Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1028/13-4/MK
z 11 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę elementów stalowych ze stali stopowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę elementów stalowych ze stali stopowej. Dnia 27 stycznia 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego, przeformułowanie pytania oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca działa na rynku stalowym od roku 1998 i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej skupia się w głównej mierze na cięciu i gięciu blach wykonanych ze stali niestopowej (blacha stalowa czarna bez domieszek innych metali).

W określonych wypadkach Zainteresowany wykorzystuje blachę stalową ocynkowaną, z której na gilotynie wycina nieregularne kształty, które następnie wygina na krawędziarce na zimno, z nawierconym otworem, jak i bez otworów.

Jako materiał do obróbki wykorzystuje arkusze blachy ocynkowanej.

Odbiorcami elementów stalowych ze stali stopowej opisanych wyżej (a więc wyciętych, wygiętych i profilowanych z blachy, z otworami i bez) są przedsiębiorcy będący podatnikami VAT czynnymi. Opisane elementy stalowe sprzedawane są w stanie surowym (nie zabezpieczonym dodatkowo jakimkolwiek materiałem antykorozyjnym) i wykorzystywane są przez odbiorców jako półprodukty do dalszej obróbki w procesie budowlanym, technologicznym lub produkcyjnym. Wnioskodawca nie jest producentem gotowych wyrobów metalowych.

W związku z poszerzeniem katalogu produktów objętych tzw. „procedurą odwróconego VAT-u” i rozszerzeniem załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, pojawiają się problemy z klasyfikacją sprzedaży na rzecz podatników VAT czynnych wykonywanych i zlecanych do wykonania Wnioskodawcy elementów stalowych.

Dnia 27 stycznia 2014 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.
2. Zainteresowany zbywa blachę (po cięciu i zagięciu) na bieżąco, a więc zbycie nie dotyczy „towarów używanych” w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
3. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 22 stycznia 2014 r.).

Czy wycięte na gilotynie lub wypalone na plazmie elementy z blachy ocynkowanej o dowolnej grubości, a następnie wygięte na krawędziarce na zimno w regularne kształty, płaskowniki, ceowniki, zetowniki z otworami lub bez nich, jak i nieregularne kształty z otworami lub bez stanowiące kształtowniki otwarte, formowane lub profilowane na zimno, ze stali niestopowej (PKWiU 24.33.11.0) – wymienione w załączniku nr 11 uvat poz. 21, mogą być przez Wnioskodawcę sprzedawane z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie elementy stalowe wskazane we wniosku, a więc wycięte zarówno gilotyną, jak też wycięte i wypalone plazmą z blachy ocynkowanej, a następnie poddane gięciu na zimno za pomocą krawędziarki stanowią kształtowniki otwarte formowane lub profilowane na zimno ze stali niestopowej zaliczane do PKWiU nr 24.33.11.0 czyli wymienione w poz. 21 załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towaru i usług, i w związku z tym mogą zostać objęte procedurą „tzw.” odwróconego podatku vat, jeżeli odbiorcą tych produktów będą podatnicy VAT czynni. Zdaniem Wnioskodawcy blacha stalowa ocynkowana stanowi blachę niestopową, z uwagi, że ocynk w stali nie jest elementem stopowym celowo dodawanym w obróbce hutniczej, lecz tylko stanowi określoną powłokę stali dla uzyskania określonych parametrów. Powłoka cynkowa ta nie jest bowiem wykonywana w obróbce hutniczej.

Dlatego według Wnioskodawcy – jako producenta – wszystkie wymienione we wniosku produkty wytwarzane i sprzedawane przez Wnioskodawcę ze stali ocynkowanej nadają się do objęcia mechanizmem odwrotnego obciążenia, jeżeli ich odbiorcą są podatnicy VAT czynni.

Produkowane elementy ze stali ocynkowanej są bowiem półproduktami wykorzystywanymi do dalszej obróbki. Bez znaczenia pozostaje dla zaliczenia produktów do PKWiU nr 24.33.11.0 grubość blachy, a także jej kształt od regularnego prostokąta po nieregularne figury geometryczne mniej lub bardziej złożone, a także sposób uzyskania (obróbka gilotyną lub wypalanie plazmą). Bez znaczenia też pozostaje fakt, czy wyprodukowane elementy wycięte i następnie wygięte z blachy przez Wnioskodawcę, na życzenie kontrahenta posiadają wywiercone lub wypalone otwory na swojej powierzchni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (….).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak z kolei wynika z ust. 9 powołanego przepisu, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Załącznik nr 11 – w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2013 r. – określający wykaz towarów, o których mowa w powyższym art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, obejmuje:

1. ex 24.10.14.0 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
2. ex 24.45.30.0 – Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
3. 38.11.51.0 – Odpady szklane,
4. 38.11.54.0 – Pozostałe odpady gumowe,
5. 38.11.55.0 – Odpady z tworzyw sztucznych,
6. 38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
7. 38.12.27 – Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. ex 38.32.29.0 – Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
   
   

Przepis art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1027), nadał załącznikowi nr 11 do ustawy nowe brzmienie. Skutkiem powyższego z dniem 1 października 2013 r. w krajowym porządku prawnym obowiązuje załącznik nr 11 w aktualnym kształcie.

I tak, w poz. 21 wskazanego wyżej załącznika zawarto towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 24.33.11.0 – „Kształtowniki otwarte, formowane lub profilowane na zimno, ze stali niestopowej”.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, czyli w takim przypadku transakcję opodatkowuje nabywający. Przy czym należy zauważyć, że powyższy mechanizm znajduje zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zarówno dostawcą jak i nabywcą towaru jest podatnik podatku VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1608) w cyt. wyżej art. 146a ustawy wprowadzenie do wyliczenia - z dniem 31 grudnia 2013 r. - otrzymało następujące brzmienie: „W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f;”.

Zatem termin obowiązywania ww. stawek został przedłużony do 31 grudnia 2016 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca działa na rynku stalowym i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej skupia się w głównej mierze na cięciu i gięciu blach wykonanych ze stali niestopowej (blacha stalowa czarna bez domieszek innych metali). Wyroby te sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 24.33.11.0. Jako materiał do obróbki wykorzystuje arkusze blachy ocynkowanej.

Odbiorcami elementów stalowych ze stali stopowej opisanych wyżej (a więc wyciętych, wygiętych i profilowanych z blachy, z otworami i bez) są przedsiębiorcy będący podatnikami VAT czynnymi. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Zainteresowany zbywa blachę (po cięciu i zagięciu) na bieżąco, a więc zbycie nie dotyczy „towarów używanych” w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku VAT.

Jak wynika z wyżej przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 24.33.11.0, które zostały wymienione w poz. 21 załącznika nr 11 do ustawy pod nazwą „Kształtowniki otwarte, formowane lub profilowane na zimno, ze stali niestopowej”. Z opisu sprawy wynika jednocześnie, że dostawa taka jest dokonywana na rzecz czynnego podatnika podatku VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, nadto wyroby będące przedmiotem sprzedaży nie stanowią „towarów używanych”, o których mowa w art. 43 ust. 2 ustawy, czyli nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W tej sytuacji dostawa towarów opisanych we wniosku spełnia przesłanki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy i objęta jest mechanizmem samoobliczenia.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy wyjaśnić należy, że dostawa opisanego towaru (wycięte na gilotynie lub wypalone na plazmie elementy z blachy ocynkowanej o dowolnej grubości, a następnie wygięte na krawędziarce na zimno w regularne kształty, płaskowniki, ceowniki, zetowniki z otworami lub bez nich, jak i nieregularne kształty z otworami lub bez stanowią kształtowniki otwarte, formowane lub profilowane na zimno, ze stali niestopowej - sklasyfikowanego pod symbolem PKWiU 24.33.11.0) objęta jest mechanizmem tzw. „odwrotnego obciążenia” od dnia 1 października 2013 r.

Jednocześnie zauważa się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z czym niniejszej interpretacji udzielono wyłącznie w oparciu o klasyfikację przedstawioną we wniosku.

Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Nadmienia się, że na podstawie art. 1 pkt 55 lit. a) oraz lit. e) ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 35), z dniem 1 stycznia 2014 r. art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy otrzymały brzmienie:

„1. Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku”.

„9. Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1”.

Natomiast stosownie do art. 1 pkt 34 lit. a, od dnia 1 stycznia 2014 r., przepisem art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku od towarów i usług „dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.