Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-835/13/ICz
z 19 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 września 2013r. (data wpływu 11 września 2013r.), uzupełnionym pismem z 2 grudnia 2013r. (data wpływu 5 grudnia 2013r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy wykonane przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa są zwolnione od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 40 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2013r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy wykonane przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa są zwolnione od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 40.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 grudnia 2013r. (data wpływu 5 grudnia 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 listopada 2013r. znak: IBPP2/443-835/13/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

O. T. S.C wykonuje usługi pośrednictwa pomiędzy klientami zamawiającymi usługi taksówek osobowych a taksówkarzami, którzy te zlecenia wykonują.

Firma posiada biuro ze stacjami telefonicznymi za pośrednictwem których zlecenia przekazywane są do poszczególnych taksówek. Taksówkarze nie są pracownikami spółki, świadczą usługi na podstawie umowy o współpracy zawartej ze spółką. Strony zawierają umowę w celu stworzenia niezbędnego, skonsolidowanego potencjału wykonawczego dla realizacji pośrednictwa pieniężnego wymienionego pod pozycją PKWiU- 65.12.10

Usługi pośrednictwa pieniężnego dotyczą:

• przewozu osób za pośrednictwem O. T. S.C.
• prowadzenie promocji i reklamy
• przewozu bagażu
  
  

Taksówkarze wnoszą spółce opłatę miesięczną w zamian za co spółka organizuje im jak najwięcej zleceń. Kursy dla poszczególnych firm wykonywane są w formie bezgotówkowej przez taksówkarzy. Kierowcy taksówek dostarczają spółce rachunek, do biura spółki. Następnie spółka wystawia zbiorczo rachunek za wszystkie usługi wraz z załączoną rozpiską kursów. Kwoty z wystawionego rachunku trafiają na konto firmy O. T. S.C. i następnie są wypłacane kierowcom.

Za wykonywane usługi pośrednik czyli firma O. T. S.C. pobiera kwotę prowizji w ponad co miesięcznej ustalonej w umowie opłaty i pośredniczy w przekazaniu środków pieniężnych do zleceniobiorców.

Urząd Skarbowy w S. w trakcie czynności sprawdzających ustalił przekroczenie obrotu w okresie od l stycznia 20l1r. do 30 kwietnia 2011r.

Zgodnie z księgą podatkową przychodów i rozchodów w dniu 2 maja 2011r. przekroczono kwotę 150.000,00 zł., zgodnie z art. 113. ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług do obrotów zaliczono opłaty miesięczne pobrane na podstawie umów zawartych z taksówkarzami i wpłaty bezzwrotne od kierowców taksówek.

Firma O. S.C. wykonuje usługi pośrednictwa finansowego, które do 2011r. były wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o podatku VAT - zwolnione od podatku VAT. W pkt 3 załącznika nr 4 do ustawy wskazano, że zwolnieniem od podatku objęte są usługi pośrednictwa finansowego wymienione w PKWiU w sekcji I ex (65-67 )

W roku 2011 załącznik nr 4 do ustawy o podatku VAT uchylono i Wnioskodawca uważa, że czynność z art. 43 ust. 1 i pkt 40 ustawy o podatku VAT - nadal jest zwolniony z od podatku VAT, bez względu na wielkość obrotu.

Urząd Skarbowy w S. w czasie przeprowadzonych czynności sprawdzających nie wziął pod uwagę, iż wykonujemy obroty zwolnione od podatku VAT, tylko przyjął przychód jako opodatkowany podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z 2 grudnia 2013r.):

Czy wykonane przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa pieniężnego są zwolnione od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie uzupełniającym z 2 grudnia 2013r.):

Na podstawie przytoczonego przepisu nie wynika by wykonywane przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa pieniężnego nie mogły z tego przepisu skorzystać. Wnioskodawca nie wykonuje czynności ściągania długów, factoringu, usług doradztwa, usług leasingu i dlatego uważa, że jego usługi są zwolnione z podatku VAT.

Z powyższego przepisu również nie wynika, że ze zwolnienia od podatku korzystają tylko usługi świadczone przez bank.

Przytoczone przepisy art. 43 ust 1 pkt 40 definiują czynności zwolnione, a nie w związku z osobą usługodawcy lub usługobiorcy i z drugiej strony zwolnienia te nie czynią żadnego rozróżnienia ze względu na sposób w jaki usługa jest świadczona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Analizując kwestię zwolnienia usług finansowych od podatku od towarów i usług pod uwagę należy wziąć normy prawne zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Regulacja w tym brzmieniu została wprowadzona ustawą z dnia 2 października 2010 o zmianie ustawy podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 226, poz. 1476; dalej: ustawa nowelizująca) z dniem 1 stycznia 2011r. W wyniku nowelizacji Załącznik nr 4 został usunięty a regulacje w nim zawarte zostały inkorporowane do treści ustawy. Dla potrzeb ustalenia, które usługi korzystają ze zwolnienia VAT po nowelizacji odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, powyższe zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy o VAT).

W myśl przepisu art. 43 ust. 15 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a-e Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
2. pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
3. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;
4. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innych metali, jak również banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które przedstawiają wartość numizmatyczną;
5. transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2.
   
   

W tym miejscu wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie VAT nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione od VAT zgodnie z Dyrektywą VAT stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika (wyrok TSUE z 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Zwolnienia od podatku usług finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi.

Wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Z uwagi na to, że ustawodawca nie zdefiniował w ustawie o podatku od towarów i usług terminu „usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług” w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zasadne jest również odwołanie się do rezultatów wykładni językowej tego terminu w przedmiotowym zakresie.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN przez pośrednictwo rozumie się „działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy”. W konsekwencji pośrednictwo obejmuje czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie w imieniu oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

Natomiast pośrednictwo finansowe (pieniężne) można zdefiniować jako działalność podmiotu, którego celem jest skojarzenie instytucji finansowej zainteresowanej sprzedażą oferowanych przez nią produktów finansowych z podmiotem, który jest zainteresowany skorzystaniem z danego produktu finansowego.

Usługi pośrednictwa finansowego to np. usługi pośrednictwa pieniężnego w zakresie gromadzenia i redystrybucji zasobów pieniężnych i papierów wartościowych świadczone przez banki i inne instytucje finansowe spoza systemu bankowego, a także usługi dobrowolnych ubezpieczeń społecznych oraz usługi funduszy emerytalno-rentowych. W zakresie usług pośrednictwa pieniężnego wyróżnić można również: usługi banku centralnego, usługi banków innych niż bank centralny (w tym usługi banków komercyjnych) i innych instytucji finansowych wykonywane na własny rachunek w zakresie gromadzenia i redystrybucji zasobów pieniężnych, usługi udzielania pożyczek i kredytów (w tym usługi leasingu finansowego) świadczone poza systemem bankowym, usługi przesyłania pieniędzy, także za pośrednictwem poczty lub łączy telekomunikacyjnych, usługi prowadzone na rachunek własny na rynkach papierów wartościowych itp.

W przypadku usług pośrednictwa finansowego istotnym jest, aby świadczone usługi zmieniły sytuację prawną i finansową klienta tzn. prowadziły do przeniesienia środków i zmieniły sytuację prawną i finansową zainteresowanego podmiotu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – spółka cywilna - wykonuje usługi pośrednictwa pomiędzy klientami zamawiającymi usługi taksówek osobowych a taksówkarzami, którzy te zlecenia wykonują.

Firma posiada biuro ze stacjami telefonicznymi za pośrednictwem których zlecenia przekazywane są do poszczególnych taksówek. Taksówkarze nie są pracownikami spółki, świadczą usługi na podstawie umowy o współpracy zawartej ze spółką. Strony zawierają umowę w celu stworzenia niezbędnego, skonsolidowanego potencjału wykonawczego dla realizacji pośrednictwa pieniężnego wymienionego.

Usługi pośrednictwa pieniężnego dotyczą:

• przewozu osób za pośrednictwem O. T. S.C.
• prowadzenie promocji i reklamy
• przewozu bagażu.
  
  

Taksówkarze wnoszą spółce opłatę miesięczną w zamian za co spółka organizuje im jak najwięcej zleceń. Kursy dla poszczególnych firm wykonywane są w formie bezgotówkowej przez taksówkarzy. Kierowcy taksówek dostarczają spółce rachunek, do biura spółki. Następnie spółka wystawia zbiorczo rachunek za wszystkie usługi wraz z załączoną rozpiską kursów. Kwoty z wystawionego rachunku trafiają na konto firmy O. T. S.C. i następnie są wypłacane kierowcom.

Za wykonywane usługi pośrednik czyli Wnioskodawca S.C. pobiera kwotę prowizji w ponad co miesięcznej ustalonej w umowie opłaty i pośredniczy w przekazaniu środków pieniężnych do zleceniobiorców.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby mówić o usłudze pośrednictwa finansowego (pieniężnego):

• powinna ona stanowić usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,
• z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,
• celem usług pośrednictwa powinno być dążenie do zawarcia umowy,
• usługa pośrednictwa nie powinna ograniczać się wyłącznie do wykonywania czynności faktycznych (administracyjno-technicznych) związanych z umową (nie może to być wyłącznie np. udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej),
• usługa musi prowadzić do przeniesienia środków i zmiany sytuacji prawnej i finansowej klienta.
  
  

Analizując zatem czynności opisane we wniosku wykonywane przez Spółkę cywilną (Wnioskodawcę) w kontekście wskazanych norm prawnych, należy stwierdzić, że nie jest ona stroną transakcji finansowych. Nie świadczy również usług pokrewnych w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, nie będą mieściły się w zakresie pojęcia „pośrednictwa finansowego (pieniężnego)”.

Czynności dokonywane przez Spółkę cywilną (Wnioskodawcę) w ramach wykonywanej działalności gospodarczej sprowadzają się do wykonywania usług polegających na usprawnianiu pracy taksówkarzy, podejmowania inicjatyw związanych z promowaniem usług taksówkowych. Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności m.in. uczestniczy jedynie w rozliczeniach pomiędzy poszczególnymi taksówkarzami a podmiotami które zamawiają zlecenie usługi przewozu osób bądź bagażu.

Generalnie zatem celem działalności Spółki cywilnej jak sam Wnioskodawca wskazuje jest organizowanie taksówkarzom jak najwięcej zleceń, czyli organizacja pracy kierowców taksówek. Świadczone usługi nie prowadzą do przeniesienia środków i nie zmieniają sytuacji prawnej i finansowej taksówkarzy, z którymi Wnioskodawca zawiera umowy o współpracę w celu stworzenia niezbędnego, skonsolidowanego potencjału wykonawczego dla świadczonych usług, które nie należą do usług pośrednictwa finansowego.

Zatem Wnioskodawca generalnie realizuje czynności usługi radio-taxi (obsługi centrali wzywania radio taxi).

Wobec powyższego usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą stanowić usług pośrednictwa finansowego, które na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy zostały objęte zwolnieniem, bowiem same w sobie nie są czynnościami oddającymi istotę „pośrednictwa finansowego” - nie stanowią nawet elementu pomocniczego względem usług pośrednictwa finansowego (pieniężnego), tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie ustalenia czy opisane przez Wnioskodawcę czynności mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Natomiast tut. organ nie dokonał oceny kwestii związanej z przekroczeniem obrotu w myśl art. 113 ust. 1 ustawy w okresie od 1 stycznia 2011r. do 30 kwietnia 2011r., bowiem kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.