazynu H.) przez podmiot włoski zajmujący się profesjonalnie świadczeniem usług magazynowych (tj. M.R.) ze swojego magazynu ulokowanego w Polsce. Następnie Spółka będzie sprzedawać Części na rzecz F. I.. Rozpoznanie oraz dokumentacja powyższych czynności dla potrzeb podatkowych odbywać się będzie w następujący sposób. W momencie wysyłki Części z magazynu w Polsce do Magazynu H. Spółka wystawi polską fakturę VAT dokumentującą przemieszczenie Części do Magazynu H., traktowaną jako wewnątrzwspólnotową dostawę (dalej jako „WDT") towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004, Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej jako „UPTU") opodatkowaną stawka 0% VAT.

Jednocześnie, jako zarejestrowany podatnik podatku VAT we Włoszech, Spółka rozpozna wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i rozliczy należny w związku z tym włoski podatek VAT, zgodnie z przepisami włoskimi. Części znajdujące się w Magazynie H. zostaną następnie sprzedane F. I., która następnie będzie je odsprzedawać Odbiorcom.

Ponadto, należy wskazać, że każda Dostawa Części z magazynu Spółki w Polsce do Magazynu H., będzie udokumentowana dla celów rozliczenia WDT na zasadach określonych w art. 42 UPTU, w szczególności poprzez: (i) wystawienie specyfikacji wywożonego ładunku określającej rodzaj towarów i ich ilość (delivery note), (ii) wystawienie przez przewoźnika, będącego niezależnym podmiotem odpowiedzialnym za wywóz Części z terytorium kraju, dokumentu przewozowego, tj. listu przewozowego CRM, na którym to dokumencie upoważniony pracownik MR potwierdzi podpisem przyjęcie Części do Magazynu H. w dacie ich dostarczenia do magazynu. Podpis pracownika MR może zostać również złożony na ww. dokumencie delivery note.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Na jakich zasadach powinna być ustalona podstawa opodatkowania VAT transakcji WDT dla Części przemieszczanych w ramach Dostaw w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestię ustalenia wartości dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług regulować będzie od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a UPTU, ustalając w ust. 1, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Zgodnie z ust. 2 wspomnianego przepisu w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia -koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. Zgodnie z art. 29a ust. 3 UPTU w przypadku WDT, o której mowa w art. 13 ust. 3 UPTUP - wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów, należy odpowiednio stosować przepisy odnoszące się do dostawy towarów określonych w ust. 2, z zastrzeżeniem przypadku dostawy która następuje na podstawie art. 20a UPTU.

Ze względu na fakt, że UPTU nie definiuje użytego w przywołanym przepisie pojęcia „cena nabycia” ani „kosztu wytworzenia”, to wskazane jest odwołanie się w tym zakresie do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. 1994, Nr 121, poz. 591, ze zm., dalej jako „UR”). Pojęcie cena nabycia zostało określone w art. 28 ust. 2 UR jako cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu.

Pojęcie kosztu wytworzenia zostało natomiast zdefiniowane w art. 28 ust. 3 UR, jako koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny. Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach, wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, przy uwzględnieniu planowych remontów. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży, a w przypadku produktu w toku - także z uwzględnieniem stopnia jego przetworzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym, gdy Spółka będąc producentem Części dokonuje ich przemieszczenia pomiędzy magazynem Spółki znajdującym się na terenie Polski, a Magazynem H. za właściwe należy uznać zastosowanie jako podstawy opodatkowania dla Dostaw wartości ceny nabycia Części przez F. I., odpowiadającej 98% ceny stosowanej przez Spółkę w transakcjach sprzedaży z kontrahentami, tj. Odbiorcami. Zastosowanie innej podstawy opodatkowania byłoby bowiem niezgodne z treścią art. 29a ust. 2 UPTU, ze względu na fakt, że chociaż w przypadku dokonania Dostawy cena nie zostaje zapłacona, to jednakże można ją jednoznacznie wskazać, posługując się przy tym z góry określoną i wiadomą w momencie dokonywania Dostawy ceną sprzedaży Części na rzecz F. I. (tj. kwota odpowiadająca 98% ceny dla Odbiorców). Wskazana kwota będzie stanowić całość należnego świadczenia na rzecz Spółki ze strony F. I.. Spółka wskazuje również, że wynagrodzenie otrzymywane przez nią od F. I. będzie zdaniem Spółki odpowiadało rynkowej cenie Części, a obniżenie ceny dla F. I. w stosunku do Odbiorców skompensowane zostanie przez Spółkę wcześniejszym otrzymaniem za nie płatności, ze względu na wykorzystanie systemu faktoringu stosowanego przez F. I.. Spółka pragnie nadmienić, że zgodnie z uzyskanymi informacjami, Spółka jako podatnik VAT we Włoszech zobowiązana będzie do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, tj. Części, właśnie z uwzględnieniem podstawy opodatkowania odpowiadającej ww. cenie rynkowej odpowiadającej 98% ceny płaconej przez Odbiorców.

Dodatkowo Spółka pragnie wskazać, że występowała już z wnioskiem o udzielenie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w przedmiocie interpretacji art. 29 UPTU. Stanowisko Spółki zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 27 sierpnia 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o sygnaturze IBPP4/443-323/13/PK. Opis zdarzenia przyszłego był zasadniczo zgodny z tym przedstawionym w niniejszym, bowiem w opinii Spółki nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług fakt, czy Odbiorcą jest spółka powiązana czy też podmiot niezależny, jeżeli cena zostaje ukształtowana na poziomie rynkowym. W opinii Spółki stanowisko zaprezentowane przez nią w niniejszym wniosku powinno także zostać potwierdzone ze względu na fakt, że zarówno obowiązujący do 31grudnia 2013 r. art. 29 UPTU, jak również funkcjonalnie zastępujący go art. 29a UPTU nakazują stosowanie jako podstawy opodatkowania na pierwszym miejscu ceny nabycia towaru, dopiero w przypadku jej braku kosztów wytworzenia w momencie dostawy tych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ww. przepis rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanej tam przez podatnika działalności gospodarczej.

Przy czym należy zauważyć, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy, co nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem w opisanej sytuacji, gdy Wnioskodawca będący podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy dokonuje przemieszczenia własnych towarów z Polski do innego państwa członkowskiego w celu ich późniejszej sprzedaży, należy uznać, że przemieszczenie to stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Odnosząc się natomiast kwestii określenia podstawy opodatkowania trzeba przywołać art. 29a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. – art. 29a ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 29a ust. 3 ustawy, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 4.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują użytego w ww. przepisie pojęcia „cena nabycia” ani „koszt wytworzenia”. W przypadku trudności w określeniu jakie składniki stanowią cenę nabycia, można pomocniczo posiłkować się – jak słusznie zauważył Wnioskodawca - definicją „ceny nabycia” zawartą w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), która określa, iż cena nabycia to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski (…).

Z kolei „koszt wytworzenia” produktu, w myśl art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości, obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny. Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach, wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, przy uwzględnieniu planowych remontów (…).

Do kosztów wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów:

• będących konsekwencją niewykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych;
• ogólnego zarządu, które nie są związane z doprowadzaniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje na dzień wyceny;
• magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba że poniesienie tych kosztów jest niezbędne w procesie produkcji;
• kosztów sprzedaży produktów (…).
  
  

Należy zauważyć, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania części do produkcji silników samochodowych. Tym samym nie nabywa towarów będących przedmiotem WDT, wobec tego nie może ustalając podstawę opodatkowania stosować ceny nabycia. Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania przesunięcia towarów będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, które stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, będzie ich koszt wytworzenia, określony w momencie dostawy tych towarów, stosownie do brzmienia art. 29a ust. 3 w zw. z ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.