INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2013 r. (data wpływu 26 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje naliczeń funduszu socjalnego zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym i w terminach określonych w ustawie odprowadza na odrębny rachunek bankowy środki pieniężne związane z odpisami na ten funduszu. W miesiącu marcu 2013 r. w związku ze zbliżającymi się świętami Wielkanocnymi podjęta została decyzja o wypłacie dla pracowników zatrudnionych w x bezzwrotnej pomocy finansowej. Każdy pracownik, który złożył wniosek o przyznanie pomocy finansowej i oświadczenie o dochodach, otrzymał pieniądze. Kwota zapomogi uzależniona została od wysokości dochodu przypadającego na członka rodziny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwoty zapomóg pieniężnych wypłacone w związku ze zbliżającymi się świętami Wielkanocnymi mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 26 lub art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości kwot jakie te przepisy określają...

Wnioskodawca stoi na stanowisku - w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - że dokonana dla wszystkich pracowników wypłata zapomóg związanych ze zbliżającymi się świętami Wielkanocnymi nie spełnia kryteriów określonych w tym przepisie, albowiem z jego gramatycznej wykładni wynika, że dotyczy on zwolnienia wypłacanych zapomóg otrzymanych w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci, a takie zdarzenia jako kryterium nie stanowiły podstawy ich wypłaty.

W zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy Wnioskodawca uważa, że dokonana dla wszystkich pracowników wypłata zapomóg związanych ze zbliżającymi się świętami Wielkanocnymi nie spełnia kryteriów zapomóg socjalnych o których mowa w ustawie o zakładowym funduszu socjalnym. Artykuł 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wśród rodzajów działalności socjalnej, na którą wydatkuje się środki funduszu, wymienia pomoc materialną rzeczową i finansową. Pomoc ta, w przeciwieństwie do pomocy na cele mieszkaniowe, ma charakter wyłącznie bezzwrotny, podobnie jak inne świadczenia z funduszu socjalnego. Nie jest to jednak typ świadczenia, który mógłby być przyznany wszystkim pracownikom, ale jest to świadczenie o charakterze ulgowym, do którego zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, powinny mieć zastosowanie kryteria socjalne. Przyznanie pomocy finansowej na zasadach ulgowych, a więc nie wszystkim uprawnionym, a jedynie wybranym osobom musi odwoływać się do sytuacji życiowej, rodzinnej lub materialnej świadczeniobiorcy. Jest to wystarczająca podstawa przyznania pomocy finansowej, a jej udzielenie nie musi być koniecznie powiązane z wystąpieniem zdarzenia losowego. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wyroku z dnia 6 lutego 2008 r. (II PK 156/07), w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że kryterium socjalne określone w art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie usprawiedliwia przyznawania wszystkim pracownikom prawa do świadczeń pieniężnych, które nie zmierzają do realizacji celów socjalnych zgodnych z przepisami tej ustawy (art. 1 ust. 1 i art. 2 pkt 1). Dokonana zatem wypłata zapomóg ze środków funduszu socjalnego z naruszeniem przepisów ustawy nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje naliczeń funduszu socjalnego zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym i w terminach określonych w ustawie odprowadza na odrębny rachunek bankowy środki pieniężne związane z odpisami na ten funduszu. W miesiącu marcu 2013 r. w związku ze zbliżającymi się świętami Wielkanocnymi podjęta została decyzja o wypłacie dla pracowników zatrudnionych w x bezzwrotnej pomocy finansowej. Każdy pracownik, który złożył wniosek o przyznanie pomocy finansowej i oświadczenie o dochodach, otrzymał pieniądze. Kwota zapomogi uzależniona została od wysokości dochodu przypadającego na członka rodziny.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Powołany przepis dotyczy świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 592 z późn. zm.).

Stosownie do art. 2 pkt 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 13 lipca 2013 r. działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
• świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
• są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz określonych osób wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, bądź pieniężnych uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych.

Wobec powyższego należy uznać, iż na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych świadczenia pieniężne stanowiące pomoc finansową wypłacone z okazji zbliżających się świąt Wielkanocnych o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Należy podkreślić, że pomocy finansowej nie należy utożsamiać z zapomogą, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79. Z powyższego wynika, że ze zwolnienia korzystają jedynie zapomogi wypłacone z tytułów wskazanych w tym przepisie do wysokości wyznaczonej kwotą 2.280 zł w danym roku podatkowym. Bez znaczenia dla możliwości zastosowania tego zwolnienia jest źródło środków, z których wypłacane są ww. zapomogi. Oczywiście przepis nie wyklucza, że zapomogę można przyznać również przed świętami, gdyż termin jej wypłaty nie jest ograniczony przepisami. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że pomoc finansowa przyznana pracownikom w związku ze zbliżającymi się świętami Wielkanocnymi była wypłacona z uwzględnieniem wysokości dochodu przypadającego na członka rodziny, zatem zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miało zastosowania w niniejszej sprawie.

Reasumując, świadczenia w formie zapomóg pieniężnych wypłacanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w sytuacji gdy otrzymane zostały przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, są przychodem zwolnionym od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 380 zł. Kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego. Natomiast, nadwyżka przychodu ponad kwotę 380 zł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca, jako płatnik zobowiązany był wówczas do pobrania i odprowadzenia od przekazanego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy nie będzie miało w tym przypadku zastosowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.