Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-586/13/PST
z 26 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej
w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.),
o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne (tj. kawa, lunch, obiad
w restauracji i poczęstunek w siedzibie firmy) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia
do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne (tj. kawa, lunch, obiad w restauracji i poczęstunek w siedzibie firmy).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Spółka, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą organizuje spotkania z kontrahentami, przedstawicielami spółek powiązanych, na których omawiane są sprawy związane z rozwojem Spółki, jej bieżącą działalnością i dalszą współpracą.

Spotkania odbywają się w siedzibie Spółki, a także ze względu na dogodność dojazdu kontrahentów, odbywają się w lokalach gastronomicznych. W trakcie spotkań poruszane
są różnego rodzaju kwestie biznesowe, takie jak możliwość lub zasady współpracy, bieżące sprawy dotyczące wspólnego działania, a także różne inne sprawy związane z działalnością firmy. Spotkania nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, a ich celem nie jest tworzenie odpowiedniego wizerunku firmy, a jedynie i wyłącznie omawianie zagadnień związanych z działalnością Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na usługi gastronomiczne (tj. kawa, lunch, obiad
w restauracji i poczęstunek w siedzibie firmy) wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym odo osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) - zwanej dalej PDOP-U?

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych
w art. 16 ust. 1 (...). Art. 16 ust. 1 pkt 28 stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jak wynika z powyższych przepisów, wydatki na usługi gastronomiczne nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów tylko wtedy, gdy będą miały charakter wydatków reprezentacyjnych. Jednocześnie ustawodawca nie definiuje pojęcia reprezentacja. Orzeczenia sądu, w tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25.05.2012 r. (sygn. II FSK 2200/10) wskazują, iż "reprezentacja
to ogólna okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Transponując tę definicję na potrzeby prawa podatkowego reprezentacją będą wszelkie wydatki, które w sposób ponadstandardowy kreują pozytywny wizerunek firm, w tym wobec innych podmiotów, z którymi współpracuje.

Organizowane przez Spółkę spotkania nie są ukierunkowane na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu, lecz mają na celu omówienie kwestii związanych z funkcjonowaniem firmy. Serwowany podczas spotkania poczęstunek jest elementem pobocznym spotkania, zwyczajowo przyjętym, i nie wypełnia dyspozycji pojęcia reprezentacja. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w/w orzeczeniu sam fakt, iż spotkanie odbywa się poza siedzibą firmy
tj. w restauracji, nie oznacza automatycznie, że jest to reprezentacja. Jak bowiem wskazał Sąd " (...) kryterium miejsca poniesienia wydatku jest nie do zaakceptowania, przy zastosowaniu wszystkich rodzajów wykładni przepisów prawa podatkowego. (...) Nie będzie reprezentacją wydatek poczyniony w restauracji na koszt posiłku, zwyczajowo przyjętego w obecnych realiach życia gospodarczego ".

Ponadto w orzeczeniu wskazano również, że "(...)możliwość zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów tej kategorii wydatków uzależniony jest od spełnienia celów wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli muszą one być poniesione w celu osiągnięci przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz wydatki te nie mogą odbiegać od standardów przyjętych w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej".

Podobne stanowisko zaprezentował NSA w wyroku z dnia 27 września 2012r. ( sygn. akt II FSK 392/11), w którym uznał, że o kwalifikowaniu takiego wydatku do reprezentacji i w konsekwencji wyłączenie go z kosztów podatkowych nie może decydować miejsce spożywania posiłku .

W związku z powyższym zdaniem Spółki zakup usług gastronomicznych typu lunch bądź obiad w restauracji, podczas spotkania z kontrahentem oraz poczęstunek w siedzibie spółki, nie spełnia znamion reprezentacji, a tym samym może stanowić koszt uzyskania przychodu. Spotkania takie bowiem nie mają charakteru wystawnego, okazałego, a ich celem nie jest zaimponowanie kontrahentowi, a jedynie omówienie bieżących spraw biznesowych. W obecnych realiach gospodarczych takie spotkania są powszechnie przyjętą praktyką.

Spotkania w siedzibie firmy połączone są często z pokazem wytwarzanych wyrobów. Ponadto takie spotkania odbywają się również ze względu na dostęp do bieżących danych, które są przedmiotem prezentacji. Wiąże się to także z przygotowaniem i wyodrębnieniem sali,
co pewnych sytuacjach może stać się kłopotliwe dla pozostałych pracowników.

Dlatego też często decyzja o wyborze miejsca spotkania podyktowana jest czynnikami ekonomicznymi. Czasami Spółka może nie dysponować odpowiednim pomieszczeniem
w swojej siedzibie, w którym można by przeprowadzić takie spotkanie, bez zakłócania pracy pozostałych pracowników.

Ponadto, takie spotkania mogą odbywać się w innym mieście niż siedziba firmy. W takich sytuacjach racjonalnym rozwiązaniem jest przeprowadzenie spotkania w restauracji/lokalu gastronomicznym. Obecnie spożywanie posiłku w restauracji z kontrahentem jest ogólnie przyjętą normą, standardem w kontaktach biznesowych. Trudno więc mówić o szczególnej wystawności. W związku z powyższym wydatki te należą do ogólnych kosztów działalności firmy, a tym samym nie podlegają wyłączeniu na mocy art. 16 ust 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm. – dalej: „ustawa”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna).

Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone
w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
  
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),
  
• nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika – wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest – co do zasady – związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła w celu jego wyjaśnienia do innych przepisów prawa. Poszukując znaczenia tego pojęcia, należy zatem w pierwszej kolejności odnieść się do języka powszechnego, w którym „reprezentacja” oznacza:

• „grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo”;
  
• „reprezentowanie kogoś lub czegoś”;
  
• „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycja społeczną”.

(por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007; http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.). Pomocną może być również etymologia tego słowa - „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”.

Zatem za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę na usługi gastronomiczne (tj. kawa, lunch, obiad w restauracji i poczęstunek w siedzibie firmy) nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy. Bowiem jak wynika ze stanu sprawy (stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) wydatki ponoszone podczas organizowanych spotkań z kontrahentami, przedstawicielami spółek powiązanych, nie mają (nie będą miały) charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, a ich celem nie jest (nie będzie) tworzenie odpowiedniego wizerunku firmy, a jedynie i wyłącznie omawianie zagadnień związanych z działalnością Spółki.

Wydatki te ponoszone są (będą) bowiem w trakcie spotkań, na których poruszane są (będą) różnego rodzaju kwestie biznesowe, takie jak możliwość lub zasady współpracy, bieżące sprawy dotyczące wspólnego działania, a także różne inne sprawy związane z działalnością firmy.

Zatem celem tych spotkań nie jest (nie będzie) wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Poniesione wydatki spełniają zatem przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy - są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych bądź przytoczonych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych należy zauważyć, iż są to rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.