Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-124/14/RSz
z 17 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 30 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu opłaty wstępnej i rat leasingowych wynikających z zawartej umowy leasingu w całym okresie używania samochodów (pojazdów) przeznaczonych na wynajem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu opłaty wstępnej i rat leasingowych wynikających z zawartej umowy leasingu w całym okresie używania samochodów (pojazdów) przeznaczonych na wynajem.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 30 stycznia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 stycznia 2014 r. znak: IBPP2/443-1026/13/RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca użytkuje i będzie użytkować w kolejnych latach, na podstawie umowy leasingu samochody osobowe lub pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Samochody (pojazdy) nie będą zaliczone do środków trwałych Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest także wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z) oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z).

W czasie użytkowania samochodów (pojazdów) na podstawie umowy leasingu, samochody te (pojazdy) będą przeznaczone przez Wnioskodawcę wyłącznie na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy.

W pozostałym okresie użytkowania samochodów (pojazdów) na podstawie umowy leasingu (tj. w okresach innych niż w tych, w których samochody są przeznaczone wyłącznie na wynajem), samochody (pojazdy) będą przeznaczone przez Wnioskodawcę zarówno na wynajem jak i dla celów pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Usługa najmu samochodu (pojazdu) będzie opodatkowana stawką właściwą dla tej usługi i dokumentowana fakturą.

Wnioskodawca otrzymuje faktury dokumentujące usługę leasingu i będzie otrzymywał takie faktury przez cały okres użytkowania samochodów (pojazdów) na podstawie umowy leasingu.

W piśmie z 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 30 stycznia 2014 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. la

Samochody (pojazdy), których dotyczy zapytanie nie spełniają warunków określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Samochodów tych (pojazdów) dotyczy natomiast art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b tej ustawy. Przepis ten jest przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną.

Ad. 1b

Zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi: a) 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg, b) 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg, c) 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg.

Dopuszczalna ładowność samochodów (pojazdów), o których mowa we wniosku jest większa niż 500 kg, a liczba siedzeń to 5. Liczba siedzeń oraz dopuszczalna ładowność określona jest na podstawie dowodu rejestracyjnego. Dowód rejestracyjny nie określa dopuszczalnej ładowności wprost, niemniej określa dopuszczalną masę całkowitą pojazdu i masę własną. Zgodnie zaś z art. 2 pkt 56 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym dopuszczalna ładowność oznacza największą masę ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd, która stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu. Określenie w dowodzie rejestracyjnym dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu pozwala zatem ustalić na podstawie danych z tego dowodu również dopuszczalną ładowność.

Ad. lc

Samochody (pojazdy), których dotyczy zapytanie nie posiadają homologacji ciężarowej.

Ad. 1d

Te inne płatności wynikające z zawartej umowy leasingu to np. tzw. opłata wstępna.

Ad. 1e

Spółka w ramach działalności gospodarczej świadczy wyłącznie czynności opodatkowane VAT, a w konsekwencji samochody będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia całego podatku naliczonego, określonego na otrzymywanych od leasingodawcy fakturach w całym okresie używania samochodów (pojazdów) na podstawie umowy leasingu od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy leasingu?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług („ustawa o VAT") w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku, kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem i leasingiem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 roku, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł. Z brzmienia tego przepisu wynika, iż zawarte w jego treści ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Powyższe oznacza, że przepis ten nie będzie miał zastosowania w sytuacji wskazanej w art. 3 ust. 2 tej ustawy.

W okresie od dnia 1 stycznia 2014 roku kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem i leasingiem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony regulować będzie art. 86a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 tej ustawy w przypadku nabycia: 1) samochodów osobowych, 2) innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6000 zł. Z brzmienia tego przepisu wynika, iż zawarte w jego treści ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. Powyższe oznacza, że przepis ten nie będzie miał zastosowania w sytuacji wskazanej w art. 86a ust. 2 i 3 tej ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe w całym okresie używania samochodów (pojazdów) na podstawie umowy leasingu Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia całego podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy leasingu, określonego na fakturze.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 czerwca 2013 roku IBPP2/443-304/13/BW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, że z uwagi na fakt, że we wniosku jako przedmiot wniosku Wnioskodawca zaznaczył zdarzenie przyszłe, niniejsza interpretacja została wydana zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. wszedł w życie art. 86a ustawy o VAT, który został dodany ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.).

W myśl art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku nabycia:

1. samochodów osobowych,
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

-kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł.

W świetle tego przepisu możliwość odliczenia całości podatku od nabycia samochodu nie będącego samochodem osobowym lub pojazdu samochodowego występuje w przypadku, gdy dopuszczalna masa całkowita takiego samochodu lub pojazdu samochodowego przekracza 3,5 tony.

Od tej zasady występuje szereg wyjątków, wymienionych w art. 86a ust. 2 ustawy, który stanowi, że przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów specjalnych - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;
   
6. pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;
7. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika - art. 86a ust. 3 ustawy.

Stosownie do obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 86a ust. 4 ww. ustawy, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

W świetle art. 86a ust. 8 cyt. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Z powołanych wyżej uregulowań wynika, że – co do zasady – w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ustawodawca przewidział od tej zasady wyjątki, które wymienione zostały w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na mocy wyjątku przewidzianego w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r. prawo do odliczenia nie jest ograniczone m.in. w odniesieniu do pojazdów samochodowych, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowców wynosi 3 lub więcej miejsc do siedzenia - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg. Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że wyjątek powyższy ma zastosowanie do innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełniających kryteria, o których mowa w powyższym przepisie. Przy czym, dla spełnienia wymagań określonych w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca odsyła do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego z w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. (…)

Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, rejestracji dokonuje się na podstawie m.in. karty pojazdu, jeżeli była wydana.

Stosownie do art. 77 ust. 1 ww. ustawy, producent lub importer nowych pojazdów jest obowiązany wydać kartę pojazdu dla każdego pojazdu samochodowego wprowadzonego do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Karta pojazdu jest przekazywana właścicielowi pojazdu (art. 77 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi § 2 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów (Dz.U. Nr 189, poz. 1857 ze zm.) - wydanego na podstawie delegacji ustawowej przewidzianej w art. 77 ust. 4 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym - wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie dokonuje się na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1448) oraz dowodu rejestracyjnego lub innego dokumentu stwierdzającego rejestrację pojazdu, o którym mowa w art. 72 ust. 2a ustawy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2012 r., poz. 1448 ze zm.) wydane przed dniem wejścia w życie ustawy:

1. świadectwa homologacji typu zachowują ważność do czasu wygaśnięcia;
2. świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, zachowują ważność;
3. decyzje zwalniające z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane;
4. wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu zachowują ważność;
5. wyciągi ze świadectw homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem zachowują ważność;
6. odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność.
   
   

Stosownie do art. 10 ust. 2 ww. ustawy dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, stanowią podstawę do rejestracji pojazdu.

Na mocy art. 10 ust. 4 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 i 6 stosuje się odpowiednio na potrzeby art. 86a ust. 2 pkt 5 i ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Natomiast ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, tj. w przypadkach gdy nabywane lub użytkowane na podstawie np. umowy leasingu samochody i pojazdy, jako przedmiot działalności podatnika, są odprzedawane lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

Stąd też w art. 86a ust. 3 ustawy o VAT określono wyłączenia z ograniczenia, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy, poprzez określenie rodzajów działalności, wskazujących, że nabyte samochody (pojazdy) mają w całości służyć tej działalności podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług będzie użytkować w kolejnych latach, na podstawie umowy leasingu samochody osobowe lub pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest także wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z) oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z). Spółka w ramach działalności gospodarczej świadczy wyłącznie czynności opodatkowane VAT, a w konsekwencji samochody będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W czasie użytkowania samochodów (pojazdów) na podstawie umowy leasingu, samochody te (pojazdy) będą przeznaczone przez Wnioskodawcę wyłącznie na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy.

W pozostałym okresie użytkowania samochodów (pojazdów) na podstawie umowy leasingu (tj. w okresach innych niż w tych, w których samochody są przeznaczone wyłącznie na wynajem), samochody (pojazdy) będą przeznaczone przez Wnioskodawcę zarówno na wynajem jak i dla celów pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca będzie otrzymywał faktury dokumentujące usługę leasingu przez cały okres użytkowania samochodów (pojazdów) na podstawie umowy leasingu.

Wnioskodawca doprecyzowując opis sprawy wyjaśnił, że samochody (pojazdy), których dotyczy zapytanie nie posiadają homologacji ciężarowej.

Inne płatności wynikające z zawartej umowy leasingu to np. tzw. opłata wstępna.

Jak wskazał Wnioskodawca dopuszczalna ładowność samochodów (pojazdów), o których mowa we wniosku jest większa niż 500 kg, a liczba siedzeń to 5. Liczba siedzeń oraz dopuszczalna ładowność określona jest na podstawie dowodu rejestracyjnego, jednakże dowód rejestracyjny nie określa dopuszczalnej ładowności wprost. Samochody (pojazdy), których dotyczy zapytanie nie posiadają homologacji ciężarowej.

W świetle powyższych wyjaśnień oraz z uwagi na przywołany wcześniej przepis art. 86a ust. 4 ustawy należy stwierdzić, że jeżeli samochody, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, nie posiadają homologacji ciężarowej, a jednocześnie dowód rejestracyjny czy też inny dokument wydany zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym nie określają dopuszczalnej ładowności, to w takiej sytuacji samochody takie należy traktować jako samochody osobowe, a w konsekwencji nie mogą one korzystać z przewidzianego przepisem art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy wyłączenia od stosowania art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Należy jednakże zauważyć, że przewidziane przepisem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego w ograniczonej wysokości nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, a zatem w sytuacji gdy nabywane czy też użytkowane np. na podstawie umowy leasingu samochody lub pojazdy samochodowe, jako przedmiot działalności podatnika, są oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

Taka sytuacja została przedstawiona w przedmiotowej sprawie gdzie Wnioskodawca wskazane we wniosku samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wynajmuje w ramach prowadzonej przez siebie w tym zakresie działalności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz ww. przepisy prawa obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. należy zauważyć, że w sytuacji, gdy samochody, których dotyczy pytanie Wnioskodawcy, zostaną oddane przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów, w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż 6 miesięcy, to - zgodnie art. 86a ust. 3 ustawy o VAT - Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących opłatę wstępną, a także raty leasingowe w okresie, w którym samochód użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego, jest przeznaczony wyłącznie na wynajem, o ile nie zachodzą okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zachowa prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących opłatę wstępną a także raty leasingowe również w sytuacji gdy po ustaniu bieżącej umowy najmu, samochód w dalszym ciągu przeznaczony będzie na wynajem a w okresie oczekiwania na następnego najemcę będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do jego innej opodatkowanej działalności gospodarczej.

A zatem przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że umowa leasingu samochodu osobowego o której mowa we wniosku jest umową tzw. leasingu operacyjnego (usługowego).

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., dotycząca przedmiotowej kwestii została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw

z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U.

Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.