Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-523/13-2/KOM
z 23 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 27.05.2013 r. (data wpływu do tut. Organu 31.05.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości oznaczania paragonów fiskalnych wydawanych przy sprzedaży określonych we wniosku towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.05.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości oznaczania paragonów fiskalnych wydawanych przy sprzedaży określonych we wniosku towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów i usług, w tym także na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Spółka ewidencjonuje ten rodzaj sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. Posiada 36 kas rejestrujących. Wszystkie, starsze (posiadające potwierdzenie dopuszczenia do obrotu przed 1 września 2011 r.) użytkowane urządzenia fiskalne zostały nabyte w okresie ważności decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania. Natomiast, pozostałe, (posiadające potwierdzenie dopuszczenia do obrotu po 31 sierpnia 2011 r.) wprowadzone do użytkowania przez Spółkę kasy fiskalne posiadają potwierdzenie Prezesa Głównego Urzędu Miar, że spełniają kryteria i warunki techniczne zgodnie z Ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz.1054 ze zm.). Spółka uważa, że posiadane kasy zapewniają prawidłowość rozliczeń Spółki. W związku z przyjętą w Spółce zasadą, na kasach rejestrujących ewidencjonowana jest każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Aktualnie Spółka stosuje nazewnictwo do określania rodzaju sprzedawanych towarów lub świadczonych usług oraz zasadę dokumentowania tej sprzedaży w następujący sposób, np.:

1. Nazwa: „Ogłoszenie w telegazecie” - oprócz zaewidencjonowania tej czynności w kasie fiskalnej wystawiana jest także faktura na konkretnego nabywcę za „Ogłoszenie w telegazecie”. Kopia faktury wraz z dołączonym paragonem z kasy rejestrującej przechowywana jest przez Spółkę stosownie do przepisów w tym zakresie.
2. Nazwa: „Usługi telefoniczne” oprócz zaewidencjonowania tej czynności w kasie fiskalnej wystawiana jest faktura na konkretnego nabywcę za „przekroczenie limitu telefonicznego”. Kopia faktury wraz z dołączonym paragonem z kasy rejestrującej przechowywana jest przez Spółkę stosownie do przepisów w tym zakresie.
3. Nazwa: „Wyn. Sam.” - oprócz zaewidencjonowania tej czynności w kasie fiskalnej wystawiana jest faktura dla każdej osoby prywatnej, która wynajmuje samochód. Kopia faktury wraz z dołączonym paragonem z kasy rejestrującej przechowywana jest przez Spółkę stosownie do przepisów w tym zakresie.
4. Nazwa: „Cz. M. ART. 43 ust. 1” - oprócz zaewidencjonowania tej czynności na każdą osobę w kasie fiskalnej wystawiany jest dokument wewnętrzny - sprzedaż bezrachunkowa „czynsz mieszkaniowy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT” na zbiorczą kwotę dla wszystkich osób mieszkających przy danej ulicy (z podaniem imienia nazwiska i adresu). Kopia dokumentu wewnętrznego wraz z dołączonym paragonem dobowym z kasy rejestrującej przechowywana jest przez Spółkę stosownie do przepisów w tym zakresie.
5. Nazwa: „DVD” - oprócz zaewidencjonowania tej czynności na każdą osobę w kasie fiskalnej wystawiane są do każdego paragonu fiskalnego dokumenty wewnętrzne, na których opisane są tytuły filmów, (np. „Czas honoru -sezon IV”), które zostały sprzedane i dołączany jest paragon fiskalny dobowy z kasy rejestrującej na kwotę ogólną ze wszystkich dokumentów wewnętrznych.
6. Nazwa: „Mycie samochodów” - oprócz zaewidencjonowania tej czynności za każde mycie samochodu w kasie fiskalnej, wystawiane są dowody wewnętrzne „mycie samochodów” na wszystkie mycia w danym dniu. Do dowodu wewnętrznego dołączana jest specyfikacja, z której jednoznacznie wynika ilość myć, numer programu określający rodzaj mycia oraz konkretne kwoty za każde mycie. W/w specyfikacja pozwala na zidentyfikowanie, jaka usługa została wykonana. Na życzenie klienta wystawiana jest faktura.
   
   

W związku z § 8 ust. 1 oraz § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363) w Spółce pojawiły się wątpliwości odnośnie kwestii prawidłowego wystawiania paragonów fiskalnych.

Kwestią problematyczną jest np.: umieszczanie NIP-u nabywcy oraz wprowadzenie takiego nazewnictwa sprzedaży towaru lub świadczenia usługi, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację. Nie wszystkie urządzenia fiskalne (szczególnie te starsze) posiadają również na paragonie oznaczenie „Paragon Fiskalny”.

Niemniej jednak, Spółka zauważa, że pomimo, iż na paragonach fiskalnych drukowanych przez kasy nazwa towaru lub usługi jest wprowadzana poprzez stosowanie skrótów nazw towarów i usług (wynika to ze zbyt małej ilości znaków w pamięci fiskalnej w posiadanych kasach), to z podłączonych do paragonów faktur, w większości przypadków, czy też innych dokumentów wewnętrznych wynika jednoznaczna identyfikacja jakiego towaru lub usługi dotyczy dana sprzedaż. Tak umieszczana na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi pozwala na przyporządkowanie do odpowiedniej stawki podatkowej, co skutkuje prawidłową ewidencją obrotu i kwot podatku należnego.

Mając na uwadze powyższe Spółka ma wątpliwości dotyczące właściwego wystawiania paragonu fiskalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami podatku VAT Spółka prawidłowo wystawia paragony fiskalne, w sytuacji kiedy niemożliwe jest:

1. wprowadzenie na paragonie NIP-u nabywcy, czy oznaczenia „paragon fiskalny" (dotyczy starszych urządzeń fiskalnych),
2. wprowadzenie w posiadanych kasach, ze względu na małą ilość znaków w pamięci fiskalnej kasy, takiego określenia nazwy towaru, czy usługi, żeby wskazywały na jednoznaczną identyfikację?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) podatnicy, którzy dokonują sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363) szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego.

Jak wynika z treści § 8 ust. 1 w/w rozporządzenia, konstrukcja paragonu fiskalnego została poszerzona o następujące elementy:

1. oznaczenie „paragon fiskalny”,
2. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację,
3. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują,
4. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) na żądanie nabywcy.
   
   

Zdaniem Spółki, ewidencja obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej dokonywana jest zgodnie z obowiązującymi przepisami podatku VAT. Należy zauważyć, iż Spółka przez cały okres obowiązywania rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.) dokonywała ewidencji obrotu i kwot podatku należnego, a co za tym idzie, wydruku paragonu fiskalnego w sposób prawidłowy. Wynika to z faktu licznych kontroli organów podatkowych, które nigdy nie zakwestionowały prawidłowości wystawiania paragonów. Kierując się tym tokiem rozumowania, należy zauważyć, że zarówno w/w rozporządzenie MF z 2008 r., jak i rozporządzenie MF z dnia 14 marca 2013 r. obowiązujące od 1 kwietnia 2013 r. (Dz. U. z 2013r., poz. 363) nie wprowadza istotnej zmiany w zakresie nazewnictwa w nazwie towaru lub usługi.

Zarówno wcześniej obowiązujące, jak i obecnie rozporządzenie, obligowało sprzedawcę do takiego umieszczenia na paragonie fiskalnym nazwy towaru lub usługi, która będzie dawała możliwość przyporządkowania odpowiedniej stawki podatkowej oraz aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem lub usługą. Jednocześnie chodzi o to, aby powiązanie nazwy widniejącej na paragonie z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedawanego towaru lub usługi. Tak więc, Spółka będąc w posiadaniu kas rejestrujących z małą ilością znaków w pamięci fiskalnej, dołącza do paragonów fiskalnych faktury oraz inne dokumenty wewnętrzne, z których wynika jednoznaczna identyfikacja sprzedawanego towaru lub usługi.

Potwierdzeniem stanowiska Spółki jest odpowiedź wiceministra finansów na interpelację nr 15620 ogłoszoną dnia 9 maja 2013 r. na rozporządzenie MF z dnia 14 marca 2013 r.w sprawie kas rejestrujących, w której czytamy, że w świetle § 5 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia MF z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.) ilość znaków w linii dla nazwy towaru lub usługi na paragonie fiskalnym musi być nie mniejsza niż 12.

Przepisy nie wykluczają przy tym stosowania skrótów, a dotychczasowa praktyka potwierdza, że podatnicy korzystają z tej możliwości. Tak więc § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. stanowi jedynie doprecyzowanie i uszczegółowienie przepisów dotychczas obowiązujących.

Wyrok NSA z dnia 9 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 63/09 potwierdza, iż według w/w rozporządzenia z 2008 r. również nie akceptowano prowadzenia ewidencji i stosowania odpowiedniego nazewnictwa w tym zakresie, bazującego np.: na grupach towarowych, w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

W związku z wejściem w życie nowego rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych od dnia 1 kwietnia 2013 r., Spółka zwróciła się drogą mailową do serwisu obsługującego Spółkę z zapytaniem o możliwości techniczne posiadanych kas. Na podstawie informacji otrzymanych od serwisantów nasze kasy nie spełniają wymagań stawianych przez Ministra Finansów. Dodatkowo zostaliśmy poinformowani, że nie ma na rynku kas, które spełniałyby wymagania ww. rozporządzenia w sprawie kas fiskalnych. Chodzi o kwestię wprowadzenia NIP - u nabywcy na paragonie. Zatem w kasach posiadanych przez Spółkę też nie ma możliwości wprowadzenia numeru NIP nabywcy.

Jeśli chodzi o formatkę „paragon fiskalny”, to niektóre kasy w Spółce jej nie zawierają (dotyczy starszych urządzeń fiskalnych). Polskie Centrum Kas Fiskalnych, które serwisuje kasy w Spółce, nie ma możliwości wprowadzenia takiej zmiany, ponieważ taka formatka wprowadzana jest po zafiskalizowaniu kasy z automatu przez producenta.

Podkreślenia wymaga fakt, że Spółka jest w posiadaniu urządzeń fiskalnych, które posiadają potwierdzenie Prezesa Głównego Urzędu Miar albo Ministra Finansów, że spełniają kryteria i warunki techniczne zgodnie z Ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. To warunki techniczne posiadanych kas uniemożliwiają wprowadzenie NIP-u nabywcy i rozszerzenia ilości znaków w taki sposób, aby dokładnie określały wszystkie cechy sprzedawanego towaru lub świadczonej usługi.

Spółka zauważa, iż sprzedaż w Spółce różni się od sprzedaży np.: w sklepie spożywczym. Ewidencja sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej jest prowadzona w bardzo ograniczonym zakresie, a i rodzaj sprzedawanych towarów i usług jest inny, niż u większości podatników ewidencjonujących obrót za pomocą kas rejestrujących. W Spółce nie zdarzyło się również, żeby ktoś zakwestionował poprawność paragonu (reklamacje). Spółka uważa, że wystarczające jest takie określenie na paragonie fiskalnym nazw sprzedawanych towarów i świadczonych usług, jak np.: wynajęcie samochodu, ogłoszenia w telegazecie czy sprzedaż płyt DVD, ponieważ pod każdy paragon fiskalny dołączana jest faktura lub inny dokument wewnętrzny pozwalający na zidentyfikowanie sprzedawanego towaru czy wykonanych usług oraz ich charakteru. Do ww. towarów i usług przyporządkowana jest odpowiednia stawka podatkowa, co powoduje prawidłową ewidencją obrotu i kwot podatku należnego.

Jednocześnie Spółka podkreśla, iż na podstawie § 37 w związku z § 35 i § 36 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, czyli w tym przypadku również Spółka, mają prawo stosować nabyte w okresie ważności urządzenia fiskalne, pod warunkiem, że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika. Tak więc Spółka będzie dokonywać rozliczeń obrotu i kwot podatku należnego w sposób właściwy, wystawiając paragony fiskalne w wyżej opisany sposób.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Obowiązujące od dnia 1.12.2008 r. do dnia 31.03.2013 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego.

Jak wynika z treści § 2 pkt 11 rozporządzenia przez „paragon fiskalny” rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 pkt 6 lit. e rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Z kolei w myśl § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (…).

W tym miejscu należy wskazać, że z dniem 1 kwietnia 2013 r. cyt. powyżej rozporządzenie zostało zastąpione przez rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

I tak zgodnie z jego § 2 pkt 12 przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

W myśl § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
    
12. łączną kwotę podatku;
    
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    
    

Natomiast w myśl § 8 ust. 2 rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku NIP-u nabywcy (ale tylko na żądanie nabywcy) i oznaczenia „PARAGON FISKLANY”. Taka regulacja ma umożliwić podatnikom wystawienie za pomocą kasy paragonu, który pełniłby rolę tzw. faktury uproszczonej, w przypadku gdyby kwota należności ogółem nie przekroczyła kwoty 450 zł lub 100 euro.

Sprzedawca zobowiązany jest także do zamieszczenia na paragonie nazwy towaru lub usługi i to w taki sposób, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów i usług, w tym także na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z przyjętą w Spółce zasadą, na kasach rejestrujących (jest ich 36) ewidencjonowana jest każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wszystkie te kasy są kasami starszego typu (posiadają potwierdzenie dopuszczenia do obrotu sprzed 1 września 2011 r. i po 31 sierpnia 2011 r.), a nabyte zostały w okresie ważności decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania oraz posiadają potwierdzenie Prezesa Głównego Urzędu Miar, że spełniają kryteria i warunki techniczne zgodnie z ustawą o VAT. Wszystkie posiadane kasy zapewniają prawidłowość rozliczeń Spółki. Ponieważ są to jednak urządzenia starszego typu, to pojawiły się wątpliwości odnośnie kwestii prawidłowego wystawiania paragonów fiskalnych, tj. umieszczania na nich NIP-u nabywcy, oznaczenia „Paragon Fiskalny” czy wprowadzenie takiego nazewnictwa sprzedaży towaru lub świadczenia usługi, która pozwoli na jednoznaczną ich identyfikację. Wnioskodawca został poinformowany przez Polskie Centrum Kas Fiskalnych, które serwisuje kasy w Spółce, że nie ma technicznej możliwości wprowadzenia w kasach ww. przywołanych zmian, ponieważ takie formatki wprowadzane są po zafiskalizowaniu kasy z automatu przez producenta.

Stwierdzić należy, że choć przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, to jednak przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar lub usługę, podać ich nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi.

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru i usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru i usługi, zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów i usług na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Sposób „jednoznacznego” identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży określonego rodzaju towarów lub świadczy określonego rodzaju usługi i wszystkie towary lub wszystkie usługi z danej kategorii są w jednakowej cenie, podatnik może co do zasady, zaprogramować w kasie nazwę tego towaru lub usługi zgodnie z nazwą tej kategorii. Jeżeli jednak podatnik sprzedaje różne towary i usługi należące do określonego rodzaju towarów lub usług, przy czym te towary lub usługi mają różną cenę, to podatnik powinien, co do zasady, oddzielnie je identyfikować. Sposób prowadzenia jednoznacznej identyfikacji ma zatem ścisły związek z asortymentem towarów lub usług oferowanym przez podatnika.

Z treści § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia (obowiązującego do dnia 31.03.2013 r.) i § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia (obowiązującego od dnia 1.04.2013 r.) wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej, na której podatnik prowadzi ewidencję sprzedaży jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Poszczególnym oznaczeniom literowym służącym użytkownikowi kasy, mają zostać przyporządkowane odpowiednie stawki podatku oraz zwolnienie od podatku. Konieczne jest bowiem ujęcie na paragonie fiskalnym takich informacji, które pozwolą na wyodrębnienie od siebie wartości sprzedaży i kwot podatku według poszczególnych stawek oraz wartości sprzedaży zwolnionej.

Podkreślenia więc wymaga, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań, aby nazwa w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane usługi i umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawek podatków.

Sposób przyporządkowania stawki określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych usług. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Z opisu sprawy wynika, że ewidencja sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej jest prowadzona u Wnioskodawcy w bardzo ograniczonym zakresie, a i rodzaj sprzedawanych towarów i usług jest inny, niż u większości podatników ewidencjonujących obrót za pomocą kas rejestrujących. Stąd też Wnioskodawca, mając na uwadze ograniczenia swoich kas, do sprzedawanych produktów stosuje następujące oznaczenia: „Ogłoszenie w telegazecie”, „Usługi telefoniczne”, „Wyn. Sam.”, „Cz. M. ART. 43 ust. 1”, „sprzedaż płyt DVD” czy „Mycie samochodów”.

W celu prawidłowego przyporządkowania do odpowiedniej stawki podatkowej, ww. produktów, co skutkuje też prawidłową ewidencją obrotu i kwot podatku należnego, Wnioskodawca do każdego paragonu dołącza faktury, czy też inne dokumenty wewnętrzne, które jednoznacznie identyfikują, jakiego towaru lub usługi dotyczy dana sprzedaż. W Spółce nie zdarzyło się również, żeby ktoś zakwestionował poprawność paragonu.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że sposób oznaczania na paragonach nazw produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę jest wystarczający do tego, by jednoznacznie i precyzyjnie zidentyfikować sprzedawany produkt i przypisać mu odpowiednią stawkę podatkową, co skutkuje też prawidłową ewidencją obrotu i kwot podatku należnego. Wnioskodawca posiadając pełną wiedzę na temat zakresu sprzedawanych towarów/usługi powinien dostosować stosowane nazewnictwo w kasie fiskalnej do ich ilości oraz rodzaju w ten sposób, aby odbiorca na podstawie otrzymanego paragonu fiskalnego był w stanie zidentyfikować/określić nabyty towar/usługę. Wydawany klientowi paragon jest bowiem dowodem dokumentującym nabycie usługi (towaru) i przedstawia sposób skalkulowania ceny, jej strukturę prezentującą kwotę należnego podatku, zastosowanie ulgi albo zwolnienia od podatku. Tym samym paragon pełni również funkcję ochrony praw konsumenckich. Biorąc to pod uwagę, można zgodzić się z Wnioskodawcą, że nazwy produktów na paragonach fiskalnych w formie zaproponowanej przez Niego („Ogłoszenie w telegazecie”, „Usługi telefoniczne”, „Wyn. Sam.”, „Cz. M. ART. 43 ust. 1”, „sprzedaż płyt DVD” czy „Mycie samochodów”) są wystarczające dla dokładnego spełnienia wymogu postawionego przez powołane wyżej przepisy dotyczące paragonów fiskalnych. Stosowane nazwy są na tyle precyzyjne, że nie można tej samej nazwy przypisać do różnych świadczeń wykonywanych przez Wnioskodawcę.

W stosunku do wyżej cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. obecnie paragon powinien zawierać dodatkowo oznaczenie: Paragon fiskalny, wartość rabatów lub narzutów, o ile występują oraz numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy. Nie zawsze jednak kasy starego typu można tak przeprogramować, aby spełniły wymagania techniczne, wymagane rozporządzeniem z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Należy jednak zauważyć, iż w przypadku nowych regulacji zawartych w ty rozporządzeniu z 14 marca 2013 r., w tym m.in. dotyczących danych na paragonie fiskalnym, przewidziano wprowadzenie przepisów przejściowych.

Przepisy przejściowe wprowadzają długie terminy umożliwiające stosowanie kas na dotychczasowych warunkach i umożliwiają podatnikom dostosowanie się do wymogów określonych tym rozporządzeniem.

Zgodnie z przepisem przejściowym § 35 ww. rozporządzenia podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

1. decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia ministra finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania,
2. potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy, wydanego po dniu 1 września 2011r.

– mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem, że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Zgodnie natomiast z § 36 ww. rozporządzenia podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 stosują te przepisy odpowiednio.

W myśl natomiast § 37 rozporządzenia, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

W świetle ww. przepisów przejściowych podatnicy:

1. mogą do dnia 30 września 2013 r. stosować dotychczasowe zasady prowadzenia ewidencji,
   
2. po dniu 30 września 2013 r. obligatoryjnie stosują zasady określone w rozporządzeniu z dnia 14 marca 2013 z uwzględnieniem jednak możliwości technicznych użytkowanych kas.
   
   

Oznacza to, że jeżeli kasa rejestrująca nie ma np. możliwości drukowania na paragonie na żądanie nabywcy numeru identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) czy też oznaczenia „PARAGON FISKALNY”, to podatnik po 30 września 2013 r. będzie mógł stosować tę kasę (drukowane przez podatnika paragony fiskalne nie będą jedynie zawierać ww. elementów). Tak więc podatnicy nie są i nie będą obowiązani z tego tytułu do zakupu nowych kas rejestrujących.

Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że na podstawie § 37 w związku z § 35 i § 36 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ma On prawo stosować nabyte w okresie ważności urządzenia fiskalne, pod warunkiem, że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika. Tak więc Spółka będzie dokonywać rozliczeń obrotu i kwot podatku należnego w sposób właściwy, wystawiając paragony fiskalne w wyżej opisany sposób. Stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.