Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1078/13-2/KS
z 8 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w spółce osobowej mającej siedzibę na terytorium Królestwa Danii w związku z zawarciem umowy licencyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w spółce osobowej mającej siedzibę na terytorium Królestwa Danii w związku z zawarciem umowy licencyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca planuje rozpocząć działalność inwestycyjną, która będzie prowadzona za pośrednictwem podmiotu mającego siedzibę w Danii. Podmiot ten będzie spółką osobową działającą pod prawem duńskim (dalej: „Spółka Osobowa”), a jego forma prawna będzie odpowiadać formie prawnej polskiej spółki komandytowej.

Wnioskodawca będzie wspólnikiem o ograniczonej odpowiedzialności (funkcja Wnioskodawcy odpowiada funkcji komandytariusza w polskiej spółce komandytowej). Spółka Osobowa nie rozpoczęła jeszcze dotychczas prowadzenia działalności gospodarczej i nie osiągnęła jeszcze żadnych dochodów. Zgodnie z umową Spółki Osobowej Wnioskodawca będzie uprawniony do określonego udziału w zysku Spółki Osobowej. Wspólnikiem odpowiadającym za zobowiązania Spółki Osobowej i zarządzającym Spółką Osobową jest spółka kapitałowa z siedzibą w Danii. Spółka Osobowa ma zgodnie z prawem duńskim osobowość prawną natomiast dla celów podatkowych jest traktowana jako podmiot transparentny podatkowo. Oznacza to, iż nie będzie ona w Danii podatnikiem podatku dochodowego lecz będą to jej wspólnicy, podobnie jak ma to miejsce w Polsce w przypadku spółki komandytowej.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki Osobowej będą inwestycje kapitałowe oraz świadczenie usług doradztwa i pośrednictwa handlowego.

Poza tym Spółka Osobowa może również prowadzić inną działalność - o charakterze usługowym oraz będzie udostępniać posiadane znaki towarowe do odpłatnego korzystania na podstawie umów licencyjnych. Spółka Osobowa będzie właścicielem znaków towarowych. Bez względu jednak na przedmiot działalności, działalność będzie prowadzona wyłącznie na terytorium Danii.

Spółka Osobowa będzie posiadać w Danii biuro, przez które będzie prowadzić działalność a także rachunek bankowy. Księgi Spółki Osobowej również będą prowadzone w Danii. W przypadku świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej. Spółka Osobowa zostanie zarejestrowana w Danii jako podatnik tego podatku.

W świetle powyższego stanu faktycznego, rozważana jest m. in. możliwość zawarcia umowy licencyjnej pomiędzy Spółką Osobową, a spółką z ograniczoną odpowiedzialnością mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „P”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawarcia umowy licencyjnej pomiędzy Spółką Osobową, a P., przypadający Wnioskodawcy przychód z tytułu udziału w zyskach Spółki Osobowej, będzie pomniejszany o pobrany w Polsce podatek u źródła przez P. z tytułu wypłacanych należności licencyjnych na rzecz Spółki Osobowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane na rzecz Spółki Osobowej przez P. należności z tytułu opłat licencyjnych, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w przychodach Spółki Osobowej, ze względu na brak elementu transgranicznego, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. W konsekwencji, P. nie będzie zobowiązana do pobierania podatku u źródła od tej części należności licencyjnych wypłacanych na rzecz Spółki Osobowej, które przypadną Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej; „PIT”) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy.

Podobnie jak na gruncie obowiązującego w Polsce prawa handlowego; również w świetle ustawodawstwa duńskiego, osobowe spółki prawa handlowego posiadają podmiotowość prawną, tj. mają zdolność nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Spółka Osobowa zatem, jako właściciel znaku towarowego i strona umowy licencyjnej będzie posiadała tytuł prawny do wypłacanych na jej rzecz opłat licencyjnych przez P.

Zarazem jednak, z uwagi na brak osobowości prawnej, spółki osobowe nie posiadają podmiotowości prawnopodatkowej. Spółki tego rodzaju są podatkowo „transparentne”, tj. podatnikami z tytułu uzyskiwanych przez nie dochodów są wspólnicy (w tym Wnioskodawca). Zasadę tę wyraża m.in. art. 5 Ustawy CIT w myśl którego przychody (i odpowiednio koszty) związane z uczestnictwem w spółce osobowej (z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3 Ustawy CIT) podlegają łączeniu z przychodami (kosztami) każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że jego zdaniem przepis art. 5 Ustawy CIT nie ogranicza się do polskich spółek osobowych. Świadczy o tym odwołanie się do art. 1 ust 3 Ustawy CIT, dotyczącego spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, które zgodnie z ustawodawstwem tego państwa traktowane są jak osoby prawne i podlegają w tym państwie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W świetle powyższych uregulowań, wszelkie przysporzenia na rzecz Spółki Osobowej oraz ponoszone przez nią wydatki, wywoływać będą skutki w podatku CIT/PIT wyłącznie na poziomie wspólników Spółki Osobowej - tj. w podatku CIT w stosunku do spółki kapitałowej, która będzie pełniła funkcję komplementariusza, oraz w podatku PIT, w stosunku do Wnioskodawcy, który będzie pełnił funkcję komandytariusza.

W rezultacie, pomimo posiadanego tytułu prawnego, opłaty licencyjne nie będą stanowiły w sensie podatkowym przysporzenia na rzecz Spółki Osobowej. Ich beneficjentami będą wspólnicy w proporcji do posiadanego udziału w zysku Spółki Osobowej (spółka kapitałowa - komplementariusz oraz Wnioskodawca - komandytariusz). Potwierdzeniem tej interpretacji są uregulowania art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT oraz art. 12 ust. I UPO.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów z praw do znaków towarowych ustala się w wysokości 20% przychodów. Zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, powyższe uregulowanie stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. W myśl art. 26 ust. 1 Ustawy CIT osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat m.in. należności licencyjnych są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przytoczony przepis reguluje opodatkowanie opłat licencyjnych tzw. „podatkiem u źródła”. Wynika z niego, że opodatkowaniu tym podatkiem podlegają opłaty licencyjne uzyskiwane przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pojęcie „podatnika” na gruncie Ustawy CIT nie obejmuje polskich, ani zagranicznych spółek osobowych. Zgodnie z art. 1 Ustawy CIT, podatnikami są w rozumieniu ustawy osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji. Przepisy Ustawy CIT nie mają zastosowania do spółek osobowych, chyba że mają one siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jako osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i ust. 2 UPO, należności licencyjne powstające w Polsce (tj. m.in. należności wypłacane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę Polsce), wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Danii, mogą być opodatkowane w Danii. Należności te mogą być także opodatkowane w Polsce i zgodnie z polskim ustawodawstwem, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 UPO, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibą zarządu lub miejsce, w którym faktycznie wykonywany jest zarząd, siedzibę prawną albo z uwagi na inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie. W świetle tej definicji, „osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Danii” może być wyłącznie duński rezydent podatkowy, tj. podmiot podlegający w Danii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od uzyskiwanych dochodów.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zarówno na gruncie Ustawy CIT, jak i UPO, transparentna Spółka Osobowa nie jest podmiotem obowiązku podatkowego z tytułu uzyskiwanych opłat licencyjnych. Nie oznacza to jednak, że opłaty te nie podlegają w ogóle opodatkowaniu. Zgodnie z zasadami ogólnymi, w sensie podatkowym, odbiorcami należności i podatnikami podatku u źródła są wspólnicy spółki osobowej.

Odnosząc powyższe uwagi do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, że odbiorcami należności licencyjnych uzyskiwanych przez Spółkę Osobową będą jej wspólnicy, tj. Wnioskodawca — osoba fizyczna, rezydent podatkowy w Polsce oraz duński komplementariusz, w proporcji do ich udziału w przychodach Spółki Osobowej. Zatem w części, w jakiej przychód Spółki Osobowej przypada na Wnioskodawcę, to spółka z siedzibą w Polsce – P. będzie wypłacającym należności licencyjne, a ich beneficjentem będzie osoba fizyczna również z siedzibą w Polsce - Wnioskodawca. W konsekwencji, w części, w jakiej opłata przypada na Wnioskodawcę, wypłata opłaty licencyjnej nie będzie miała charakteru transgranicznego - Polska będzie zarówno państwem siedziby osoby wypłacającej należności licencyjne, jak i państwem siedziby osoby otrzymującej te należności.

W świetle powyższego, zarówno w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, jak i art. 12 ust. 2 UPO, w stosunku do należności licencyjnych w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w przychodach Spółki Osobowej nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku u źródła.

Na potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym beneficjentami, a zarazem podatnikami podatku u źródła od należności licencyjnych uzyskiwanych przez spółkę osobową są jej wspólnicy, Wnioskodawca pragnie przytoczyć interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2009 r. nr ILPB3/423-546/09-4/MM, w której na gruncie polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stwierdzono: „Należy podkreślić, że z obowiązywaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wiążą się dla podatników korzyści, takie jak m.in. redukcja stawki podatku u źródła. Z przywilejów wynikających z umowy mogą korzystać wyłącznie podmioty uprawnione. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na Konwencji Modelowej OECD, dotyczą osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu państwach będących stronami danej umowy. Oznacza to, że z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania korzystają zasadniczo osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne jednostki organizacyjne (tj. „osoby” w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) Konwencji Modelowej, podlegające nieograniczonemu obowiązkowi w jednym z państw będących stronami danej umowy bilateralnej (tj. mające miejsce zamieszkania lub siedzibę” w rozumieniu art. 4 Konwencji Modelowej). (...) Jeżeli zatem spółka osobowa nie jest podmiotem podatku dochodowego w Niemczech, to osobą korzystającą z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest wspólnik spółki osobowej. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w odniesieniu do płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę z tytułu przedmiotowych należności licencyjnych, podatnikami podatku dochodowego będą wspólnicy niemieckiej spółki komandytowej.”

Ponadto, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 maja 2011 r. nr IBPBI/2/423-203/11/AK, w której na gruncie polsko-cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania organ podatkowy potwierdził stanowisko spółki zgodnie, z którym nie pobiera się podatku u źródła od należności licencyjnych jeżeli ich odbiorcą jest podmiot z siedzibą w kraju z którego wypłacane są należności.

W świetle przedstawionych argumentów oraz zaprezentowanego stanowiska organu podatkowego, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że opłaty licencyjne wypłacane na rzecz Spółki Osobowej w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w przychodach Spółki Osobowej nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce, a w konsekwencji, P. nie będzie zobowiązana do pobierania podatku u źródła od tej części należności licencyjnych wypłacanych na rzecz Spółki Osobowej, które przypadną Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
   
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) (art. 3 ust. 2a ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Przy czym, zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają:

• wszelkiego rodzaju dochody (przychody) uzyskane przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski, niezależnie od tego gdzie (na terytorium jakiego kraju) znajduje się, bądź powstało źródło, z którego dochody te (przychody) pochodzą (położony jest składnik majątku, czy też miało miejsce zdarzenie powodujące powstanie przychodu lub dochodu),
  

• wszelkiego rodzaju dochody (przychody) innych osób fizycznych, jeżeli osiągnięte zostały one na terytorium Polski, bądź też pochodzą one ze źródła (np. składników majątku) znajdującego się w Polsce.
  
  
  

Stosowanie zasad ustalania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikających wyłącznie z ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych państw (w tym także wyłącznie na podstawie przepisów cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) mogłoby prowadzić do sytuacji, w której podatnik posiadający miejsce zamieszkania w Polsce (oraz związany z tym nieograniczony obowiązek podatkowy), osiągający dochód (przychód) ze źródła położonego w innym państwie (podlegający tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce położenia tego źródła) zobowiązany byłby do zapłaty podatku w obu tych krajach, co skutkowałoby podwójnym opodatkowaniem tego samego przysporzenia majątkowego. W celu uniknięcia tego opodatkowania, pomiędzy państwami, w tym także Polską, zawierane są umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Celem zawierania tych umów jest ustalenie reguł kolizyjnych prowadzących do wyeliminowania podwójnego opodatkowania tego samego przysporzenia majątkowego, uzyskanego przez podatnika, a wynikającego z faktu, że z jednej strony państwo Jego rezydencji podatkowej rości sobie prawo do opodatkowania wszelkich dochodów uzyskanych przez podatnika mającego w tym kraju nieograniczony obowiązek podatkowy (niezależnie od miejsca ich uzyskania), a z drugiej strony państwo w którym położony jest majątek, bądź nastąpiło zdarzenie, z którego pochodzi to przysporzenie (źródło przychodu), realizuje przysługujące mu prawo do pobierania podatku z tytułu miejsca osiągnięcia dochodu (przychodu).

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stosuje się zatem w takim zakresie, w jakim następuje kolizja ustawodawstw wewnętrznych, normujących opodatkowanie podatkiem dochodowym uzyskanego przez podatnika przysporzenia majątkowego, wynikająca z faktu, że podatnik ten posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w jednym państwie, a jednocześnie, z uwagi na położenie źródła przychodu w państwie drugim (generowanego na skutek posiadania tam składnika majątku, czy też zaistnienia określonego zdarzenia prawnego) powstaje po Jego stronie obowiązek podatkowy także w drugim państwie, co skutkuje obowiązkiem dwukrotnego opodatkowania tego samego przychodu (dochodu).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wywieść należy, że Wnioskodawca będąc polskim rezydentem podatkowym, planuje rozpocząć działalność inwestycyjną w spółce osobowej działającą pod prawem duńskim, a jej forma prawna będzie odpowiadać formie prawnej polskiej spółki komandytowej. Wnioskodawca będzie wspólnikiem o ograniczonej odpowiedzialności. Zgodnie z umową Spółki Osobowej Wnioskodawca będzie uprawniony do określonego udziału w zysku Spółki Osobowej. Spółka Osobowa ma zgodnie z prawem duńskim osobowość prawną natomiast dla celów podatkowych jest traktowana jako podmiot transparentny podatkowo. Oznacza to, że nie będzie ona w Danii podatnikiem podatku dochodowego lecz będą to jej wspólnicy, podobnie jak ma to miejsce w Polsce w przypadku spółki komandytowej. Następnie rozważana jest m.in. możliwość zawarcia umowy licencyjnej pomiędzy Spółką Osobową, a spółką z ograniczoną odpowiedzialnością mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca, jako podatnik podatku dochodowego, podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, będzie uzyskiwał za pośrednictwem spółki duńskiej (transparentnej podatkowo) m.in. przychody (dochody) ze źródła położonego na terytorium Polski (należności licencyjne wypłacane przez polską spółkę kapitałową).

Wobec powyższego, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym tych przychodów (dochodów) nie wystąpi konieczność stosowania reguł kolizyjnych wynikających z Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368 ze zm.).

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie miejsce rezydencji podatkowej Wnioskodawcy, jak i źródło powstania przychodu (dochodu) będzie znajdować się na terytorium tego samego kraju (Polski). Opodatkowanie dochodów (przychodów) uzyskanych przez Wnioskodawcę z tytułu otrzymania należności licencyjnych od polskiej spółki kapitałowej, za pośrednictwem spółki osobowej działającej pod prawem duńskim (wypłacanej mu fizycznie przez tę spółkę) będzie się zatem odbywać wyłącznie na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zasad w nich przewidzianych.

Przy czym wskazać należy, że w rozpatrywanym przypadku nie znajdzie zastosowania również art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust.1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej, lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy (w granicach wyznaczonych treścią zadanego pytania we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej), zgodnie z którym wypłacane na rzecz spółki osobowej przez polska spółkę kapitałową należności z tytułu opłat licencyjnych, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w przychodach spółki osobowej ze względu na brak elementu transgranicznego, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce - należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć przy tym należy, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia (norm ograniczających stosowanie wewnętrznego prawa podatkowego). Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego. Opodatkowanie danego dochodu regulują wewnętrzne przepisy prawa podatkowego danego państwa w sposób autonomiczny.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie co do zasady do dochodów osób posiadających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym państwie uzyskujących dochód w drugim państwie (mający źródło w drugim państwie lub gdy miejsce położenia rzeczy będącej źródłem tego dochodu znajduje się w drugim państwie).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będący polskim rezydentem podatkowym będzie uzyskiwał dochód z Polski. Do tego rodzaju dochodów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie mają zastosowania.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Krańcowo wskazać należy, że tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym zadanym pytaniem.

Jednocześnie odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie stanowią one materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.