Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-552/13-2/ISN
z 12 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną na siebie. Głównym profilem działalności Zainteresowanego są usługi montersko-spawalnicze, świadczone dla podatników VAT, na które składają się przede wszystkim:

• usługi podwykonawców związane z produkcją konstrukcji metalowych i ich części (PKWiU 25.11.99.0);
• pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium (PKWiU 25.11.23.0);
• budynki prefabrykowane z metalu (PKWiU 25.11.10.0).
  
  

W związku ze zmianą Ustawy o VAT obowiązującą od dnia 1 października 2013 r., „odwrotne obciążenie” stosuje się do towarów, o których mowa w załączniku nr 11 do Ustawy. Wśród towarów wymienionych w załączniku nr 11 do Ustawy o VAT, są towary które Wnioskodawca zakupuje z hurtowni z „odwrotnym obciążeniem” i zużywa do wykonywanych przez siebie konstrukcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wykonywane przez Zainteresowanego usługi materialne (PKWiU 25.11.99.0, 25.11.23.0, 25.11.10.0) świadczone na rzecz podatników VAT, powinny zostać opodatkowane u jego nabywców metodą „odwrotnego obciążenia”?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane przez niego usługi powinny być opodatkowywane po 1 października 2013 r. nadal stawką VAT 23%. Opodatkowanie u nabywcy (odwrotne obciążenie) stosuje się od 1 października 2013 r. w stosunku do towarów wymienionych w załączniku nr 11 Ustawy o VAT. Są tam wymienione towary, których handel detaliczny lub hurtowy odbywa się w stanie nieprzetworzonym. W przypadku Zainteresowanego, towary które nabywa z załącznika nr 11 Ustawy są przez niego przetwarzane i sprzedawane łącznie z usługą wg innego PKWiU. Usługi konstrukcji metalowych, którymi zajmuje się Wnioskodawca posiadają PKWiU 25.11.99.0, 25.11.23.0, 25.11.10.0. Powyższe numery PKWiU nie są wymienione w załączniku nr 11 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35), w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest spełniony, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

W załączniku 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

1. ex 24.10.14.0 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
2. ex 24.45.30.0 – Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
3. 38.11.51.0 – Odpady szklane,
4. 38.11.54.0 – Pozostałe odpady gumowe,
5. 38.11.55.0 – Odpady z tworzyw sztucznych,
6. 38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
7. 38.12.27 – Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. ex 38.32.29.0 – Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
   
   

Od dnia 1 października 2013 r. na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 1027) rozszerzył się katalog towarów wobec których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia VAT. W nowym brzmieniu załącznik nr 11 zawiera 41 grup towarów (sklasyfikowanych przy pomocy odpowiednich pozycji PKWiU), wśród których znalazło się więcej towarów z kategorii złomu, jak również surowców wtórnych oraz niektóre wyroby ze stali i miedzi.

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to Zainteresowany jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Ponieważ stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Głównym profilem wykonywanej działalności są usługi montersko-spawalnicze, świadczone dla podatników VAT, na które składają się przede wszystkim:

• usługi podwykonawców związane z produkcją konstrukcji metalowych i ich części (PKWiU 25.11.99.0);
• pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium (PKWiU 25.11.23.0);
• budynki prefabrykowane z metalu (PKWiU 25.11.10.0).
  
  

Wśród towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, są towary które Zainteresowany zakupuje z hurtowni z „odwrotnym obciążeniem” i zużywa do wykonywanych przez siebie konstrukcji. Jak wskazał Wnioskodawca, towary które nabywa z załącznika nr 11 do ustawy są przez niego przetwarzane i sprzedawane łącznie z usługą wg innego PKWiU.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że specyfika postepowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego polega m.in. na tym, że organ interpretacyjny „porusza się” niejako tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanego oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej (stanowiska). Interpretacja indywidualna jest ograniczona do pewnego aspektu (kontekstu prezentacji treści normatywnej) z uwagi na treść sformułowanego przez Wnioskodawcę pytania. W związku z powyższym, w niniejszej interpretacji dokonano oceny opodatkowania usług będących przedmiotem pytania Zainteresowanego, nie opierając się na podanych przez niego symbolach PKWiU.

Załącznik nr 11 do ustawy, jak wskazuje sama jego nazwa zawiera wykaz towarów, wobec których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Natomiast Wnioskodawca świadczy usługi, do których nabywa towary z ww. załącznika, lecz w ramach świadczonych przez niego usług towary te są przetwarzane i sprzedawane łącznie z usługą pod symbolem PKWiU nie wymienionym w tym załączniku.

Tym samym do opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie może mieć zastosowania metoda „odwrotnego obciążenia”, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, ponieważ metoda ta ma wyłącznie zastosowanie do towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, nie do usług.

Podsumowując, wykonywane przez Zainteresowanego usługi – świadczone na rzecz podatników VAT – nie powinny być opodatkowane metodą „odwrotnego obciążenia”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.