Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1458/13/AŚ
z 24 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z 14 lutego 2014 r. (data wpływu 18 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględniania dotacji przy ustalaniu proporcji, zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, sposobu ustalenia proporcji oraz korekty podatku naliczonego odliczanego wg proporcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględniania dotacji przy ustalaniu proporcji, zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, sposobu ustalenia proporcji oraz korekty podatku naliczonego odliczanego wg proporcji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 lutego 2014 r., będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 6 lutego 2014 r. znak: IBPP3/443-1458/13/AŚ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest nieposiadającą osobowości prawnej – jednostką budżetową utworzoną przez gminę miasta, której statutowym zadaniem jest opracowywanie i upowszechnianie informacji o historii i kulturze, służących zwiększeniu jego atrakcyjności turystycznej, stworzenie systemu informacji turystycznej, rozwijanie i promowanie oferty turystycznej, inspirowanie aktywności i inicjatywy organizatorów turystyki działających w T.

W budynku Wnioskodawcy mieszczą się jego biura i magazyny, sala informacyjna, gdzie prowadzona jest również sprzedaż i obsługa pokoi gościnnych, znajduje się lokal użytkowy i pokoje gościnne, które wynajmowane są odpłatnie oraz sala konferencyjna, mieszczą się tu również biura gminy miasta, które udostępniane są nieodpłatnie.

Wnioskodawca poza działalnością statutową prowadzi działalność uboczną podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT:

• sprzedaż pamiątek, map, wydawnictw i widokówek związanych z regionem,
• wynajem czterech pokoi gościnnych,
• wynajem pomieszczenia na lokal użytkowy oraz sali konferencyjnej.
  
  

Wnioskodawca wykonuje również czynności zwolnione z podatku VAT – mianowicie dokonuje sprzedaży znaczków pocztowych po cenie nominalnej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Podsumowując Wnioskodawca wykonuje czynności niepodlegające VAT, czynności opodatkowane VAT oraz czynności zwolnione z VAT.

Wszystkie dochody uzyskane ze sprzedaży towarów i usług są odprowadzane do gminy miasta. Na finansowanie kosztów całej działalności (niepodlegającej, podlegającej i zwolnionej z VAT) Wnioskodawca otrzymuje od gminy miasta dotację, której wysokość nie jest zależna od uzyskanych dochodów oraz nie stanowi dopłaty do ceny sprzedawanych towarów i usług. Dotacja przyznawana jest na sfinansowanie wszystkich kosztów działalności (dotacja nie podlega VAT).

W związku z powyższym Wnioskodawca dokonuje obniżenia podatku należnego VAT o kwotę naliczonego podatku VAT wg następującego przyporządkowania:

• czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT – wydatki ponoszone jednoznacznie, bezpośrednio i wyłącznie w związku z wykonywaniem czynności podlegających VAT – Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT w całości stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT,
• czynności zwolnione z podatku VAT – wydatki ponoszone jednoznacznie, bezpośrednio i wyłącznie związane z wykonywaniem czynności zwolnionych VAT – Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia VAT,
• czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT – wydatki ponoszone jednoznacznie, bezpośrednio i wyłącznie w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających VAT – Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia VAT,
• czynności podlegające, niepodlegające i zwolnione z VAT – wydatki związane ze sferą administracyjną i utrzymaniem budynku np. materiały biurowe, wyposażenie pomieszczeń, artykuły do bieżących napraw, sprzęt komputerowy, media (prąd, gaz, woda), wywóz nieczystości, odprowadzanie ścieków, usługi telekomunikacyjne itp., których Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować do poszczególnych kategorii czynności – Wnioskodawca ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego VAT w oparciu o proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.
  
  

U Wnioskodawcy występuje brak możliwości alokacji powyższych wydatków „mieszanych” tj. wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, niepodlegającymi podatkowi VAT oraz zwolnionymi od podatku VAT. Pokoje gościnne zajmują część II piętra, sala konferencyjna udostępniana jest również nieodpłatnie na wniosek gminy miasta, lokal użytkowy zajmuje część piwnicy, a sprzedaż towarów prowadzona jest w punkcie informacji turystycznej. Czynności niepodlegające, podlegające i zwolnione z VAT są wykonywane przy użyciu tych samych materiałów, urządzeń, pracowników i częściowo w tych samych miejscach.

Proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT była dotąd ustalana u Wnioskodawcy w następujący sposób: stosunek sprzedaży opodatkowanej do sumy sprzedaży opodatkowanej i sprzedaży zwolnionej i dotacji otrzymanej z gminy na finansowanie całej działalności.

W latach 2007 i 2012 oprócz dotacji na bieżącą działalność, Wnioskodawca otrzymał dotacje z Gminy na inwestycje i wydatkowało je na modernizacje budynku, podnosząc jego wartość początkową, co stanowi nakłady na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy otrzymywana dotacja na finansowanie wszystkich kosztów działalności powinna być uwzględniana przy ustalaniu proporcji zgodnie z art. 90 ustawy o VAT?
2. Czy proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT winna być ustalana u Wnioskodawcy w następujący sposób: stosunek sprzedaży opodatkowanej do sumy sprzedaży opodatkowanej (uprawniającej do odliczenia VAT) i sprzedaży zwolnionej (nieuprawniającej do odliczenia VAT), a tym samym Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego odliczanego wg proporcji wyliczanej w sposób przedstawiony w stanie faktycznym?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z 14 lutego 2014 r.):

1. W ocenie podatnika w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT oraz wydanej 24 października 2011 roku uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego I FPS 9/10, czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem (dotacja na finansowanie wszystkich kosztów działalności) nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczania podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, tj. przy zastosowaniu proporcji sprzedaży, wobec powyższego dotacja z gminy na finansowanie wszystkich kosztów działalności nie powinna być uwzględniana przy ustalaniu proporcji.
2. Proporcja powinna być ustalona w sposób przedstawiony w pytaniu, w związku z tym Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego odliczanego wg proporcji wyliczanej w sposób przedstawiony w stanie faktycznym.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przepisów w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., ponieważ wniosek dotyczy stanu faktycznego, a został złożony 25 listopada 2013 r.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust.4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków do czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy o VAT, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 cyt. ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 cyt. ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W art. 90 ust. 4 ustawy o VAT wskazano, iż proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Stosownie do art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Z kolei na mocy art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37–41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Z powyższych regulacji wynika, że przy obliczaniu proporcji, w liczniku uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, natomiast w mianowniku uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W art. 90 ustawy o VAT nie sprecyzowano, co należy rozumieć przez obrót, o którym mowa w tym przepisie. W związku z tym odwołać się należy do obrotu zdefiniowanego na potrzeby określenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług.

Stosownie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2–21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT i należy przez nie rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Dokonując analizy przywołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Trzeba więc uznać, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT nie są w ogóle objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem nie uwzględnia się ich do sumy obrotów ustalonych dla potrzeb liczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 9/10, gdzie w pkt 8.15. Sąd wskazał: „(…) w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy”.

Fakt ten nie stanowi jednakże przesłanki do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to jedynie, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT znajdują się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykonywanie, nie może stanowić podstawy do realizowania przewidzianych w niej praw.

Jak wyjaśniono wyżej, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Cytowane przepisy art. 90 ust. 3–6 stanowią o sposobie obliczania proporcji wstępnej, która obliczana jest według obrotów z roku poprzedniego. Przy liczeniu proporcji nie uwzględnia się w sumie obrotów podatnika ogółem kwot otrzymanych dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, niepowiększających podstawy opodatkowania. Jeśli zatem podatnik otrzyma dotację niepodlegającą opodatkowaniu (np. dotację niestanowiącą dopłaty do ceny sprzedawanych towarów i usług lub dotację na zakup środków trwałych), nie musi uwzględniać jej kwoty w swoich obrotach ogółem.

Przedstawiając opis stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że otrzymuje od gminy dotację której wysokość nie jest zależna od uzyskanych dochodów oraz nie stanowi dopłaty do ceny sprzedawanych towarów i usług. Dotacja przyznawana jest na sfinansowanie wszystkich kosztów działalności – dotacja nie podlega VAT.

Podsumowując, Gmina nie powinna uwzględniać w kalkulacji proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, zdarzeń pozostających poza zakresem VAT tj. wskazanej dotacji na sfinansowanie wszystkich kosztów działalności, która jak podano nie podlega VAT.

Zatem, w celu wyliczenia proporcji, o której mowa w przepisie art. 90 ust. 3 ustawy, Wnioskodawca pominie czynności niepodlegające opodatkowaniu – czyli dotację otrzymaną na sfinansowanie wszystkich kosztów działalności, która jak wskazał nie podlega VAT – uwzględniając jedynie stosunek sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży ogółem, tj. opodatkowanej i zwolnionej. Tak ustalona proporcja będzie podstawą do odliczenia podatku naliczonego do odliczenia z tytułu tzw. „zakupów mieszanych” tj. mających związek z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem – dotacja z gminy na finansowanie wszystkich kosztów działalności, nie powinna być uwzględniana przy ustaleniu proporcji zgodnie z art. 90 ustawy. Tym samym również prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że proporcja o której mowa w art. 90 ustawy o VAT winna być ustalona jak stosunek sprzedaży opodatkowanej do sumy sprzedaży opodatkowanej (uprawniające do odliczenia) oraz sprzedaży zwolnionej (nie uprawniające do doliczenia VAT).

Przechodząc do następnej kwestii podniesionej we wniosku, a dotyczącej dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego wg proporcji wyliczonej w sposób przedstawiony w stanie faktycznym, w pierwszej kolejności przypomnieć należy, że Wnioskodawca wskazał, że proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT była dotąd ustalana w następujący sposób: stosunek sprzedaży opodatkowanej do sumy sprzedaży opodatkowanej i sprzedaży zwolnionej i dotacji otrzymanej z gminy na sfinansowanie całej działalności.

Wskazać należy, że odliczenie proporcjonalne odbywa się dwa razy. Po raz podatnik dokonuje odliczenia z uwzględnienie współczynnika proporcji wyliczonego zgodnie z art. 90 ust. 3–6 w momencie nabycia towarów i usług, w których cenie zawarty jest podatek mający podlegać odliczeniu. W tym momencie obliczenie części podatku do odliczenia odbywa się z zastosowaniem tzw. proporcji wstępnej określone przy uwzględnieniu obrotów z poprzedniego roku podatkowego. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik określa wartość proporcji właściwej za dany rok podatkowy tzw. „proporcję ostateczną”. Po obliczeniu proporcji właściwej może pojawić się konieczność korekty odliczeń (gdy część podatku do odliczenia obliczona z zastosowaniem proporcji ostatecznej będzie się różnić od kwoty odliczonej wyznaczonej w ciągu roku za pomocą proporcji wstępnej). Szczegółowe zasady dokonywania odliczeń z zastosowaniem proporcji ostatecznej oraz zasady dokonywania korekt reguluje art. 91 ustawy.

Stosowanie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2–10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2–6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Nadmienić w tym miejscu wypada, że ustawodawca odmiennie uregulował kwestie określania kwoty podatku naliczonego w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej. W takiej sytuacji, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej, stosownie do art. 86 ust. 7b, przepis ten wszedł w życie od 1 stycznia 2011 r. Pamiętać należy, że w ścisłej zależności z tą normą prawną, pozostaje regulacja art. 90a ustawy o VAT.

Uwzględniając zatem dokonane w niniejszej interpretacji ustalenia w zakresie obliczania proporcji zgodnie z przepisami art. 90 ust. 3–6, należy stwierdzić, że Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego wg proporcji wyliczonej w sposób przedstawiony w stanie faktycznym. Powyższe wynika z faktu, że do tej pory Wnioskodawca w sposób nieprawidłowy ustalał procentowy wskaźnik wartości sprzedaży opodatkowanej w wartości sprzedaży ogółem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym powinien dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego wg proporcji wyliczonej w sposób przedstawiony w stanie faktycznym jest prawidłowe.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym:

• dotacja z gminy na finansowanie wszystkich kosztów działalności nie powinna być uwzględniana przy ustalaniu proporcji
• proporcja powinna być ustalona w sposób przedstawiony w pytaniu, w związku z tym Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego odliczanego wg proporcji wyliczanej w sposób przedstawiony w stanie faktycznym

jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.