Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-752/13-4/KKu
z 19 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 12 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w 2013 r. w Norwegii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w 2013 r. w Norwegii.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.). Pismem z dnia 28 lutego 2014 r., Nr IPTPB2/415-752/13-2/KKu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 3 marca 2014 r. Natomiast w dniu 12 marca 2014 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 11 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca był na kontrakcie w Norwegii, zatrudniony jako muzyk w cyrku w okresie od 1 marca do 16 września 2013 r. Jedynymi dokumentami, jakie posiada Wnioskodawca są: wewnętrzny regulamin cyrku, w którym jest podana przybliżona data początku i końca kontraktu, tzn. (początek marca do końca września). Wnioskodawca dodał, że posiada także bilet lotniczy, który potwierdza Jego powrót do kraju oraz przelewy bankowe, od jakiej instytucji i od kogo była dokonywana płatność za wykonywaną pracę. Regulamin ten Wnioskodawca otrzymał na koniec kontraktu, a świadectwa pracy nie wręczono Mu żadnego. Wnioskodawca zaznaczył, że dyrektorem cyrku i płatnikiem był Norweg, mieszkający w tym kraju (Norwegia). Najmującym był Polak, który na zlecenie norweskiego cyrku dokonywał przelewów z Norwegii na konto Wnioskodawcy w Polsce. Wnioskodawca przebywał na terenie Norwegii w roku podatkowym 2013 - 200 dni, natomiast w Polsce nie podejmował zatrudnienia, toteż nie posiada żadnych dochodów pochodzących z Polski za rok 2013.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w rozumieniu art. 3 ust. 1a pkt 2 w roku 2013 Wnioskodawca nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na fakt, że przebywał na terytorium RP 165 dni, a 200 dni na terenie Królestwa Norwegii. Wynagrodzenie w roku 2013 w Norwegii dotyczy wykonywania przez Wnioskodawcę zawodu muzyka w orkiestrze cyrku. W roku 2013 na terenie RP przebywała rodzina Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca przez okres ponad 183 dni mieszkał i wykonywał zawód muzyka w Norwegii. Pracodawca Wnioskodawcy posiadał miejsce zamieszkania i siedzibę w Norwegii. Wynagrodzenie było płacone przez pracodawcę, który posiadał siedzibę i miejsce zamieszkania w Norwegii. Natomiast w ramach organizacji pracy u pracodawcy wynagrodzenie przelewane było na konto przez kapelmistrza, który pełnił funkcję kierownika orkiestry i to stanowiło jego obowiązki zatrudnienia na tym stanowisku. Wynagrodzenie było ponoszone przez podmiot norweski zarejestrowany w tamtejszym rejestrze działalności gospodarczej. Wynagrodzenie było ponoszone przez podmiot, który posiadał siedzibę w Norwegii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca podlega opodatkowaniu w Polsce za pracę wykonywaną w Norwegii w roku podatkowym 2013?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On zwolniony z zapłacenia podatku w Polsce za pracę wykonywaną w Norwegii, ponieważ Jego zdaniem zwalniają Go artykuły z Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii. Wnioskodawca powołuje się na art. 16, art. 14 i art. 22 Konwencji Międzynarodowej zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca był na kontrakcie w Norwegii zatrudniony jako muzyk w cyrku w okresie od 1 marca do 16 września 2013 r. Wnioskodawca przebywał na terenie Norwegii w roku podatkowym 2013 - 200 dni, natomiast w Polsce nie podejmował zatrudnienia i nie uzyskał w roku 2013 żadnych dochodów pochodzących z Polski. Wnioskodawca wskazał, że w rozumieniu art. 3 ust. 1a pkt 2 w 2013 r. nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na fakt, że przebywał na terytorium RP 165 dni, a 200 dni na terenie Królestwa Norwegii. Wynagrodzenie w 2013 r. w Norwegii dotyczy wykonywania przez Wnioskodawcę zawodu muzyka w orkiestrze cyrku. Pracodawca Wnioskodawcy posiadał miejsce zamieszkania i siedzibę w Norwegii. Wynagrodzenie było płacone przez pracodawcę, który posiadał siedzibę i miejsce zamieszkania w Norwegii.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 Konwencji z dnia 9 września 2009 r. zawartej w Warszawie między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899, z późn. zm.), pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przy czym, jak stanowi art. 14 ust. 2 tej Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, pensja lub inne podobne świadczenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie posiada miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie; i
4. praca najemna nie stanowi przypadku wynajmowania siły roboczej.
   
   

W świetle przywołanych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 14 ust. 1 powołanej wyżej Konwencji, wynagrodzenia pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba, że praca wykonywana jest na terytorium Norwegii. Natomiast art. 14 ust. 2 Konwencji określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 Konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Norwegii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Mając na uwadze powyższe należy zatem stwierdzić, że wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania zawodu muzyka w orkiestrze cyrku może być opodatkowane zarówno w Norwegii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce – w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu – należy zastosować określoną w art. 22 ust. 1 Umowy metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Konwencji, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu;
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12, 13 lub ustępu 7 artykułu 20 niniejszej Konwencji mogą być opodatkowane w Norwegii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Norwegii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Norwegii;
3. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.
   
   

Ww. zasada, o której mowa w lit. a) i c) znajduje odzwierciedlenie w treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl jego postanowień, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Powyższą zasadę opodatkowania stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że jeżeli faktycznie Wnioskodawca w roku podatkowym 2013 nie osiągnął żadnego dochodu w Polsce, nie będzie miał obowiązku rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodu uzyskanego w związku z pracą muzyka w orkiestrze cyrku w Norwegii. Tym samym, Wnioskodawca nie ma również obowiązku złożenia zeznania podatkowego w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Dodatkowo należy wskazać, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.