Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-818/13/DK
z 16 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 3 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości w drodze zamiany – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości w drodze zamiany.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 listopada 2013 r. IBPP1/443-818/13/DK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu materiałami instalacyjnymi i elektrycznymi. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Między Wnioskodawcą, a jego małżonką panuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej.

W dniu 23 lutego 2007 roku Wnioskodawca wspólnie z małżonką nabył do majątku wspólnego nieruchomość rolną położoną w X. jednostka ewidencyjna XX., stanowiącą działkę nr 474 obręb 11, o pow. 31 a. Działka ta została w ewidencji gruntów oznaczona symbolem RII.

Następnie w dniu 14 stycznia 2008 roku Wnioskodawca wspólnie z małżonką nabył do majątku wspólnego nieruchomość rolną położoną w X. jednostka ewidencyjna XX., stanowiącą działkę nr 475 obręb 11, o pow. 31,26 ar. Działka ta została w ewidencji gruntów oznaczona symbolem RII.

Obie ze wskazanych wyżej nieruchomości zostały zakupione w celu niezwiązanym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zamiarem wnioskodawcy było prowadzenie na zakupionych gruntach uprawy rolnej i warzywnej na własne potrzeby.

W 2010 roku małżonka Wnioskodawcy, która wcześniej była zarejestrowana w ZUS jako osoba współpracująca, wyrejestrowała się z ZUS i zgłosiła do ubezpieczenia społecznego w K..

W 2010 roku obszar na którym znajdują się ww. nieruchomości został objęty miejscowym planem zagospodarowania. W planie tym dla ww. nieruchomości została przewidziana funkcja mieszkaniowa (zabudowa jednorodzinna). Wnioskodawca dokonał podziału swoich ww. działek na mniejsze działki. Również właściciele nieruchomości sąsiadujących z ww. działkami Wnioskodawcy dokonali podziału stanowiących ich własność działek. Wnioskodawca planuje, nie wcześniej jednak niż w dniu 1 stycznia 2014 r., zawrzeć z właścicielami nieruchomości sąsiadujących umowę zamiany, na podstawie, której przeniesie na poszczególnych z nich własność niektórych z wydzielonych przez siebie działek, w zamian za co właściciele nieruchomości sąsiadujących przeniosą na Wnioskodawcę własność niektórych wydzielonych wcześniej i stanowiących ich własność działek.

W chwili zakupu ww. nieruchomości (działek) Wnioskodawca zamierzał prowadzić na tej nieruchomości uprawę rolną z przeznaczeniem na własne potrzeby. W toku uchwalania miejscowego planu zagospodarowania Wnioskodawca nie podejmował, żadnych działań zmierzających do zmiany funkcji obszaru, na którym działki są położone. Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że działki te nie są uzbrojone, a on nie podjął w chwili obecnej jak również nie planuje do chwili przeprowadzania zamiany, podejmowania czynności zmierzających do ich uzbrojenia.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podaje, że:

1.Przedmiotem przeniesienia prawa własności w drodze zamiany, pomiędzy czworgiem osób biorących w niej udział, będzie łącznie 36 działek.

2.Przyczyną zamiany jest chęć korzystniejszego ukształtowania struktury właścicielskiej, a co za tym idzie podniesienie wartości poszczególnych działek.

3.Wnioskodawca nie ma na chwilę sprecyzowanych planów co do przeznaczenia działek, które otrzyma w drodze zamiany.

4.Przyczyną podziału działek było umożliwienie dokonania zamiany. Podział został dokonany w 2012 roku.

5.W chwili zamiany przedmiotowe działki będą przeznaczone pod zabudowę.

6.Przedmiotem zamiany będą wyłącznie działki niezabudowane.

7.Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu z dnia 22 listopada 2013 r., oznaczone nr 7 „Czy w stosunku do przedmiotowych działek podjął Pan lub zamierza podjąć takie działania jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu, uzyskanie pozwolenia na budowę lub jakiekolwiek inne działania, jeśli tak to jakie i w jakim celu?”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie planuje podejmowania działań wskazanych w pkt 7 wezwania. Miejscowy plan zagospodarowania dla terenu, na którym są położone działki już obowiązuje.

8.Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu z dnia 22 listopada 2013 r., oznaczone nr 8 „Czy w stosunku do działek mających być przedmiotem zamiany, podjął Pan lub zamierza podjąć jakiekolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia np. wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to jakie i w jakim celu?”, Wnioskodawca opowiedział, że podział działki 474 został dokonany w celu ustanowienia na niej drogi dojazdowej do pozostałych działek. Poza tym Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań wskazanych w pkt 8 wezwania.

9.Osoby mające wziąć udział w podziale są właścicielami nieruchomości sąsiadujących z nieruchomością Wnioskodawcy.

10.Wszystkie z posiadanych przez Wnioskodawcę działek były wykorzystywane na prowadzenie uprawy rolnych, na własny użytek.

11.Żadne z posiadanych przez Wnioskodawcę działek nie były wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej.

12.Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

13.Żadne z posiadanych przez Wnioskodawcę działek nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Wszystkie uzyskane przez Wnioskodawcę płody (ziemniaki, warzywa) były wykorzystywane wyłącznie w gospodarstwie domowym Wnioskodawcy.

14.Żadna z działek posiadanych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

15.Na przedmiotowych działkach nie ma obiektów budowlanych.

16.Na przedmiotowych działkach w chwili zamiany nie będzie obiektów budowlanych.

17.Wnioskodawca nie posiada nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

18.Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu z dnia 22 listopada 2013 r., oznaczone nr 18 „Czy dokonywał Pan już wcześniej sprzedaży bądź zamiany nieruchomości, jeżeli tak to jakich i kiedy oraz czy ewentualnie z tego tytułu odprowadził Pan podatek VAT, składał deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie dokonywał obrotu nieruchomościami o którym mowa w pkt 18 wezwania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionych okolicznościach faktycznych planowana transakcja zamiany nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja zamiany nieruchomości nie będzie u Wnioskodawcy podlegała podatkowi od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ustawy VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Niewątpliwie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, zamiana stanowi odpłatną dostawę towarów. Aby jednak dostawa towarów podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika VAT, występującego w odniesieniu do tej dostawy w takim charakterze. Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie, zgodnie z ust. 2 tego przepisu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Na gruncie ww. przepisu przyjmuje się, że w sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów z majątku prywatnego (nienabytego w celu odprzedaży, choć z dopuszczeniem takiej możliwości), nie jest podatnikiem VAT w zakresie tych czynności, choćby takich transakcji (sprzedaży gruntów) było kilka lub nawet kilkanaście. Wskazuje się także, iż działalność handlowa (utożsamiana tu z gospodarczą w tym zakresie) nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Z tego powodu nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za podatnika w tym zakresie. Powyższe poglądy znajdują odbicie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok składu 7 sędziów NSA z dnia 29 października 2007 roku, I FPS 3/07 oraz wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2010 roku, I FSK 1626/08). Dodatkowo w literaturze i orzecznictwie sądów administracyjnych wyrażany jest pogląd, iż decydujące znaczenie, dla oceny okoliczności czy dostawca gruntu występuje jako podatnika VAT, powinien mieć zamiar nabycia przedmiotowych gruntów (które są później sprzedawane przez takiego nabywcę). Jeśli z okoliczności sprawy wynika, że zamiarem nabycia było późniejsze odsprzedanie gruntów, to - zasadniczo - należałoby takiego sprzedawcę uznać za podatnika VAT w zakresie tych sprzedaży. Jeśli natomiast sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, wówczas co do zasady w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów nie powinien być traktowany jako podatnik VAT. Takie też stanowisko wynika z wyroku WSA w Białymstoku z dnia 27 czerwca 2007 roku, I SA/Bk 399/06.

Podobnie przyjął NSA w wyroku z dnia 23 stycznia 2009 roku, (I FSK 1629/07), w którym podkreślił, że decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością handlową.

Do podobnych wniosków prowadzi analiza orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, który stwierdził m.in., iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (wyrok z dnia 20 czerwca 1996 roku w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). TSUE dodał, również, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Na koniec przywołać należy wyrok naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2011 roku (I FSK 1695/11). W uzasadnieniu tego wyroku przeczytać można m.in. w ustawie o VAT brak jest takiego jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE pozwalającego uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji dostawy terenu budowlanego. W związku z tym ocena, czy transakcje dotyczące nieruchomości podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT powinna odbywać się na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, czyli będącego odpowiednikiem w Polsce - art. 15 ust. 2 ustawy o VAT., w których to przepisach pojęcie podatnika definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej.

W tym samym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że również okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Odnosząc powyższe twierdzenia do sytuacji Wnioskodawcy należy stwierdzić, że ponieważ zakup przedmiotowych nieruchomości nie nastąpił u niego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak również okoliczności nabycia wskazują, że Wnioskodawca nie miał w chwili zakupu zamiaru odsprzedaży tych nieruchomości oraz, że Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do zmiany funkcji terenu w miejskim planie zagospodarowania tym samym planowana przez niego zamiana nieruchomości nie będzie podlegać u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem VAT. Wpływu na ten stan rzeczy nie będzie miał również dokonany przez Wnioskodawcę podział nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z przytoczonych przepisów nie wynika, aby odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musiała mieć wyłącznie postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową jako zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, aby istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Stosownie do art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem, w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

W wyniku zamiany każda ze stron wchodzi we władanie nabytego towaru jak właściciel. Na podstawie powyższego można stwierdzić, że umowa zamiany na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż (w tym przypadku zamiana) zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu materiałami instalacyjnymi i elektrycznymi i jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca wspólnie z małżonką nabył do majątku wspólnego nieruchomości rolne (działki o nr 474 i 475). W chwili zakupu ww. nieruchomości Wnioskodawca zamierzał prowadzić na tej nieruchomości uprawę rolną z przeznaczeniem na własne potrzeby.

Obie ze wskazanych działek zostały zakupione w celu niezwiązanym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i nie były wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej. Wszystkie z posiadanych przez Wnioskodawcę działek były wykorzystywane na prowadzenie upraw rolnych, na własny użytek i wszystkie uzyskane przez Wnioskodawcę płody (ziemniaki, warzywa) były wykorzystywane wyłącznie w gospodarstwie domowym Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Żadna z działek posiadanych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Wnioskodawca planuje, nie wcześniej jednak niż w dniu 1 stycznia 2014 r., zawrzeć z właścicielami nieruchomości sąsiadujących umowę zamiany, na podstawie, której przeniesie na poszczególnych z nich własność niektórych z wydzielonych przez siebie działek, w zamian za co właściciele nieruchomości sąsiadujących przeniosą na Wnioskodawcę własność niektórych wydzielonych wcześniej i stanowiących ich własność działek.

Wnioskodawca dokonał podziału ww. działek na mniejsze działki w celu umożliwienia dokonania zamiany.

W miejscowym planie zagospodarowania dla ww. nieruchomości została przewidziana funkcja mieszkaniowa (zabudowa jednorodzinna). W toku uchwalania miejscowego planu zagospodarowania Wnioskodawca nie podejmował, żadnych działań zmierzających do zmiany funkcji obszaru, na którym działki są położone.

Przedmiotem przeniesienia prawa własności w drodze zamiany, pomiędzy czworgiem osób biorących w niej udział, będzie łącznie 36 działek. Przyczyną zamiany jest chęć korzystniejszego ukształtowania struktury właścicielskiej, a co za tym idzie podniesienie wartości poszczególnych działek. Przedmiotem zamiany będą wyłącznie działki niezabudowane.

Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że działki te nie są uzbrojone.

Wnioskodawca nie podjął, jak również nie planuje przeprowadzania zamiany oraz podejmowania czynności zmierzających do ich uzbrojenia.

Wnioskodawca odpowiedział, że nie planuje podejmowania działań takich jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu, uzyskanie pozwolenia na budowę ani jakiekolwiek innych działania.

Podział działki 474 został dokonany w celu ustanowienia na niej drogi dojazdowej do pozostałych działek. Poza tym Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań w celu uatrakcyjnienia działek np. budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży i nie dokonywał wcześniej obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca nie ma sprecyzowanych planów co do przeznaczenia działek, które otrzyma w drodze zamiany.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy w przedstawionych okolicznościach faktycznych planowana transakcja zamiany nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy odnieść się do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykazał aktywności w rozporządzaniu nieruchomością, wykraczającej poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy przy tym wskazać, że Wnioskodawca wspólnie z małżonką nabył działki o nr 474 i 475 (które następnie zostały podzielone) do majątku prywatnego z zamiarem prowadzenia na tych gruntach uprawy rolnej i warzywnej na własne potrzeby i w taki sposób były wykorzystywane przez Wnioskodawcę.

Przyczyną podziału ww. działek było umożliwienie dokonania zamiany, której celem jest chęć Wnioskodawcy korzystniejszego ukształtowania struktury właścicielskiej (osoby mające wziąć udział w podziale są właścicielami nieruchomości sąsiadujących z nieruchomością Wnioskodawcy).

Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności w celu uatrakcyjnienia przedmiotowych działek a dokonany podział jednej z działek miał na celu jedynie ustanowienie drogi dojazdowej do pozostałych działek.

Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych działek do działalności gospodarczej ani rolniczej. Działki nie były też przedmiotem najmu.

Obecnie Wnioskodawca nie ma sprecyzowanych planów co do przeznaczenia działek, które otrzyma w drodze zamiany.

A zatem, w przedmiotowej sprawie nie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną czynność (zamianę) za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku z dostawą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie można przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, dlatego też zamianę niezabudowanych działek, o których mowa we wniosku należy uznać za zamianę majątku prywatnego Wnioskodawcy, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej zamiany działek. Zatem ww. czynność zamiany działek będzie oznaczać działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż planowana transakcja zamiany nieruchomości nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że podziału i zamiany działek nie dokonano w celu przygotowania działek do późniejszej sprzedaży. W takim bowiem przypadku niniejsza interpretacja traci ważność.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.