INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością T. przedstawione we wniosku z 22 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty za rozwiązanie umowy w trybie innym niż wynikający z umowy zawartej między Wnioskodawcą a Klientem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty za rozwiązanie umowy w trybie innym niż wynikający z umowy zawartej między Wnioskodawcą a Klientem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Umowa o współpracy w zakresie obsługi terminali obowiązuje do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego po upływie roku od dnia wystawienia przez Spółkę pierwszej faktury uwzględniającej opłatę z tytułu dzierżawy terminala. Jeżeli żadna ze Stron nie złoży drugiej Stronie, w terminie najpóźniej 3 miesięcy kalendarzowych przed upływem okresu obowiązywania umowy oświadczenia o braku woli kontynuowania umowy, Umowa będzie automatycznie przedłużona na kolejny rok kalendarzowy z zachowaniem prawa do jej rozwiązania według tej samej, opisanej wyżej procedury. W przypadku rozwiązania niniejszej umowy z przyczyn leżących po stronie Klienta w trybie innym niż określony powyżej, Klient uiści na rzecz Spółki jednorazową opłatę w wysokości 500,00 zł netto za każdy dzierżawiony terminal na rachunek bankowy Spółki, w terminie wskazanym odrębnie przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym obciążanie Klienta opłatą jednorazową w wysokości 500,00 zł netto za terminal jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, obciążanie Klienta opłatą jednorazową w wysokości 500,00 zł netto za terminal w przypadku rozwiązania umowy z przyczyn leżących po stronie Klienta w trybie innym niż określony w umowie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów usług. Zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT został określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 powyższej ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Odnosząc się do zacytowanego wyżej art. 8 ustawy o VAT wskazać należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o VAT zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Zauważyć tu jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Konsekwentnie, odnosząc się do kwestii zobowiązania się do powstrzymania do dokonania czynności lub do jej tolerowania, opodatkowaniu podlega jedynie takie zaniechanie czynności lub tolerowanie stanów, które wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, w której jedna ze stron transakcji uznana jest za bezpośredniego beneficjanta i osiąga z tego wymierną korzyść.

W przypadku opłaty za rozwiązanie umowy w trybie innym niż przewidziany w umowie Wnioskodawca przyjmuje, że nie stanowi ona zadośćuczynienia, lecz formę wynagrodzenia za jego działanie - tj. wyrażenie zgody na odstąpienie od umowy lub też za tolerowanie zaistniałej sytuacji. Konsekwentnie, jako odpłatne świadczenie usług podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przykładowo, w interpretacji z dnia 15 marca 2013 r. (sygn. IPPP1/443-1251/12-4/AP), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za nieprawidłowe stanowisko podatnika, iż zapłata kwoty rekompensaty z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu stanowi dla wynajmującego, jako strony dotkniętej niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy, odszkodowanie niepodlegające opodatkowaniu VAT. Zdaniem organu, w analizowanym przypadku istniał bowiem bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem najemcy, czyli wyrażeniem zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy, a otrzymanym wynagrodzeniem. W konsekwencji, zgodę na zaniechanie określonej czynności (odstąpienie od umowy najmu), za którą Spółka wypłaca określoną kwotę pieniężną, należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu, mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć związek bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że umowa o współpracy w zakresie obsługi terminali obowiązuje do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego po upływie roku od dnia wystawienia przez Spółkę pierwszej faktury uwzględniającej opłatę z tytułu dzierżawy terminala. Jeżeli żadna ze Stron nie złoży drugiej Stronie, w terminie najpóźniej 3 miesięcy kalendarzowych przed upływem okresu obowiązywania umowy oświadczenia o braku woli kontynuowania umowy, Umowa będzie automatycznie przedłużona na kolejny rok kalendarzowy z zachowaniem prawa do jej rozwiązania według tej samej, opisanej wyżej procedury. W przypadku rozwiązania niniejszej umowy z przyczyn leżących po stronie Klienta w trybie innym niż określony powyżej, Klient uiści na rzecz Spółki jednorazową opłatę w wysokości 500,00 zł netto za każdy dzierżawiony terminal na rachunek bankowy Spółki, w terminie wskazanym odrębnie przez Spółkę.

Aby ustalić zasady opodatkowania ww. czynności dokonanej w zamian za jednorazową opłatę niezbędne jest rozstrzygnięcie czy ta czynność skutkuje uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez Klienta.

Jak już wcześniej wskazano świadczeniem usług jest każde zachowanie polegające na działaniu, zaniechaniu działania lub znoszeniu (tolerowaniu określonej) sytuacji lub stanu rzeczy.

Tak rozumiane świadczenie wykonywane jest w uzgodnieniu i w interesie drugiej strony. Otrzymane od Klienta świadczenie stanowi płatność wynikającą wprost z łączącego Wnioskodawcę i Klienta stosunku zobowiązaniowego. Tym samym wypłacona Wnioskodawcy opłata jednorazowa nie następuje na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania w ogólności lub konkretnego uchybienia w zakresie sposobu wykonania zobowiązania.

Zatem wypłatę określonej w umowie opłaty jednorazowej przez Klienta z tytułu rozwiązania umowy w trybie innym niż wynikający z umowy zawartej między Wnioskodawcą a Klientem, należy traktować jako zapłatę za świadczenie wykonywane na rzecz drugiej strony, co wypełnia wskazaną przesłankę uznania za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W przypadku pobieranej przez Wnioskodawcę opłaty jednorazowej z tytułu rozwiązania umowy w trybie innym niż wynikający z umowy zawartej między Wnioskodawcą a Klientem, możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi - Klienta Wnioskodawcy, który w związku z rozwiązaniem zawartej umowy o dzierżawę terminala nie ma już obowiązku dokonywania dalszych wpłat ustalonego w umowie wynagrodzenia.

Co istotne w przedmiotowej sprawie, rozwiązania umowy w trybie innym niż wynikający z umowy zawartej między Wnioskodawcą a Klientem prowadzi do wygaśnięcia wiążącego strony stosunku prawnego (tj. zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy stronami stosunku w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane), nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązania się lub nienależytego wywiązania się przez stronę z ciążących na niej obowiązków. Natomiast otrzymana przez Wnioskodawcę opłata jednorazowa jest ściśle związana z uzyskaniem korzyści przez Klienta, gdyż Wnioskodawca wyraził zgodę na rozwiązanie z nim umowy.

Przedmiotowa opłata jednorazowa otrzymana od Klienta nie jest więc zadośćuczynieniem lecz stanowi formę wynagrodzenia za działania Wnioskodawcy (wyrażenie zgody na odstąpienie od zawartej umowy w trybie innym niż wynikający z umowy).

W analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymaną należnością pieniężną. Zatem, zgodę na zaniechanie określonej czynności (rozwiązanie umowy w trybie innym niż wynikający z umowy zawartej między Wnioskodawcą a Klientem), za którą wypłacone jest wynagrodzenie należy traktować jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spełniona została bowiem przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty - zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, tut. Organ informuje, że interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty za rozwiązanie umowy w trybie innym niż wynikający z umowy zawartej między Wnioskodawcą a Klientem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.