INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2012r. (data wpływu 3 kwietnia 2012r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 8 czerwca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia zużywanych wyrobów węglowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia zużywanych wyrobów węglowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 czerwca 2012r. (data wpływu) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 maja 2012r. znak: IBPP4/443-161/12/LG.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel hurtowy i detaliczny artykułami spożywczymi. W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje wyroby węglowe. Wyroby węglowe używane przez Spółkę mogą mieć różną postać fizyczną np. brył, miału.

U Wnioskodawcy wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska oraz do podwyższenia efektywności energetycznej, a kolejne są w trakcie realizacji. Wnioskodawca planuje również w najbliższej przyszłości podjąć kolejne działania mające na celu ochronę środowiska oraz podwyższenie efektywności energetycznej. Poniżej zestawienie inwestycji zrealizowanych oraz tych które będą zrealizowane w najbliższej przyszłości.

Inwestycje

Modernizacja kotłowni poprzez wstawienie kotła o większej wydajności wraz z analizatorem spalin.

Korzyść: zmniejszenie spalania oleju opałowego

Termin realizacji 02.01.2012r. - 31.03.2012r.

Wartość inwestycji netto 483.000 zł

Zakup urządzeń do procesu ciągłej sterylizacji puszki

Korzyść: zmniejszenie zużycia poboru pary, wody, nie cykliczne praca w ruchu ciągłym

Termin realizacji: 01.06.2011r. - 30.09.2012r.

Wartość inwestycji netto 1.350.000 zł

Odzysk ciepła obiegi zamknięcie wody chłodniczej (autoklawy, pasteryzatory)

Korzyść: odzysk energii, ciepła

Termin realizacji: 01.06.2012r. - 30.11.2012r.

Wartość inwestycji netto 380.600 zł

Przemysłowe drukarki atramentowe. W tej chwili Wnioskodawca ma drukarki starszego typu, które zużywają więcej powietrza a tym samym energii, środków drukujących

Korzyść: oszczędność powietrza, energia

Termin realizacji: 01.04.2012r. - 30.06.2012r.

Wartość inwestycji netto: 60.000 zł

Izolacja zbiornika 60.000 l

Korzyść: oszczędność pary - mniejsze zapotrzebowanie na parę

Termin realizacji: 01.06.2012r. - 30.11.2012r.

Wartość inwestycji 35.000 zł

Ponadto w uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Kod CN dla wyrobów węglowych zużywanych przez Wnioskodawcę to: CN 2701.
2. Nie jest podmiotem objętym przez system EU ETS, o którym mowa w Dyrektywie 2003/87/WE.
3. Nie jest objęty ustawą z dnia 15 lipca 2011r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).
4. Spełnia wymogi określone w art. 5 i art. 17 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o efektywności energetycznej (Dz. U. Nr 94, poz. 551).
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (rozszerzone pismem z daty wpływu 8 czerwca 2012r.):

Czy wyroby węglowe zużywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej w związku z realizowanymi przez Wnioskodawcę inwestycjami będą podlegały zwolnieniu od podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, jakie konkretnie warunki ma spełniać Wnioskodawca w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o efektywności energetycznej...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku akcyzowym w art. 31a ust. 2 pkt 9 wprowadza zwolnienie od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Powyższe cele nie zostały szczegółowo zdefiniowane w przepisach.

Podejmowane przez Wnioskodawcę inwestycje mające na celu modernizację kotłowni przez zwiększenie jej wydajności oraz zainstalowanie analizatora spalin, instalację urządzeń do sterylizacji zmniejszających zużycie pary i wody, stworzenie obiegów zamkniętych wody chłodniczej, izolacja zbiornika należy uznać za inwestycje podwyższające efektywność energetyczną.

Przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej to zgodnie z art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o efektywności energetycznej (Dz. U. Nr 95, poz. 551) - działanie polegające na wprowadzeniu zmian lub usprawnień w obiekcie, urządzeniu technicznym lub instalacji, w wyniku których uzyskuje się oszczędność energii. W chwili obecnej urządzenia takie zostały zrealizowane przez Wnioskodawcę a kolejne są w trakcie realizacji, przez co efektywność energetyczna przedsiębiorstwa stale się zwiększa się.

Art. 17 ww. ustawy wskazuje przedsięwzięcia poprawiające efektywność energetyczną. Wśród nich wymienia się m. in. izolację instalacji przemysłowych, modernizację urządzeń i instalacji wykorzystywanych w procesach przemysłowych, modernizację sieci ciepłowniczych.

W związku z powyższym Wnioskodawca spełnia warunki do objęcia go zwolnieniem z art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zapisy ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o efektywności energetycznej nie znajdują w całości zastosowania do Wnioskodawcy i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, dlatego konieczne jest bardziej precyzyjne określenie ze strony organu interpretacyjnego, o jakie konkretnie warunki zawarte w tej ustawie chodzi, aby można było jednoznacznie stwierdzić, czy Wnioskodawca je spełnia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyrobami węglowymi – stosownie do zapisu ust. 1 pkt 1a powyższego artykułu – są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ww. ustawy. W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu – jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie „ex” – dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

W myśl ust 3 powyższego artykułu, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zasadą jest zatem, iż obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej ustawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady stosując zwolnienia.

I tak, zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Na podstawie ust. 2 pkt 9 powyższego artykułu, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Stosownie do zapisu art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy oraz sposób jej prowadzenia został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 ze zm.).

Z kolei podmiotem zużywającym jest – w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy – podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Stosownie do powyższego zgodnie z treścią przepisu art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy zwolnieniem od akcyzy zostało objęte zużycie wyrobów węglowych przez podmioty, w których zostały wprowadzone systemy prowadzące do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej, pod warunkiem prowadzenia przez te podmioty ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4-7 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002r. syg. akt I SA/Wr 469/00).

Trzeba tutaj zauważyć, że ustawodawca nie wskazał z nazwy systemów, których wprowadzenie zwalnia z podatku akcyzowego podmioty zużywające wyroby węglowe. Wprowadzono jedynie warunek aby były to systemy, które prowadziłyby do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Za taki system uważa się tzw. EU ETS (European Union Emissions Trading Scheme lub European Union Emissions Trading System – Europejski System Handlu Emisjami), o którym mowa w Dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. U. UE L Nr 275, str. 32 ze zm.). Implementacja powyższych regulacji do krajowego porządku prawnego nastąpiła ustawą z dnia 28 kwietnia 2011r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695). Drugi system to tzw. EMAS (Eco-Management and Audit Scheme – System Ekozarządzania i Audytu), o którym mowa w Rozporządzeniu 761/2001/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001r. dopuszczające dobrowolny udział organizacji w systemie zarządzania środowiskiem i audytu środowiskowego we Wspólnocie (Dz. U. UE L Nr 114, str. 1 ze zm.). Powyższe rozporządzenie zostało uszczegółowione ustawą z dnia 15 lipca 2011r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) - (Dz. U. Nr 178, poz. 1060).

Nie oznacza to oczywiście, że nie mogą być wprowadzone inne systemy mające określone ww. cele. Wnioskodawca we wniosku przywołał akt prawny, mianowicie ustawę z dnia 15 kwietnia 2011r. o efektywności energetycznej (Dz. U. Nr 94, poz. 551).

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, iż spełnia wymagania art. 5 i 17 cyt. ustawy o efektywności energetycznej. Jednocześnie w tym uzupełnieniu zaznaczył, iż jego zdaniem zapisy tej ustawy nie znajdują dla niego w prowadzonej działalności gospodarczej w całości zastosowania w związku z czym zwraca się z prośbą do niniejszego organu, o wskazanie jakie konkretnie warunki, w rozumieniu ww. ustawy ma spełnić, aby mógł on stwierdzić czy je spełnia.

Odnosząc się do powyższego zauważa się, iż zgodnie z art. 5 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zużywające energię podejmują działania w celu poprawy efektywności energetycznej

Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 ww. ustawy poprawie efektywności energetycznej służą w szczególności następujące rodzaje przedsięwzięć:

1. izolacja instalacji przemysłowych;
2. przebudowa lub remont budynków;
3. modernizacja:
   1. urządzeń przeznaczonych do użytku domowego,
   2. oświetlenia,
   3. urządzeń potrzeb własnych,
   4. urządzeń i instalacji wykorzystywanych w procesach przemysłowych,
   5. lokalnych sieci ciepłowniczych i lokalnych źródeł ciepła;
4. odzysk energii w procesach przemysłowych;
5. ograniczenie:
   1. przepływów mocy biernej,
   2. strat sieciowych w ciągach liniowych,
   3. strat w transformatorach;
6. stosowanie do ogrzewania lub chłodzenia obiektów energii wytwarzanej we własnych lub przyłączonych do sieci odnawialnych źródłach energii, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne, ciepła użytkowego w kogeneracji, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne, lub ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych.
   
   

W tym miejscu należy jednakże zwrócić uwagę na art. 17 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", szczegółowy wykaz przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej.

Stosownie zatem do powyższego szczegółowy wykaz przedsięwzięć dla których, będzie miała zastosowanie ww. ustawa o efektywności gospodarczej winien wynikać z obwieszczenie wydanego zgodnie z powyższą delegacją ustawową, które jednakże do dnia wydania niniejszej interpretacji nie zostało ogłoszone.

Powyższe zatem oznacza, że mimo iż Wnioskodawca wskazuje, że spełnia wymogi art. 17 cyt. ustawy, tut. organ nie może uznać, z powodu braku określenia przez prawodawcę szczegółowego wykazu przedsięwzięć, że przedstawione przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia zostały objęte zakresem ustawy o efektywności energetycznej.

Tut. organ zauważa także, że aby uznać na podstawie ww. ustawy, że przeprowadzone przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia poprawiły jego efektywność energetyczną winien posiadać odpowiednie potwierdzenie. Potwierdzeniem tym zgodnie z art. 21 ust. 1 tej ustawy jest świadectwo efektywności energetycznej.

W myśl art. 16 ust. 1 tej ustawy prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej URE) dokonuje wyboru przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej, za które można uzyskać świadectwa efektywności energetycznej. W tym celu, co najmniej raz w roku, ogłasza, organizuje i przeprowadza przetarg, zwany dalej "przetargiem".

Zgodnie z art. 19 ust. 1 cyt. ustawy w przetargu może uczestniczyć podmiot, który przedłoży Prezesowi URE prawidłowo wypełnioną deklarację przetargową wraz z audytem efektywności energetycznej sporządzonym dla przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej określonych w tej deklaracji.

Zgodnie zaś z art. 19 ust. 3 ww. ustawy minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:

1. warunki i tryb organizowania i przeprowadzania przetargu, w tym powoływania i pracy komisji przetargowej;
2. wzór deklaracji przetargowej - kierując się potrzebą zapewnienia przejrzystych warunków i kryteriów przetargu oraz równoprawnego traktowania jego uczestników.
   
   

Wskazać jednakże należy, iż powyższe rozporządzenie do dnia wydania niniejszej interpretacji nie zostało wdrożone do krajowego systemu prawnego.

Stosownie do art. 16 ust. 1, art. 19 ust. 1 i art. 20 ust. 1 i 2 ww. ustawy Prezes URE dokonuje wyboru przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej, za które można uzyskać świadectwa efektywności energetycznej. W tym celu, co najmniej raz w roku, ogłasza, organizuje i przeprowadza przetarg, zwany dalej "przetargiem". W przetargu może uczestniczyć podmiot, który przedłoży Prezesowi URE prawidłowo wypełnioną deklarację przetargową wraz z audytem efektywności energetycznej sporządzonym dla przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej określonych w tej deklaracji.

Przetarg wygrywają te podmioty, które zadeklarowały wartość efektu energetycznego (#969;), o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 5, zawierający się w przedziale:

(t × #969;śr ; #969;max),

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

t - współczynnik akceptacji ofert określany przez ministra właściwego do spraw gospodarki,

#969;max - najwyższą zadeklarowaną w danym przetargu wartość efektu energetycznego,

#969;śr - średnią wartość efektu energetycznego - jako średnią zadeklarowanych w danym przetargu wartości efektów energetycznych ważoną ilością energii zaoszczędzonej w wyniku realizacji zgłoszonego do przetargu, danego przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, w łącznej ilości energii zaoszczędzonej przez wszystkie zgłoszone do przetargu przedsięwzięcia.

Prezes URE wydaje świadectwo efektywności energetycznej podmiotom do wartości, o której mowa w art. 16 ust. 5, w kolejności odpowiadającej wartości zadeklarowanego przez te podmioty efektu energetycznego (#969;), z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do powyższych przepisów za podmiot, który wprowadził system poprawy efektywności energetycznej zgodnie z ww. ustawą uznaje się taki podmiot, który wygrał i otrzymał świadectwo efektywności energetycznej z tytułu wygrania przetargu na przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej i zrealizował to przedsięwzięcie.

Tut. organ zauważa również, iż pierwsze świadectwa efektywności energetycznej - na podstawie przepisów wymienionej ustawy - zostaną wydane w 2013 r. Bowiem zgodnie z art. 49 tej ustawy przepisy art. 12, art. 14, art. 23 ust. 3-6, art. 26, art. 27, art. 35 ust. 1 oraz art. 41 w zakresie wpływów z opłat zastępczych regulujące kwestię, między innymi, uzyskania świadectw efektywności energetycznej wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013r. Wskazać także należy, że do krajowego porządku prawnego do dnia wydania niniejszej interpretacji nie wdrożono przepisów wykonawczych, które regulują kwestie: szczegółowego zakresu i sposobu sporządzania audytu efektywności energetycznej, wzoru karty audytu efektywności energetycznej, szczegółowego sposobu i trybu weryfikacji audytu efektywności energetycznej, danych i metod, które mogą być wykorzystywane przy określaniu i weryfikacji uzyskanych oszczędności energii, sposobu sporządzania oceny efektywności energetycznej dostarczania ciepła.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, ponieważ na dzień dzisiejszy nie zostały szczegółowo określone przedsięwzięcia służące poprawie ejektywności energetycznej oraz Wnioskodawca nie może wykazać się posiadaniem świadectwa efektywności gospodarczej, do realizowanych przedsięwzięć nie można zastosować ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o efektywności gospodarczej. Tym samym, mając powyższe na uwadze, tut. organ za bezcelowe uznał kierowanie powtórnego wezwania wskazującego jakie warunki powinien spełniać Wnioskodawca, aby objęty był zakresem powyższej ustawy, gdyż w obecnym stanie prawnym Wnioskodawca nie jest w stanie posiadać świadectwa efektywności energetycznej dla przeprowadzonych przedsięwzięć potwierdzających, że nastąpiła w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy poprawa efektywności energetycznej.

Reasumując nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w opisanym stanie faktycznym wprowadzono w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej w ramach przepisów ustawy z 15 kwietnia 2011r. o efektywności energetycznej, a tym samym, że Spółka wypełniła przesłanki zwolnienia od akcyzy wskazane w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy.

Natomiast same przeprowadzone przez Wnioskodawcę poszczególne inwestycje służące poprawie efektywności energetycznej jego przedsiębiorstwa nie stanowią systemu. Nie można bowiem przez samo przeprowadzenie przedsięwzięć, o których mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o efektywności gospodarczej, uznać, że przeprowadzone one zostały w ramach systemu prowadzącego do podwyższenia efektywności energetycznej.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę działania nie stanowią systemów, o których mowa w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy, a zatem zużywane przez Wnioskodawcę wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych nie korzystają ze zwolnienia od podatku akcyzowego, o którym mowa we wskazanym przepisie.

Dodatkowo tut. organ chciałby zauważyć, że zgodnie z posiadaną wiedzą tut. organu na dzień dzisiejszy w prawodawstwie krajowym nie ma innych aktów prawnych wprowadzających systemy prowadzące do podwyższenia efektywności energetycznej

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.