INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2013 r. (data wpływu 10 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu składek na ubezpieczenia OC - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu składek na ubezpieczenia OC. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący podmiotem leczniczym w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej, wpisanym do Rejestru Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą, powstał w wyniku przekształcenia - Szpitala Miejskiego, samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej w spółkę kapitałową dnia 17 września 2012 r. - przez Zarząd Województwa xxx, działający na podstawie Uchwały ... w oparciu o przepisy ustawy działalności leczniczej. 100% udziałów w Spółce posiada Województwo xxx. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 4 ust. 2 ustawy o działalności leczniczej, nie jest przedsiębiorcą. Taki status ma natomiast podmiot leczniczy działający w formie spółki kapitałowej.

Wnioskodawca, zamierza zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków zarządu, rady nadzorczej, prokurentów, innych pracowników wykonujących funkcje zarządcze lub nadzorcze, pracowników jako współpozwanych razem z członkiem zarządu/prokurentem Wnioskodawcy w związku z roszczeniem skierowanym w stosunku do danego pracownika (np. zarzut przyczynienia się do powstania szkody) - ubezpieczenie typu ... . Beneficjentem umowy będzie Wnioskodawca - jedyny uprawniony na podstawie polisy - do żądania wypłaty odszkodowania. Celem umowy ubezpieczenia tego typu jest bowiem zwolnienie Wnioskodawcy z odpowiedzialności cywilnej od skutków ewentualnych roszczeń osób trzecich jakie mogą skierować w stosunku do osób ubezpieczonych.

Ubezpieczenie obejmowałoby również roszczenia skierowane przeciwko współmałżonkowi ubezpieczonego z tytułu współwłasności majątkowej w związku ze szkodą wynikłą z działania lub zaniechania ubezpieczonego, powstałego przy wykonywaniu czynności wynikających z pełnionej funkcji oraz roszczenia z powodu uchybień ubezpieczonego popełnionych przy wykonywaniu czynności wynikających z pełnionej funkcji, które skierowane byłyby przeciwko spadkobiercom lub przedstawicielom prawnym ubezpieczonego w razie ubezwłasnowolnienia lub śmierci ubezpieczonego.

W czasie trwania umowy ubezpieczenia mogłoby dojść do zmiany składu osobowego oraz liczebnego składu organów i pracowników Wnioskodawcy. Ubezpieczenie objęłoby zarówno osoby obecnie pełniące funkcje u Wnioskodawcy, jak i pełniące te funkcje w przeszłości oraz osoby, które będą je pełnić w przyszłości - wobec których wystąpić może z roszczeniem osoba trzecia. Zgodnie z treścią art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego, w umowie ubezpieczenia ubezpieczony nie będzie imiennie wskazany, a umowę taką ubezpieczający może zawrzeć na cudzy rachunek. Ponadto stan liczebny osób będących małżonkami i potencjalnymi spadkobiercami osób zatrudnionych przez Wnioskodawcę, a objętych ubezpieczeniem, nie będzie określony i może ulegać zmianie z przyczyn, na które Wnioskodawca nie ma wpływu. W związku z powyższym nie będzie możliwe określenie liczby ubezpieczonych, a katalog ubezpieczonych byłby w przedmiotowej umowie otwarty.

Z wyżej wymienionych powodów składka ubezpieczeniowa przy tego rodzajach umowach ubezpieczenia, obliczana będzie przez zakład ubezpieczeń ryczałtowo. Ponadto wysokość składki nie ulegnie zmianie, w przypadku zmiany liczby osób objętych ubezpieczeniem, a zmiana składu osobowego organów Wnioskodawcy nie będzie powodować konieczności zmiany umowy ubezpieczenia.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym nie jest możliwe ustalenie przychodu przypadającego na każdego ubezpieczonego objętego ochroną ubezpieczeniową z tytułu opłacenia składki ubezpieczeniowej przez Wnioskodawcę, w związku z czym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył również z tego tytułu obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca obowiązany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Ustalenie, czy Wnioskodawca obowiązany będzie do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy również w zakresie kosztu związanego z wykupieniem polisy OC spełniającej warunki określone przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego, sprowadza się do stwierdzenia, czy składka ubezpieczeniowa opłacana przez Wnioskodawcę z ww. tytułu będzie stanowić dla osób ubezpieczonych przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt składki ubezpieczeniowej opłacanej przez Niego nie będzie stanowić dla osób ubezpieczonych przychodu z tytułu wykonywanej funkcji w rozumieniu art. 11, art. 12 i art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek wskazany w art. 31 ww. ustawy.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem niniejszego wniosku jest kwestia uznania za przychód wartości składki opłacanej z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej na cudzy rachunek (zgodnie z art. 808 Kodeksu cywilnego), tj. przez Wnioskodawcę - spółkę kapitałową na rzecz osób wchodzących każdorazowo (w okresie ubezpieczenia) w skład jej organów oraz innych pracowników/osób pełniących funkcje nadzorcze i zarządcze (ubezpieczenie objęłoby bowiem nie tylko członków władz, którzy pełnią tę funkcję w okresie ubezpieczenia, osoby sprawujące tę funkcję w przeszłości, a ponadto spadkobierców i współmałżonków ww. osób) bez imiennego wskazania ubezpieczonych. Jednocześnie zgodnie z art. 808 § 2 Kodeksu cywilnego, roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu. Wybór takiego rodzaju ubezpieczenia uzasadniony jest koniecznością właściwego zabezpieczenia interesów Wnioskodawcy w związku z bieżącą działalnością oraz podejmowanymi działaniami inwestycyjnymi. Celem umowy będzie zwolnienie Wnioskodawcy z odpowiedzialności cywilnej od skutków ewentualnych roszczeń osób trzecich jakie mogą wystosować w stosunku do osób ubezpieczonych. Jedynym beneficjentem zawartej umowy pozostaje Wnioskodawca, którego przedmiotowa umowa chronić będzie przed uchybieniami osób pełniących funkcje zarządcze i nadzorcze na podstawie stosunku pracy i innych stosunków prawnych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Art. 13 pkt 7 ustawy stanowi, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Stosownie do art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy: „wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia -według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.”

Zauważyć należy, iż obliczenie przez zakład ubezpieczeń wysokości składki, do której zapłacenia zobowiązany będzie Wnioskodawca, nie następuje poprzez zsumowanie opłat cząstkowych - w takiej sytuacji wskazanie konkretnej wysokości przychodu na jedną osobę byłoby możliwe. Tymczasem nie sposób uznać za przychód świadczenia o charakterze grupowym, bez określenia, jaka część sumy tego świadczenia przypisana jest do konkretnej osoby. W ocenie Wnioskodawcy nie istnieją podstawy do uznania, że wartość przychodu powinna zostać obliczona, poprzez podzielenie sumy świadczenia przez łączną liczbę osób objętych ochroną ubezpieczeniową, przede wszystkim dlatego, że łączna liczba osób objętych ubezpieczeniem nie jest znana. Ponadto, określenie wartości pieniężnej uzyskanego świadczenia w sposób czysto hipotetyczny, zakładający korzystanie z ubezpieczenia w równym zakresie, bez uwzględnienia różnicy w rozkładzie ryzyk ubezpieczeniowych pomiędzy poszczególnymi osobami objętymi ubezpieczeniem, stoi w sprzeczności z elementarną zasadą prawa podatkowego, tj. zasadą określania wszystkich elementów konstrukcyjnych podatku w ustawie, wynikającą z art. 217 Konstytucji RP. Zindywidualizowanie wysokości składki przypadającej na każdego ubezpieczonego ze względu na określenie ryzyka ubezpieczeniowego jest niemożliwe biorąc np. pod uwagę sposób reprezentacji Wnioskodawcy. Zarząd jest wieloosobowy (trzyosobowy), przy czym Prezes Zarządu uprawniony jest do samodzielnej reprezentacji, a pozostali członkowie Zarządu reprezentują Wnioskodawcę działając łącznie. Ponadto, co istotne, w sytuacji zawieszenia, odwołania i powołania nowego członku organu Wnioskodawcy lub innej osoby objętej ubezpieczeniem, umowa ubezpieczenia nie wymaga zmiany.

Oczywistym jest, iż gdyby umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podobnego typu zawierane były indywidualnie i na własny rachunek przez ubezpieczonych, ze względu na różnice w ryzykach ubezpieczeniowych inna byłaby wysokość składki Prezesa Zarządu, inna pozostałych Członków Zarządu, a zdecydowanie niższa pozostałych pracowników i osób wykonujących czynności zarządcze lub nadzorcze.

W ocenie Wnioskodawcy w opisanej sytuacji niemożliwe jest zastosowanie żadnego ze sposobów ustalania wartości świadczeń w naturze i świadczeń nieodpłatnych, wskazanych w art. 11 ust. 2 ust. 2 - 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że nie będzie można przypisać określonej osobie konkretnej wartości przysporzenia. Nie istnieją podstawy do obliczenia wartości świadczenia w sposób inny niż według ceny jego zakupu. Jeżeli cenę tę co prawda da się ustalić (wysokość składki całościowa - grupowa), a nie można jej zindywidualizować, nie można uznać takiego nieskonkretyzowanego przysporzenia za przychód ani stosować pozaustawowych metod określania wartości owego przychodu.

Co więcej, zgodnie z art. 1 ustawy, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, nie zaś grupa osób, co dodatkowo wskazuje na konieczność zindywidualizowania przychodu i wyrażenia go w konkretnej wartości pieniężnej.

Z uwagi na powyższe, za przychód uznaje się zarówno przysporzenie majątkowe, jak i niemajątkowe, natomiast warunkiem niezbędnym do włączenia go do podstawy opodatkowania, jest określenie konkretnego wymiaru finansowego (wartości) tego przysporzenia. Opodatkowanie określonego świadczenia jako przychodu pochodzącego z nieodpłatnych świadczeń, możliwe jest po ustaleniu czy świadczenie zostało faktycznie otrzymane przez pracownika oraz czy da się ustalić jego wartość pieniężną i czy można je przyporządkować do danego pracownika. Wobec braku spełnienia tych przesłanek, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż koszt związany z wykupieniem polisy OC opisanej w przedmiotowym wniosku, nie stanowi dla osób ubezpieczonych przychodu z tytułu wykonywanej funkcji w rozumieniu art. 11, art. 12 i art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, w zakresie składki opłacanej z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia opisanej w zdarzeniu przyszłym, na Wnioskodawcy nie ciążyłby obowiązek płatnika określony w art. 31 ustawy, tj. obliczenia i poboru podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatne świadczenie” obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

Przy tym, zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dotyczy to zarówno podatników osiągających przychody ze stosunku pracy, jak i podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ww. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy Kodeks cywilny – ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast stosownie do zapisu art. 822 tejże ustawy przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członka zarządu, członka rady nadzorczej, prokurenta, pracownika wykonującego funkcje zarządcze lub nadzorcze, pracownika jako współpozwanego razem z członkiem zarządu/prokurentem). Sytuacja, w której składka opłacana będzie przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana będzie umowa powoduje - co do zasady - powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana będzie umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa będzie dotyczyła.

Jednakże z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że krąg osób objętych ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej nie będzie tworzył zbioru zamkniętego i będzie on nieograniczony. W związku z tym, należy stwierdzić, że o ile będzie można ustalić skład osobowy zarządu Wnioskodawcy, rady nadzorczej i prokurentów na dzień zapłaty składki ubezpieczeniowej to objęcie ubezpieczeniem także potencjalnej grupy osób fizycznych niemożliwej do zidentyfikowania na ten dzień, będzie stanowić okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.