Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1237/13/MMa
z 11 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 grudnia 2013 r. (data otrzymania 11 grudnia 2013 r.), uzupełnionym 10 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2013 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 31 stycznia 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-1237/13/MMa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 10 lutego 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca przed zawarciem związku małżeńskiego nabył 7 marca 2006 mieszkanie. Miesiąc później, tj. 8 kwietnia 2006 r. zawarł związek małżeński. Nie ma pomiędzy małżonkami umowy intercyzy. W styczniu 2007 r. małżonek Wnioskodawcy wraz z matką zakupił działkę w udziale po ½. Małżonek Wnioskodawcy nabył swoją część działki z majątku osobistego. W akcie notarialnym nie ma zapisu o nabyciu działki przez małżonka Wnioskodawcy do majątku wspólnego lub odrębnego. Małżonkowie planowali budowę na tej działce wspólnego domu (rodzina Wnioskodawcy i jego teściowa).

Pod koniec 2009 r. małżonkowie podjęli decyzję o rozpoczęciu budowy i o sprzedaży mieszkania, które zakupił Wnioskodawca przed zawarciem małżeństwa aby sfinansować pierwszy etap budowy. Mieszkanie zostało sprzedane przez Wnioskodawcę 17 stycznia 2010 r. za kwotę 163.500 zł (w tym kupujący wpłacił do banku 38.000 zł jako resztę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Wnioskodawcę).

Wnioskodawca został poinformowany, że środki otrzymane ze sprzedaży musi w ciągu 2 lat spożytkować na cele mieszkaniowe. Kwestie urzędowo-projektowe zabrały więcej czasu niż małżonkowie zakładali. W czerwcu 2011 r. rozpoczęli inwestycję. Wykonawca ukończył stan surowy zamknięty w grudniu 2011 r. Ten etap inwestycji (170.000 zł) małżonkowie finansowali ze środków ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawcy, oszczędności własnych i teściowej. Teściowa pokryła 20% czyli około 35.000 zł co odpowiada 20% powierzchni domu jaką zajmuje jej mieszkanie.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Skoro małżonkowie nie mają intercyzy i stanowią rodzinę w pełnym tego słowa znaczeniu (posiadają dwójkę dzieci), to wkład Wnioskodawcy uzyskany ze sprzedaży mieszkania a wydatkowany na budowę wspólnego domu nie jest wydatkowaniem przychodu na cele mieszkaniowe?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie negatywna, to czy ewentualne notarialne rozszerzenie własności działki o osobę Wnioskodawcy będzie skutkować uznaniem, że właściwie Wnioskodawca wydatkował środki na cele mieszkaniowe?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dla niego jako obywatela, małżonka i rodzica pieniądze zostały wydatkowane właściwie – biorąc pod uwagę stan faktyczny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 7 marca 2006 r. nabył mieszkanie, które następnie sprzedał 17 stycznia 2010 r. Wnioskodawca przeznaczył środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania stanowiącego jego majątek odrębny na budowę domu na działce, którą w trakcie trwania małżeństwa nabył z majątku osobistego małżonek Wnioskodawcy wspólnie z teściową w udziale po ½ każdy.

Z uwagi zatem na fakt, że sprzedaż przez Wnioskodawcę mieszkania nastąpiła przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jego nabycie, to czynność ta stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodu.

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży mieszkania należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217, poz. 1588 ze zm.) – do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

I tak stosownie do art. 28 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. – przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł. Podatek od przychodu, o którym mowa powyżej – zgodnie z art. 28 ust. 2 ww. ustawy – ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Jednakże w myśl art. 28 ust. 2a ustawy – zasada, o której mowa w wyżej cytowanym ust. 2 tegoż artykułu, nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej transakcji złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. – wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
  
  

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnień wynikających z powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw (nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży) wyłącznie na wskazane w ustawie cele mieszkaniowe m.in. na budowę własnego budynku mieszkalnego. Przy czym w myśl art. 21 ust. 16 ww. ustawy – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a) rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast, do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 ww. ustawy), ale też przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej (art. 33 pkt 10 ww. ustawy). Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich jeżeli przedmiot majątku został nabyty za środki pochodzące z majątku odrębnego.

Z powyżej przywołanych przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że co do zasady pomimo, że pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska, w przypadku gdy jeden z małżonków nabywa składnik majątku za środki pochodzące z jego majątku osobistego składnik ten staje się jego majątkiem osobistym a nie majątkiem wspólnym małżonków. Składnik ten stałby się majątkiem wspólnym jedynie w przypadku gdyby w akcie notarialnym znalazł się taki zapis.

Zatem zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku, w świetle powyższych wyjaśnień, małżonek Wnioskodawcy nabywając działkę wraz ze swoją matką z majątku osobistego (wobec braku odmiennych postanowień w akcie notarialnym), dokonał nabycia tej działki do swojego majątku odrębnego – działka stała się własnością małżonka i teściowej Wnioskodawcy.

Oznacza to, że działka, na której prowadzona była budowa domu nie była własnością Wnioskodawcy ani też jego współwłasnością. Wnioskodawca przeznaczając środki ze sprzedaży mieszkania na budowę domu na działce należącej do majątku odrębnego małżonka oraz teściowej poniósł zatem wydatki na budowę budynku na cudzym gruncie, tj. na gruncie małżonka i teściowej.

Tymczasem z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarte ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ze zwolnienia z opodatkowania może korzystać przychód wydatkowany nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży m.in. na budowę własnego budynku mieszkalnego. Użycie w przepisie słowa „własnego” oznacza, że chodzi o budynek, którego Wnioskodawca jest właścicielem lub współwłaścicielem w okresie, podczas którego wydatkuje środki ze sprzedaży.

Zgodnie natomiast z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Tak więc biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu jak i budynku wzniesionego na tym gruncie jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej, na której budynek ten został wybudowany.

Skoro zgodnie z powyższymi przepisami, własność budynku należy do właściciela gruntu, a zatem w omawianej sprawie do małżonka i teściowej Wnioskodawcy, oznacza to, że Wnioskodawca nie budował własnego budynku mieszkalnego a tym samym nie ponosił wydatków na budowę własnego budynku, a jedynie poniósł nakłady na cudzy budynek. Złamany został więc przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarte i art. 21 ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku budowy ważny jest bowiem fakt aby w momencie ponoszenia wydatków na ten cel grunt, na którym budowany jest budynek stanowił własność lub współwłasność podatnika żeby można było mówić, że ponosi wydatki na budowę własnego budynku mieszkalnego. W omawianej sprawie Wnioskodawca nie wydatkował środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania na budowę własnego budynku mieszkalnego, ponieważ w momencie ponoszenia na ten cel wydatków zgodnie z prawem nie był on właścicielem gruntu na którym wzniesiono budynek.

Teza ta znajduje potwierdzenie w linii orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, który stwierdził, że preferencja podatkowa z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) dotyczy środków wydatkowanych wyłącznie na rozbudowę, remont, modernizację i budowę własnego domu mieszkalnego, a nie domu mieszkalnego stanowiącego własność innej osoby. Dotyczy to również nieruchomości, które mogą stanowić w przyszłości własność podatnika.

Z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) w zw. z art. 21 ust. 16 ww. ustawy wynika, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości (...) w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży m.in. na budowę własnego budynku mieszkalnego, który stanowi własność lub współwłasność podatnika (...).

Zatem Wnioskodawca mógłby skorzystać z powyższego zwolnienia tylko wówczas, gdyby był właścicielem bądź współwłaścicielem gruntu, na którym wybudował budynek mieszkalny co wynika z fundamentalnej zasady prawa rzeczowego, że właścicielem budynku jest ten, kto jest właścicielem gruntu, na którym stoi budynek. Skoro grunt należał do małżonka oraz teściowej Wnioskodawcy, to Wnioskodawca nie budował własnego budynku, a jedynie poniósł nakłady na cudzy budynek i w związku z tym zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) nie ma zastosowania w omawianej sprawie. Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca wskazał również, że w przypadku uznania jego stanowiska odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 za nieprawidłowe chciałby rozszerzyć własność działki, na której wybudowano budynek mieszkalny na jego osobę. W tym miejscu wskazać należy, że Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny 17 stycznia 2010 r. a zatem zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód uzyskany z tej sprzedaży korzystałby ze zwolnienia jeżeli zostałby przeznaczony na własne cele mieszkaniowe. Tymczasem jak zostało wskazane powyżej Wnioskodawca nie przeznaczył przychodu ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu ustawy bowiem w momencie ponoszenia wydatków na budowę budynku nie był właścicielem czy współwłaścicielem gruntu, na którym budynek był budowany. Nie można twierdzić, że ten cel mieszkaniowy zostanie spełniony, jeżeli obecnie współwłaściciele działki, na której został wybudowany dom rozszerzą jej własność o osobę Wnioskodawcy, aby Wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia. Prowadziłoby to bowiem do uchylenia się od opodatkowania i pomijało cel zwolnienia. Skoro z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarty ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ze zwolnienia z opodatkowania może korzystać przychód wydatkowany nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży m.in. na budowę własnego budynku mieszkalnego lub jego części, to chodzi o budynek lub jego część, którego Wnioskodawca jest właścicielem lub współwłaścicielem w okresie, podczas którego wydatkuje środki ze sprzedaży (wynika to wprost z cytowanego powyżej art. 21 ust. 16 ww. ustawy). Zatem rozszerzenie własności działki na Wnioskodawcę, w przypadku gdy środki zostały już wydatkowane nie będzie stanowiło przesłanki do uznania tego wydatku jako wydatku poniesionego na własne cele mieszkaniowe.

W wyniku rozszerzenia własności działki Wnioskodawca nie uzyska prawa do zwolnienia przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Tym samym niezależnie od tego czy współwłaściciele rozszerzą własności działki na osobę Wnioskodawcy, czy też nie Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu uzyskanego ze sprzedaży w 2010 r. lokalu mieszkalnego.

Tym samym w omawianej sprawie bez wątpienia Wnioskodawca nie wydał środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na budowę własnego budynku, nie ma więc prawa do korzystania ze zwolnienia.

Ustawodawca wyraźnie wskazał w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że wydatki mają zostać poniesione na budowę własnego budynku mieszkalnego, precyzując jednocześnie w art. 21 ust. 16 tej ustawy co należy rozumieć pod pojęciem własny budynek mieszkalny. Tiret 4 i 5 art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera przymiotnik „własny”. Przy interpretacji przedmiotowych przepisów przymiotnika „własny” nie można pominąć. „Własny” zaś to taki, który stanowi własność lub współwłasność podatnika. W niniejszej sprawie budynek nie jest własnością ani współwłasnością Wnioskodawcy. Jego właścicielem są właściciele gruntu, na którym został wzniesiony, czyli małżonek oraz teściowa Wnioskodawcy. Wnioskodawca ponosił jedynie nakłady na nieswoją nieruchomości, nie czyni go to jednak w żadnym wypadku współwłaścicielem tej nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.