2013.12.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-634/13-2/JK
z 24 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana – przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego oraz ustalenia rezydencji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Wnioskodawca od 10 lat nie zamieszkuje na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i nie posiada centrum interesów życiowych i gospodarczych w Polsce także od 10 lat, a także nie przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w każdym roku podatkowym od 10 lat. Ponadto, Wnioskodawca pracuje dla cypryjskiej spółki w Kairze (od 2008 r.) – umowa kontrakt na czas nieokreślony z opcją na udziały w zakładzie produkcyjnym w Egipcie. Roczne pobyty Wnioskodawcy w Polsce są bardzo krótkie, nieprzekraczające 60 dni w roku przez wszystkie 10 lat. W trakcie pobytu za granicą Wnioskodawca nie uzyskiwał nigdy dochodów w Polsce w ciągu tych 10 lat. Nie posiada również statusu rezydenta dla celów podatkowych w Egipcie z racji wygłoszenia działalności gospodarczej w Kairze z chwilą zatrudnienia się w spółce cypryjskiej. W 2010 r. Wnioskodawca miał własną działalność gospodarczą w Egipcie 4 lata pod ww. nazwą, lecz zbankrutował – nie miał w niej dochodu w ogóle. Z racji przebywania na terenie Egiptu ponad 183 dni w roku i zatrudnienia w cypryjskiej spółce, jako dyrektor zakładu produkcyjnego w Kairze Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Egipcie z konsekwencjami umów o podwójnemu opodatkowaniu zawartymi pomiędzy Cyprem a Egiptem. Wnioskodawca posiada wyłącznie obywatelstwo polskie, ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyłącznie w Kairze. W Polsce Wnioskodawca jest zameldowany w miejscu urodzenia (u mamy), lecz wyłącznie w celu posiadania adresu zameldowania dla celów wznawiania paszportu i celem odbioru korespondencji (mama jest upoważniona do odbioru korespondencji dla Wnioskodawcy podobnie jak inny pełnomocnik). Od 30 lat Wnioskodawca nie zamieszkuje pod tym adresem (od momentu wyjazdu na studia). Wnioskodawca ma zamiar po ślubie z Egipcjanką w Egipcie uzyskać obywatelstwo egipskie. Wnioskodawca nie posiada od momentu wyjazdu z Polski miejsca zamieszkania stałego ani tymczasowego nawet przez 10 lat w Polsce. Pobyt Wnioskodawcy w Polsce to zawsze urlop w wynajmowanej kwaterze w Sopocie na czas urlopu dający się udokumentować. O fakcie zamieszkania w Afryce poinformowana jest od momentu wyjazdu Wnioskodawcy z Polski policja, dzielnicowy w miejscu zameldowania Wnioskodawcy, organy administracji państwowej w tym sądy. Obecność Wnioskodawcy poza granicami kraju jest też potwierdzona we wszelkiej korespondencji do organów administracji państwowej i znajduje się w ich archiwach. Zgodnie z prawem polskim Wnioskodawca jest osobą niekaraną i posiada odpowiednie zaświadczenie, które odnawia cyklicznie w związku z takim obowiązkiem wobec pracodawcy. Wnioskodawca nie jest też osobą karaną za granicą w tym także w Egipcie. Wnioskodawca nie dokonywał w ostatnich 20 latach i nie planuje w ogóle dokonywać jakichkolwiek inwestycji prywatnych w Polsce. Z Polską nie łączą Wnioskodawcę żadne więzi, a jeśli już to same nie miłe wspomnienia (stąd decyzja 10 lat temu, że nie będzie nigdy w Polsce mieszkał i wyjazd na stałe poza granice Polski). Wnioskodawca nie utrzymuje żadnych kontaktów od 25 lat z rodziną włączając w to 3 pokolenia poza mamą 80-letnią kobietą. Docelowo Wnioskodawca planuje dalej pracować w Egipcie w zakładzie produkcyjnym na kontrakcie jak obecnie i ewentualnie dzielić centrum życiowe pomiędzy Kair a Cyprem w przyszłości. W żadnym wypadku na pewno Wnioskodawca nie powróci do Polski. Z żoną Wnioskodawca rozstał się 25 lat temu i od 25 lat nie utrzymuje żadnych kontaktów. Nie posiada żadnych więzi rodzinnych w Polsce poza mamą. Wnioskodawca zrzekł się też praw do dzieci 25 lat temu – sądownie. Faktyczne zamieszkanie Wnioskodawcy w Egipcie z racji posiadanej dokumentacji (umowy dzierżawy domu w Kairze na zakładzie produkcyjnym – spółki cypryjskiej i egipskiej wspomnianej powyżej) jak również możliwości sprawdzenia w czasie rzeczywistym miejsca centrum życiowego poprzez system kamer na całym zakładzie w Kairze (on Line) nie budzi żadnej wątpliwości od 2008 r. 24 godziny na dobę przez minimum 300 dni w roku od 10 lat. Wnioskodawca posiada konto bankowe na Cyprze, w Polsce oraz w Niemczech. Umowę – kontrakt z firmą cypryjską Wnioskodawca zawarł w 2008 r. (już mieszkając na stałe w Kairze i tylko z tego właśnie powodu) pomiędzy cypryjską firmą a osobą Wnioskodawcy na zarządzanie interesami i zakładem produkcyjnym prowadzonym wspólnie przez spółkę cypryjską z egipskim jej partnerem firmą EIG w Egipcie. W ramach kontraktu Wnioskodawca ma dwie opcje: wynagrodzenia 1.000 euro miesięcznie lub praca w zamian za przyszłe zyski i udziały w zakładzie. Wnioskodawca wybrał obecnie do dziś z opcje z zyskami, która wydaje się Wnioskodawcy bardziej interesująca zważywszy, że chce prowadzić ten zakład dożywotnio. W tym kontekście dochody Wnioskodawca będzie osiągał dopiero za 1-2 lata. Wnioskodawca posiada konkubinę (Egipcjankę) żyjącą z Wnioskodawcą w jednym gospodarstwie domowym, z którą ma zamiar pobrać się w Egipcie. Od 2009 r. w Kairze Wnioskodawca dzierżawi nieruchomość na zakładzie produkcyjnym, o czym wspomniał powyżej gdzie mieszka. Prowadzi gospodarstwo domowe w tej właśnie nieruchomości, w wydzielonym domu o pow. 200 m². Wnioskodawca nie posiada żadnego w Polsce majątku ruchomego, jak również nieruchomego (żadnego nawet komórki). Wnioskodawca nie posiada mieszkania w Polsce, ani nie dzierżawi nawet mieszkania od 10 lat do dziś włącznie, nie posiada żadnych mebli, wyposażenia domowego, samochodu w Polsce od 10 lat, natomiast posiada takie urządzenia w Kairze z racji funkcji życiowych. Samochód dzierżawi firma, jako służbowy. Do kontaktów zawodowych w Polsce z racji sprzedaży przez firmę cypryjską do Europy brykietu węgla drzewnego wyprodukowanego właśnie przez Wnioskodawcę, w zakładzie przedmiotowej firmy cypryjskiej i firmy egipskiej wykorzystuje telefony VOIP komputerowe (polski do kontaktu z klientami cypryjskiej spółki z polskimi odbiorcami) oraz niemiecki do kontaktu z niemieckimi klientami. Jest to telefon Skype. Kontaktuje się nimi właśnie z Kairu z ww. adresu wyłącznie. Wnioskodawca nie płaci w Polsce żadnych rachunków za prąd, telefon, Internet, telefonię komórkową od 10 lat z naturalnej przyczyny, że po prostu nie przebywa w Polsce, ani nie posiada żadnych takich urządzeń w Polsce. W Egipcie koszty te pokrywane są przez zakład produkcyjny, czyli w efekcie przez spółkę cypryjską i egipskiego partnera firmy cypryjskiej. Częściowo Wnioskodawca pokrywa je w ramach dzierżawy za mieszkanie (niektóre te koszty pokrywa w 100%). Matkę w Polsce Wnioskodawca odwiedza na 2-3 dni raz na 2-3 lata, o czym zaświadczyć mogą wszyscy mieszkańcy domu, w którym mieszka mama a Wnioskodawca jest tam zameldowany oraz poświadczyć to może Jego mama. Fakt przelotów, pieczątki w paszporcie wjazdu do Egiptu i wyjazdu wlotu do Polski i wylotu na wszelki wypadek Wnioskodawca zachowuje, jako dokumentację. Wnioskodawca prowadzi również zestawienie takich podróży, zachowuje faktury za przeloty etc. Wnioskodawca nie posiada działalności gospodarczej ani życiowej w Polsce od ponad 10 lat. Faktyczne centrum życiowe mieści się w Kairze w Egipcie pod wskazanym adresem od 10 lat. W związku z posiadaną umową z cypryjską spółką Wnioskodawca zarządza zakładem produkcyjnym na miejscu w Kairze przez cały rok i osobiście. W Polsce z racji nieobecności i dość znacznego wieku mamy, Wnioskodawca posiada notarialnie upoważnionego pełnomocnika do reprezentowania Go przed urzędami w Polsce. Wnioskodawca posiada egipskie telefony komórkowe – jest uchwytny 24 godziny na dobę. Rooming firmy telekomunikacyjnej wskazuje jednoznacznie, że telefon ten jak i Wnioskodawca znajduje się w Egipcie w mieście G. (Kair) cały czas, co łatwo sprawdzić po prostu dzwoniąc codziennie i badając położenie telefonu zarazem. Ponieważ Wnioskodawca uczestniczył jako świadek w rozprawach sądowych osób trzecich w Polsce, w związku, z tym fakt zamieszkiwania poza Polską miał okazję potwierdzić niejednokrotnie przed polskim sądem pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Z racji pełnionej funkcji dyrektora operacyjnego w cypryjskim przedsiębiorstwie Wnioskodawca nie tylko zarządza zakładem egipskim gdzie mieszka, ale także zarządza budową zakładu w G. i N. tej spółki cypryjskiej. W każdej chwili istnieje możliwość sprawdzenia on Line przez kamery internetowe zarówno Jego miejsca zamieszkania jak i miejsca zakładu produkcyjnego, czyli miejsca centrum życiowego Wnioskodawcy w Kairze jak miejsca funkcji zawodowych. Jest to możliwe z racji tej, że zakład jest monitorowany przez właściciela cypryjskiego i egipskiego a tym samym i Wnioskodawca jest w pewnym sensie monitorowany. W efekcie powyższego do sprawdzenia przez 24 godziny na dobę praktycznie i prawie 365 dni w roku jest centrum życia Wnioskodawcy i zatrudnienia i pracy w Kairze w Egipcie. Wnioskodawca nie opłaca żadnych świadczeń ubezpieczeniowych w Polsce od momentu wyjazdu, nie pobiera wynagrodzenia od egipskiego pracodawcy. O fakcie przebywania stale na terenie Egiptu (poza Polską) świadczą ponadto wyciąg z banku cypryjskiego, jak i polskiego, w których istnieje dokumentacja pobierania pieniędzy na kartę bankomatową wyłącznie w Kairze. Ta sama dokumentacja mówi również o tym, że w Egipcie Wnioskodawca opłaca środki do życia, jedzenie etc. Wydruk za pobieranie pieniędzy z bankomatu za każdym razem informuje, że jest to bankomat lub sklep w Kairze na konkretnej ulicy gdzie Wnioskodawca wykonuje zakupy w celu realizacji funkcji życiowych jak również pobiera zaliczki na dokonywanie płatności w imieniu firmy cypryjskiej w zakładzie. Firma pracodawcy Wnioskodawcy też posiada w tym samym banku na Cyprze i w Polsce oraz w Szwecji i w Niemczech konta bankowe. Tam gdzie firma cypryjska ma klientów, tam ma konta pomocnicze. W 2011 r. Wnioskodawca odziedziczył spadek o wartości 30.000 zł po babci. Ponieważ mieszka w Egipcie więc poprzez pełnomocnika w Polsce Wnioskodawca opodatkował się od tego spadku w Urzędzie Skarbowym w G. Urząd Skarbowy został również poinformowany oczywiście, że Wnioskodawca nie mieszka w Polsce. Pełnomocnik zbył też masę spadkową działając w imieniu Wnioskodawcy i stosowny podatek został pobrany przez Notariusza. Wnioskodawca udzielił też wyczerpujących informacji w urzędzie skarbowym. Tym samym, Wnioskodawca nie posiada nawet potencjalnego majątku, który mógłby się stać Jego własnością nawet w przyszłości. Działania Wnioskodawcy od 10 lat zmierzają do tego, aby nie mieć żadnych związków z Polską. Wnioskodawca dodał, że fakt posiadania jakiejś masy spadkowej był nie znany do 2011 r. Sąd prowadzący sprawę spadkową też był przez Wnioskodawcę poinformowany, że nie jest zainteresowany przylotem do Polski i prowadził sprawę pod Jego nieobecność i także w jego aktach znajduje się informacja, że Wnioskodawca mieszka w Afryce złożona pod rygorem odpowiedzialności karnej za pośrednictwem Jego pełnomocnika. W korespondencji prywatnej jak i służbowej Wnioskodawca używa e-mail gdzie w każdym e-mailu rejestrowany jest numer IP kraju z którego jest korespondencja wysłana (i jest to zawsze Egipt i zawsze dostawca Internetu) i jest ponadto rejestrowana w e-mailu droga listu poprzez poszczególne serwery. Z historii tej korespondencji zarówno prywatnej jak i służbowej, którą archiwizuje od 2008 r. wynika jednoznacznie miejsca nadania listu i jest nim Kair – Egipt. Połączenia z bankiem polskim jak i cypryjskim czy niemieckim są archiwizowane przez bank i z nich też jednoznacznie wynika IP egipskie komputera prywatnego używanego do połączeń z bankiem w okresie od 2008 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z:
1. uzyskiwanymi dochodami z tytułu zatrudnienia, jako Dyrektor w spółce cypryjskiej i
2. wykonując tę pracę w Kairze dla cypryjskiej spółki od 2008 r. i
3. w związku z miejscem zamieszkania w Kairze, jako centrum funkcji życiowych i
4. w związku z nieosiąganiem żadnych dochodów w Polsce od 10 lat,
5. w związku z niepobraniem żadnego wynagrodzenia również w Egipcie od egipskiego pracodawcy,
Wnioskodawca podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce, czy też nie i nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?
Czy w związku z opisaną sytuacją życiową powyżej, rezydencją podatkową Wnioskodawcy jest Polska?
Czy fakt posiadania zameldowania stałego w Polsce, które w żadnym wypadku nie jest miejscem zamieszkania nawet chwilowego od 30 lat, a utrzymywane jest jedynie dla celów korespondencyjnych nie będzie powodowało w konkretnej sytuacji negatywnych skutków, co do decyzji o rezydencji podatkowej? Czy nie należy wymeldować się w celu zapobieżenia ewentualnej błędnej interpretacji organów skarbowych miejsca zamieszkania? (nie jest to duży problem, mama może to zrobić w ciągu 5 minut) oraz
Czy fakt posiadania kont bankowych na Cyprze, w Polsce i w Niemczech może mieć wpływ na opinie o centrum funkcji życiowych w kontekście wszystkich wymienionych powyżej informacji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1: nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce z racji sytuacji opisanej powyżej, a uzasadnia to poniżej.

Ad. 2: rezydencją podatkową Wnioskodawcy w żadnym wypadku od 10 lat nie jest Polska.

Ad. 3: fakt posiadania zameldowania w Polsce pozostaje bez wpływu na ustalenie rezydencji podatkowej oraz miejsca zamieszkania w celu podatkowym w konkretnej sytuacji oraz w ogóle nie może być kryterium nawet oceny tych kwestii,

Ad. 4: jako obywatel Unii Europejskiej Wnioskodawca ma prawo posiadać konto w każdym kraju OECD i fakt posiadania takiego konta między innymi w Polsce i równolegle w innych krajach nie może być podstawą do oceny miejsca zamieszkania w kontekście konkretnego stanu faktycznego przedstawionego tym bardziej przez Wnioskodawcę. Ponadto, konta te obsługiwane są elektronicznie z każdego miejsca świata co łatwo stwierdzić poprzez badania historii numeru IP z którego się łączy (gdzie zawsze będzie to egipskie IP). Ponadto, gdyby posiadanie konta miało oznaczać miejsce centrum życiowego w Polsce to równie dobrze mogłoby oznaczać miejsce zamieszkania na Cyprze ponieważ Wnioskodawca posiada konto i tu i tu. Kryterium takie wobec tego byłoby nieprecyzyjne albowiem gdyby dokładnie się przyjrzeć to więcej niż z Polską łączy Go z Cyprem pomijając Egipt. Ponadto nie jest dla Wnioskodawcy problemem on Line otworzyć konto w Szwecji, czy każdym innym kraju UE nie ruszając się z Kairu i fakt ten skutkowałby tylko tym, że pieniądze nie leżałby w polskim banku lecz zarabiałyby na nich banki innych krajów UE. Obsługa konta natomiast w języku angielskim, niemieckim, czy arabskim nie jest dla Wnioskodawcy żadnym problemem ponieważ zna te trzy języki oprócz polskiego posługuje się na co dzień głównie arabskim. Wnioskodawca nie przetrzymuje pieniędzy w banku egipskim tylko dlatego, że kraj ten nie należy do OECD i posiadanie takiego konta wymaga zezwolenia dewizowego NBP oraz dlatego, że banki egipskie są bankami niepewnymi i drogimi w obsłudze. Nie można z nich też pobierać pieniędzy na kartę tylko osobiście udawać się do oddziału banku. Kryterium wyboru banku w tej sytuacji więc to kryterium kosztów jego utrzymywania i szybkości dostępu do środków, a nie zamieszkania.

Uzasadnienie stanowiska:

Zgodnie z regulacją art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. la ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nieposiadające na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Od 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej dla celów podatkowych (art. 3 ust. 1a ww. ustawy).

Za osobę mającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub przebywa w Polsce przez więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym. W przypadku Wnioskodawcy drugi z wymienionych warunków nie będzie spełniony, gdyż jak wskazuje roczne pobyty w kraju są bardzo krótkie, nieprzekraczające 183 dni w roku od 10 lat i udokumentowane pieczątkami przylotu do Polski i wylotu. Biorąc pod uwagę natomiast przytoczone powyżej argumenty i informacje Wnioskodawca uważa, że przeniósł swój ośrodek interesów życiowych całkowicie do Kairu w Egipcie już 10 lat temu. W związku z powyższym uważa, że podlega w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiągniętych na terytorium RP, gdyby takowe miał a takowych nie posiada i nie będzie posiadać nigdy, zatem nie ma obowiązku rozliczania się w Polsce. Niewątpliwie trudniejszą kwestią jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca ma na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Ustawa o prr nie daje żadnych wskazówek, co należy przez to rozumieć. Pozostaje jedynie analiza indywidualnych interpretacji wydawanych przez organy podatkowe. Przez „centrum interesów życiowych lub gospodarczych” rozumieją one na ogól powiązania osobiste i ekonomiczne, m.in. źródła dochodu, miejsce przebywania najbliższej rodziny podatnika, znajomych, miejsce położenia majątku podatnika itp. I tak np. zdaniem Izby Skarbowej w Warszawie (Interpretacja z dnia 11 sierpnia 2008 r. IPPB2/415-792/08-2/AZ) „ośrodek interesów życiowych to centrum interesów osobistych i gospodarczych”. Izba Skarbowa w Warszawie przyjmuje, że „ośrodkiem tym będzie ten kraj, z którym osoba ma ściślejsze powiązania osobiste lub ekonomiczne. W tym celu należy uwzględnić stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim majątkiem”. Uwzględniając wszystkie bez wyjątku powyżej wymienione kwestie i włączając w to znajomych, powiązania ekonomiczne etc. – miejscem zamieszkania jest jedynie Egipt – Kair. W interpretacji z dnia 11 sierpnia 2008 r. (PIP` 82/415-792/08-2/AD: stwierdza się „Sam wyjazd za granicę, uzyskiwanie tam dochodów nie oznacza automatycznie, że Wnioskodawca przestał być polskim rezydentem podatkowym. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem za granicę tzw. ośrodka interesów życiowych”. Izba uznała, bowiem: „O przeniesieniu interesów osobistych do innego kraju świadczyć będzie przede wszystkim zamieszkanie w tym kraju z rodziną. (Rodziny Wnioskodawca nie ma, ani w Polsce ani w Egipcie poza konkubiną, z którą żyje w Kairze). Z analizy dokumentów w Internecie wynika, że nie jest to jednak z pewnością jedyne kryterium dla oceny organów skarbowych. Z interpretacji wydawanych przez organy podatkowe wynika, że dla oceny, gdzie osoba ma miejsce zamieszkania, bierze się pod uwagę:

miejsce zatrudnienia/prowadzenia działalności gospodarczej, politycznej lub kulturalnej – w przypadku Wnioskodawcy jest to Egipt z całą pewnością.

miejsce opłacania składek ubezpieczeniowych – Wnioskodawca nie opłaca składek ubezpieczeniowych w Polsce.

miejsce posiadania wszelkiego majątku, w szczególności nieruchomości – nie posiada nieruchomości w Polsce, ani nawet ruchomości, co zostało wyjaśnione powyżej. Wnioskodawca posiada natomiast ruchomości i całe gospodarstwo domowe w Egipcie pod wskazanym adresem. Gdy Wnioskodawca przylatuje do Polski mieszka w wynajętym od osób trzecich apartamencie w Sopocie, co mogą one poświadczyć oczywiście. Nawet w miejscu zameldowania nie mieszka, gdy przylatuje do Polski, bo u mamy nie ma fizycznie możliwości nocowania na 30 m2 jej mieszkania.

miejsce posiadania rachunku bankowego – Wnioskodawca posiada rachunki bankowe na Cyprze w Polsce i w Niemczech ale pobiera z nich pieniądze w Kairze za pomocą karty, co jest niezbicie udowodnione poprzez zestawienia bankowe. W Egipcie nie posiada konta ze zwykłych względów bezpieczeństwa. Z takich samych względów po ostatnich wydarzeniach na Cyprze Wnioskodawca unika wpłat na konto cypryjskie.

miejsce opłacania rachunków za prąd, telefon itd. – Wnioskodawca nie opłaca żadnych rachunków w Polsce natomiast w ramach dzierżawionej nieruchomości w Egipcie pokrywa, co miesiąc wszystkie koszty włącznie z Internetem marki etisalat właścicielowi posesji w ramach miesięcznej dzierżawy. Wnioskodawca pokrywa też koszt wszelkich inwestycji w remonty budynku, w którym mieszka etc.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stwierdził, że ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączą Go z Egiptem – w zasadzie jedyne z Egiptem. Sam wyjazd za granicę, uzyskiwanie tam dochodów, nie oznacza być może automatycznie, że Wnioskodawca przestał być polskim rezydentem podatkowym. Zmiana miejsca zamieszkania jest jednak w przypadku Wnioskodawcy równoznaczna z przeniesieniem za granicę tzw. ośrodka interesów życiowych. (bezwzględnie wszystkich). Uzyskiwane przeze Wnioskodawcę na Cyprze dochody przeznacza na utrzymanie swojego centrum życiowego wyłącznie w Egipcie. W Polsce Wnioskodawca wydatkuje pieniądze wyłącznie na urlop, w przeciwieństwie do większości Polaków, odpoczywa właśnie w Polsce, bo żyje w Egipcie, a nie odwrotnie. Ponadto, Wnioskodawca nie planuje nawet w przyszłości przenosić swojego centrum życiowego do Polski w żadnym wypadku, ponieważ z Polską nic Go nie łączy. Co prawda, w zamiarach Wnioskodawcy jest zakup na Cyprze domu i tam zamieszkiwanie, ale tylko, dlatego, że z Cypru mam 45 minut drogi do miejsca pracy, czyli Kairu i 3 samoloty dziennie z Larnaki do Kairu i lepsze warunki podatkowe dla Wnioskodawcy od warunków egipskich. Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawca uznaje, że ściślejsze powiązania (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawca posiada w Egipcie, potem zaś na Cyprze. Zatem w świetle przepisów – nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca czyni też starania, aby podlegać podatkowo pod Cypr całkowicie, na co pozwała fakt bliskości z Cypru od Kairu, fakt siedziby właściciela fabryki na Cyprze, lepsza kultura i warunki życia na Cyprze. W ocenie Wnioskodawcy również katalog argumentów i faktów zebranych w niniejszym opracowaniu oczywiście popartych dokumentami, też wymienionymi w tym opracowaniu i ich archiwizacja oraz przechowanie jest wystarczający dla oceny rezydencji podatkowej innej niż Polska i nie wymaga archiwizowania większej ich ilości dokumentacji. Wnioskodawca pomija tu całkowicie aspekt ten, że gdyby nawet uznać, że Jego miejscem zamieszkania jest Polska (co byłoby sprzeczne ze stanem faktycznym), odrzucając wszystkie opisane powyżej fakty i kierować się posiadanym kontem między innymi w Polsce, a nie jedynie w Polsce i zameldowaniem pomimo nie zamieszkania tam od 25 lat to i tak do 2012 r. Wnioskodawca nie osiągał żadnych dochodów w Polsce, a dochody z tytułu zatrudnienia w cypryjskiej spółce na stanowisku o. d. byłyby zwolnione z opodatkowania z mocy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Cyprem, której zmiana uniemożliwiająca tego typu optymalizację podatkową nastąpiła dopiero w 2013 roku.

Niniejsza interpretacja dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce (pyt. 1), natomiast odnośnie ustalenie rezydencji podatkowej Wnioskodawcy (pyt. 2, 3 i 4) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane. Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, że istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy po 2006 roku należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa z dnia 24 czerwca 1996 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 2003 r. Nr 78, poz. 690), dalej umowa.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy, określenie „osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, miejsce zarządu, siedzibę prawną lub inne kryterium o podobnym charakterze.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się w sposób następujący:

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub jeżeli nie posiada obywatelstwa żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 10 lat nie zamieszkuje na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i nie posiada centrum interesów życiowych i gospodarczych w Polsce, a także nie przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w każdym roku podatkowym od 10 lat. Roczne pobyty Wnioskodawcy w Polsce są bardzo krótkie, nieprzekraczające 60 dni w roku przez wszystkie 10 lat. Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie, ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyłącznie w Kairze. W Polsce Wnioskodawca jest zameldowany w miejscu urodzenia (u mamy), lecz wyłącznie w celu posiadania adresu zameldowania, wznawiania paszportu i odbioru korespondencji. Od 30 lat Wnioskodawca nie zamieszkuje pod tym adresem (od momentu wyjazdu na studia). Wnioskodawca nie posiada od momentu wyjazdu z Polski miejsca zamieszkania stałego, ani tymczasowego nawet przez 10 lat w Polsce. Pobyt Wnioskodawcy w Polsce to zawsze urlop w wynajmowanej kwaterze w Sopocie na czas urlopu dający się udokumentować. Z Polską nie łączą Wnioskodawcę żadne więzi, a jeśli już to same nie miłe wspomnienia (stąd decyzja 10 lat temu, że nie będzie nigdy w Polsce mieszkał i wyjazd na stałe poza granice Polski). Wnioskodawca nie utrzymuje żadnych kontaktów od 25 lat z rodziną włączając w to 3 pokolenia poza mamą 80-letnią kobietą. Matkę w Polsce Wnioskodawca odwiedza na 2-3 dni raz na 2-3 lata. Z żoną Wnioskodawca rozstał się 25 lat temu i od 25 lat nie utrzymują żadnych kontaktów. Wnioskodawca zrzekł się też praw do dzieci 25 lat temu – sądownie. Wnioskodawca posiada konkubinę (Egipcjankę) żyjącą z Wnioskodawcą w jednym gospodarstwie domowym, z którą ma zamiar pobrać się w Egipcie. Po ślubie z Egipcjanką w Egipcie Wnioskodawca ma zamiar uzyskać obywatelstwo egipskie.

Ponadto, Wnioskodawca pracuje dla cypryjskiej spółki w Kairze (od 2008 r.) – umowa kontrakt na czas nieokreślony z opcją na udziały w zakładzie produkcyjnym w Egipcie. W trakcie pobytu za granicą Wnioskodawca nie uzyskiwał nigdy dochodów w Polsce w ciągu tych 10 lat. Nie posiadał również statusu rezydenta dla celów podatkowych w Egipcie z racji wygłoszenia działalności gospodarczej w Kairze z chwilą zatrudnienia się w spółce cypryjskiej. Wnioskodawca nie dokonywał w ostatnich 20 latach i nie planuje dokonywać jakichkolwiek inwestycji prywatnych w Polsce. Wnioskodawca nie posiada żadnego majątku ruchomego jak również nieruchomego (żadnego nawet komórki) w Polsce. Wnioskodawca nie posiada mieszkania w Polsce, ani nie dzierżawi nawet mieszkania od 10 lat do dziś włącznie, nie posiada żadnych mebli, wyposażenia domowego, samochodu w Polsce od 10 lat, natomiast posiada takie urządzenia w Kairze z racji funkcji życiowych. Docelowo Wnioskodawca planuje dalej pracować w Egipcie w zakładzie produkcyjnym na kontrakcie jak obecnie i ewentualnie dzielić centrum życiowe pomiędzy Kair a Cyprem w przyszłości. W żadnym wypadku na pewno Wnioskodawca nie powróci do Polski. Wnioskodawca posiada konto bankowe na Cyprze, w Polsce oraz w Niemczech. Połączenia z bankiem polskim jak i cypryjskim czy niemieckim są archiwizowane przez bank i z nich jednoznacznie wynika IP egipskie komputera prywatnego używanego do połączeń z bankiem w okresie od 2008 r.

W świetle przedstawionych faktów, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że centrum interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawcy znajduje się w Egipcie. Fakt uzyskiwania dochodu z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Egiptu a także zamiar posiadania stałego ogniska domowego poprzez zawarcie związku małżeńskiego z Egipcjanką niezbicie świadczy, że centrum interesów życiowych oraz gospodarczych Wnioskodawcy znajduje się w Egipcie. Ponadto, Wnioskodawca nie przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w każdym roku podatkowym od 10 lat. Roczne pobyty Wnioskodawcy w Polsce są bardzo krótkie, nieprzekraczające 60 dni w roku przez wszystkie 10 lat.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie spełnia warunku, określonego w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalającego uznać, że posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Jednocześnie podkreślić należy, że normy kolizyjne wynikające z art. 4 ust. 2 Umowy, stosowane są w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej i miałyby zastosowanie dopiero wówczas, gdyby Wnioskodawca został uznany za rezydenta podatkowego zarówno w Polsce jak i w Egipcie (w świetle tamtejszych przepisów krajowych) w tym samym okresie.

Jednakże Wnioskodawca przedstawiając stan faktyczny nie wskazał, że jest rezydentem podatkowym zarówno w Polsce jak i w Egipcie, wskazał jedynie że nie posiada statusu rezydenta dla celów podatkowych w Egipcie z racji wygłoszenia działalności gospodarczej w Kairze. Zatem, brak informacji, że Wnioskodawca posiada podwójną rezydencję podatkową powoduje, że nie zaistniała konieczność ustalenia jego miejsca zamieszkania w oparciu o art. 4 ust. 2 Konwencji.

Biorąc pod uwagę fakt, że z Egiptem Wnioskodawcę łączą ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Egipcie. W tym państwie pozostaje z zamiarem stałego pobytu, wykonuje pracę zarobkową, a także ma zamiar posiadać tam stałe ognisko domowe, poprzez zawarcie związku małżeńskiego z Egipcjanką. Wnioskodawca podlega więc w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że przywołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia organów podatkowych dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., Nr 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin