Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1071/13/EB
z 3 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu 4 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania usługi hotelarskiej obejmującej nocleg bez wyżywienia za usługę turystyki – jest nieprawidłowe,
• uznania usługi hotelarskiej obejmującej nocleg z wyżywieniem za usługę turystyki – jest nieprawidłowe,
• uznania usługi hotelarskiej obejmującej nocleg z wyżywieniem, transport, ubezpieczenie, za usługę turystyki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania świadczonych usług hotelarskich za usługi turystyki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zamierza Pani rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, nie korzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług oraz zarejestrować się jako podatnik VAT czynny i w tym zakresie składać wymagane przepisami prawa deklaracje dla podatku od towarów i usług. Jednocześnie nie zamierza dokonywać sprzedaży zwolnionej od podatku. Rozważa Pani rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług turystycznych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą: osób fizycznych, osób prawnych, jednostek nieposiadających osobowości prawnej. Usługi świadczone będą na lub poza terytorium Polski i dotyczyć będą turystyki biznesowej obejmującej indywidualne podróże służbowe, spotkania grupowe, uczestnictwo w targach lub imprezach konsumenckich, podróże motywacyjne i turystykę korporacyjną. Osoby, które będą korzystały z Pani usług, nie będą podejmowały stałej pracy i będą korzystać z noclegu przynajmniej przez jedną noc, a ich pobyt nie będzie przekraczał 12 miesięcy, najczęściej będzie to okres od jednego do kilkunastu dni. W ramach prowadzonej działalności ma Pani zamiar świadczyć we własnym imieniu i na własny rachunek usługi, dla realizacji których będzie nabywała od innych podatników towary i usługi dla bezpośredniej korzyści turysty. Będę to przede wszystkim: usługi hotelarskie obejmujące nocleg z wyżywieniem lub bez wyżywienia, usługi transportu, usługi ubezpieczeniowe. Nie może Pani wykluczyć, że w celu świadczenia usług turystyki będzie nabywała dla bezpośredniej korzyści turysty również inne towary lub usługi, jednakże nie jest w stanie aktualnie przewidzieć wszelkich zdarzeń gospodarczych, które mogą wyniknąć w trakcie świadczenia przedmiotowych usług. Nie może Pani także wykluczyć, że w ramach świadczonych usług turystycznych część świadczeń będzie wykonywała we własnym zakresie, jednakże świadczenia te nie będą nigdy stanowiły znaczącej części świadczonych usług turystyki. Towary i usługi dla bezpośredniej korzyści turysty nabywane będą również od podatników posiadających siedzibę poza terytorium Polski, nieprowadzących na terytorium Polski żadnej działalności, a zapłata za dokonane nabycia lub wykonane usługi dokonywana będzie również w walutach obcych. Jednocześnie nie zamierza Pani ubiegać się o wpis do rejestru organizatorów i pośredników turystycznych, prowadzonego przez właściwego miejscowo marszałka województwa na gruncie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t.j. Dz. U. 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.). Reasumując, zamierza Pani świadczyć usługi turystyki we własnym imieniu i na własny rachunek, w trakcie których będzie nabywała towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i dla tych usług zamierza Pani stosować szczególne zasady opodatkowania wynikające z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym, zgodnie z art. 119 ust. 3a ustawy, prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

W ramach świadczonych usług turystycznych wykonywane będę następujące czynności:

1. usługi hotelarskie obejmujące nocleg z wyżywieniem,
2. usługi hotelarskie obejmujące nocleg bez wyżywienia,
3. usługi hotelarskie obejmujące nocleg z wyżywieniem, transport, ubezpieczenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane powyżej czynności w ramach usług turystycznych powinny być opodatkowane według szczególnej procedury VAT marża, zgodnie z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane czynności w ramach usług turystycznych powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według procedury VAT marża, o której mowa w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. Po zacytowaniu treści art. 119 ust. 1, ust. 2, ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku od towarów, stwierdziła Pani, że w przypadku wykonywania usług turystyki podstawę opodatkowania stanowi marża pomniejszona o kwotę podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 5. Stwierdziła, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wprowadziła na swoje potrzeby definicji usług turystyki, dlatego też należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych. Podniosła, że zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy o usługach turystycznych, przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Wskazała Pani, że w rozumieniu ww. ustawy turysta oznacza osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc. Stwierdziła, że osoby, które będą korzystały z Pani usług spełniają te kryteria, gdyż ich pobyt nie będzie przekraczał 12 miesięcy, najczęściej będzie to okres od jednego do kilkunastu dni, nie będą podejmowały stałej pracy i będą korzystały z noclegu przynajmniej przez jedną noc. Zauważyła, że zgodnie z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-163/91 „ art. 26 Dyrektywy, dotyczący specjalnych zasad opodatkowania agentów turystycznych, należy interpretować w taki sposób, aby obejmował on również takich agentów turystycznych i biura podróży, które zapewniają podróżnemu jedynie zakwaterowanie, podczas gdy usługa przejazdu podróżnego, nie jest przez nich wykonywana. (...) Fakt, że agent turystyczny zapewnia podróżnemu jedynie zakwaterowanie nie jest wystarczający do tego, by stwierdzić, że usługa ta nie mieści się w zakresie stosowania art. 26 VI Dyrektywy.” Podniosła Pani, że za szerokim rozumieniem usług turystyki dla potrzeb podatku od towarów i usług opowiedziało się zarówno orzecznictwo jak i doktryna. W praktyce, za usługi turystyki, mogące podlegać opodatkowaniu marżą, uznaje się także usługi hotelowe (K.W. Baran „Zastosowanie procedury VAT marża do zakupu i sprzedaży usług hotelowych”, Dor. Pod. 2006 nr 1, str. 3). Stwierdziła, że mając powyższe na względzie, w jej ocenie prawidłowym będzie w przedstawionych powyżej sytuacjach zastosowanie opodatkowania usług podatkiem od towarów i usług według procedury VAT marża, o której mowa w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie uznania usługi hotelarskiej obejmującej nocleg bez wyżywienia za usługę turystyki,
• nieprawidłowe – w zakresie uznania usługi hotelarskiej obejmującej nocleg z wyżywieniem za usługę turystyki,
• prawidłowe – w zakresie uznania usługi hotelarskiej obejmującej nocleg z wyżywieniem, transport, ubezpieczenie, za usługę turystyki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przepis art. 8 ust. 1 przywołanej ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1608), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązuje art. 29a ust. 1 ustawy, wprowadzony art. 1 pkt 24 ustawy z dnia z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.), który stanowi, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. powyższa kwestia była uregulowana w art. 29 ust. 1 ustawy, w myśl którego podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora. Użycie w przywołanym przepisie zwrotu „w szczególności” oznacza, że jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składniki usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, że czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści turysty, na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, że nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Stosownie do art. 119 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. (uchylony);
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
4. (uchylony).

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji legalnej pojęcia „usługi turystyki”, jak to czyni choćby w przypadku pojęcia „usługi elektroniczne” (art. 2 pkt 26 ustawy). Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych.

Definicji legalnej tego pojęcia nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.) – poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy. Stosownie do powołanego art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy Rady 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Należałoby więc przyjąć, że przez usługę turystyki rozumie się kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka – w słowniku języka polskiego „turystyka” to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej).

Z kolei „Słownik Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052), pojęcie to definiuje jako: „zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych”. Natomiast Światowa Organizacja Turystyki (WTO) zaleca dla celów statystycznych następującą definicję turystyki: „Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów, w których głównym celem jest działalność zarobkowa”.

Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak, „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159).

Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko, „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. usługi: hotelowa, gastronomi, transport, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką. Wobec tego aby daną usługę uznać za usługę turystyki, powinna ona być usługą składającą się z więcej niż jednego świadczenia, świadczący usługę musi działać na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek, oraz przy świadczeniu usługi musi nabywać towary i usługi od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty. A contrario, w sytuacji gdy świadczący usługę nie działa we własnym imieniu i na własny rachunek, nie nabywa usług dla bezpośredniej korzyści turysty od innych podmiotów, a także usługa ta jest usługą pojedynczą (nie jest złożona z co najmniej dwóch świadczeń), usługa taka nie może być uznana za usługę turystyki, o której mowa w cytowanym wcześniej art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 4 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.), działalność gospodarcza w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu w rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, zwanego dalej „rejestrem”.

Przez użyte w ustawie określenia należy rozumieć:

1. usługi turystyczne – usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym;
2. impreza turystyczna – co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu (art. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy).

Podkreślić należy, że w cyt. art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie zostało zaakcentowane przez ustawodawcę, że kwota marży (pomniejszona o kwotę należnego podatku) jest podstawą opodatkowania tylko przy świadczeniu usług turystyki.

Z treści wniosku wynika, że zamierza Pani rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zarejestrować się jako podatnik VAT czynny i składać deklaracje dla podatku od towarów i usług. Rozważa rozpoczęcie działalności w zakresie świadczenia usług turystycznych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą: osób fizycznych, prawnych, jednostek nieposiadających osobowości prawnej. Będą one świadczone na lub poza terytorium Polski i dotyczyć będą turystyki biznesowej obejmującej indywidualne podróże służbowe, spotkania grupowe, uczestnictwo w targach lub imprezach konsumenckich, podróże motywacyjne i turystykę korporacyjną. Osoby, które będą korzystały z Pani usług, nie będą podejmowały stałej pracy i będą korzystać z noclegu przynajmniej przez jedną noc, a ich pobyt nie będzie przekraczał 12 miesięcy, najczęściej będzie to okres od jednego do kilkunastu dni. Zamierza Pani świadczyć we własnym imieniu i na własny rachunek usługi, dla realizacji których będzie nabywała od innych podatników towary i usługi dla bezpośredniej korzyści turysty. Będę to przede wszystkim: usługi hotelarskie obejmujące nocleg z wyżywieniem lub bez wyżywienia, usługi transportu, usługi ubezpieczeniowe. Nie może Pani wykluczyć, że w celu świadczenia usług turystyki, będzie nabywała dla bezpośredniej korzyści turysty również inne towary lub usługi, jednakże nie jest w stanie aktualnie przewidzieć wszelkich zdarzeń gospodarczych, które mogą wyniknąć w trakcie świadczenia przedmiotowych usług.

Jednocześnie nie zamierza Pani ubiegać się o wpis do rejestru organizatorów i pośredników turystycznych. W ramach świadczonych usług turystycznych wykonywane będę następujące czynności:

1. usługi hotelarskie obejmujące nocleg z wyżywieniem,
2. usługi hotelarskie obejmujące nocleg bez wyżywienia,
3. usługi hotelarskie obejmujące nocleg z wyżywieniem, transport, ubezpieczenie.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że jeżeli przedmiotem planowanej przez Panią działalności będzie sprzedaż jedynie nabytej uprzednio usługi hotelarskiej obejmującej nocleg bez wyżywienia lub z wyżywieniem, to nie będzie ona stanowiła usługi turystyki. Nie można bowiem uznać, że ww. czynności stanowią kompleksową usługę, na którą składają się liczne świadczenia, mające na celu rekreację i wypoczynek. Wobec powyższego sprzedaż ww. usługi nie będzie podlegała opodatkowaniu według procedury VAT marża lecz na zasadach ogólnych.

Natomiast sprzedaż kompleksowych usług, na które będzie się składała nabyta dla bezpośredniej korzyści turysty usługa noclegu wraz z wyżywieniem, transportowa i ubezpieczenie – o ile ich podstawowym celem będzie rekreacja, wypoczynek, turystyka albo krajoznawstwo – będzie opodatkowana na zasadach VAT marża. W przeciwnym przypadku sprzedaż tych usług będzie podlegała opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.