Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1380/13/LŻ
z 17 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 listopada 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z 3 lutego 2014 r. (data wpływu 4 lutego 2014 r.) oraz pismem z 12 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką podatku VAT w wysokości 23% usług wsparcia technicznego i usługi dla sieci P w systemie MES oraz usług dla systemu MES – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką podatku VAT w wysokości 23% usług wsparcia technicznego i usługi dla sieci P w systemie … oraz usług dla systemu ….

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 lutego 2014 r. (data wpływu 4 lutego 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu 24 stycznia 2014 r. znak: IBPP3/443-1380/13/LŻ oraz pismem z 12 lutego 2014 r.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 3 lutego 2014 r., został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na świadczeniu usług projektowania i produkcji systemów do sterowania procesami przemysłowymi i produkcją zautomatyzowaną. Działalność ta została sklasyfikowana w grupie PKD 2007 pod symbolem 3320Z.

W związku z prowadzoną działalnością firma otrzymała w dniu 20 grudnia 2012 r zamówienie z firmy F. z Japonii na „Services for … System at …” (polskie tłumaczenie: Usługi dla systemu .. w …) oraz w dniu 25 czerwca 2013 r. kolejne zamówienie na „… support and services for .. System At …” (polskie tłumaczenie: Wsparcie techniczne i usługi dla sieci … w systemie … w ….).

Po realizacji usług zostały wystawione dokumenty sprzedaży:

1. z dnia 25 marca 2013 r. oraz
2. z dnia 30 lipca 2013 r.
   
   

W obu przypadkach sprzedaż została objęta podatkiem VAT w wysokości 23% stosując, przepisy art. 28e ustawy uznając, że usługi inżynierskie wykonywane praz pracowników firmy miały związek z nieruchomością. Przepis ten stanowi wyjątek od zasady, przyjmując; jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia; jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony.

Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta F. odmowę zapłaty podatku VAT w związku z przedstawieniem opinii kancelarii doradcy podatkowego, o którą firma F. wystąpiła, a z której wynika, iż świadczone przez polskich inżynierów usługi nie dotyczą określonego majątku nieruchomego jako takiego, ale opracowanego systemu oprogramowania połączonego z niniejszym majątkiem nieruchomym (a także, że niniejsze nie jest połączone z żadnym obiektem na stałe związanym z określonym majątkiem nieruchomym).

Ponadto Wnioskodawca na pytanie organu „na czym polegają usługi Wnioskodawcy, jakie działania – prace Wnioskodawca wykonał” wskazał, że:

– wykonał wsparcie techniczne w uruchomieniu komunikacji / wymiany danych po sieci … oraz usługę udziału w uruchomieniu systemu zarządzania produkcją …, ponieważ pojawiło się wiele problemów technicznych i błędów, zarówno w osprzęcie jak i oprogramowaniu, których zdiagnozowanie i usunięcie było zadaniem inżynierów A.. Równocześnie pracownicy firmy A. tłumaczyli tekst angielski na język polski ekranów użytkowników systemu zarządzania produkcją, z jednoczesną weryfikacją i testowaniem faktycznego sposobu działania systemu i takie jego dostosowanie, aby był zrozumiały dla polskiego personelu zarządzającego produkcją,

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że:

• zakład … Sp. z o.o. w którym funkcjonują sieci i systemy w związku, z którymi Wnioskodawca świadczył usługi znajduje się we …,
• ww. system zarządzania produkcją, którego częścią jest elektryczna struktura okablowania, jest częścią nieruchomości,
• system zarządzania produkcją i sieci nie daje się zdemontować i przenieść w inne miejsce z zachowaniem jego funkcji, a jego część logiczna ma sens tylko w odniesieniu do tej sprzętowej,
• świadczy usługi na rzecz podmiotu będącego podatnikiem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą,
• usługi wykonywane przez Wnioskodawcę nie są świadczone dla siedziby działalności gospodarczej podatnika lub stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, natomiast firma …. Sp. z o.o. jest częścią japońskiego koncernu chemicznego. Firma F. jest autorem systemu zarządzania produkcją dla zakładów … Sp. z o.o.. Wnioskodawca otrzymał zamówienie z F. z Japonii,
• zarówno siedziba firmy Wnioskodawcy oraz miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się w Polsce,
• Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy wystawianiu faktur prawidłowo zastosowano stawkę podatku VAT w wysokości 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z 12 lutego 2014 r.):

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawidłowo zastosował stawkę podatku VAT uznając związek wykonywanych usług z nieruchomością.

Wnioskodawca przedstawił poniżej opis sytuacyjny:

Na obszarze produkcji w zakładach … funkcjonują różne instalacje/technologie przemysłowe, których automatyzację zrealizowano na sterownikach S firmy S oraz sterownikach M. Cały obszar produkcji oraz budynek biurowy spięto elektrycznie siecią przemysłową E., której warstwą logiczną (programową) zarządza tzw. protokół . Zarówno wyposażenie sterowników, ich oprogramowanie oraz okablowanie sieci E. zostało wykonane wcześniej przez różne firmy obce.

Firma F. jest natomiast autorem systemu zarządzania produkcją (MES) dla ww. zakładów, dla którego w firmie Wnioskodawcy F. zamówiła wsparcie techniczne w uruchomieniu komunikacji / wymiany danych po sieci P oraz usługę udziału w uruchomieniu systemu zarządzania produkcją MES.

Pomieszczenie serwerowni systemu MES zostało zlokalizowane na przejściu z budynku biurowego do hali maszyn.

Po zainstalowaniu i skonfigurowaniu przez F. w zakładzie … ich autorskiego systemu zarządzania produkcją, na styku wszystkich elementów sprzętowych i programowych tego złożonego systemu pojawiło się wiele problemów technicznych i błędów, zarówno w osprzęcie jak i oprogramowaniu, których zdiagnozowanie i usunięcie było zadaniem inżynierów Wnioskodawcy. Dodatkowo ekrany użytkowników sytemu zarządzania produkcją (tzw. formatki webowe) zostały przez firmę F. przetłumaczone z języka japońskiego na język angielski automatycznym translatorem. Takie tłumaczenie jest bardzo niedoskonałe i w praktyce często całkowicie niezrozumiałe. Konieczne było więc przetłumaczenie przez Wnioskodawcę tego tekstu angielskiego na język polski z jednoczesną weryfikacją i testowaniem faktycznego sposobu działania systemu i takie jego dostosowanie, aby był zrozumiały dla polskiego personelu zarządzającego produkcją .

Ww. system zarządzania produkcją, którego częścią jest elektryczna struktura okablowania, jest częścią nieruchomości i nie daje się zdemontować i przenieść w inne miejsce z zachowaniem jego funkcji, a jego część logiczna ma sens tylko w odniesieniu do tej sprzętowej.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności, jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast zgodnie z art.

47 § 1-3 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, gdzie częścią składową rzeczy jest wszystko co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Uznając, że świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz firmy F.. w zakładzie …usługi inżynierskie uzyskują atrybut części składowej nieruchomości poprzez istnienie więzi fizykalno-przestrzennej oraz więzi funkcjonalnej (gospodarczej) o charakterze trwałym, których odłączenie od rzeczy nadrzędnej będzie powodowało zerwanie tych więzi, wynikiem czego będzie uszkodzenie lub istotne zmiany całości lub części składowej, postąpiono w sposób prawidłowy opodatkowując transakcję w Polsce, czyli miejscu położenia nieruchomości. Prawidłowo zastosowano stawkę 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przepisów w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., bowiem wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2- 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku VAT dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013r., miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2, oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ust. 3 art. 28b stanowi natomiast, iż w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Wyjątkiem od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy jest świadczenie usług związanych z nieruchomościami. W przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach i obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości (art. 28e ustawy).

O miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Przepisowi art. 28e ustawy o VAT odpowiada zapis art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L 2006 nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) VI Dyrektywy wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

Należy podkreślić jednak, że reguła art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE ma zastosowanie tylko w sytuacjach, w których wynik prac wiąże się z konkretną nieruchomością o ustalonym miejscu położenia. Nieruchomość nie musi być już wyodrębniona jako przedmiot własności (dotyczy to gruntów), nie musi być już wybudowana, choćby w części (dotyczy to budynków), lecz musi być znana chociażby jej lokalizacja.

Zauważyć też należy, że przepisy ustawy nie definiują terminu „nieruchomość”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „nieruchomość” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie zaś do art. 47 § 1–3 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, gdzie częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przy czym przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenia będzie miało określenie rzeczy składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie (M. Bednarek, Mienie, Zakamycze, Kraków 1997) dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

1. więź fizykalno-przestrzenna,
2. więź funkcjonalna (gospodarcza), a połączenie będzie miało,
3. charakter trwały (nie dla przemijającego użytku)

przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Wskutek takiego połączenia przedmiot połączony traci samodzielny byt w sensie fizycznym, gospodarczym i prawnym, stanowiąc z pozostałymi składnikami rzeczy jedną całość traktowaną w obrocie jako dobro samoistne (rzecz w znaczeniu techniczno-prawnym).

Jak zauważa W. J. Katner, Kodeks cywilny, Część ogólna, Komentarz, LEX, 2009: „O występowaniu części składowej w rozumieniu prawnym decydują przede wszystkim okoliczności obiektywne: połączenie z rzeczą musi mieć charakter fizyczny, materialny. Może być to połączenie dosyć luźne, byle były spełnione przesłanki określone w art. 47 § 2, to znaczy odłączenie powodowało wymienione tam skutki co do uszkodzenia lub istotnej zmiany całości lub części składowej (przedmiotu odłączonego). Nie ma znaczenia, czy połączenie z rzeczą nastąpiło jednocześnie z powstaniem rzeczy, czy też później, czy wynikało z powodów naturalnych (zob. wyrok SN z dnia 14 sierpnia 1967 r., I CR 54/67, OSNC 1968, nr 4, poz. 68), czy było skutkiem działalności człowieka, czy była wola połączenia ze strony osoby, która tego dokonała, czy też nastąpiło to mimo woli tej osoby, aby pozostawić składniki rzeczy jako samodzielne przedmioty obrotu”.

Dla świadczonej usługi jako związanej z nieruchomością istotne są cechy, które można ująć w następujący sposób:

• usługa powinna odnosić się do konkretnie określonej nieruchomości, czyli takiej, która jest identyfikowalna, co do jej indywidualnego położenia;
• przedmiotem usługi powinna być skonkretyzowana nieruchomość lub usługa powinna być świadczona na/wobec konkretnej nieruchomości a nie jakiejkolwiek;
• ta konkretna nieruchomość powinna być wpisana w istotę świadczonej usługi, być jej centralnym elementem, nadając główny sens usłudze i determinować jej treść, co należy rozumieć w ten sposób, że usługa może być wykonana tylko i wyłącznie w bezpośrednim związku z tą a nie inną nieruchomością;
• zmiana takiego miejsca, polegająca na ukierunkowaniu usługi na inną nieruchomość, powinna niweczyć istotę i sens pierwotnie świadczonej usługi.
  
  

Powyższe wytyczne potwierdza m.in. wyrok TSUE z 7 września 2006 r. w sprawie C-166/05 pomiędzy Rudi Heger GmbH a Finanzamt Graz-Stadt (Austria) dotyczący przeniesienia praw do dokonywania połowów w formie odpłatnej cesji zezwoleń na dokonywanie połowów jako świadczenie usług związanych z nieruchomościami. TSUE stwierdził (w pkt 23 wyroku), że „W tych okolicznościach należy zbadać jeszcze, czy związek łączący owe usługi z tymi nieruchomościami jest wystarczający. W rzeczywistości bowiem sprzeczne z systematyką art. 9 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek, nawet niewielkim związku z nieruchomością, ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej związana z nieruchomością”.

Z treści przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głownie na świadczeniu usług projektowania i produkcji systemów do sterowania procesami przemysłowymi i produkcją zautomatyzowaną. W związku z prowadzoną działalnością firma otrzymała zamówienie na usługi dla systemu MES w … oraz zamówienie na wsparcie techniczne i usługi dla sieci P w systemie MES w ….. System zarządzania produkcją i sieci nie daje się zdemontować i przenieść w inne miejsce z zachowaniem jego funkcji, a jego część logiczna ma sens tylko w odniesieniu do tej sprzętowej, zakład …. Ww. system zarządzania produkcją, którego częścią jest elektryczna struktura okablowania, jest częścią nieruchomości

Wnioskodawca wykonał wsparcie techniczne w uruchomieniu komunikacji / wymiany danych po sieci P oraz usługę udziału w uruchomieniu systemu zarządzania produkcją MES, ponieważ pojawiło się wiele problemów technicznych i błędów, zarówno w osprzęcie jak i oprogramowaniu, których zdiagnozowanie i usunięcie było zadaniem inżynierów A. Równocześnie pracownicy firmy A. tłumaczyli tekst angielski na język polski ekranów użytkowników systemu zarządzania produkcją, z jednoczesną weryfikacją i testowaniem faktycznego sposobu działania systemu i takie jego dostosowanie, aby był zrozumiały dla polskiego personelu zarządzającego produkcją.

Wykonywane na podstawie wspomnianych w niniejszym wniosku umów usługi wsparcia technicznego, usługi dla sieci i systemu stanowią kategorię usług niematerialnych. Wdrożenie systemu charakteryzuje się tym, że zawsze jest opracowywany dla konkretnej lokalizacji. Jak wskazał Wnioskodawca system zarządzania produkcją, którego częścią jest elektryczna struktura okablowania jest częścią nieruchomości i nie daje się zdemontować i przenieść w inne miejsce z zachowaniem jego funkcji, a jego część logiczna ma sens tylko w odniesieniu do tej sprzętowej. Z powyższego wynika, że ww. system zarządzania produkcja MES jest częścią składową nieruchomości.

Istotą usług wsparcia technicznego, usług dla sieci i systemu MES, wykonywanych przez Wnioskodawcę jest rozwiązywanie problemów technicznych i błędów zarówno w osprzęcie jak i w oprogramowaniu systemu zarządzania produkcją.

Zatem usługi świadczone przez Wnioskodawcę związane są z konkretnie wskazaną nieruchomością i to ona jest centralnym i nieodzownym elementem tej usługi.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi na ww. systemie zarządzania produkcją MES nie mogą być postrzegane zatem jako abstrakcyjne usługi, gdyż wykonanie ich na innej nieruchomości spowoduje zmianę ich specyfiki i charakteru. Wykorzystanie przedmiotowych usług dla innej nieruchomości jest niemożliwe, ze względu na indywidualny charakter poszczególnych działań, nakierowanych na konkretną lokalizację. Co istotne, wszystkie czynności wykonywane w ramach tego świadczenia będą „konsumowane” w miejscu położenia nieruchomości, tym samym pozwolą na lepszą i pełniejszą eksploatację nieruchomości.

Jak wskazano powyżej katalog usług związanych z nieruchomościami jest otwarty i nie ogranicza uznania usług za związane z nieruchomością od budowlanego charakteru wykonywanych usług. Każdą usługę, której wynik wykonanych prac dotyczy konkretnej nieruchomości należy analizować pod kątem powiązania z tą konkretną nieruchomością.

W konsekwencji należy stwierdzić, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na wsparciu technicznym, usługi dla sieci i systemu mają charakter usług związanych z nieruchomością tj. miejscem gdzie znajduje się zakład w którym funkcjonuje system zarządzania produkcją MES położony w Polsce. Zatem miejscem świadczenia przedmiotowych usług pozostających w bezpośrednim związku z nieruchomością jest miejsce położenia nieruchomości zgodnie z art. 28e ustawy. Tym samym wykonane usługi podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju według stawki właściwej dla danej usługi .

Wskazane wyżej usługi nie zostały wymienione w załącznikach do ustawy oraz w aktach wykonawczych do ustawy o VAT, jako korzystające z obniżonych stawek podatku VAT. Zatem podlegają opodatkowaniu według stawki 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zgodnie, z którym prawidłowo zastosował stawkę podatku VAT uznając związek wykonywanych usług z nieruchomością jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.