INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 18.04.2012 r. (data wpływu 20.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania akcjonariusza spółki komandytowo – akcyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania akcjonariusza spółki komandytowo – akcyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, rezydentem podatkowym w Polsce i wspólnikiem w spółce jawnej (dalej: Spółka jawna). Spółka jawna prowadzi działalność gospodarczą, w szczególności w zakresie sprzedaży detalicznej i hurtowej obuwia, odzieży oraz galanterii skórzanej. Wspólnicy Spółki jawnej rozważają możliwość jej przekształcenia w spółkę komandytowo- akcyjną (dalej: SKA; Spółka) — przedmiot działalności SKA będzie analogiczny do przedmiotu działalności Spółki jawnej. Na skutek przekształcenia Spółki jawnej w SKA Wnioskodawca zostanie akcjonariuszem w SKA. Będzie on wobec tego uprawniony do udziału w zysku Spółki) jeżeli SKA będzie taki zysk wypłacać (w formie analogicznej do dywidendy w spółce akcyjnej — dalej: dywidenda). Wnioskodawca ma wątpliwości) co do sposobu opodatkowania w przyszłości osiąganego przez niego z tego tytułu przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku osiągnięcia przez SKA zysku, Wnioskodawca powinien rozpoznać go jako przychód i rozliczyć poprzez zapłatę zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc, w którym SKA osiągnęła zysk czy też dopiero za miesiąc, w którym powstało po jego stronie roszczenie o wypłatę dywidendy...

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku osiągnięcia przez SKA zysku przychód akcjonariusza z tytułu udziału w zysku SKA powstaje w miesiącu, w którym podjęta zostanie uchwała o podziale zysku przypadającego akcjonariuszom SKA i w związku z tym Wnioskodawcy będzie przysługiwało roszczenie o wypłatę dywidendy.

Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiąc powstania tego roszczenia/przychodu (miesiąc, w którym powstaje po jego stronie roszczenie o wypłatę dywidendy). W szczególności oznacza to, że w przypadku, gdy SKA osiągnie zysk, ale nie zostanie podjęta uchwała o podziale zysku SKA i jego wypłacie na rzecz akcjonariuszy, nie dojdzie do powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu udziału w zysku SKA i nie będzie on zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy.

Uzasadnienie

Stosownie do art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94 poz.1037 ze zm. dalej: KSH) spółka komandytowo-akcyjna jest zaliczana do grona spółek osobowych, nieposiadających osobowości prawnej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PDOF przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o PDOF powyższą zasadę stosuje się również m.in. do rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Stosownie zaś do art. 1 ust. 1-3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) spółki niemające osobowości prawnej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższe regulacje wprowadzają zasadę transparentności spółek osobowych (w tym SKA) dla celów podatków dochodowych. Podatnikami są ich poszczególni wspólnicy. Zatem w sytuacji, gdy wspólnikiem (akcjonariuszem) SKA jest osoba fizyczna (jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy), do określenia zasad opodatkowania jego dochodów zastosowanie znajdą przepisy ustawy o PDOF).

Zgodnie z art. 14 ust.1 ustawy o PDOF za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane.

Kluczowe w tym zakresie jest wobec tego zdefiniowanie pojęcia „przychodu/kwoty należnej”. Wobec braku stosownej definicji legalnej w tym zakresie należy oprzeć się o językowe znaczenie tego pojęcia. Stosownie zaś do Słownika języka polskiego (internetowe wydanie SJP na stronie http://sjp.pwn.pl/) przez słowo „należny” rozumie się „przysługujący komuś lub czemuś”, zaś czasownik „należeć się” oznacza „przysługiwać komuś”.

O powstaniu przychodu należnego można wobec tego mówić dopiero w sytuacji, gdy istnieje odpowiednia podstawa prawna, w oparciu o którą dany podmiot może się skutecznie domagać świadczenia od drugiej strony. Przychód/kwota należna powstaje wówczas, gdy po stronie dłużnika istnieje obowiązek określonego świadczenia na rzecz wierzyciela (stosownie do art. 353 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny; Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm., zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić).

Omawiane pojęcia wiążą się zatem z „wymagalnością” wierzytelności, na co zwraca się uwagę w orzecznictwie — por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Gdańsku z 5 lutego 2009 r., sygn. I SA/Gd 771/08, czy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 20 września 2007 r., sygn. II FSK 1028/06. W przypadku, gdy dana wierzytelność nie jest wymagalna, brak jest możliwości określenia przychodu po stronie podatnika. Pogląd taki prezentowany jest również w doktrynie prawa podatkowego (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 14 ustawy o PDOF, PIT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II elektroniczne).

Jednocześnie, przychodem może być jedynie świadczenie zwiększające aktywa bądź pomniejszające pasywa podatnika, nie będą więc nim świadczenia potencjalne, których nie można uwzględnić w wyniku podatkowym danej osoby ze względu na brak określoności i trwałego charakteru.

W celu określenia momentu powstania przychodu Wnioskodawcy z tytułu udziału w zysku SKA konieczne jest zatem ustalenie, kiedy przychód ten będzie dla Wnioskodawcy przychodem należnym. Ustawa o PDOF nie zawiera w tym zakresie szczególnej regulacji w stosunku do akcjonariuszy SKA. Konieczne jest wobec tego odwołanie się do stosownych postanowień KSH w tym zakresie.

Wspólnikom SKA, tj. komplementariuszom i akcjonariuszom, przysługuje prawo do udziału w zysku Spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do Spółki, chyba że statut Spółki stanowi inaczej (art. 147 § 1 KSH). Kluczowe dla określenia charakteru i momentu powstania prawa wspólników SKA do udziału w zysku Spółki jest zwrócenie uwagi na zróżnicowaną sytuację komplementariusza i akcjonariusza SKA w tym zakresie. Podział zysku przypadającego komplementariuszom podlega odpowiednim zasadom dla podziału zysku w spółce jawnej (art. 126 § 1 pkt 1 KSH), natomiast podział zysku przypadającego akcjonariuszom podlega zasadom właściwym dla spółek akcyjnych (art. 126 § 1 pkt 2 KSH).

O podziale zysku za rok obrotowy w części przypadającej na akcjonariuszy decyduje walne zgromadzenie SKA, zaś uchwała w tym przedmiocie wymaga zgody wszystkich komplementariuszy (art. 146 § 2 pkt 2 KSH). Zysk do podziału wynikać musi ze sprawozdania finansowego zbadanego przez biegłego rewidenta. Rozdziela się go pomiędzy akcjonariuszy w stosunku do liczby posiadanych przez nich akcji (art. 347 § 1 i § 2 KSH w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 KSH). Uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są akcjonariusze, którym przysługiwały akcje w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku bądź w ustalonym w statucie innym dniu (dniu dywidendy — art. 348 § 2 KSH).

Zatem warunkiem wypłaty dywidendy akcjonariuszowi SKA jest zakończenie roku obrotowego Spółki, osiągnięcie przez SKA zysku możliwego do podziału między akcjonariuszy, sporządzenie sprawozdania finansowego, zbadanie go przez biegłego rewidenta oraz podjęcie uchwały o podziale zysku w części przypadającej akcjonariuszom. Z chwilą podjęcia uchwały następuje przekształcenie związanego z akcją uprawnienia do dywidendy w roszczenie o wypłatę konkretnej kwoty.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że prawo do udziału w zysku SKA przysługuje jej akcjonariuszowi dopiero w momencie podjęcia uchwały o podziale zysku oraz w zakresie odpowiadającym ilości posiadanych przez niego akcji. Do czasu spełnienia ww. przesłanek akcjonariusz nie posiada natomiast uprawnienia do żądania świadczenia ze strony SKA, lecz może on jedynie oczekiwać, że w jego majątku powstanie roszczenie o wypłatę dywidendy (posiada on jedynie ekspektatywę prawną związaną z tą dywidendą).

Uwzględniając fakt, że akcjonariusz uzyskuje prawo do żądania wypłaty dywidendy dopiero w momencie podjęcia uchwały o podziale zysku SKA, należy uznać, że będzie to również moment powstania przychodu należnego po stronie akcjonariusza. Od tego momentu bowiem można mówić o wymagalności wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy względem SKA, a co za tym idzie — o możliwości rozpoznania jakiegokolwiek przychodu z tego tytułu.

Bezpodstawnym byłaby próba określenia tego przychodu na etapie wcześniejszym w momencie, gdy brak jest jakiegokolwiek przysporzenia po stronie akcjonariusza i brak jest podstaw, aby akcjonariusz ten mógł domagać się spełnienia przez SKA świadczenia z tytułu udziału w podziale zysku. Przedmiotem opodatkowania PDOF są bowiem stany faktyczne, nie zaś hipotetyczne sytuacje i okoliczności, które mogą jedynie w przyszłości doprowadzić do powstania przychodu.

Powyższe uwagi, dotyczące sposobu i momentu powstania przychodu z tytułu udziału akcjonariusza w zysku SKA, przekładają się bezpośrednio na brak konieczności zapłaty przez niego zaliczek na PDOF przed datą powstania przychodu należnego, określonego jak powyżej.

Stosownie bowiem do art. 44 ust. 1 ustawy o PDOF podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy. Zasadniczo obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku (art. 44 ust. 3 ustawy o PDOF).

Ponieważ u akcjonariusza SKA w trakcie roku podatkowego nie powstaje (z tytułu udziału w zysku SKA) przychód należny to tym samym niemożliwe jest zastosowanie ww. przepisów. Absurdalnym byłoby bowiem twierdzenie, że podatnik jest zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek od dochodu, który jeszcze nie istnieje i który nie może zostać wyrażony liczbowo. Wniosek taki potwierdza analiza art. 44 ust. 3 pkt 1 ustawy o PDOF — skoro zgodnie z tym przepisem obowiązek wpłacania zaliczek powstanie dopiero z miesiącem, w którym dochód podatnika przekroczył obowiązek zapłaty podatku, to w sytuacji, gdy akcjonariusz nie uzyska takiego dochodu w ciągu roku podatkowego, obowiązek zapłaty zaliczki związanej z tym dochodem nigdy nie powstanie. Na konkluzję tą — w zakresie zysku akcjonariusza z tytułu udziału w SKA — nie ma wpływu fakt, że SKA powstała z przekształcenia ze Spółki jawnej.

W szczególności nie jest możliwe w tym wypadku określenie dochodu akcjonariusza w oparciu o księgi SKA (poprzez odwołanie się do art. 24 ustawy o PDOF). Dla określenia tego dochodu (jak również jego wysokości) konieczne jest bowiem spełnienie wskazanych powyżej warunków przewidzianych w przepisach KSH, co oznacza, że nie można określić tego dochodu w trakcie roku podatkowego na podstawie ksiąg. Dochód ten będzie możliwy do określenia po zakończeniu roku i stosowanej uchwale o podziale zysku i będzie on określony w oparciu o zasadę ogólną wyprowadzoną z art. 9 ust. 2 ustawy o PDOF (ze względu na brak kosztów uzyskania przychodu dochodem będzie kwota faktycznie należna akcjonariuszowi SKA z tytułu dywidendy od Spółki).

Wnioskodawca, jako akcjonariusz SKA, będzie zobowiązany do zapłaty zaliczki na PDOF z tytułu udziału w zysku SKA za miesiąc, w którym powstanie u niego przychód należny (dochód), tj. miesiąc, w którym zostanie podjęta uchwała o podziale zysku w części przypadającej akcjonariuszom.

W konsekwencji powyższe oznacza, że w przypadku, gdy SKA osiągnie zysk, ale nie zostanie podjęta uchwała o podziale zysku SKA i jego wypłacie na rzecz akcjonariuszy) nie dojdzie do powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu udziału w zysku SKA i nie będzie on zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że prawidłowość zaprezentowanego stanowiska dotyczącego momentu powstania przychodu akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej została wielokrotnie potwierdzona przez sądy administracyjne m.in. w wyroku WSA we Wrocławiu z 22 lipca 2009 r. (sygn. I SA/Wr 1063/09), wyroku WSA w Warszawie z 5 marca 2010 r. (III SA/Wa 1626/09). czy w wyroku NSA z 30 marca 2011 r. (sygn. II FSK 1925/09), a także w wyrokach NSA z 10 stycznia 2012 (sygn. II FSK 1326/10 - Wyrok NSA) i z dnia 19 grudnia 2012 (II FSK 902/10).

Na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych analogiczny pogląd wyrażono w wyrokach NSA z 4 grudnia 2009 r. (sygn. II FSK 1097/08) oraz WSA w Krakowie z 22 października 2010 r. (I SA/Kr 1321/10). Powyższa linia orzecznicza została potwierdzona uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w 7-osobowym składzie z dnia 16 stycznia 2012 sygn. akt II FPS 1/11. Podkreślić należy, iż zdaniem sądów administracyjnych argumentacja w/w uchwały NSA ma zastosowanie także na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (patrz wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 marca 2012 r. I SA/Kr 2153/11).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku osiągnięcia przez SKA zysku przychód akcjonariusza z tytułu udziału zysku SKA powstaje w miesiącu, w którym podjęta zostanie uchwała o podziale zysku przypadającego akcjonariuszom SKA i w związku z tym Wnioskodawcy będzie przysługiwało roszczenie o wypłatę dywidendy. Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiąc powstania tego roszczenia/ przychodu (miesiąc, w którym powstaje po jego stronie roszczenie o wypłatę dywidendy). W szczególności oznacza to, że w przypadku, gdy SKA osiągnie zysk, ale nie zostanie podjęta uchwała o podziale zysku SKA i jego wypłacie na rzecz akcjonariusza, nie dojdzie do powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu udziału w zysku SKA i nie będzie on zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem. Komplementariusz oraz akcjonariusz uczestniczą w zysku spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki, chyba że statut stanowi inaczej (art. 147 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej.

Ponadto podkreślić należy, że na gruncie prawa podatkowego obowiązki akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej kształtowane są odrębnie od obowiązków akcjonariusza w spółce akcyjnej. Spółkę komandytowo-akcyjną pomimo zbieżności w wielu elementach ze spółką akcyjną odróżnia od niej brak osobowości prawnej. Wynika to bezpośrednio z art. 4 § 1 pkt 1 oraz art. 125 Kodeksu spółek handlowych. Spółka komandytowo-akcyjna, jako spółka osobowa nie podlega także podatkowi dochodowemu od osób prawnych - zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem (w tym akcjonariuszem) spółki komandytowo-akcyjnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją uznania, iż przychód akcjonariusza z tytułu udziału w spółce komandytowo-akcyjnej związany jest z prowadzeniem przez spółkę działalności gospodarczej, jest przyjęcie memoriałowej (nie zaś kasowej) zasady ustalania momentu powstania przychodu. Wyrażona ona została w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), zgodnie z którym za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przyjmuje się, iż przychodem należnym są wszelkie przysporzenia majątkowe - aktywa, które przysługują podatnikowi w sensie cywilnoprawnym, niezależnie czy już zostały zrealizowane na jego rzecz, czy też stanowią wierzytelność. W kontekście powyższego rozumienia terminu „przychody należne”, który w istocie wiąże się z wymagalnością w znaczeniu cywilnoprawnym, należy rozważyć, kiedy dla akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej materializuje się wyżej wskazana przesłanka.

Dla prawidłowego wywiedzenia momentu powstania przychodu do opodatkowania istotne jest sięgnięcie do regulacji ustawy – Kodeks spółek handlowych, która określa zasady wypłaty środków pieniężnych lub wartości pieniężnych z zysku przez spółkę komandytowo-akcyjną. Zgodnie zatem z art. 347 § 1 ksh akcjonariusze mają prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom.

Z kolei na podstawie art. 348 § 2 zdanie pierwsze i drugie ksh uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są akcjonariusze, którym przysługiwały akcje w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Statut może upoważnić walne zgromadzenie do określenia dnia, według którego ustala się listę akcjonariuszy uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy).

W obliczu dyspozycji przywołanych powyżej norm w spółce komandytowo-akcyjnej moment, w którym przychód akcjonariusza z tytułu partycypacji w zysku spółki powstaje, można powiązać z dwoma zdarzeniami, tj. datą podjęcia uchwały przez walne zgromadzenie spółki komandytowo-akcyjnej o wypłacie dywidendy, albo w dniu dywidendy, jeżeli taki dzień został przez spółkę określony ( art. 347 § 1 ksh w zw. z art. 348 § 2 ksh w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 ksh).

W konsekwencji, mając na uwadze brzmienie przepisów ustawy – Kodeks spółek handlowych, a także dyspozycję zawartą w normie art. 14 ust. 1 ww. ustawy (co jak zostało wyżej wskazane ma w niniejszej sprawie zastosowanie) przychód należny dla akcjonariusza z racji otrzymania dywidendy od wypracowanego przez spółkę komandytowo-akcyjną zysku powstaje w dniu podjęcia uchwały przez walne zgromadzenie spółki, albo też w przypadku ustalenia dnia dywidendy – w tym dniu.

W myśl art. 347 § 1 ksh akcjonariusze mają prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom.

Art. 349 § 1 ksh stanowi, iż statut może upoważnić zarząd do wypłaty akcjonariuszom zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy na koniec roku obrotowego, jeżeli spółka posiada środki wystarczające na wypłatę. Wypłata zaliczki wymaga zgody rady nadzorczej.

Natomiast zgodnie z dyspozycją § 3 art. 349 do zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy stosuje się odpowiednio przepisy art. 347.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż zasady ich dokonywania determinowane są przyjęciem wskazanego powyżej sposobu ustalania przychodu należnego.

W myśl przepisu art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f - 3h. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku,
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b,
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające (art. 44 ust. 3 ww. ustawy).
   
   

Zgodnie z art. 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45.

Stosowanie do art. 8 ust. 1 w zw. z art. 44 ust. 1 oraz art. 44 ust. 3 ww. ustawy, Wnioskodawca będzie obowiązany do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w razie uzyskiwania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, innej aniżeli związana z partycypacją w spółce komandytowo-akcyjnej, przy czym wymagalna/należna dywidenda uzyskiwana w dacie uchwały o jej podjęciu (albo w dniu dywidendy) powiększać będzie wysokość zaliczki w miesiącu, w którym prawo do dywidendy zmaterializuje się w postaci roszczenia o jej wypłatę.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy, stwierdzić należy, iż przychód akcjonariusza z tytułu udziału w spółce komandytowo-akcyjnej, który to spółka osiąga jako przychód z działalności, staje się jego przychodem należnym z datą podjęcia uchwały przez walne zgromadzenie spółki komandytowo-akcyjnej o wypłacie dywidendy, albo – jeżeli określony został dzień dywidendy – w tym dniu,

Od przychodu tego należy odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiąc, w którym podjęto uchwałę przez walne zgromadzenie spółki komandytowo-akcyjnej o wypłacie dywidendy, albo jeżeli określony został dzień dywidendy – w tym dniu.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę tez wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Jednocześnie stanowisko zbieżne z przedstawionym przez organ w niniejszej interpretacji zostało zawarte w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów z dnia 12 maja 2012 roku (sygn. DD5/033/1/12/KSM/DD-125).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.