2014.03.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-117/14/IK
z 13 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2, § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1512/12 oddalającym skargę kasacyjną Ministra Finansów, wniesioną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 548/12 uchylającym interpretację indywidualną z 9 stycznia 2012 r. nr IBPP3/443-1140/11/IK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 września 2011 r. (data wpływu 13 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z 27 grudnia 2011 r. (data wpływu 29 grudnia 2011 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług związanych z likwidacją szkód w ramach ubezpieczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku usług likwidacji szkód w ramach ubezpieczenia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 grudnia 2011 r. (data wpływu 29 grudnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 15 grudnia 2011 r. znak IBPP3/443-1140/11/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2008 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegająca na likwidacji szkód dla towarzystw ubezpieczeniowych. Powyższą usługę traktuje, jako element pomocniczy do wykonania usługi ubezpieczeniowej. Na świadczone usługi wystawia faktury ze stawką - zwolniony.

Stan do końca 2010 r.:

Usługi doradztwa ubezpieczeniowego (PKWiU 67.20.10-00.20) oraz usługi wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU 67.20.10-00.30) w tym również usługi polegające na likwidacji szkód majątkowych, co do zasady nie były zwolnione od podatku. Wspomniane usługi korzystały ze zwolnienia jedynie wówczas, gdy były świadczone przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej (definicje krajowego oraz zagranicznego zakładu ubezpieczeń zawierają odpowiednio przepisy art. 2 pkt 5 i 16 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, (Dz. U. Nr 124 poz. 124 ze zm.) lub świadczone w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz takiego zakładu.

W związku z tym, iż usługi likwidacji szkód były i są przez Wnioskodawcę świadczone na rzecz i w imieniu towarzystw ubezpieczeniowych, będących zakładami ubezpieczeń w rozumieniu ww. ustawy, usługi te są zwolnione od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawa o VAT uległa zmianie. Towarzystwa ubezpieczeniowe przekazały wytyczne aby dalej wystawiać faktury bez VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Działalność podmiotu (Wnioskodawcy) polega na świadczeniu zakładom ubezpieczeń za wynagrodzeniem usług w zakresie likwidacji szkód to jest przyjęcia zgłoszenia szkody, ustalenie przyczyn i okoliczności zajścia zdarzeń przewidzianych w umowie ubezpieczenia, dokumentowanie i ustalenie wysokości i rozmiaru szkody oraz odszkodowań i innych świadczeń należnych ubezpieczonym i poszkodowanym.

Wszystkie opisane czynności wykonywane są w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń.

W art. 3 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej zawarto katalog czynności ubezpieczeniowych. W katalogu została też wymieniona likwidacja szkód. Zgodnie z art. 3 ust 5 i 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej niektóre czynności ubezpieczeniowe o charakterze technicznym mogą być zlecane podmiotom zewnętrznym.

Poniżej fragment cytowanego artykułu:

5. Czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;
ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;
ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia;
czynności zapobiegania powstawaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.

6. Zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5 innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust 5. wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Postępowanie likwidacyjne stanowi element składowy działalności ubezpieczeniowej i zostało szczegółowo opisane w art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej Podsumowując czynności wykonywane przez Wnioskodawcę tj. likwidacja szkód są odrębnym, właściwym i niezbędnym elementem usługi ubezpieczeniowej. Świadczy o tym materialny charakter procesu i fakt odrębnej regulacji w przepisach Kodeksu Cywilnego (art. 817) i ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

Ww. podatnik nie jest ubezpieczycielem i ubezpieczającym a likwidację szkody zleca mu zakład ubezpieczeń (usługa jest świadczona w imieniu i na rzecz tego zakładu). Między świadczącym usługę a usługobiorcą (poszkodowanym) nie istnieje żaden stosunek, świadczący usługę występuje w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Zgodnie z nową treścią: Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z dnia 5 kwietnia 2004 r.)

Art. 43 ust. 1 pkt 37 zwalnia się od podatku:

usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji;

ust. 13

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust 1 pkt 7 i 37-41.

Powyższe zwolnienie nie jest uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi zgodnie z art. 3 ust. 5 i 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej niektóre czynności ubezpieczeniowe mogą być zlecane podmiotom zewnętrznym.

Postępowanie likwidacyjne stanowi niezbędny element składowy działalności ubezpieczeniowej (zostało szczegółowo opisane w art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). To odrębne świadczenie - wykonywane przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń -prowadzi do wypełnienia właściwej umowy ubezpieczenia, w sytuacji wystąpienia zdarzenia objętego tą umową.

Reasumując, według Wnioskodawcy zwolnienie z podatku VAT dla usług w zakresie likwidacji szkód świadczonych przez Wnioskodawcę nadal obowiązuję na podstawie art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadzona działalność gospodarcza polegająca na likwidacji szkód na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych jest zwolniona z podatku VAT, jako usługa pomocnicza do wykonania usługi ubezpieczeniowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawa o VAT uległa zmianie. Zwolnienie z VAT nie traci jednak aktualności. Zgodnie z nową treścią: Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 5 kwietnia 2004 r. (wyciąg z przepisów)).

Art. 43 ust. 1 pkt 37 Zwalnia się od podatku:

Ust. 13

W zakresie usług likwidacyjnych i eksperckich ważny ust. 13, który zwalnia z podatku usługi pomocnicze. Likwidacja szkody jest elementem pomocniczym do wykonania usługi ubezpieczeniowej.

Na fakturze umieszczana jest podstawa prawna zwolnienia, a w pozycji „stawka VAT” - zw. Podstawę prawną do ich zwolnienia stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 w zw. z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Reasumując, zwolnienie z podatku VAT dla usług pomocniczych do usług ubezpieczeniowych nadal obowiązuje, tyle że zamiast definiować je poprzez wskazanie numeru PKWiU, ustawodawca zapisał je wprost w treści ustawy, w formule „opisowej”. Dlatego w fakturach podstawa prawna zwolnienia z VAT podawana jest w formule opisowej - „ art. 43 ust. 1 pkt 37 w zw. z art. 43 ust 13 ustawy o VAT, a w tytule usługi że jest to „usługa pomocnicza do usługi ubezpieczeniowej

W dniu 9 stycznia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla pana R. A. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IBPP3/443-1140/11/IK dotyczącą podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku usług związanych z likwidacją szkód, uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z 27 stycznia 2012 r. (data wpływu 31 stycznia 2012 r.) złożonym na podstawie art. 52 § 3 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,”, pan R. A., reprezentowany przez radcę prawnego pana A. H. i doradcę podatkowego panią L. C. wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 9 stycznia 2012 r. znak: IBPP3/443-1140/11/IK.

W odpowiedzi na wezwanie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z 13 lutego 2012 r., znak: IBPP3/4432-8/12/IK podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z 9 stycznia 2012 r. znak: IBPP3/443-1140/11/IK.

Pan R. A., reprezentowany przez radcę prawnego pana A. H. i doradcę podatkowego panią L. C. na pisemną interpretację indywidualną z 9 stycznia 2012 r. znak: IBPP3/443-1140/11/IK złożył skargę z 9 marca 2012 r. (data wpływu 20 marca 2012 r.), w której wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z 9 stycznia 2012 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 20 czerwca 2012 r. sygn. akt. I SA/Kr 548/12 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 9 stycznia 2012 r. znak: IBPP3/443-1140/11/IK.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że wykonywane przez skarżącego usługi likwidacji szkód mogą być traktowane jako pewna, dająca się wyodrębnić, całość. Równocześnie jest oczywiste, że każda z tych czynności odrębnie i wszystkie razem są niewątpliwie właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi ubezpieczenia. Aby ubezpieczony mógł otrzymać odszkodowanie niezbędne jest ustalenie, czy nastąpiło zdarzenie objęte umową ubezpieczenia, ustalenie rozmiaru szkody i wysokości świadczenia itp. (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 grudnia 2011 r., I SA/Łd 1228/11).

Reasumując Sąd stwierdził, że skoro skarżąca spółka świadczy usługi, o których mowa we wniosku na rzecz zakładu ubezpieczeń, to usługi te - nie podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe rozstrzygnięcie WSA było zgodne z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1512/12.

Mając na uwadze ww. rozstrzygnięcie WSA w Krakowie oraz NSA w Warszawie oraz stan prawny obowiązujący w dacie wydania zaskarżonej interpretacji z 9 stycznia 2012 r. znak: IBPP3/443-1140/11/IK stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Natomiast stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a także zwolnień od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Przy interpretacji zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, należy odwołać się do przepisów Dyrektywy oraz dorobku orzecznictwa TSUE zwłaszcza, że polska ustawa podatkowa nie zawiera legalnej definicji pojęcia „usług ubezpieczeniowych”.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. z 2006 r., Nr 347 s. 1 z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje finansowe: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Dyrektywa także nie podaje co prawda definicji transakcji ubezpieczeniowych ani pokrewnych usług ubezpieczeniowych, jednak zgodnie z zasadą wynikająca z art. 135 owej Dyrektywy, terminy używane do określenia zwolnień podatku muszą być ściśle interpretowane, gdyż stanowią wyjątki od ogólnej zasady przewidującej, iż podatek od wartości dodanej pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Wobec braku stosownych definicji zasadne jest odwołanie się do poglądów wyrażonych w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zgodnie z którymi podstawowym elementem usług (transakcji) ubezpieczeniowych jest to, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zamian za uprzednią zapłatę składki, zapewnić ubezpieczonemu, w przypadku zmaterializowania się pokrywanego ryzyka, usługę uzgodnioną w chwili zawarcia umowy. Ponadto istotną cechą tej usługi (transakcji) jest istnienie stosunku umownego pomiędzy świadczącym usługę ubezpieczeniową, a osobą, której ryzyka są pokrywane przez to ubezpieczenie (orzeczenie TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie C-8/01 Assurandør-Societetet działające w imieniu Taksatorringen a Skatteministeriet opublikowane w J. Martini i Ł. Karpiesiuk: „VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości”, Warszawa 2005, s. 343, wyrok z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie C-240/99 Skandia).

Pod pojęciem usług pokrewnych świadczonych przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych należy natomiast rozumieć usługi świadczone przez profesjonalistów, którzy pozostają w relacji z ubezpieczycielem i ubezpieczonym. W ocenie TSUE szacowanie szkód w imieniu spółki ubezpieczeniowej nie stanowi transakcji ubezpieczeniowej ani transakcji pokrewnej do tej transakcji (Ibidem, s. 350-351).

W wyroku z 3 marca 2005 r. w sprawie oznaczonej C-472/03 Staatssecretatis van Financiën przeciwko Arthur Andersen & Co. Accountants c.s. TSUE ocenił, że czynności „back Office” – w zakres których wchodzi m.in. przyjmowanie wniosków o ubezpieczenie, prowadzenie postępowania w zakresie zmian do umów oraz zmiany taryf, wydawanie polis, administrowanie nimi oraz rozwiązywanie umów ubezpieczenia, zarządzaniu szkodami, ustalaniu i wypłacaniu prowizji pośrednikom ubezpieczeniowym, wykonywane na rzecz zakładu ubezpieczeniowego za wynagrodzeniem, nie stanowią usług pokrewnych czynnościom ubezpieczeniowym dokonywanym przez brokera bądź pośrednika ubezpieczeniowego. Z wymienionego orzeczenia wynika, że istotnym aspektem pośrednictwa finansowego jest wyszukiwanie klientów i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem.

Analizując czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w kontekście unormowań wspólnotowych stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest stroną transakcji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Nie świadczy również usług pokrewnych w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy, bowiem nie występuje w roli brokera ani agenta ubezpieczeniowego. Działania Spółki mają charakter podwykonawstwa (outsourcingu) wobec zakładów ubezpieczeniowych, przy tym są to działania niezbędne dla działalności ubezpieczeniowej. Spółka nie zawiera natomiast umów z ubezpieczonymi (por. pkt 37 i 38 powołanego wyżej wyroku TSUE z 3 marca 2005 r. w sprawie C-472/03).

Zatem Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca krajowy rozszerzył zakres zwolnienia podatkowego w stosunku do przepisów Dyrektywy 112.

Z art. 43 ust. 13 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto w świetle ust. 14 art. 43 tej ustawy przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z tego ostatniego przepisu wynika, że usługi "cząstkowe" nie są zwolnione z podatku, jeśli stanowią element usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Stosownie zaś do art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.) pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3.

Zwolnienie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT wymaga dla swojego zastosowania określonych warunków, a mianowicie że dana usługa, stanowiąc element usługi zasadniczej musi być właściwa oraz niezbędna do jej (usługi podstawowej – ubezpieczeniowej) wykonania, co oznacza, że realizuje cele usługi zasadniczej, to jest związane z udzieleniem ochrony ubezpieczeniowej i nie może stanowić elementu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (nie dotyczy usług wykonywanych przez agentów ubezpieczeniowych i brokerów ubezpieczeniowych).

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 577/12 (opubl. w: SIP LEX nr 1306281), Sąd stwierdził, że przepis art. 43 ust. 13 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie z VAT dla usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej i nie precyzuje zakresu podmiotowego. Należy zatem uznać, że przepis ten dotyczy usług opartych na podwykonawstwie czy outsourcingu wykonywanych przez podmioty trzecie na rzecz podmiotów ubezpieczających. Przyjęcie bowiem, że wspomniany przepis dotyczy jedynie ubezpieczycieli czyni wprowadzenie tego przepisu bezprzedmiotowym, co pozostaje w sprzeczności z założeniem o racjonalnym ustawodawcy. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że gdyby ustawodawca polski poprzestał na implementacji przepisu art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112 w postaci art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT to niewątpliwie istotnym byłoby orzecznictwo Trybunału zakładające istnienie stosunku umownego między podmiotem świadczącym usługę ubezpieczenia a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem (ww. wyroki w sprawie Skandia, pkt 41; w sprawie Taksatorringen, pkt 41, w sprawie Swiss Re Germany Holding Gmbh, pkt 36). Jednakże ustawodawca polski zdecydował się rozszerzyć przedmiotowe zwolnienie wprowadzając dodatkowo art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. NSA wskazał, że w sytuacji, gdy porównanie treści transponowanego przepisu dyrektywy i unormowania krajowego wskazuje, że nadanie uregulowaniu krajowemu znaczenia wynikającego z bezwarunkowej i precyzyjnej normy unijnej prowadziłoby do sprzeczności z gramatycznym brzmieniem przepisu krajowego, sąd powinien - jeśli podatnik domaga się zastosowania tej normy w sposób określony w dyrektywie - odmówić zastosowania normy prawa krajowego i umożliwić mu skorzystanie z unormowania wspólnotowego. Jeżeli jednak podatnik uznaje za korzystniejsze zastosowanie wadliwie sformułowanej w procesie transpozycji normy krajowej, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy (np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 marca 2009 r., sygn. akt I FPS 6/08; w wyroku z 14 stycznia 2011 r., sygn. akt I FSK 114/10, z 9 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 37/11, opubl. CBOSA).

NSA stwierdził dalej, że polski ustawodawca rozszerzył w art. 43 ust. 13 u.p.t.u. zwolnienie przewidziane w art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112. Powyższe wynika z porównania treści przepisów krajowych z treścią przepisów Dyrektywy 112. Jako, że podatnik uznał, iż korzystniejsze dla niego jest zastosowanie wadliwie sformułowanej w procesie transpozycji normy krajowej wynikającej z treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, tym samym brak jest podstaw dla NSA do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy. Niezbędnym jest poprzestanie na wykładni ww. przepisu krajowego.

Art. 43 ust. 13 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie z VAT dla usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej i nie precyzuje zakresu podmiotowego. Należy zatem uznać, że przepis ten dotyczy usług opartych na podwykonawstwie czy outsourcingu wykonywanych przez podmioty trzecie na rzecz podmiotów ubezpieczających. Przyjęcie bowiem, że wspomniany przepis dotyczy jedynie ubezpieczycieli czyni wprowadzenie tego przepisu bezprzedmiotowym, co pozostaje w sprzeczności z założeniem o racjonalnym ustawodawcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu zakładom ubezpieczeń za wynagrodzeniem usług w zakresie likwidacji szkód to jest przyjęcia zgłoszenia szkody, ustalenie przyczyn i okoliczności zajścia zdarzeń przewidzianych w umowie ubezpieczenia, dokumentowanie i ustalenie wysokości i rozmiaru szkody oraz odszkodowań i innych świadczeń należnych ubezpieczonym i poszkodowanym. Wszystkie opisane czynności wykonywane są w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń.

Mając na względzie orzeczenie sądu należy przyjąć, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi likwidacji szkód mogą być traktowane jako pewna, dająca się wyodrębnić, całość. Równocześnie, jak wskazał Sąd, jest oczywiste, że każda z tych czynności odrębnie i wszystkie razem są niewątpliwie właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi ubezpieczenia. Aby ubezpieczony mógł otrzymać odszkodowanie niezbędne jest ustalenie, czy nastąpiło zdarzenie objęte umową ubezpieczenia, ustalenie rozmiaru szkody i wysokości świadczenia itp.

Zatem usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Tym samym, mając na uwadze wyrok NSA z 1 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1512/12 oraz wyrok WSA w Krakowie z 20 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 548/12, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin