INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2011 r. Sygn. akt II FSK 550/10, wniosku z dnia 10 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 sierpnia 2008 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, kategorii środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, kategorii środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W dniu 27 października 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB3/423-941/08/AK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, kategorii środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych za nieprawidłowe. Interpretacja ta została skutecznie doręczona w dniu 03 listopada 2008 r.

Pismem z dnia 17 listopada 2008 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 11 grudnia 2008 r. Znak: IBPBI/2/423W-109/08/AK odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 22 grudnia 2008 r.

Pismem z dnia 19 stycznia 2009 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 18 lutego 2009 r. Znak: IBPBI/2/4240-10/09/AK, IBRP/007-10/09 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 05 października 2009 r. Sygn. akt I SA/Gl 206/09 oddalił skargę. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej wniesionej przez Spółkę Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 września 2011 r. Sygn. akt II FSK 550/10 uchylił zaskarżony wyrok w całości i zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2011 r. Sygn. akt II FSK 550/10 wpłynął do tut BKIP w dniu 30 listopada 2011 r. Następnie w dniu 05 grudnia 2011 r. wpłynęły do tut. BKIP akta sprawy z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Z dniem 04 sierpnia 2007 r. weszła w życie ustawa o rozwiązaniu KDT. W art. 1 reguluje ona zasady pokrywania kosztów powstałych u wytwórców energii w związku z przedterminowym rozwiązaniem długoterminowych umów sprzedaży mocy i energii elektrycznej.

Konieczność rozwiązania umów długoterminowych wynika z wymogów Komisji Europejskiej, nałożonych przepisami Dyrektywy 96/92/EC, zastąpionej następnie przez Dyrektywę 2003/54/WE, które zobowiązują Państwa członkowskie do zapewnienia konkurencyjności na rynku energii elektrycznej. Aby jednak przedsiębiorstwa energetyczne nie poniosły w związku z rozwiązaniem umów nadmiernych strat i były zdolne do kontynuowania działalności, ustawodawca poprzez regulacje ustawy o rozwiązaniu KDT przewidział mechanizm rekompensat poniesionych kosztów dla wytwórców.

Zgodnie z art. 6 przedmiotowej ustawy, wytwórcy otrzymują rekompensatę - środki na pokrycie tzw. kosztów osieroconych. Pojęcie kosztów osieroconych jest natomiast zdefiniowane w art. 2 pkt 12 ustawy o rozwiązaniu KDT, jako poniesione przez wytwórców nakłady inwestycyjne na majątek związany z wytwarzaniem energii elektrycznej, które nie zostałyby pokryte przychodami uzyskanymi ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym. Uchwalając ustawę o rozwiązaniu KDT, ustawodawca podjął decyzję o zrekompensowaniu przedsiębiorstwom energetycznym tych kosztów.

Dla celów zarządzania rekompensatami oraz ich wypłaty wytwórcom powołana została spółka celowa - Zarządca Rozliczeń. Zgodnie z art. 22 ustawy o rozwiązaniu KDT, Zarządca Rozliczeń wypłaca wytwórcy środki na pokrycie kosztów osieroconych w formie zaliczki na poczet tych kosztów za dany rok. Zaliczki wypłaca się w czterech równych ratach w danym roku, w terminie do 5-ego dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, za który rata ma być wypłacana.

Wypłacone na poczet kosztów osieroconych zaliczki podlegają rozliczeniu rocznemu w drodze tzw. korekty. Do dnia 31 lipca danego roku Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ustala wysokość korekty za rok poprzedni oraz do dnia 31 sierpnia roku następującego po zakończeniu okresu korygowania korektę końcową kosztów osieroconych (art. 30 i art. 31 ustawy o rozwiązaniu KDT). W przypadku, gdy wartość korekty jest dodatnia, zgodnie z art. 34 ustawy o rozwiązaniu KDT, Zarządca Rozliczeń wypłaca wytwórcy kwotę nadwyżki środków wynikającą z korekty, a w przypadku, gdy wartość korekty jest ujemna, wytwórca zwraca kwotę korekty rocznej kosztów osieroconych na rzecz Zarządcy Rozliczeń.

Art. 42 ustawy o rozwiązaniu KDT, reguluje zasady podatkowego traktowania otrzymywanych przez wytwórców środków na pokrycie kosztów osieroconych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej „podatek o pdop”), jak i podatku od towarów i usług (dalej „podatek VAT”). Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy o rozwiązaniu KDT, przepisy w art. 42 tej ustawy mają na celu zapewnienie neutralności podatkowej w związku z otrzymaną przez wytwórców pomocą publiczną.

Elektrociepłownia (dalej „Spółka”) jest wytwórcą energii elektrycznej, która w ramach swojej podstawowej działalności wykorzystuje nowoczesne rozwiązania techniczne.

Inwestycja Spółki polegająca na budowie elektrociepłowni węglowej rozpoczęła się w 2000 r. i została ukończona zgodnie z planem inwestycyjnym w 2003 r. Na budowę zupełnie nowego zakładu produkcyjnego został udzielony kredyt przez konsorcjum 15 zagranicznych banków. Zabezpieczeniem dla kredytu zaciągniętego przez Spółkę było podpisanie kontraktów KDT, które to kontrakty stanowiły dla kredytodawców gwarancję działalności Spółki i osiągania przez nią zysków dzięki długoterminowemu planowi sprzedaży energii a tym samym stanowiły zabezpieczenie dla spłaty kredytu.

Spółka pragnie podkreślić, że jej działalność obejmuje tylko i wyłącznie produkcję energii elektrycznej i cieplnej. Nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej.

Spółka - jako producent energii elektrycznej - w dniu 28 grudnia 2007 r. zawarła umowę rozwiązującą długoterminową umowę na dostawę energii elektrycznej z Polskimi Sieciami Elektroenergetycznymi S.A. W związku z powyższym, począwszy od sierpnia 2008 r. będzie otrzymywać środki na pokrycie kosztów osieroconych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jakie kategorie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółka powinna uwzględniać przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku CIT kosztów osieroconych oraz przy alokacji otrzymanych rekompensat do poszczególnych składników majątku... (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, wyposażona jest ona w dwa bloki energetyczne, ciepłowniczo-kondensacyjne. Do produkcji energii stosowane są dwa kotły fluidalne z cyrkulacyjnym złożem fluidalnym (CFB - Circulating Fluidised Bed) oraz dwie ciepłowniczo-kondensacyjne turbiny parowe. Oba bloki energetyczne zaprojektowane są jako niezależne i mogą pracować równocześnie w różnych reżimach. Podstawowymi trybami pracy Elektrociepłowni są: w okresie letnim - tryb kondensacyjno-ciepłowniczy, a w okresie grzewczym - tryb ciepłowniczo-kondensacyjny.

Kotły z cyrkulacyjnym złożem fluidalnym CFB zainstalowane w Spółce stanowią jedno z najnowszych osiągnięć techniki w zakresie czystego spalania węgla o wysokim zasiarczeniu w obecności wapienia w kontrolowanych temperaturach. W procesie tym większość siarki w reakcji z tlenkiem wapnia przekształca się w siarczan wapnia (usuwany z odpadami).

Produkcja energii elektrycznej jest przeprowadzana w skojarzeniu z produkcją energii cieplnej, jednak zasadniczą działalnością Spółki jest wytwarzanie energii elektrycznej. Produkcja energii cieplnej ma jednak charakter towarzyszący i pomocniczy do produkcji energii elektrycznej.

Mając na względzie specyfikę układu wytwarzania energii elektrycznej i ciepła przez Spółkę, majątek Spółki może być podzielony na dwie grupy:

1. majątek związany z wytwarzaniem energii elektrycznej, oraz
2. majątek związany z produkcją energii cieplnej.
   
   

Lista środków trwałych, które są związane z produkcją energii elektrycznej oraz środków trwałych związanych z produkcją energii cieplnej została przedstawiona w załączniku nr 2 do niniejszego wniosku. Wszystkie środki trwałe przedstawione w załączniku nr 2 powstały w ramach Inwestycji budowy nowej elektrociepłowni zakończonej w 2003 roku, o której była mowa we wstępie i finansowanie ich budowy było zabezpieczone KDT.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o rozwiązaniu KDT, środki otrzymane przez wytwórcę od Zarządcy Rozliczeń na pokrycie kosztów osieroconych uważa się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT.

Należy zauważyć, iż na gruncie art. 42 ustawy o rozwiązaniu KDT, nie został sprecyzowany termin „środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane z wytwarzaniem energii elektrycznej". W konsekwencji należy rozważyć, jakie grupy składników majątku należącego do Spółki można potraktować jako środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z wytwarzaniem energii elektrycznej, o których mowa w ustawie o rozwiązaniu KDT. W opinii Spółki, do grupy tej należy zaliczyć środki trwałe związane z wytwarzaniem energii elektrycznej wskazane w załączniku nr 2 do niniejszego wniosku.

Zdaniem Spółki, składniki majątku wymienione w załączniku bez wątpienia stanowią środki trwałe i wartości niematerialne i prawne związane z wytwarzaniem energii elektrycznej - są to bowiem składniki wykorzystywane ściśle do produkcji energii elektrycznej.

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, że w jej opinii, brak jest podstaw do twierdzenia, że ustawa o rozwiązaniu KDT odnosi się do składników majątkowych związanych tylko i wyłącznie z wytwarzaniem energii elektrycznej, gdyż taka zawężająca interpretacja nie znajduje potwierdzenia w brzmieniu przepisów analizowanej ustawy. Ustawa o rozwiązaniu KDT wymaga jedynie, aby dany składnik był wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej.

Spółka pragnie podkreślić, że wszystkie kategorie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wymienione w załączniku jako związane z wytwarzaniem energii elektrycznej są wykorzystywane w działalności podstawowej Spółki, tj. w procesie wytwarzania energii elektrycznej, czyli spełniają przesłankę wskazaną art. 42 ust. 1 ustawy o rozwiązaniu KDT.

Podsumowując, ustawa o rozwiązaniu KDT nie ogranicza rozliczenia rekompensat do wartości środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych wyłącznie z wytwarzaniem energii elektrycznej. Nie wymaga również, aby majątek ten był wykorzystywany bezpośrednio w produkcji tej energii.

W efekcie, należy uznać, że środki trwałe wskazane w załączniku nr 2 jako związane z produkcją energii elektrycznej należy uwzględnić kalkulując wartość limitu zwolnienia z podatku CIT dla środków otrzymanych na pokrycie kosztów osieroconych oraz dokonując alokacji otrzymanych rekompensat do poszczególnych ŚT oraz WNiP, Spółka powinna wziąć pod uwagę wszystkie ŚT oraz WNiP wykorzystywane przez Spółkę, jako składniki majątkowe związane z wytwarzaniem energii.

Spółka stoi na stanowisku, że składniki majątkowe związane z produkcją energii cieplnej wskazane w załączniku nr 2 nie powinny zostać uwzględnione podczas kalkulacji limitu zwolnienia z podatku CIT oraz iż nie powinny być one przedmiotem alokacji otrzymanego zwrotu kosztów osieroconych.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 27 października 2008 r. Znak IBPB3/423-941/08/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, kategorii środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych za nieprawidłowe. Wnioskodawca po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 05 października 2009 r. Sygn. akt I SA/Gl 206/09 oddalił skargę. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej wniesionej przez Spółkę Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 września 2011 r. Sygn. akt II FSK 550/10 uchylił zaskarżony wyrok i zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2011 r. Sygn. akt II FSK 550/10 wpłynął do tut. BKIP w dniu 30 listopada 2011 r. Następnie w dniu 05 grudnia 2011 r. wpłynęły do tut. BKIP akta sprawy z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia 10 sierpnia 2008 r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130, poz. 905 ze zm., dalej „ustawa o KDT”), środki otrzymane przez wytwórcę od Zarządcy Rozliczeń S.A. na pokrycie kosztów osieroconych uznaje się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - w kwocie nieprzekraczającej sumy wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 2 ustawy o KDT, otrzymanie środków, o których mowa w ust. 1, nie ma wpływu na wysokość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych, zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, do dnia otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych. Odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w ust. 1, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie otrzymanych przez wytwórcę środków na pokrycie kosztów osieroconych od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania poszczególnych kwot zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o KDT, koszty osierocone to wydatki wytwórcy niepokryte przychodami uzyskanymi ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym po przedterminowym rozwiązaniu umowy długoterminowej, wynikające z nakładów poniesionych przez tego wytwórcę do dnia 1 maja 2004 r. na majątek związany z wytwarzaniem energii elektrycznej.

W ustawie o KDT brak jest podstaw do rozróżnienia środków trwałych bezpośrednio i pośrednio związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej. Cytowane powyżej art. 2 pkt 12 i art. 42 ust.1 ustawy o KDT, odnoszą się do pojęcia „związku” otrzymanych, nabytych albo wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z wytworzeniem energii, a nie z pojęciem bezpośredniego oddziaływania tychże na wytwarzanie energii. Tym samym przyjąć należy, że zgodnie z art. 2 pkt 12, jak i art. 42 ust 2 ustawy o KDT, związek otrzymanych, nabytych albo wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z wytwarzaniem energii elektrycznej może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni.

Zgodnie zatem z zasadą lege non distinguente tam, gdzie rozróżnień nie wprowadza sam ustawodawca, nie powinien ich wprowadzać interpretator tekstu aktu prawnego. Zatem, koszty osierocone obejmują wydatki na wszelki majątek (środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne) związany z wytwarzaniem energii elektrycznej, bez rozróżnienia bezpośredniego i pośredniego związku z wytwarzaniem tej energii. Powiązanie zatem konkretnego środka trwałego z działalnością polegającą na wytwarzaniu energii elektrycznej uzasadnia dokonanie do niego alokacji otrzymanej rekompensaty z tytułu kosztów osieroconych. Związku tego nie można sprowadzać do związku bezpośredniego, ale uwzględniać trzeba okoliczności wskazujące na powiązanie wydatku na zakup/wytworzenie określonego środka trwałego z wytwarzaniem energii elektrycznej.

Jednocześnie wskazać należy, iż ustawodawca odniósł się do pojęcia składników majątku trwałego wytwórcy związanych „z wytwarzaniem energii elektrycznej”. Powyższe uzasadnia twierdzenie, iż alokacja otrzymanej rekompensaty nie odnosi się do wszystkich składników majątku trwałego przedsiębiorstwa (wówczas w przepisie wystarczyłoby odniesienie do składników majątku wytwórcy bez dokładnego ich uszczegółowienia), lecz jedynie do tych składników które w jakikolwiek sposób są powiązane z wytworzeniem energii elektrycznej (procesem produkcji). Inne rozumienie cytowanych przepisów doprowadziłoby bowiem w istocie do nieuzasadnionego rozszerzenia alokacji przyznanych środków na wszystkie składniki przedsiębiorstwa energetycznego niezależnie do jego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

W świetle powyższych przepisów uznać należy, iż po spełnieniu warunków określonych w art. 16a-16m ustawy o CIT, kosztami osieroconymi będą wydatki wytwórcy niepokryte przychodami uzyskanymi ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym po przedterminowym rozwiązaniu umowy długoterminowej wynikające z nakładów poniesionych przez wytwórcę do dnia 1 maja 2004 r. na majątek związany bezpośrednio i pośrednio z wytwarzaniem energii elektrycznej.

Odnosząc się natomiast do składników majątkowych związanych z produkcją energii cieplnej nie powinny one zostać uwzględnione podczas kalkulacji limitu zwolnienia z podatku CIT oraz nie powinny być one przedmiotem alokacji otrzymanego zwrotu kosztów osieroconych.

Ponadto, należy zauważyć, iż Spółka do wniosku dołączyła m.in. załącznik nr 2 stanowiący listę ŚT związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej oraz listę ŚT związanych z wytwarzaniem energii cieplnej. Należy jednak zauważyć, że organ podatkowy nie jest w stanie określić, które ŚT oraz WNiP są wykorzystywane bezpośrednio lub pośrednio do wytwarzania energii elektrycznej. Taka kwalifikacja może być dokonana tylko przez podatnika (a przez organ podatkowy tylko po przeprowadzeniu postępowania podatkowego), który ma wiedzę, które z nich wykorzystuje bezpośrednio, a które pośrednio do produkcji energii elektrycznej.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.