INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazw świadczonych usług na paragonach fiskalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazw świadczonych usług na paragonach fiskalnych. Wniosek uzupełniono 20 stycznia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stacja (dalej: Stacja, Wnioskodawca) działa na podstawie ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 147, poz. 1033), zwaną dalej ustawą. Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy Stacja pobiera opłaty za: cyt.:

1. analizy fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne:
   1. gleb mineralnych i organicznych,
   2. ziem i gleb ogrodniczych, podłoży ogrodniczych, pożywek i wody,
   3. materiału roślinnego i pasz,
   4. ścieków i osadów ściekowych,
   5. nawozów naturalnych, organicznych, organiczno-mineralnych i mineralnych,
   6. środków wspomagających uprawę roślin;
2. badania gleb na potrzeby doradztwa nawozowego;
3. badania materiału roślinnego na potrzeby doradztwa rolniczego;
4. prace terenowo-kartograficzne;
5. opracowanie wyników przeprowadzonych analiz i badań;
6. działalność szkoleniową i informacyjną.
   
   

Wysokość opłat została określona w Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 stycznia 2008 r. w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za zadania wykonywane przez okręgowe stacje chemiczno-rolnicze (Dz.U. 2008 r. Nr 148, poz. 1071) w formie tabeli, która posiada 326 pozycji określających opłaty za wykonanie poszczególnych czynności składających się na ustawowe zadania.

I tak np. widniejąca na paragonie fiskalnym opłata za „analizę materiału roślinnego” (której zakres ustalany jest każdorazowo ze zleceniodawcą i spisywany w formie umowy/zlecenia) może zawierać od kilku do kilkudziesięciu pozycji z tabeli opłat (np. przygotowanie próbki, preparatyka próbki świeżej, oznaczenie suchej masy, mineralizacja do oznaczeń makroskładników, oznaczenie azotu ogólnego metodą miareczkową, oznaczenie fosforu metodą kolorymetryczną itd.).

Jako podatnik VAT, Stacja wszystkie pobrane opłaty rejestruje na kasach fiskalnych, stosując ogólną (wynikającą z ustawy) nazwę zadania, a nie szczegółowe nazwy czynności składających się na zadania, wg tabeli opłat.

Stacja nadmieniła, że wszystkie zadania cząstkowe wymienione w tabeli opłat objęte są jednakową stawką VAT - 23%.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Stacja na paragonach fiskalnych stosuje ogólne nazwy zadań wynikających wprost z ustawy o nawozach i nawożeniu, które zostały wymienione w opisie stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle wymagań Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U.2013, poz. 363 - § 8 ust. 1) Stacja spełnia wymóg dotyczący zawartości paragonu fiskalnego w pkt 6 „nazwa towaru lub usługi pozwalającej na jednoznaczną identyfikację”...

Zdaniem Wnioskodawcy, aby utrzymać istniejący stan Stacja powinna stosować na paragonach fiskalnych ogólne nazwy zadań wynikających z ustawy, a nie cząstkowe nazwy czynności składowych zadań, wynikające z tabeli opłat w Rozporządzeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy - podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy - podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy - minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Należy wskazać, że od 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących - przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących - paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
12. łączną kwotę podatku;
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wskazuje, że podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto, podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, że przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Z opisu sprawy wynika, że Stacja działa na podstawie ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu. Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy Stacja pobiera opłaty za:

1. analizy fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne:
   1. gleb mineralnych i organicznych,
   2. ziem i gleb ogrodniczych, podłoży ogrodniczych, pożywek i wody,
   3. materiału roślinnego i pasz,
   4. ścieków i osadów ściekowych,
   5. nawozów naturalnych, organicznych, organiczno-mineralnych i mineralnych,
   6. środków wspomagających uprawę roślin;
2. badania gleb na potrzeby doradztwa nawozowego;
3. badania materiału roślinnego na potrzeby doradztwa rolniczego;
4. prace terenowo-kartograficzne;
5. opracowanie wyników przeprowadzonych analiz i badań;
6. działalność szkoleniową i informacyjną.

Wysokość opłat została określona w Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 stycznia 2008 r. w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za zadania wykonywane przez okręgowe stacje chemiczno-rolnicze w formie tabeli, która posiada 326 pozycji określających opłaty za wykonanie poszczególnych czynności składających się na ustawowe zadania. I tak np. widniejąca na paragonie fiskalnym opłata za „analizę materiału roślinnego” (której zakres ustalany jest każdorazowo ze zleceniodawcą i spisywany w formie umowy/zlecenia) może zawierać od kilku do kilkudziesięciu pozycji z tabeli opłat (np. przygotowanie próbki, preparatyka próbki świeżej, oznaczenie suchej masy, mineralizacja do oznaczeń makroskładników, oznaczenie azotu ogólnego metodą miareczkową, oznaczenie fosforu metodą kolorymetryczną itd.). Jako podatnik VAT, Stacja wszystkie pobrane opłaty rejestruje na kasach fiskalnych, stosując ogólną (wynikającą z ustawy) nazwę zadania, a nie szczegółowe nazwy czynności składających się na zadania, wg tabeli opłat. Wszystkie zadania cząstkowe wymienione w tabeli opłat objęte są jednakową stawką VAT - 23%. Ponadto na paragonach fiskalnych Stacja stosuje ogólne nazwy zadań wynikających wprost z ustawy o nawozach i nawożeniu, które zostały wymienione w opisie stanu faktycznego.

Wobec powyższego powstało zapytanie, czy wskazany wyżej sposób wykazywania na paragonach fiskalnych nazw świadczonych usług jest wystarczający, by wyczerpać określenie wskazane w rozporządzeniu w sprawie kas rejestrujących dotyczące nazwy usług pozwalającej na jednoznaczną jej identyfikację.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności, dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Podatnik powinien bowiem wystawiać paragony zawierające nazwy towarów/usług na tyle szczegółowe, żeby - z jednej strony - pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej - zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Należy w tym miejscu wskazać, że dokonując sprzedaży jednej (lub kilku) odmian danego asortymentu towarowego podatnik może zaprogramować w kasie jedną nazwę dla danego typu towarów/usług. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT. Przy czym należy zauważyć, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego w szczegółach nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, charakter fakultatywny.

W tym miejscu trzeba zauważyć, że to podatnik decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, a sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje.

Istotny jest również fakt, że obowiązujące w tym zakresie przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Należy również zauważyć, że podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na świadczenie) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika usług).

Jak wskazał Wnioskodawca, na paragonach fiskalnych stosuje on ogólne nazwy zadań wynikających wprost z ustawy o nawozach i nawożeniu, a nie szczegółowe nazwy czynności składających się na te zadania, wg tabeli opłat.

Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dana usługa, którą - w przypadku pobieranych opłat za wskazane we wniosku czynności wymienione w art. 28 ust. 2 ustawy o nawozach i nawożeniu - jest pewne świadczenie finalne składające się z wielu czynności, nie ma więc konieczności i uzasadnienia wyliczania cząstkowych nazw czynności składowych zadań, wynikających z tabeli opłat w rozporządzeniu w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za zadania wykonywane przez okręgowe stacje chemiczno-rolnicze.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że jeżeli na paragonach fiskalnych Wnioskodawca stosuje ogólne nazwy zadań wynikających wprost z ustawy o nawozach i nawożeniu i tak skonstruowane nazwy świadczeń dają możliwość ich identyfikacji - w ocenie tut. Organu - spełniony jest warunek określony w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej nazw świadczonych usług na paragonach fiskalnych. Natomiast w pozostałym zakresie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.