INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.) uzupełnionym w dniu 16 stycznia 2014 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 8 stycznia 2014 r. Nr IPPP2/443-1154/13-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 10 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodów przeznaczonych na cele wynajmu przez okres co najmniej 6 miesięcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodów przeznaczonych na cele wynajmu przez okres co najmniej 6 miesięcy.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 8 stycznia 2014 r. Nr IPPP2/443-1154/13-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 10 stycznia 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma siedzibę oraz miejsce zarządu na terenie Polski oraz jest podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. handel samochodami oraz wynajem samochodów osobowych. Samochody osobowe, które są (będą) przedmiotem wynajmu są (będą) przez Wnioskodawcę nabywane na własność lub użytkowane na podstawie umów leasingu finansowego lub użytkowane na podstawie umów leasingu operacyjnego.

W przypadku umów leasingu finansowego, umowy te będą zawierały postanowienia, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tymi umowami lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione na Wnioskodawcę. Ponadto zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych w związku z tymi umowami będzie dokonywał Wnioskodawca.

Samochody osobowe przeznaczane na wynajem będą przedmiotem wynajmu przez okres co najmniej 6 miesięcy od daty nabycia samochodu (wydania Wnioskodawcy samochodu w ramach leasingu finansowego lub operacyjnego). Po upływie okresu co najmniej 6 miesięcy najmu samochody przeznaczone będą do bieżącej działalności Wnioskodawcy (opodatkowanej VAT) i/lub na wynajem okazjonalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sformułowane w piśmie z dnia 16 stycznia 2014 r.):

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, na podstawie art. 86a ust. 1 oraz 86a ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 2 ust. 9 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej nabycie (wydanie w ramach leasingu finansowego) samochodu osobowego, w sytuacji gdy samochód ten będzie wyłącznie przedmiotem wynajmu przez określony czas, np. 6 miesięcy...
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, zgodnie z art. 86a ust. 3 w związku z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zmiana sposobu wykorzystywania samochodu osobowego (będącego własnością Wnioskodawcy lub przedmiotem leasingu finansowego), po okresie np. 6 miesięcznego wynajmu, na bieżącą działalność opodatkowaną VAT i/lub okazjonalny wynajem, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku dokonywania korekty odliczonego podatku VAT naliczonego przy nabyciu (wydaniu w ramach umowy leasingu finansowego) tego samochodu osobowego...
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, w przypadku leasingu operacyjnego samochodu osobowego przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego na podstawie art. 86a ust. 8 w zw. z art. 86a ust. 3, art. 8 ust. 1 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli samochód osobowy zostanie przeznaczony wyłącznie na wynajem przez czas np. 6 miesięcy, a po upływie tego okresu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane w piśmie z dnia 16 stycznia 2014 r.):

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku na podstawie art. 86a ust. 1 oraz art. 86a ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 2 i ust. 9 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej nabycie (wydanie w ramach leasingu finansowego) samochodu osobowego, w sytuacji gdy samochód ten będzie wyłącznie przedmiotem wynajmu przez określony czas np. 6 miesięcy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku nabycia:

1. samochodów osobowych,
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Art. 86a ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Art. 7 ust. 9 ustawy o VAT stanowi, że przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w < art. 7> ust. 1 pkt 2 , rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (…).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (…).

Art. 86a ust. 1 ustawy o VAT przewiduje zatem, że w odniesieniu do samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony istnieje ograniczenie w odliczaniu podatku VAT naliczonego (60% kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie nie więcej jednak niż 6.000 zł).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 9 ustawy o VAT oddanie w leasing finansowy samochodu osobowego na warunkach przedstawionych w stanie faktycznym wniosku stanowi „dostawę towarów” w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, pełne prawo do odliczenia przysługuje m.in. w sytuacji gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie samochodów osobowych na podstawie umowy najmu (przepis ten nie zawiera jednak już warunku - jak to było w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. - że samochody te muszą być przeznaczone na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy).

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ustanawia ogólną zasadę prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, która stanowi, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Biorąc pod uwagę ww. regulacje, Wnioskodawca stoi na stanowisku, ze w przypadku nabycia (wydania w ramach leasingu finansowego) samochodu osobowego, który zostanie przez Wnioskodawcę przeznaczony wyłącznie na wynajem przez określony czas, np. 6 miesięcy, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej nabycie (wydanie w ramach leasingu finansowego) tego samochodu osobowego.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, zgodnie z art. 86a ust. 3 w związku z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zmiana sposobu wykorzystywania samochodu osobowego (będącego własnością Wnioskodawcy lub przedmiotem leasingu finansowego), po okresie np. 6 miesięcznego wynajmu, na bieżącą działalność opodatkowaną VAT i/lub okazjonalny wynajem, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku dokonywania korekty odliczonego podatku VAT naliczonego przy nabyciu (wydaniu w ramach umowy leasingu finansowego) tego samochodu osobowego.

Biorąc pod uwagę zasadę wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą prawo do odliczenia przysługuje w zakresie w jakim towary (samochody osobowe) będą przeznaczone do wykonywania czynności opodatkowanych, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku VAT (warunek art. 86a ust. 3 ustawy o VAT przewidujący brak ograniczeń w prawie do odliczenia związany z wynajmem samochodu zostanie spełniony).

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku w przypadku leasingu operacyjnego samochodu osobowego przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego na podstawie art. 86a ust. 8 w zw. z art. 86a ust. 3, art. 8 ust. 1 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli samochód osobowy zostanie przeznaczony wyłącznie na wynajem przez określony czas np. 6 miesięcy, a po upływie tego okresu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem.

Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 , rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 86a ust. 8 ustawy o VAT „w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w < art. 86a> ust. 1 , na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Umowy leasingu operacyjnego są klasyfikowane na gruncie ustawy o VAT jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Co do zasady m.in. w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umów leasingu operacyjnego przysługuje ograniczenie w prawie do odliczenia do 60% kwoty podatku od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy udokumentowanych fakturą, jednak kwota ta nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł na jeden samochód. Ograniczenia te dotyczą jednak tylko samochodów które są wymienione w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. W tym wypadku podobnie jak w pyt. 1 i 2 zastosowanie znajdzie art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, który wyłącza przedmiotowe ograniczenia oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przewidujący prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na zasadach ogólnych.

Oznacza to, że w przypadku samochodów osobowych użytkowanych przez Wnioskodawcę na podstawie leasingu operacyjnego, jeżeli samochód został przeznaczony wyłącznie na wynajem przez określony czas, np. 6 miesięcy, a po upływie tego okresu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego zarówno od opłaty wstępnej, jak i od wszystkich rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że z uwagi na zakres pytania niniejsza interpretacja została wydana na podstawie stanu prawnego obowiązującego do dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.).

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy zostały uchylone.

Natomiast dodano do ustawy m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów określały przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, zmienionej ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z nowelizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r., poz. 1456).

Od dnia 1 stycznia 2014 r., zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, uwzględniającego zmiany wynikające z ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r., poz. 1448), w przypadku nabycia:

1. samochodów osobowych,
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

– kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W świetle tego przepisu możliwość odliczenia całości podatku od nabycia występuje w przypadku, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdu samochodowego przekracza 3,5 tony.

Od tej zasady występuje szereg wyjątków, wymienionych w art. 86a ust. 2 ustawy, który stanowi, że przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów specjalnych – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;
6. pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1–5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
   2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;
7. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika – art. 86a ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio do importu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, z tym że w przypadku importu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 1, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W świetle art. 86a ust. 8 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W myśl art. 86a ust. 9 ustawy, przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do nabytych lub importowanych części składowych zużytych do wytworzenia przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem przepisów ust. 4–6, jeżeli te samochody i pojazdy zostały zaliczone przez tego podatnika do środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Z powołanych wyżej uregulowań wynika, że – co do zasady – w przypadku użytkowania m.in. na podstawie umowy najmu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 86a ust. 3 ustawy, tj. w przypadkach, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Ze złożonego wniosku wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. handel samochodami oraz wynajem samochodów osobowych. Samochody osobowe, które są (będą) przedmiotem wynajmu są (będą) przez Wnioskodawcę nabywane na własność lub użytkowane na podstawie umów leasingu finansowego lub użytkowane na podstawie umów leasingu operacyjnego.

W przypadku umów leasingu finansowego, umowy te będą zawierały postanowienia, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tymi umowami lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione na Wnioskodawcę. Ponadto zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych w związku z tymi umowami będzie dokonywał Wnioskodawca.

Samochody osobowe przeznaczane na wynajem będą przedmiotem wynajmu przez okres co najmniej 6 miesięcy od daty nabycia samochodu (wydania Wnioskodawcy samochodu w ramach leasingu finansowego lub operacyjnego). Po upływie okresu co najmniej 6 miesięcy najmu samochody przeznaczone będą do bieżącej działalności Wnioskodawcy (opodatkowanej VAT) i/lub na wynajem okazjonalny.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że od dnia 1 stycznia 2014 r. podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących najem/nabycie samochodów osobowych – na podstawie 86a ust. 3 ustawy – pod warunkiem, że odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Należy także zauważyć, że wskazana ww. przepisie działalność, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów powinno wynikać, że podatnik ma zamiar podjąć tego rodzaju działalność.

Użyte w zacytowanym przepisie 86a ust. 3 ustawy, sformułowanie „przedmiot działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze”, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą, bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu najmu/nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

W świetle powołanych przepisów prawa należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiot działalności Spółki, zgodnie z danymi zgłoszonymi do Krajowego Rejestru Sądowego, stanowi m.in. handel samochodami oraz wynajem samochodów osobowych, Wnioskodawcy przysługuje (o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy) pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących czynsz najmu opisanych samochodów osobowych.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, rozumie się umowy w wyniku, których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty - art. 7 ust. 9 ustawy.

Dostawą towarów jest więc wydanie towaru w ramach tylko takiej umowy leasingu (najmu, dzierżawy), w której określono, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z zapłatą ostatniej raty prawo własności rzeczy zostanie przeniesione na korzystającego, a w wyniku takiej umowy zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (tzw. leasing finansowy).

W świetle wyżej powołanych przepisów wydanie towarów w ramach umowy leasingu finansowego należy uznać za dostawę towarów. Skoro z punktu widzenia leasingodawcy wydanie towaru na podstawie umowy leasingu finansowego stanowi u leasingodawcy dostawę towaru to u leasingobiorcy należy ją traktować jako nabycie towaru.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Umowa leasingu operacyjnego w świetle wyżej powołanych przepisów stanowi usługę. Leasingobiorca (Wnioskodawca) otrzymując co miesiąc faktury VAT dokumentujące czynność leasingu operacyjnego, nabywa prawo do korzystania z tego samochodu (usługę), a nie prawo własności (towar).

Z uwagi na przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca nabędzie samochody osobowe na podstawie zawartej umowy leasingu finansowego, które przeznaczy wyłącznie na wynajem/dzierżawę na okres np. sześciu miesięcy, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w tym zakresie, to Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie tych samochodów na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzyma fakturę dokumentującą dokonany zakup, albo w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast, gdy po zakończeniu okresu np. 6-ciu miesięcy wykorzystywania wyłącznie dla celów wynajmu/dzierżawy Wnioskodawca będzie wykorzystywać samochody nabyte na podstawie umowy leasingu finansowego na bieżącą działalność opodatkowaną i/lub najem okazjonalny, to dalszy sposób wykorzystania tych samochodów nie ma wpływu na przysługujące prawo odliczenia 100% wartości VAT-u naliczonego przy ich zakupie, przy założeniu, że samochody ten nadal będą służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Również w przypadku nabycia samochodów na podstawie umowy leasingu operacyjnego, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu, także w sytuacji gdy po okresie np. 6 miesięcznego wynajmu Zainteresowany przeznaczy samochody osobowe zarówno na cele bieżącej działalności opodatkowanej, jak i okazjonalny wynajem.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego w złożonym wniosku, w zakresie stanu faktycznego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.