Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1104/13/MMa
z 31 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 listopada 2013 r. (data otrzymania 12 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego z odkupienia nabytych w drodze spadku jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2013 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego z odkupienia nabytych w drodze spadku jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Postanowieniem Sądu Rejonowego, które uprawomocniło się 5 stycznia 2013 r. Wnioskodawca w całości nabył spadek po babce. W skład spadku wchodziły m.in. jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Aktualnie po uzyskaniu stwierdzenia nabycia spadku Wnioskodawca złożył polecenie odkupienia jednostek uczestnictwa – na tej podstawie fundusz inwestycyjny odkupił od Wnioskodawcy jednostki uczestnictwa. Cena odkupywanych jednostek różniła się od ceny, za którą zostały one nabyte przez spadkodawcę. Fundusz jako płatnik pobrał 19% zryczałtowany podatek od uzyskanego dochodu. Fundusz obliczył podstawę opodatkowania według ceny odkupienia jednostek uczestnictwa nie uwzględniając przy tym kosztów ich nabycia poniesionych przez spadkodawcę.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 72 § 1 pkt 2, art. 73 § 1 pkt 2, art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wystąpiła nadpłata w podatku dochodowym od osób fizycznych ze względu na fakt, że podstawę opodatkowania powinna stanowić wypłacana spadkobiercy kwota odkupienia jednostek uczestnictwa pomniejszona o kwotę wydatkowaną przez spadkodawcę na ich zakup (koszt uzyskania przychodu)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaistniały przesłanki wystąpienia przez stronę z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty na podstawie przepisów art. 72 § 1 pkt 2, art. 73 § 1 pkt 2, art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Wskazując na art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatek na nabycie jednostek uczestnictwa przez spadkodawcę stanowi koszt uzyskania przychodu z ich odpłatnego zbycia przez spadkobiercę. Nabycie jednostek uczestnictwa nie stanowi kosztów uzyskania przychodów – tworzy jedynie uprawnienie do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów w przypadku ich odpłatnego zbycia. Zdaniem Wnioskodawcy, z uprawnienia tego mogą skorzystać również spadkobiercy nabywcy, którzy w drodze sukcesji generalnej praw i obowiązków nabywają prawo do potrącenia wydatku poniesionego przez spadkodawcę. Fundusz w sposób nieprawidłowy dokonał ustalenia podstawy opodatkowania w związku z czym jako płatnik pobrał podatek w zawyżonej wysokości. Konsekwencją powyższego działania jest prawo do złożenia przez spadkobiercę wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Wnioskodawca wskazał, że fundusz obliczył podstawę opodatkowania według ceny odkupienia jednostek uczestnictwa nie uwzględniając przy tym kosztów ich nabycia poniesionych przez spadkodawcę.

Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Spadkobierca uczestnika funduszu inwestycyjnego w momencie zbycia jednostek uczestnictwa jest więc uprawniony do uwzględnienia jako kosztu uzyskania przychodów wydatków na nabycie tych jednostek poniesionych przez spadkodawcę, w sytuacji, w której spadkobierca nabywa to prawo w drodze sukcesji podatkowej. Treść art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej daje podstawę do przyjęcia, że spadkobiercy mają prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania. Zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej – spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa majątkowe – prawa te muszą jednakże powstać za życia spadkodawcy. W opisanym we wniosku stanie faktycznym prawem tym jest możliwość zaliczenia przez podatnika (spadkodawcę) do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży jednostek uczestnictwa wydatków poniesionych na ich nabycie. Prawo to nie jest ograniczone czasowo i nie wiąże się z koniecznością spełnienia innych warunków, a jedynie konkretyzuje się wraz ze sprzedażą jednostek uczestnictwa. Pojęcie praw majątkowych nie zostało zdefiniowane na gruncie przepisów podatkowych, jednakże na gruncie prawa cywilnego podkreśla się wpływ praw majątkowych na ekonomiczny interes uprawnionego. Na gruncie prawa publicznego rozróżnienie praw i obowiązków na materialne i niematerialne pokrywa się natomiast z podziałem prawa finansowego na materialne i formalne. Stąd też do praw majątkowych zalicza się między innymi prawo do nadpłaty, zwrotu podatku lub różnicy podatku naliczonego oraz prawo do rozliczenia straty w następnych okresach rozliczeniowych.

Wobec tego prawo do pomniejszenia przychodu o koszty poniesione przez spadkodawcę na nabycie jednostek uczestnictwa również należy uznać za dziedziczne prawo majątkowe. Skoro prawo to podlega dziedziczeniu, zdarzenie je konkretyzujące (zbycie jednostek uczestnictwa) nie musi wystąpić za życia nabywcy (spadkodawcy) i może zostać zrealizowane przez jego spadkobierców. Wydatki na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych – z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stają się kosztem uzyskania przychodu tylko w przypadku ich odpłatnego zbycia. Zbycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych jest więc zdarzeniem faktycznym, które może nastąpić w przyszłości. Uprawnienie wynikające ze wskazanego przepisu ma wobec tego – jak zasygnalizowano – „charakter warunkowy, zależny od zdarzenia przyszłego i niepewnego. Nie powstało ono w chwili nabycia jednostek uczestnictwa ani też nie istniało w chwili otwarcia spadku. Nie zostało również zainicjowane przez spadkodawcę w jakimkolwiek postępowaniu związanym z rozpatrywanym uprawnieniem. Zbycie jednostek przez spadkobiercę miało charakter następczy, samoistny, nie powiązany z realizacją określonego prawa majątkowego lub nawet ekspektatywy tego prawa jako przysługującego spadkodawcy, które mogłoby podlegać sukcesji na zasadach określonych art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej”. Ten punkt widzenia nie może jednak być – w świetle zaprezentowanych wcześniej twierdzeń – zaakceptowany. Jego zaaprobowanie powodowałoby, że opodatkowaniu podlegałby przychód, czego konsekwencją byłoby z kolei dyskryminacyjne traktowanie spadkobierców. Dla bytu prawa majątkowego nie jest konieczna jego konkretyzacja pojmowana jako zaistnienie jeszcze za życia spadkodawcy zdarzenia skutkującego możliwością skorzystania z owego prawa. W tym ujęciu, prawem majątkowym jest także (bez wnikania w kwestię warunkowego charakteru czy też potencjalnego charakteru uprawnienia) prawo do pomniejszenia przychodu o koszty, które poniósł spadkodawca nabywając jednostki uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, przy przedstawieniu jednostek do wykupu funduszowi. Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 2824/11 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 941/12.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym na podstawie art. 72 § 1 pkt 2, art. 73 § 1 pkt 2, art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wystąpiła nadpłata w podatku dochodowym od osób fizycznych ze względu na fakt, że podstawę opodatkowania przy wykupie jednostek uczestnictwa powinna stanowić wypłacana spadkobiercy kwota odkupienia jednostek uczestnictwa pomniejszona o kwotę wydatkowaną przez spadkodawcę na ich zakup (koszt uzyskania przychodu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) w stanie prawnym obowiązującym do końca 2013 r. – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy stanowi, że jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Za przychody z kapitałów pieniężnych, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, uważa się przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 1c.

Pojęcie funduszy kapitałowych zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 14 ww. ustawy, w świetle którego ilekroć w ustawie jest mowa o funduszach kapitałowych oznacza to fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych, oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Zasady i terminy umarzania jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych w tych funduszach lub inny sposób unicestwienia tytułów udziału w funduszach kapitałowych określane są w statutach tychże funduszy kapitałowych.

Zasady opodatkowania dochodów z tytułu udziału w funduszach kapitałowych reguluje art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w świetle którego – od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Natomiast uprawnienie do pomniejszania przychodu z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa o koszty uzyskania przychodu może być oceniane w kontekście art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych, albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Zatem zgodnie z wyżej cytowanym przepisem wydatki na nabycie jednostek uczestnictwa podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodu a tym samym pomniejszają przychód do opodatkowania w momencie odkupienia jednostek – o ile takie wydatki zostały w ogóle poniesione przez właściciela jednostek funduszu inwestycyjnego realizującego operację wykupu.

Jak wynika z art. 30a ust. 5 ww. ustawy – dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie pomniejsza się o straty z tytułu udziału w funduszach kapitałowych oraz inne straty z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, poniesione w roku podatkowym oraz w latach poprzednich.

Dochodów (przychodów) z tytułu udziału w funduszach inwestycyjnych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) – czyli według skali podatkowej.

Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności (świadczeń) z tytułów określonych m.in. w art. 30a ust. 1 tej ustawy są obowiązane pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych, tj. m.in. dochodów z tytułu udziału w funduszach inwestycyjnych.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca otrzymał jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych w spadku, tym samym nie poniósł on wydatków na nabycie tychże jednostek – wydatki te poniósł spadkodawca w momencie ich pierwotnego nabycia. Innymi słowy nie doszło do uszczuplenia majątku Wnioskodawcy. Skoro Wnioskodawca nie wpłacił do funduszu żadnej kwoty na nabycie jednostek, gdyż nabył je w spadku, to cała kwota wypłacona mu z tytułu odkupienia jednostek przez fundusz stanowi jego dochód. Jest to zgodne z zasadą równości opodatkowania. Dlaczego podatnik, który w celu nabycia jednostek uczestnictwa nie musiał ponieść na ten cel określonych środków ze swojego majątku (gdyż nabył je w spadku) miałby odliczać od przychodu wydatki, których nigdy nie poniósł, podczas gdy inny podatnik w celu nabycia jednostek musiał uszczuplić swój majątek o wydatki na ich nabycie. Byłoby to niczym nie uzasadnione uprzywilejowanie spadkobierców a nie ich dyskryminacyjne traktowanie – jak argumentuje Wnioskodawca. O dyskryminacji nie ma mowy jeśli spadkobierca nie może odliczyć wydatków na nabycie jednostek uczestnictwa, bo ich nie poniósł – nie może tego bowiem zrobić żaden podatnik, który chciałby odliczać kwoty, których sam nie zapłacił. Brak jest więc jakichkolwiek podstaw prawnych do twierdzenia, że w omawianej sprawie wystąpiła nadpłata z tytułu odpłatnego zbycia jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Płatnik postąpił zatem prawidłowo dokonując poboru 19% podatku dochodowego od osób fizycznych bez pomniejszania go o kwotę wydatkowaną przez spadkodawcę na zakup jednostek w ww. funduszach.

Tym samym bezpodstawne jest twierdzenie, że dochód uzyskany z odkupienia jednostek powinien zostać pomniejszony o koszt nabycia jednostek przez spadkodawcę bowiem to Wnioskodawca a nie spadkodawca złoży je do wykupu. Wnioskodawca nabywając jednostki w spadku faktycznie nie poniósł żadnych kosztów nabycia tych jednostek.

Bezpodstawne jest twierdzenie Wnioskodawcy, że w omawianej sytuacji zastosowanie znajdzie zasada sukcesji podatkowej.

Zauważyć należy, że w chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców. Krąg spadkobierców ustalany jest zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

Natomiast w przepisach podatkowych kwestię sukcesji praw i obowiązków spadkobierców regulują przepisy art. 97-105 Ordynacji podatkowej. Śmierć osoby będącej podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych powoduje określone konsekwencje, dla których przewidziane są szczególne formy postępowania.

Z regulacji zawartej w art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej dotyczącej sukcesji w zakresie prawa podatkowego wynika, że spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Ich sukcesja jest możliwa jedynie na podstawie i w granicach przepisów Ordynacji podatkowej. Zarówno prawa i obowiązki, aby mogły być nabyte przez spadkobiercę, muszą nie tylko wynikać z przepisów prawa podatkowego, ale również przynależeć do konkretnej osoby – w tym wypadku spadkodawcy. Na spadkobierców przechodzą tylko te obowiązki spadkodawcy, które miał on jako podatnik i tylko te, które są związane z realizacją obowiązków, wynikających z ustaw regulujących kwestie podatków. Jednocześnie nie można mówić o sukcesji prawa, którego spadkodawca nie nabył. Wejście spadkobiercy na podstawie art. 97 Ordynacji podatkowej w prawa i obowiązki podatnika (spadkodawcy) – nie uzasadnia utożsamiania go z podatnikiem.

W orzecznictwie sądów dominuje pogląd, że uprawnienie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter warunkowy, zależny od zdarzenia przyszłego i niepewnego. Nie powstało ono w chwili nabycia jednostek uczestnictwa ani nie istniało w chwili otwarcia spadku. Nie zostało zainicjowane przez spadkodawcę, miało wyłącznie charakter następczy, samoistny niepowiązany z realizacją określonego prawa majątkowego, które mogłoby podlegać sukcesji na zasadach wskazanych w art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej. Jak podkreślił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Rz 361/13 odwołując się do art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej – prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego z zasady nie należą do spadku. Na spadkobierców przechodzą tylko te obowiązki spadkodawcy, które miał on jako podatnik i tylko te, które związane są z realizacją obowiązków wynikających z ustaw regulujących kwestie podatków. Majątkowy charakter praw i obowiązków podatnika – zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej – musi wynikać z przepisów prawa podatkowego a prawa te mają istnieć przed śmiercią spadkodawcy, mieć swój ekonomiczny i wymierny co do ich wartości kształt. Sukcesją nie mogą być objęte prawa przyszłe i niepewne, nieistniejące w chwili otwarcia spadku, do takich zaś bez wątpienia należy prawo do rozliczenia przez spadkodawcę kosztów nabycia, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowiskiem skoro w omawianej sprawie babka Wnioskodawcy przed śmiercią nie zbyła jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, to nie nabyła prawa do pomniejszenia dochodu o koszty uzyskania przychodu w wysokości odpowiadającej wydatkowanej kwocie na ich nabycie. Tylko w przypadku odpłatnego zbycia jednostek uczestnictwa przez babkę Wnioskodawcy wydatki poniesione na nabycie jednostek uczestnictwa mogłyby pomniejszyć dochód jako koszt uzyskania przychodu. Skoro tak, Wnioskodawca bezpodstawnie powołuje się na przepisy mówiące o sukcesji generalnej, chcąc na ich podstawie uzyskać prawo do pomniejszenia dochodu ze zbycia jednostek uczestnictwa o wydatek jaki poniósł spadkodawca na ich nabycie.

Podsumowując, skoro Wnioskodawca otrzymał jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych w spadku, to tym samym nie poniósł wydatków na nabycie tychże jednostek – wydatki te poniósł spadkodawca. W przypadku odkupienia jednostek nabytych przez Wnioskodawcę w drodze dziedziczenia wartość odkupu będąca przychodem z tytułu udziału w funduszu kapitałowym stanowi równocześnie dochód do opodatkowania 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Fundusz będący płatnikiem prawidłowo zatem pobrał podatek od całej wypłaconej kwoty. Skoro bowiem Wnioskodawca nie wpłacił do funduszu żadnej kwoty na nabycie jednostek, gdyż nabył je w spadku, to cała kwota wypłacona mu z tytułu odkupienia jednostek przez fundusz stanowi jego dochód. Jest to zgodne z zasadą równości opodatkowania.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę dwóch wyroków sądów należy zauważyć, że prezentują one odosobnione stanowisko judykatury. W orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtowała się już jednolita linia orzecznicza, która nie akceptuje odliczenia przez spadkobierców kosztów poniesionych przez spadkodawców na nabycie czy to jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, czy to udziałów bądź akcji w spółkach kapitałowych, czy wreszcie przejmowania prawa do zwolnień podatkowych, do których warunki spełniliby spadkodawcy, lecz nie spełniają ich spadkobiercy. Sądy negatywnie wypowiadają się przy tym w temacie powoływania się przez podatników na sukcesję generalną, o której mowa w przepisach Ordynacji podatkowej (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2834/11, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Rz 361/13).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.