Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-733/13-4/AG
z 11 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 6 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pytanie Nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 21 lutego 2014 r., Nr IPTPB1/415-733/13-2/AG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 lutego 2014 r. (data doręczenia 26 lutego 2014 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 6 marca 2014 r.) nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 4 marca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

I.

Emeryci i renciści Policji oraz członkowie ich rodzin mają prawo do świadczeń socjalnych na podstawie rozporządzenia MSWiA z dnia 9 września 2004 r. w sprawie funduszu socjalnego emerytowi i rencistów Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r., Nr 208, poz. 2124, z późn. zm.). Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 213 r., poz. 667). Według par. 2 pkt 1-7 wymienionego rozporządzenia, świadczenia socjalne to: zapomogi pieniężne, dopłata do kosztów leczenia oraz zwrot części kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej, zwrot części kosztów pogrzebu uprawnionego, niezależnie od przysługującego z tego tytułu zasiłku pogrzebowego, dopłaty do kosztów zakwaterowania, wyżywienia i leczenia w sanatoriach lub uzdrowiskach, dopłata do kosztów wypoczynku indywidualnego i zbiorowego, a także do innych form rekreacji, dopłata do kosztów zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży w postaci obozów i kolonii oraz innych form działalności socjalnej, dopłaty do korzystania z różnych form działalności kulturalno-oświatowej.

Do komórki socjalnej Wnioskodawcy – KWP wpłynął wniosek emerytowanego funkcjonariusza Policji o przyznanie świadczenia socjalnego w postaci zapomogi pieniężnej, w związku z trudną sytuacją materialną. W uzasadnieniu wniosku uprawniony opisał swoją sytuację życiową i materialną podnosząc, że w związku z wydatkami na leki oraz faktem, że jest jedynym żywicielem 3-osobowej rodziny, znalazł się w trudnej sytuacji materialnej. Wiarygodność opisanego wniosku potwierdził dokumentami o dochodach brutto na osobę w rodzinie oraz załączonymi fakturami za leki. Komendant Wojewódzki Policji, który na szczeblu wojewódzkim jest dysponentem środków finansowych przedmiotowego funduszu socjalnego, przyznanego przez Komendanta Głównego Policji, przyznał świadczenie w postaci zapomogi pieniężnej w kwocie 700 zł brutto. Przyznanie świadczeń socjalnych następuje w oparciu o zapisy Regulaminu wprowadzonego Zarządzeniem Nr 31/2013 Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 5 marca 2013 r. oraz opinii Komisji Socjalnej powołanej decyzją KWP, w skład której wchodzą następujący członkowie: wiceprzewodniczący Związków Zawodowych NSZZ Policjantów, przedstawiciel Zakładu Emerytalno-Rentowego MSW, dwóch przedstawicieli emerytów i rencistów Policji oraz pracownicy komórki socjalnej.

W tym przypadku, wniosek uprawnionego o świadczenie socjalne wskazywał na trudności materialne, lecz na podstawie dołączonej dokumentacji i opisu sytuacji Komisja nie zakwalifikowała przyznania pomocy tak jak w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, czy długotrwałej choroby lub śmierci. W konsekwencji, wniosek ten został zakwalifikowany do zapomogi pieniężnej (nielosowej), a wypłata świadczenia została pomniejszona o 10% podatku dochodowego, tj. beneficjentowi wypłacono 630 zł.

Na podstawie rozporządzenia MSWiA z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych przysługujących policjantom oraz członkom ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 236, z późn. zm.), funkcjonariuszowi Policji przysługuje świadczenie pieniężne zwane dopłatą do wypoczynku. Funkcjonariusz Komendy w Wydziale Finansów złożył wniosek o dopłatę do wypoczynku dla siebie i członków jego rodziny. Aby uzyskać zwolnienie podatkowe od dopłaty do wypoczynku na niepełnoletnie dziecko, funkcjonariusz przedłożył fakturę informującą o pobycie dziecka na koloniach letnich zorganizowanych przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie. Zastosowano zapis art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) i funkcjonariusz otrzymał dopłatę na dziecko w pełnej kwocie bez potrącenia 18% podatku. W późniejszym terminie w komórce socjalnej KWP małżonka ww. funkcjonariusza, która jest pracownikiem cywilnym Komendy, uprawnionym do korzystania ze świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, złożyła podanie wraz z fakturą o dopłatę do wypoczynku dot. tego samego wyjazdu kolonijnego, na to samo niepełnoletnie dziecko. Mając na uwadze zapis w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz zapis w Regulaminie korzystania ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz przyznawania świadczeń z tego funduszu pracownikom cywilnym Komendy Wojewódzkiej Policji – wprowadzonym Zarządzeniem Nr 122/2013 z dnia 20 czerwca 2013 r. wniosek został przyjęty. Wymieniona pracownica dołączając niezbędne dokumenty otrzymała dopłatę do wypoczynku dziecka na koloniach letnich zorganizowanych przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, na podstawie kryteriów określonych w Regulaminie. Aczkolwiek w przypadku wypłaty świadczenia pracownicy, nie zastosowano zapisu art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy, gdyż zdaniem Wnioskodawcy błędem byłoby dwukrotne zwolnienie z podatku dochodowego przy dopłacie do wypoczynku na to samo dziecko.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 marca 2014 r. Wnioskodawca wskazał następujące informacje dotyczące opisanego stanu faktycznego Nr II: Regulamin korzystania ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz przyznawania świadczeń z tego funduszu pracownikom cywilnym KWP określa, że dopłata do wypoczynku w formie zimowisk, kolonii, obozów oraz placówek zdrowotnych dla każdego dziecka osoby uprawnionej może być przyznana dwa razy w roku:

• za wypoczynek w okresie ferii zimowych
  

• za wypoczynek wakacyjny.
  
  

W Regulaminie nie ma zapisu regulującego kwestię dopłat do wypoczynku dziecka dla rodziców w przypadku, gdy jeden jest funkcjonariuszem Policji, a drugi pracownikiem cywilnym Policji. W przypadku funkcjonariusza obowiązują zapisy rozporządzenia MSWiA z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych przysługujących policjantom oraz członkom ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 236, z późn. zm.), natomiast w przypadku pracownika cywilnego wiążącymi przepisami jest ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r., poz. 592, z późn. zm.) oraz Regulamin.

Według zapisu w Regulaminie obowiązującym w KWP, dokumentem, na podstawie którego można dokonać dopłaty do wypoczynku dziecka jest rachunek lub faktura VAT. Dokument jaki przedłożyła małżonka funkcjonariusza starając się o dopłatę do wypoczynku dziecka był kserokopią faktury poświadczoną „Za zgodność z oryginałem” przez pracownika Wydziału Finansów KWP. Jednocześnie zaznaczono, że oryginał faktury pozostał w Wydziale Finansów, dając podstawę do zwolnienia z podatku wynikającego z zapisu art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie potwierdzono, że organizatorem ww. kolonii był podmiot prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie, a dopłata dotyczyła pobytu dziecka na kolonii, które nie ukończyło 18-tego roku życia.

Dodano również, że dopłata do wypoczynku dziecka na koloniach wypłacona matce dziecka była ze środków corocznego odpisu podstawowego odprowadzanego przez pracodawców na ZFŚS, natomiast funkcjonariusz otrzymuje dopłatę do wypoczynku dziecka ze środków budżetowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wypłacone świadczenie socjalne emerytowi Policji w postaci zapomogi pieniężnej, w przypadku okresowo występujących trudności materialnych, należało pomniejszyć o 10% podatku dochodowego stosując przepis art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też w tym przypadku ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 38 wymienionej ustawy, a więc świadczenie to byłoby wolne od podatku do kwoty 2.280 zł w roku podatkowym?
2. Czy zwolnienie z podatku wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące dopłaty do wypoczynku na podstawie tej samej faktury, na to samo niepełnoletnie dziecko, dotyczy zarówno funkcjonariusza, jak i jego współmałżonka będącego pracownikiem cywilnym tej samej jednostki Policji, czy tylko jednego z nich?
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 marca 2014 r. Wnioskodawca przeformułował pytanie oznaczone Nr 2:

2. Czy postąpiono prawidłowo nie stosując zwolnienia od podatku na podstawie zapisu art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku dopłaty do wypoczynku na niepełnoletnie dziecko, którego rodzic przedłożył kserokopię faktury poświadczonej „za zgodność z oryginałem” za pobyt dziecka na koloniach letnich?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1, natomiast w zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do zaistniałej sytuacji, należało wypłatę świadczenia socjalnego w postaci zapomogi pieniężnej pomniejszyć o 10% podatku dochodowego z zastosowaniem art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Nie zastosowano przepisu art. 21 ust. 1 pkt 38, gdyż Wnioskodawca nie ma pewności, że zapis który wprowadził ustawodawca, tj. świadczenia otrzymywanie przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł – odnosi się do świadczeń socjalnych regulowanych rozporządzeniem MSWiA z dnia 9 września 2004 r. w sprawie funduszu socjalnego emerytów i rencistów Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r., Nr 208, poz. 2124, z późn. zm.), tj. między innymi zapomóg pieniężnych przyznawanych beneficjentom w przypadku okresowo występujących trudności materialnych. Przedmiotowy wniosek złożony przez uprawnionego oraz załączona dokumentacja nie wykazywała cech indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci, na podstawie których Komisja mogłaby zakwalifikować oraz zaproponować Dysponentowi przyznanie zapomogi, tzw. losowej, która byłaby wolna od podatku dochodowego w roku podatkowym do kwoty 2.280 zł (art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10% należności.

Zgodnie z treścią art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ze zwolnienia z podatku dochodowego korzystają jedynie zapomogi wypłacone z tytułów wskazanych w tym przepisie, do wysokości wyznaczonej kwotą 2.280 zł w danym roku podatkowym.

Podmiot wypłacający zapomogę powinien każdorazowo oceniać, czy przesłanki do jej otrzymania przez podatnika mieszczą się w przypadkach wymienionych w tym przepisie oraz czy kwota zapomogi nie przekracza wskazanego limitu.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia zapomogi, indywidualnego zdarzenia losowego, długotrwałej choroby. Uzasadnione jest zatem posługiwanie się w tym przypadku definicjami występującymi w słownikach języka polskiego. Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez zapomogę należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej. Natomiast przez długotrwałą chorobę należy rozumieć chorobę wymagającą długotrwałego leczenia w sposób stały lub przez długi okres, mającą długotrwały przebieg.

Natomiast z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby świadczenie korzystało z przedmiotowego zwolnienia muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,
  

• świadczenie to musi być przyznane przez związki zawodowe ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy,
  

• wartość świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.
  
  

Zatem, dla emerytów i rencistów świadczenia otrzymane w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy stanowią przychód, który jednakże bez względu na źródło finansowania korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli wartość otrzymanych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że pracownik Wnioskodawcy, zwrócił się o przyznanie świadczenia socjalnego w postaci zapomogi pieniężnej, w związku z trudną sytuacją materialną. W uzasadnieniu wniosku, pracownik opisał swoją sytuację życiową i materialną podnosząc, że w związku z wydatkami na leki oraz faktem, że jest jedynym żywicielem 3-osobowej rodziny, znalazł się w trudnej sytuacji materialnej. Wiarygodność opisanego wniosku potwierdził dokumentami o dochodach brutto na osobę w rodzinie oraz załączonymi fakturami za leki. Świadczenie w postaci zapomogi pieniężnej zostało przyznane w kwocie 700 zł brutto. W tym przypadku, wniosek uprawnionego o świadczenie socjalne wskazywał na trudności materialne, lecz na podstawie dołączonej dokumentacji i opisu sytuacji Komisja nie zakwalifikowała przyznania pomocy tak jak w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, czy długotrwałej choroby lub śmierci. W konsekwencji, wniosek ten został zakwalifikowany do zapomogi pieniężnej (nielosowej), a wypłata świadczenia została pomniejszona o 10% podatku dochodowego, tj. beneficjentowi wypłacono 630 zł.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, jego uzupełnienie oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że świadczenie pieniężne wypłacone emerytom i rencistom w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł – zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji więc Wnioskodawca, jako płatnik, nie miał obowiązku pobrania 10% zryczałtowanego podatku dochodowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.