Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-753/13-3/MK
z 7 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23.10.2013 r. (data wpływu 28.10.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez pracowników oraz byłych pracowników - emerytów i rencistów Spółki, świadczeń w postaci bonów towarowych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.10.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez pracowników oraz byłych pracowników - emerytów i rencistów Spółki, świadczeń w postaci bonów towarowych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X. SA zajmuje się transportem i magazynowaniem ropy naftowej i produktów paliwowych oraz świadczeniem usług telekomunikacyjnych. Spółka zatrudnia ponad 800 osób.
Zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych jako pracodawca tworzy fundusz świadczeń socjalnych (dalej „ZFŚS”) z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych oraz z zysku netto do podziału.

X podwyższa odpisy w stosunku do osób wykonujących prace w warunkach szczególnych oraz emerytów i rencistów objętych przez Spółkę opieką socjalną.

Zasady korzystania z ZFŚS opisane zostały w Regulaminie ZFŚS, stanowiącym załącznik do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy X SA.

W związku z dobrą kondycją finansową Spółka w porozumieniu z działającymi przy X organizacjami związkowymi w oparciu o art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS, planuje zwiększyć odpis na ZFŚS. W przypadku zawarcia porozumienia zostanie ono zarejestrowane jako Protokół dodatkowy do ZUZP i stanowić będzie jego integralna część. Przekazane środki finansowe na konto funduszu będą przeznaczone na finansowanie działalności socjalnej Spółki, w tym m.in. na zakup bonów okolicznościowych z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy.

Bony zostaną wydane pracownikom, przy czym wartość nominalna bonów będzie zróżnicowana w zależności od dochodu przypadającego na członka rodziny natomiast dla emerytów i rencistów w równej kwocie dla każdego, jednak niższej niż dla pracowników zatrudnionych aktualnie w Spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dokonanie dodatkowego odpisu na ZFŚS, ponad odpis podstawowy, stanowić będzie dla Spółki koszty uzyskania przychodu w momencie przekazania środków na rachunek bankowy ZFŚS?
   
2. Czy dokonanie dodatkowego odpisu na ZFŚS, ponad odpis podstawowy, stanowić będzie dla Spółki koszty uzyskania przychodu. W momencie przekazania środków na rachunek bankowy ZFŚS, z zastrzeżeniem, że środki zostaną wykorzystane na sfinansowanie zakupu okolicznościowych bonów towarowych dla pracowników, emerytów i rencistów bez różnicowania wartości przekazanego świadczenia?
   
3. Czy otrzymane przez pracownika świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów towarowych, zróżnicowane co do wartości w zależności od dochodu przypadającego na tego członka rodziny korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
4. Czy otrzymane przez pracownika świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów towarowych dla każdego w równej wysokości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
5. Czy otrzymane przez byłych pracowników Spółki emerytów i rencistów świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów towarowych, przyznane na warunkach opisanych wyżej korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f do kwoty 2 280 zł w danym roku podatkowym?
   
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie Nr 3, 4 i 5 wniosku w przedmiocie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpowiedź na pytanie Nr 1 i 2 wniosku w przedmiocie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostanie udzielona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 3. i 4.

Zgodnie z art. 21 ust. l pkt 67 u.p.d.o.f. wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki świadczenia w postaci bonów towarowych nie są więc świadczeniami rzeczowymi, wobec czego wydanie pracownikom bonów towarowych stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu w całości bez względu na to czy jego wysokość została zróżnicowana czy też nie.

Ad. 5.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż w adresowanym do emerytów art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wyłączył ze świadczeń rzeczowych bonów towarowych, nie należy z tego tytułu potrącać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych do wysokości nie przekraczającej w ciągu roku podatkowego kwoty 2.280,00zł.

Zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne tych świadczeń otrzymywane przez emerytów z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. W świetle powyższego przepisu, aby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia, muszą być spełnione kumulatywnie następujące warunki:

1. świadczenie musi mieć charakter rzeczowy,
   
2. osoba otrzymująca świadczenie musi posiadać status emeryta lub rencisty,
   
3. świadczenie pozostaje w związku ze stosunkiem pracy stosunkiem służbowym lub spółdzielczym stosunkiem pracy,
   
4. wartość świadczenia nie może przekroczyć w danym roku podatkowym kwoty 2.280zł.
   
   
   

Ustawodawca, w przeciwieństwie do regulacji dotyczącej pracowników, nie określił źródła finansowania, a także nie wyłączył kategorii świadczeń rzeczowych.

Reasumując, należy zatem stwierdzić, iż otrzymane przez emerytów świadczenia w postaci bonów towarowych sfinansowano ze środków ZFŚS korzystają ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 cyt. ustawy. Jeżeli zaś wartość takich świadczeń przekroczy w ciągu roku podatkowego kwotę 2.280 zł, wtedy płatnik będzie zobowiązany do pobrania od nadwyżki zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 wyżej cytowanej ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 tejże ustawy, przychodami - z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 - są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, ze wymienione w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty.

Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy – o ile nie stanowi wymienionego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku na podstawie przepisów Ordynacja podatkowa – podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 31 wyżej cytowanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy“, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl uregulowań zawartych w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10% należności.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Spółka w związku z dobrą kondycją finansową w porozumieniu z działającymi w Spółce organizacjami związkowymi planuje zwiększyć odpis na ZFŚS. Przekazane środki finansowe na konto funduszu będą przeznaczone na finansowanie działalności socjalnej Spółki, w tym m.in. na zakup bonów okolicznościowych z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Bony zostaną wydane pracownikom, wartość nominalna bonów będzie zróżnicowana w zależności od dochodu przypadającego na członka rodziny, natomiast dla emerytów i rencistów bony zostaną wydane w równej kwocie dla każdego, jednak niższej niż dla pracowników zatrudnionych aktualnie w Spółce.

W związku z powyższym wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy skutków podatkowych otrzymania przez pracowników i emerytów oraz rencistów Spółki ww. świadczeń.

Na tle ww. przepisów ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych przekazanie bonów wiąże się z powstaniem przychodu podatkowego.

Odnosząc się do kwestii związanej z planowanym przekazaniem bonów towarowych na rzecz pracowników zróżnicowanych co do wartości w zależności od dochodu przypadającego na członka rodziny czy też w równej wysokości należy mieć na uwadze, że ww. czynność spowoduje po stronie Spółki konieczność wywiązania się z obowiązku podatkowego – obowiązków płatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog zwolnień przedmiotowych, jednak w zakresie świadczeń przyznawanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zwolnienie zostało bardzo ściśle i wąsko określone. W art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono, że zwolnieniu przedmiotowemu od podatku dochodowego podlega wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W praktyce oznacza to, że pracodawca może bez poboru zaliczki na podatek dochodowy przekazać na rzecz pracownika świadczenia rzeczowe do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym wartości 380 zł, pod warunkiem, że zostały spełnione łącznie wszystkie wyżej wymienione przesłanki do zastosowania zwolnienia, i że świadczeniem tym nie są bony, talony itp.

Zatem otrzymane przez pracowników bony towarowe finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie będą korzystać ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Decydującym warunkiem zakwalifikowania określonego przychodu do przychodów ze stosunku pracy, jest osiągnięcie przychodu z tytułu istniejącego stosunku pracy. Tym samym, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które podatnik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą. Ponadto, z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika wprost, iż do tych przychodów zalicza się wszelkie wypłaty i świadczenia uzyskane od pracodawcy bez względu na źródło ich finansowania, o ile źródłem przekazania tegoż świadczenia jest stosunek pracy.

Zatem, otrzymane przez pracowników bony towarowe sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będą stanowić przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. To oznacza, że pracodawca - jako płatnik – będzie obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z ww. art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dalszej kolejności odnosząc się do skutków podatkowych wydania bonów towarowych dla emerytów i rencistów organ podatkowy stwierdza co następuje.

Jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy w tym od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł.

W związku z tym, aby świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,
  
• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, oraz przez związki zawodowe,
  
• wartość świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.
  
  
  

Zatem, dla emerytów i rencistów świadczenia otrzymane w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy stanowią przychód, który jednakże bez względu na źródło finansowania korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli wartość otrzymanych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Zgodnie z powyższym, zwolnieniu z opodatkowania podlegać będzie wartość świadczeń w postaci bonów towarowych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Nadwyżka ponad tę kwotę będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z ww. art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego:

• otrzymane przez pracownika świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów towarowych, zróżnicowane co do wartości w zależności od dochodu przypadającego na tego członka rodziny czy też w równej wysokości nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane świadczenie stanowić będzie przychód zakwalifikowany do przychodów ze stosunku pracy, a w konsekwencji ww. czynność spowoduje po stronie Spółki konieczność wywiązania się z obowiązku podatkowego – obowiązków płatnika.
  
• otrzymane przez byłych pracowników Spółki emerytów i rencistów świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów towarowych, będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 2 280 zł w danym roku podatkowym.
  
  
  

W tym miejscu organ podatkowy wskazuje, że Spółka w treści własnego stanowiska powołała przepis art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26.07.1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym wg stanu prawnego na dzień 31.12.2010 r., od dnia 1.01.2011 r. obowiązuje nowe brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy wprowadzone ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2010 r. Nr 226 poz. 1478), co nie miało wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.