Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1209/13-2/JL
z 14 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Tomasz D. oraz Dorota D. są przedsiębiorcami-osobami fizycznymi, prowadzącymi działalność gospodarczą jako wspólnicy spółki cywilnej „C”. W dniu 05.07.2012 r. ogłoszona została upadłość wszystkich wspólników spółki cywilnej (postanowienie o ogłoszeniu upadłości z dnia 05.07.2012 r. (zarówno Tomasza D., sygn. Akt ... jak i Doroty D, sygn. akt ....), postanowienie o połączeniu do wspólnego rozpoznania z dnia 13.07.2012 r., sygn. akt ....). Z dniem ogłoszenia upadłości, w skład masy upadłości na mocy art. 124 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo Upadłościowe i Naprawcze weszła również nieruchomość zabudowana domem jednorodzinnym o pow. użytkowej 163,95 m², pow. działki 1.200 m², położona w miejscowości C, gm. D, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr KW . Nieruchomość jest przeznaczona na cele mieszkaniowe, niewykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej upadłych, dopuszczona do użytkowania dopiero w wyniku działań podjętych przez Syndyka masy upadłosci w 2013 roku, po ogłoszeniu upadłości dłużników. Przy sprzedaży majątku masy upadłości odstąpiono od sprzedaży przedsiębiorstwa w całości z uwagi na brak jego zorganizowania tak organizacyjnego jak i funkcjonalnego, zatem sprzedaży podlegają poszczególne składniki majątkowe masy upadłości. Syndyk planuje sprzedaż nieruchomości w drodze przetargu, jako składnika majątkowego masy upadłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości przez syndyka będzie obciążona obowiązkiem zapłaty podatku VAT? Jeśli tak to w jakiej stawce?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości przez syndyka nie jest objęta podatkiem VAT. Mieszkanie nie jest związane z działalnością gospodarczą upadłego, choć weszło do masy upadłości. Upadłego zastępuje syndyk, który na rachunek upadłego dokonuje czynności opodatkowanych. Na każdą sprzedaż należy jednak patrzeć w ten sposób, jakby czynności dokonywał sam upadły. Nieruchomość upadłego weszła w skład masy upadłości, jednakże nie była ona nigdy użytkowana na potrzeby prowadzonej działalności. Ogłoszenie upadłości podatnika zasadniczo nie ma znaczenia dla statusu tego podmiotu jako podatnika VAT. Podmiot ten jest nadal podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej u.p.t.u. Upadły nadal pozostaje podatnikiem VAT. Aktualne pozostają więc poglądy wyrażane w orzecznictwie na tle poprzedniego stanu prawnego, które dotyczą statusu podatkowego upadłego podmiotu. Reprezentatywne dla tej linii orzecznictwa jest chociażby orzeczenie NSA z dnia 23 listopada 2000 r. (I SA/Kr 1333/00, „Glosa” 2001, nr 7, s. 28): „Na skutek ogłoszenia upadłości (...) upadły jest zastąpiony przez syndyka masy upadłości w dotychczasowych czynnościach, ale ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika podatku od towarów i usług”.

W ocenie wnioskodawcy fakt wejścia do masy upadłości nie oznacza, że jego sprzedaż jest sprzedażą dokonywaną w imieniu podatnika VAT działającego w tym charakterze. Mieszkanie jest bowiem składnikiem majątku prywatnego upadłego. Jego sprzedaż zatem - nawet jeśli następuje z masy upadłości - nie podlega podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 160 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 1112), W sprawach dotyczących masy upadłości syndyk, zarządca oraz nadzorca sądowy dokonują czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności. Tym samym status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Syndyk planuje sprzedaż nieruchomości w drodze przetargu, jako składnika majątkowego masy upadłości przedsiębiorstwa. Z dniem ogłoszenia upadłości przedsiębiorstwa, w skład masy upadłości weszła również nieruchomość zabudowana domem jednorodzinnym. Nieruchomość jest przeznaczona na cele mieszkaniowe, niewykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej upadłych, dopuszczona do użytkowania dopiero w wyniku działań podjętych przez Syndyka masy upadłości w 2013 roku, po ogłoszeniu upadłości dłużników. Przy sprzedaży majątku masy upadłości odstąpiono od sprzedaży przedsiębiorstwa w całości z uwagi na brak jego zorganizowania tak organizacyjnego jak i funkcjonalnego, zatem sprzedaży podlegają poszczególne składniki majątkowe masy upadłości. Nieruchomość upadłego weszła w skład masy upadłości, jednakże nie była ona nigdy użytkowana na potrzeby prowadzonej działalności.

Ponieważ mimo ogłoszenia upadłości upadły pozostaje nadal podatnikiem podatku VAT wykonującym działalność gospodarczą, a na jego rachunek działa syndyk, w okolicznościach analizowanej sprawy, aby stwierdzić czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż opisanej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należy rozważyć, czy czynność ta byłaby opodatkowana, gdyby dokonywał jej sam upadły. Wyjaśnienie tej wątpliwości uzależnione jest od stwierdzenia, czy sprzedając opisaną nieruchomość upadły wykonałby działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, i działał w tym zakresie jako podatnik podatku VAT.

Na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku brak jest przesłanek świadczących o aktywności upadłego w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Należy również podkreślić, że fakt, że upadły jest podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonywania innej działalności gospodarczej nie powoduje automatycznie, że dokonana dostawa nieruchomości podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak wskazano wcześniej, do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. W tym kontekście należy zauważyć, że zbycie opisanej nieruchomości będącej własnością prywatną upadłego i nie wykorzystywanej w działalności gospodarczej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Upadły nie działałby zatem w tym zakresie jako podatnik VAT.

Brak jest zatem przesłanek wskazujących na to, aby upadły działał w charakterze „handlowca” w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym i stanowiącej majątek prywatny. W konsekwencji, sprzedaż wymienionej we wniosku nieruchomości, dokonywana przez syndyka działającego na rachunek upadłego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.