Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-935/13-4/AO
z 4 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 04.09.2013 r.) uzupełnionym pismem z 5 listopada 2013 r. (data wpływu 07.11.2013 r.) na wezwanie Organu z 25 października 2013 r. znak sprawy IPPP2/443-935/13-2/AO (skutecznie doręczone 30.10.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu przez spadkodawcę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu przez spadkodawcę. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 5 listopada 2013 r. (data wpływu 07.11.2013 r.) na wezwanie Organu z 25 października 2013 r. znak sprawy IPPP2/443-935/13-2/AO (data doręczenia 30.10.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 13.06.2013 r. postanowieniem Sądu Rejonowego podatnik nabył prawa do spadku po zmarłym w dniu 4.03.2013 r. ojcu. Sąd Rejonowy niejako potwierdził treść sporządzonego przez ojca podatnika testamentu, w którym to testamencie ojciec podatnika ustanowił spadkobiercami swojej części, tj. 50% całości majątku ze wspólności majątkowej małżeńskiej, po 1/2 syna Grzegorza oraz synową Annę.

Ojciec podatnika prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, na podstawie wpisu w „Ewidencji działalności gospodarczej” - wg PKD 43.22.Z. Identyczną działalność od dnia 7.07.2001 r. prowadzi również jego syn Grzegorz.

Z dniem śmierci ojca /spadkodawcy/ wszyscy pracownicy zostali zatrudnieni w ww. firmie syna /spadkobiercy/ następnego dnia, tj. 5.03.2013 r. Syn /spadkobierca/ w prowadzonej przez siebie działalności przejął również cały zakres działalności ojca. Zmarły ojciec /spadkodawca/ był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadził sprzedaż usług wyłącznie opodatkowaną.

W dniu 29.04.2011 r. spadkodawca zakupił na potrzeby działalności gospodarczej samochód ciężarowy używany - import ze Szwajcarii. Zapłacił należny podatek od towarów i usług. Nie odliczył jednak naliczonego podatku w ustawowym terminie ani w formie korekty deklaracji, do której miał prawo.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z 5 listopada 2013 r., Wnioskodawca poinformował, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz nabyty samochód spełnia wymagania dla pojazdów określonych w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym /Dz.U. nr 247, poz. 1652 ze zm/. Wnioskodawca posiada zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów potwierdzające spełnienie, na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, przez pojazd ww. warunków, o których mowa w art. 3 ust. 2 ww. ustawy. W treści ww. zaświadczenia w punkcie 2 wpisano: „Pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla VAT-1. Pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym dla wymagań określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1 /jeden/ ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym /Dz.U. z 2010 r. Nr 247 poz.1652/”. Wnioskodawca posiada wpis stosownej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym o spełnieniu tych wymagań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spadkobierca może odliczyć VAT naliczony zawarty w dokumentach zakupu tego samochodu, w których to dokumentach nabywcą był obecny spadkodawca?

Stanowisko Wnioskodawcy,

W ocenie Wnioskodawcy spadkobierca posiada prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu przez spadkodawcę samochodu ciężarowego.

Spadkobierca z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądowego stwierdzającego prawo do spadku, wszedł we wszystkie prawa i obowiązki jakie dotyczyły spadkodawcy.

Przed uzyskaniem ww. sądowego postanowienia, spadkobierca następnego dnia po śmierci spadkodawcy, przyjął wszystkich pracowników oraz uregulował wszystkie zobowiązania publiczno-prawne powstałe w związku z zatrudnieniem tych pracowników w Firmie ojca /spadkodawcy/, łącznie z wypłatą wynagrodzeń za czas przepracowany do dnia śmierci ojca. Podstawa prawna art. 97 par 1, 2, 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

W okresie od dnia 1.01.2011 r. do dnia 31.12.2013 r. prawo do odliczenia VAT od nabycia i leasingu ustala się na podstawie art. 3 ust. 1 z zastrzeżeniem ust. 2 oraz ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym –Dz.U. Nr 247 poz. 1652 oraz art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. poz. 1456 o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej.

Ponieważ prawa spadkobiercy Wnioskodawca nabył w dniu 4 lipca 2013 r., tj. w dniu uprawomocnienia się postanowienia Sądu Rejonowego w Garwolinie stwierdzającego nabycie praw do spadku, dlatego prawo do odliczenia VAT Wnioskodawcy przysługuje od powyższego terminu. W deklaracji VAT za m-ce: sierpień lub wrzesień 2013 r. Wnioskodawca - podatnik ma prawo do odliczenia VAT od nabycia powyższego samochodu.

W dniu składania niniejszego wniosku, podatnik nie uzyskał potwierdzenia o którym mowa w art. 3 ust. 3 o spełnieniu wymogów, o których mowa w art. 3 ust. 2 cyt. wyżej ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy odliczy 100% albo 60% kwoty podatku określonej w dokumencie zakupu - w zależności od zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów.

W uzupełnieniu treści własnego stanowiska zawartej we wniosku z dnia 30.08.2013 r. Wnioskodawca wskazuje, że w związku z uzyskaniem zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów oraz na podstawie jego treści ma prawo do odliczenia 100% kwoty podatku VAT określonej w dokumencie zakupu samochodu.

Ponieważ Wnioskodawca - spadkobierca nabył prawa do spadku w części 1/2 łącznie z małżonką, majątku spadkodawcy pozostała 1/2 część majątku na zasadzie wspólności małżeńskiej ustawowej należy do małżonki spadkodawcy zdaniem wnioskodawcy należy sporządzić umowę darowizny w celu przekazania spadkobiercy przez jego matkę 1/2 części nabytego samochodu przez spadkodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawową zasadę podatku od towarów i usług – zasadę potrącalności – formułuje przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowiąc, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 2 i 5 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi:

• w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
  

• kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a.
  
  
  

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ww. ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje:

1. w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.
   
2. w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy lub usługobiorcy odpowiednio od świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest usługobiorca, od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca;
   2a) w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a;
   2b) w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33b;
3. w przypadku nabycia towarów i usług, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu dotyczy - w rozliczeniu za okres, w którym przypada termin płatności;
4. w przypadku dokonania spisu z natury określonego w art. 113 ust. 5 i 7 - nie później niż w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tego spisu;
5. w przypadku stosowania w imporcie towarów procedury uproszczonej, polegającej na wpisie do rejestru zgodnie z przepisami celnymi - za okres rozliczeniowy, w którym podatnik dokonał wpisu do rejestru; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wykazanego w tym rejestrze, z zastrzeżeniem art. 33a;
6. w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34 - w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji.
   
   

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ww. ustawy).

Na podstawie art. 86 ust. 13 ww. ustawy jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą, zmienionej ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z nowelizacją ustawy budżetowej (Dz.U. z 2012 r. poz. 1456).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
      
      

W myśl art. 3 ust. 3 ww. ustawy spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. W przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ww. ustawy).

Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy nowelizującej przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do importu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, z tym że do importu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 1, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy zmienianej w art. 1 - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania do pojazdów spełniających wymagania określone w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej.

Z okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku wynika, że zmarły ojciec /spadkodawca/ był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadził sprzedaż usług wyłącznie opodatkowaną. W dniu 29.04.2011 r. spadkodawca zakupił na potrzeby działalności gospodarczej samochód ciężarowy używany - import ze Szwajcarii. Spadkodawca zapłacił należny podatek od towarów i usług. Nie odliczył jednak naliczonego podatku w ustawowym terminie ani w formie korekty deklaracji. Nabyty samochód spełnia wymagania dla pojazdów określonych w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. nr 247, poz. 1652 ze zm). Powyższe potwierdza zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz dowód rejestracyjny pojazdu zawierający właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Pomiędzy Spadkodawcą a jego małżonką istniała ustawowa wspólność małżeńska.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. Kodeksu z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania m.in. czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Jednocześnie wskazać należy, iż autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Podstawową zasadą obowiązującą w podatku od towarów i usług, określoną w przywołanym art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Aby wystąpiło prawo do odliczenia VAT naliczonego musi być spełniony podstawowy warunek, który wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje tylko podatnikowi wykonującemu działalność gospodarczą opodatkowaną VAT (zdefiniowanemu w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług) i tylko w takim zakresie, w jakim nabywane przez tego podatnika towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Jeśli nabywcą danej usługi czy towaru jest szczególnego rodzaju podmiot, jakim jest małżeństwo, które samo nie ma przymiotu podatnika – to pozbawienie podatnika prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z nabycia przedmiotowego samochodu naruszałoby fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane uregulowania w świetle przedstawionej treści wniosku należy stwierdzić, że skoro spadkodawca był czynnym podatnikiem podatku VAT i do prowadzonej działalności gospodarczej (wyłącznie opodatkowanej) zakupił samochód ciężarowy zatem miał on prawo odliczenia podatku VAT od zakupu przedmiotowego samochodu. Z uwagi na to, że samochód, o którym mowa we wniosku spełnia wymagania dla pojazdów określonych w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, co wynika z zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz właściwej adnotacji o spełnieniu tych wymagań w dowodzie rejestracyjnym pojazdu spadkodawcy przysługiwało prawo do odliczenia 100% kwoty podatku VAT określonej w dokumencie zakupu niniejszego samochodu.

Realizacja prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie dokumentu zakupu tego samochodu następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia. Spadkodawca, co wynika z przedstawionych okoliczności, nie odliczył podatku z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu. W identycznym zakresie działalność prowadzoną przez zmarłego kontynuuje obecnie Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Zatem byt prawny podatnika – osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą jego śmierci.

Stosownie do art. 922 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi czwartej Kodeksu – Spadki. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Podkreślić należy, że prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego nie należą do spadku. Ich sukcesja jest możliwa jedynie na podstawie i w granicach przepisów cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

W myśl art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Jak wynika z art. 97 § 2 powołanej ustawy jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek. Natomiast art. 97 § 4 ww. ustawy stanowi, że przepisy § 1-3 stosuje się również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Z powyższych przepisów wynika, że spadkobiercy przejmują z mocy prawa wszelkie prawa i obowiązki o charakterze majątkowym, a prawa niemajątkowe pod warunkiem kontynuacji działalności prowadzonej uprzednio przez spadkodawcę. Ponadto z analizy art. 97 Ordynacji podatkowej wynika, iż spadkobiercy są tą grupą następców prawnych, która nie wstępuje w prawa i obowiązki spadkodawcy, lecz przejmują te prawa i obowiązki, które istniały w momencie śmierci spadkodawcy. Oznacza to, iż spadkobierca nie zawsze może działać w imieniu spadkodawcy korzystając z jego praw.

W myśl art. 100 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa organy podatkowe właściwe ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy orzekają w odrębnych decyzjach o zakresie odpowiedzialności poszczególnych spadkobierców lub określają wysokość nadpłaty albo zwrotu podatku. Stosownie do przepisu art. 100 § 2 cyt. ustawy w decyzji organ podatkowy określa wysokość znanych w dniu otwarcia spadku zobowiązań spadkodawcy, o których mowa w art. 98 § 1 i 2, z zastrzeżeniem § 2a. Jak stanowi art. 100 § 2a powołanej ustawy wydając decyzję, organ podatkowy określa prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość poniesionej straty uprawniającej spadkobierców do skorzystania, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, z ulg podatkowych, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, jeżeli ich wysokość jest inna niż wykazana w deklaracji złożonej przez spadkodawcę albo spadkodawca deklaracji nie złożył.

W myśl art. 102 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisy art. 100 i 101 stosuje się, jeżeli:

1. w stosunku do spadkodawcy nie zostało wszczęte postępowanie podatkowe lub
   
2. postępowanie podatkowe, którego stroną był spadkodawca, zostało zakończone decyzją ostateczną.
   
   

Przepis art. 102 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że w razie śmierci strony w toku postępowania w sprawach dotyczących praw lub obowiązków wymienionych w art. 97 w miejsce dotychczasowej strony wstępują jej spadkobiercy.

Nie ulega zatem wątpliwości, że postanowienia art. 97 Ordynacji podatkowej powodują, że spadkobiercy podlegają następstwu z mocy samego prawa. Ustawodawca jednak wprowadził szczególny tryb postępowania organu podatkowego odnoszący się do powyższych sytuacji. Omawiany tryb postępowania dotyczy orzekania o odpowiedzialności na gruncie wszystkich zobowiązań podatkowych, bez względu na sposób ich powstania.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż obowiązujące przepisy prawa podatkowego nie zakazują po śmierci spadkodawcy weryfikacji deklarowanych przez niego zobowiązań podatkowych. Przepisy te wręcz nakładają na organy podatkowe obowiązek wszczęcia i prowadzenia postępowania celem określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego spadkodawcy. Jest to jednak jedyny uprawniony tryb korekty takich zobowiązań. Organ podatkowy, wydając decyzję określa w niej prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego (na podstawie znanych organowi w dniu otwarcia spadku zobowiązań spadkodawcy), wysokość poniesionej straty uprawniającej spadkobierców do skorzystania, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, z ulg podatkowych, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, jeżeli ich wysokość jest inna niż wykazana w deklaracji złożonej przez spadkodawcę albo spadkodawca deklaracji nie złożył. Spadkobierca ma więc prawo do dysponowania ewentualną nadwyżką podatku naliczonego nad należnym dopiero po wydaniu stosownej decyzji przez organ podatkowy o przeniesieniu odpowiedzialności na spadkobiercę, w zakresie określonym tą decyzją.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że w dniu 13.06.2013 r. postanowieniem Sądu Rejonowego podatnik nabył prawa do spadku po zmarłym w dniu 4.03.2013 r. ojcu. Ojciec podatnika prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą. Z dniem śmierci ojca /spadkodawcy/ wszyscy pracownicy zostali zatrudnieni ww. firmie syna /spadkobiercy/ następnego dnia, tj. 5.03.2013 r. Syn /spadkobierca/ w prowadzonej przez siebie działalności przejął również cały zakres działalności ojca. Zmarły ojciec /spadkodawca/ był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadził sprzedaż usług wyłącznie opodatkowaną. W dniu 29.04.2011 r. spadkodawca zakupił na potrzeby działalności gospodarczej samochód ciężarowy używany - import ze Szwajcarii. Zapłacił należny podatek od towarów i usług. Nie odliczył jednak naliczonego podatku w ustawowym terminie ani w formie korekty deklaracji, do której miał prawo. Identyczną działalność prowadzi jego syn Grzegorz. Ponadto Wnioskodawca (spadkobierca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu, o którym mowa we wniosku, w sytuacji gdy nabywcą był spadkodawca.

Mając na uwadze przywołane uregulowania na tle przedstawionej treści wniosku należy stwierdzić, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, nie ma On prawa do odliczenia 100% kwoty podatku VAT określonej w dokumencie zakupu samochodu, którego nabywcą był ojciec (spadkodawca) w deklaracji VAT za miesiące sierpień lub wrzesień 2013 r. Prawo do odliczenia kwoty podatku VAT od zakupu samochodu spełniającego wymagania dla pojazdów określonych w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym w pełnej wysokości przysługiwało spadkodawcy.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego i regulacji prawa podatkowego należy uznać, że rozliczenie podatku VAT z działalności gospodarczej zmarłego w tym rozliczenie podatku VAT wynikającego z dokumentu zakupu niniejszego samochodu na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez spadkodawcę (zmarłego ojca) nastąpi według decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego ustalającej wysokość podatku naliczonego nad należnym lub odwrotnie (należnego nad naliczonym) – odpowiednio do zwrotu spadkobiercom lub do zapłaty przez nich. Wszelkie obowiązki i prawa przechodzące na Wnioskodawcę jako następcę prawno-podatkowego spadkodawcy w rozumieniu przepisów art. 97 § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, kontynuującego działalność prowadzoną przez ojca (spadkodawcę) winien bowiem określić właściwy organ podatkowy w stosownej decyzji.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.