INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 18 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania przez Spółkę składników majątkowych na rzecz akcjonariusza w związku z przeprowadzonym procesem likwidacyjnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 25 lutego 2014 r. - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania przez Spółkę składników majątkowych na rzecz akcjonariusza w związku z przeprowadzonym procesem likwidacyjnym.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Likwidator działając w imieniu S.A. w likwidacji w związku z zatwierdzonym przez Walne Zgromadzenie harmonogramem likwidacji jest zobowiązany nieodpłatnie przekazać składniki majątkowe posiadane przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa, tj. nieruchomość gruntową oraz zabudowaną jako majątek polikwidacyjny przekazywany jedynemu akcjonariuszowi z chwilą ogłoszenia sprawozdania likwidacyjnego. Wątpliwość odnosi się do skutków wyżej wspomnianej czynności w dziedzinach obu podatków, tzn. wystąpienia bądź nie obowiązku odprowadzenia podatku od towarów i usług i/lub podatku dochodowego od osób prawnych w sytuacji nieodpłatnego przekazania składników majątkowych Spółki na rzecz Skarbu Państwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 lutego 2014 r.).

Czy mają zastosowanie przepisy art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sytuacji, gdy likwidowana spółka kapitałowa kiedy dokonuje przekazania rzeczowych składników majątku na rzecz wspólnika, tj. czy ww. spółka uzyskuje przychód podatkowy w sytuacji, a zatem spółka powinna odprowadzić od tego przychodu stosowny podatek...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie na rzecz Skarbu Państwa ww. składników majątkowych jest neutralne podatkowo. Spółka nie uzyskuje tu przychodu z uwagi na nieodpłatny charakter przekazania, a zatem nie powinno się tu naliczać obu wymienionych podatków, tj. podatku od towarów usług oraz podatku od osób prawnych. Uwzględniając wartość składników majątkowych przedmiotowa interpretacja będzie mieć fundamentalne znaczenie dla kosztów likwidacji Spółki.

Likwidator Spółki stoi na stanowisku, że wspomniana czynność nieodpłatnego przekazania opisana wyżej nie powoduje konieczności odprowadzenia podatku dochodowego o osób prawnych, jednak chcąc wypełnić rzetelnie obowiązki zwraca się o wydanie interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Tryb rozwiązania i likwidacji spółki akcyjnej został uregulowany w przepisach Rozdziału 7, Działu II - Spółka akcyjna, Tytuł - Spółki Kapitałowe ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.).

Zgodnie z art. 474 § 1 i § 2 ww. Kodeksu, podział między akcjonariuszy majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem roku od dnia ostatniego ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między akcjonariuszy w stosunku do dokonanych przez każdego z nich wpłat na kapitał zakładowy. Statut może określać inne zasady podziału majątku (art. 474 § 4 ww. Kodeksu).

W związku z powyższym bezspornym jest fakt, że możliwe jest przeniesienie składników majątku spółki będącej w likwidacji na akcjonariusza, przy uwzględnieniu uregulowań Kodeksu spółek handlowych.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), określa zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustalają, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe, czyli zobowiązanie do zapłacenia podatku. Z powyższego wynika, że podstawową przesłanką, której zaistnienie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego a następnie zobowiązania podatkowego jest zaistnienie określonego w przepisach zdarzenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma fakt, że Spółka w związku z procesem likwidacji przekaże jedynemu akcjonariuszowi (Skarbowi Państwa) składniki majątkowe, tj. nieruchomość gruntową i zabudowaną.

Zdaniem tut. organu, opisaną we wniosku czynność należy rozpatrywać na gruncie prawa podatkowego w oparciu o interpretację przepisu art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Sam fakt, że ustawodawca nie wskazał w przepisie art. 12 tej ustawy, przeniesienia majątku w związku z likwidacją spółki, jako źródła przychodu, nie przesądza o nieistnieniu obowiązku podatkowego po stronie spółki likwidowanej. Nadmienić należy, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie stanowi bowiem numerus clausus, a więc nie ma charakteru wyczerpującego (o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”).

Nie jest zatem tak, że przepis powyższy (art. 12 ust. 1 ww. ustawy) wskutek niespełnienia wymogu dostatecznej określoności pozwala na uniknięcie obowiązku podatkowego.

Jednocześnie sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 ww. ustawy. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Opisane we wniosku przekazanie majątku jej jedynemu akcjonariuszowi będzie stanowiło przeniesienie prawa własności nieruchomości, które dotąd przysługuje Spółce na rzecz odrębnego podmiotu, jakim jest jej akcjonariusz (Skarb Państwa). Niewątpliwie w przypadku ziszczenia się opisanego zdarzenia przyszłego dojdzie więc do zbycia nieruchomości przez Spółkę na rzecz jej akcjonariusza. Na gruncie prawa cywilnego dojdzie więc do przeniesienia prawa własności ze Spółki na jej akcjonariusza. Zbycie prawa własności nieruchomości przez Spółkę w takiej sytuacji nie powinno budzić zatem wątpliwości.

W świetle opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego nie budzi również wątpliwości, że zbycie to ma charakter odpłatny. Podstawą dokonanego zbycia prawa własności nieruchomości jest bowiem zamiar zaspokojenia przez Spółkę wierzytelności, jaką ma wobec niej akcjonariusz. Zgodnie bowiem z art. 474 § 2 KSH wspólnicy stają się wierzycielami spółki z tytułu kwoty likwidacyjnej. Mają więc roszczenie o wypłatę pozostałej po zaspokojeniu wierzycieli kwoty w stosunku do posiadanych akcji, chyba że umowa spółki określa inne zasady podziału majątku (art. 474 § 3 KSH). Niesporne jest, że zaspokojenie wierzytelności przez spółkę może nastąpić w gotówce lub poprzez przekazanie akcjonariuszom składników majątku spółki. Nie oznacza to jednak, że konsekwencje podatkowe wyboru sposobu zaspokojenia wierzytelności akcjonariuszy wobec spółki są jednakowe. W przypadku wypłaty kwoty pieniężnej po stronie spółki nie powstaje przychód w znaczeniu podatkowym. Przychód taki powstanie jednak, gdy spółka dokona zaspokojenia roszczeń akcjonariusza dokonując zbycia na jego rzecz własności nieruchomości, z uwagi na dokonanie odpłatnego zbycia prawa własności rzeczy (w tym przypadku nieruchomości), co stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że przeniesienie własności tych składników majątku jako „wypłata” pokrywająca roszczenie akcjonariusza wypełnia hipotezę art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie mowa jest o „odpłatnym zbyciu rzeczy lub praw majątkowych”. Czynność prawna jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. W przedmiocie sprawy zbycie to ma charakter odpłatny. Podstawą zbycia prawa własności nieruchomości jest zamiar zaspokojenia przez Spółkę wierzytelności, jaką ma wobec Niej akcjonariusz.

Oceniając więc charakter zaspokojenia roszczenia akcjonariusza o wypłatę, pozostałej po zaspokojeniu wierzycieli Spółki, kwoty w formie niepieniężnej, należy zauważyć, że w tym przypadku spółka niejako decyduje się na zbycie składników majątku na rzecz akcjonariusza w zamian za cenę odpowiadającą wartości roszczenia.

Przeniesienie praw własności w drodze likwidacji Spółki należy więc rozpatrywać na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na równi ze zbyciem tych praw.

Należy zauważyć, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama, jak ta, w której Spółka dokonałaby odpłatnego zbycia składników majątkowych, tym samym osiągnęłaby przychód do opodatkowania, a następnie środki pieniężne z tego zbycia przekazałaby uprawnionemu akcjonariuszowi. Uznanie, że przeniesienie w wyniku likwidacji spółki kapitałowej prawa własności do składników majątkowych należy traktować na równi z wypłatą środków pieniężnych spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży nieruchomości, a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu likwidacji swojego przedsiębiorstwa byłby opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast podatnik, który bezpośrednio w ww. drodze przeniósł własność składników majątkowych, nie osiągnąłby żadnego przychodu.

Podsumowując, przekazanie przez Spółkę składników majątkowych, tj. opisanej we wniosku nieruchomości gruntowej i zabudowanej, na rzecz jej jedynego akcjonariusza (Skarbu Państwa) w ramach podziału nieupłynnionego majątku w związku z likwidacją Spółki, spowoduje po stronie Spółki powstanie przychodu z odpłatnego zbycia praw rozpoznanego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 tej ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.